Archief Etcetera

826 document(en) met "JE NOG HOE ZE" • Resultaten 201 tot 220 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 19, September 1987 • Greet Pernet • Een kunst die het zien uitschakelt
Je moet je hobby's hebben, bij radio is het nodig dat je ergens zelf voor staat, maar daarnaast is er nog een heel gebied waarvan je de markt moet kennen, ook die dingen waar je zelf geen...Als je een poosje daar bent, dan hoor je allerlei jongelui opnieuw 'het zwarte garen' uitvinden en dan hebben ze radioprogramma's waarvan je dan hoort dat ze niet handig gemaakt zijn: de ervaring van...Je moet een breed publiek in gedachten nemen en dan moet je ze het niet te gemakkelijk maken, want dat is helemaal niet nodig

Nr. 19, September 1987 • Luk Van den Dries • DOSSIER OPLEIDING
Hoe evolueer je van de lichamelijke authenticiteit als basisbeginsel naar een acteerproces...Het is wel mogelijk om op het eind ervan als docent met een groep te werken, maar eigenlijk is het nog maar net voldoende om voor jezelf uit te maken waar je mee door wil gaan: acteren, regisseren...een cultuur, de decadentie, wanneer de woorden niet meer gedekt worden door inhouden of niemand ze nog gelooft

Nr. 19, September 1987 • Alex Mallems, Luk Van den Dries, Marianne... • KRONIEK
Ze brengen hun acts met zo'n overtuiging, vitaliteit en authenticiteit - ten slotte gaat het om liedjes uit "hun" tijd - dat je ontroerd zit te genieten bij zoveel enthousiasme...zoverre zelfs dat je sympathie voelt voor de ongecompliceerde manier waarop die mensen elk moment van het nog mogen meemaken van zo'n triomf beleven...Wie twijfelt of theaterfestivals vandaag nog zinvol zijn, kon hier meemaken dat ze vooral een niet te onderschatten publieksfunctie hebben: er wordt een enorme hoeveelheid mensen aangesproken die

Nr. 19, September 1987 • Leen Thielemans • Leen Thielemans
Na een overdreven gevoelig over en weer gepraat, de siroop begint er te dik op te liggen, blijken ze beiden te zijn wie ze respectievelijk zochten...Ik denk bij mezelf dat dit toch je reinste flauwekul is. Als dit één van de beste stukken van het seizoen is, waar het voor doorgaat, dan blijk ik de Poolse normen nog niet te kunnen volgen...Het is zo mooi om je in een theater in de luren te laten leggen, denkende dat je de werkelijkheid ziet en dan toch weer bedrogen uitkomen en zien dat alles opnieuw theater was

Nr. 19, September 1987 • Jeanne Brabants • Maar wij moeten verder
Prompt gaf hij zijn solisten Russische namen, om het even van waar ter wereld ze vandaan kwamen, om zo zijn ballet nog steeds "Les Ballets Russes" te kunnen noemen...Maurice Huisman - Maurice Béjart-Jules Ver-beeck (public relations), hoe dat trio het binnenskamers deed, weet ik niet; naar buiten toe kwamen ze over als drie trekpaarden...Wat Mudra betreft, de school die hij in Brussel oprichtte, wist ik dat wij het met ons Stedelijk Instituut voor Ballet in Antwerpen bij het rechte eind hadden, als je voor je land iets duurzaams tot

Nr. 19, September 1987 • Mark Deputter • Wiener Festwochen 1987
Ze zijn waakzaam, de helden, in concurrentie om de protagonistenstatus, voortdurend op hun hoede...van de bedrogen echtgenoot of de dood van een jonge hartpatiënte, zie je met genoeglijke spanning hoe de charlatan zich met grootspraak en heftige gebaren uit elke penibele situatie weet te redden, heb je...De Oostenrijkse regisseur Horst Zankl ten slotte, kreeg na langjarige arbeid in het buitenland en slechts enkele Burgtheaterensceneringen, nog eens de kans om zijn werk aan het thuisfront te vertonen

Nr. 19, September 1987 • Mark Deputter • Drang naar vernieuwing leeft in grootste schouwburgen
Kwaliteit heb je er wel voor en het valt te verwachten dat ze in de komende jaren een hoogstaand oeuvre zullen opbouwen, maar even waarschijnlijk is het ook dat Wenen daarmee nog geen aktief...Een onderzoek ook van morele categorieën: het Evangelie gebiedt je naaste te beminnen, zelfs je vijanden...De komst van theatermakers als Peymann en Ta-bori maakt het probleem nog pregnanter, want hoe moet dat, als zelfs het Burgtheater bewust uit het kleine "avant-garde"-publiek gaat recruteren

Nr. 20, December 1987 • Erwin Jans, Johan Thielemans, Klaas Tindemans, Pol... • KR O N I E K
Het is nodig dat er producenten, theaters zijn die zeggen: ze zijn nog jong, laat ze hun gang maar gaan, da's de toekomst... zoals ouders dat zouden zeggen...Maar je kan die zin ook zeggen terwijl je denkt wat je zegt, dat je zelf hoort wat je zegt, hoe je het zegt, met welke intentie je het zegt, en dit is noodzakelijk...Je zou het al te optimistisch kunnen bekijken als een vervulling van de Zen: alles is gelijk en in evenwicht en dat alles evenveel aandacht en devotie verdient of anders dat niets dat nog verdient en

Nr. 20, December 1987 • Guy Joosten • Een stuk Sehnsucht van
Marianne Hoe moet ik dan je vader, die wekenlang in het buitenland was, uitleggen dat... Ze roept...Weet je hoe ze jou noemen...En hoe moet je schrijven als je niemand hebt om over na te denken

Nr. 20, December 1987 • Guy Joosten • Een stuk van twee dagen
Bruno Je moet hem zeggen dat hij boterkoeken voor u koopt, dan moet je ze niet altijd hier komen opeten, zunne...Weet je hoe ze jou noemen...Dat kan je toch niet van mij verwachten dat ik jou nu nog de zin van je leven geef

Nr. 20, December 1987 • Luk Van den Dries • De schriftuur van Blauwe Maandag Compagnie
Hoe zou je nu de omgang van de Blauwe Maandag Cie met teksten kunnen omschrijven...Wanneer zij aan het einde voor de spiegel zegt 'Je hebt je niet verraden' en dan begint te tekenen, eerst haar voeten dan de ruimte daarachter, het venster, de sterrenhemel, lijkt ze vat gekregen te...Vind je bij Handke nog compensatie voor Bruno's zelfzuchtig egoisme in zijn gebaren, zijn blikken, zijn glimlach, bij Joosten is dat allemaal tot strategie geworden, blanke berekening tot vervulling

Nr. 20, December 1987 • Johan Thielemans • Brecht is een zwembad, Molière een oceaan
Ze heeft me eens gezegd: 'Na iedere zin die je speelt, moet eigenlijk het doek kunnen vallen', of 'Je speelt tennis met je partner...Er is ook nog het respect voor de spelers; je kan dan geen rollen of grote partijen tekst meer schrappen...Oidipoes - Foto Paul de Cloedt Dat lelijke podium Hoe werkt je fantasie bij het maken van je eigen decors

Nr. 20, December 1987 • Theo Van Rompay • Michel Uytterhoeven: "Ik wil een kijkgedrag ontwikkelen"
Ik wil niet aan mensen zeggen hoe ze over voorstellingen moeten denken...Als toeschouwer was je niet vrij te gaan en staan waar je wilde...Het is maar de vraag of je - als je op een seizoens werking overstapt - heel die gebalde festivalconcentratie over een gans jaar kan uitsmeren

Nr. 20, December 1987 • Hildegard De Vuyst • What the body remembers
Oei wordt indrukwekkend als ze onder dat juk uitbreekt in een duivelse solo: met een enorme vernielzucht tegenover zichzelf gaat ze telkens opnieuw de confrontatie aan met de dansvloer, om met een...Het thema is de dubbele afwezigheid: je leeft maar één leven, en je bent gescheiden van je medemens...Op deze manier palmt de voorstelling je schoksgewijs in en neemt je mee op een parcours dat even hobbelig is als de titel

Nr. 20, December 1987 • Marianne Van Kerkhoven • Over het belang van wortels en andere...
Etcete-ra 17), de behoefte om een tijdje zonder vaste groep te werken: "Je weet op den duur hoe de anderen werken en hoe je er zelf op inspeelt...effecten". Herman Gilis botst vooral met die kleinburgerlijke houding van telkens weer "iets orgineels te willen zijn, iets wat we nog niet gehad hebben"; "en nu zijn dat dus de Vlamingen, omdat ze zo emotioneel...Ik loop hier rond als Alice in Wonderland", zegt ze, "achter een wit konijn, op zoek naar een theeparty die nergens doorgaat; je ziet hier de meest waanzinnige creaturen op straat lopen; iedereen

Nr. 21-22, Mei 1988 • Klaas Tindemans, Johan Thielemans, Gunther Sergooris, Erwin... • K R O N I E K
Daarna ontdekken ze dat er nog een grotere stakker op hetzelfde terrein beschutting heeft gezocht...Zo wordt Strauss adembenemend, zo hoor je overduidelijk hoe Strauss een meester van de orkestkleur is. De scène met Klytamnestra en Elektra is een tapijtwerk van wisselende stemmingen, van oor...Het merkwaardige bij deze nieuwe acteurs is dat ze niet alleen in de stijl van Bourdet spelen, maar dat ze ook nog op de vorige acteurs lijken

Nr. 21-22, Mei 1988 • Klaas Tindemans • Dirk Van Dijck, een onstuimig acteur
Spelen houdt mij natuurlijk niet fysiek jong, maar zo gauw je in een voorstelling staat die gebaseerd is op een stuk waarin iemand iets te zeggen heeft dat je zinnig vindt, en je mag je keer op keer...Sommige docenten, wat ze ook mogen beweren over de functie van je eigen persoonlijkheid in het spelen van rollen, redeneren dan vaak: "Jij bent te veel gevormd, daar kunnen wij nog weinig mee doen...Waarom durft hoe langer hoe minder iemand "iets zeggen". Vaak hoor je dan: maar dan geven we het publiek al de oplossingen, dat is niet democratisch, het publiek mag mee zijn voorstelling maken, dus

Nr. 21-22, Mei 1988 • Alex Mallems • Ariane Mnouchkine:
Ze is echter niet zomaar een bedacht personage, ze bestaat ook echt en is daarom ook heel concreet...Hoe meer particulier ze wordt getoond, des te universeler wordt haar betekenis...Hoe meer geïnteriori-seerd alles kon blijven, hoe onzichtbaarder het werd, hoe waarheidsgetrouwer ook én hoe juister

Nr. 21-22, Mei 1988 • Luk Van den Dries • Sire, er zijn geen grenzen meer
Hij ontmoet er mensen, dan nog leerlingen, die dezelfde vragen stellen aan het theatrale bedrijf: hoe theater maken in een tijd dat het theater zelf een achterhaalde, minoritaire kunst geworden...De ideologie van Groupov komt na de val van de grote wereldbeschouwingen: er is geen stevige basis meer, er resten nog slechts kruimels en fragmenten...Je balanceert in je produkties steeds op de grenzen van het theater

Nr. 21-22, Mei 1988 • Karel Van Keymeulen • Eva Bal:
Het is als een jager die rond het bosje sluipt waar zijn prooi zit, zo sluip je als theatermaker rond, probeer je allerlei invalshoeken, baken je het terrein af...Dan heb je het gevaar dat je je vormen gaat opleggen en dan zie je dezelfde patroontjes als je 's avonds in het volwassenentheater ziet...Als die volwassenen op scène nog eens een kind gaat nadoen, wat vaak gebeurt, en hij pakt er dat cliché uit, van hoe een volwassene denkt dat het kind is, wel dan is hij er reeds zover van verwijderd