Archief Etcetera

564 document(en) met "Die Anderen" • Resultaten 261 tot 280 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 42, Juni 1993 • Ludo Abicht • 'Zeg me, waar is mijn vaderland?'
Want kunst en filosofie hebben nu eenmaal die intrinsieke utopische kwaliteit, die meer is dan een louter vrijblijvend wensdenken, zoals de geschiedenis van wetenschap en technologie heeft bewezen...culturen is en ook niet kan groeien zonder die voortdurende wisselwerking met anderen...departement vormt; dat de taak opneemt van wereldsolidariteit die de republiek Vlaanderen zich vrijwillig heeft gesteld en die zij volledig uit haar welvaart financiert'. Ik zou daarbij twee kanttekeningen willen

Nr. 42, Juni 1993 • Johan Thielemans • Dora Van der Groen
Etcetera: Maar als je zelf die wereld binnenstapt, dan ben je er even door gepassioneerd als al die anderen...Al die anderen hadden me voorheen met de beste bedoelingen op het verkeerde pad gestuurd, maar met de beste bedoelingen kun je tot zelfmoord komen...Kennen ze die niet, dan moeten ze zich die kunnen verbeelden of op weg zijn om die te kennen

Nr. 42, Juni 1993 • Katrien Jacobs • Over de val van een keizer-travestiet
een zeer belangrijk gegeven in ons werk, zoals een vrouw die een man die een vrouw speelt, of een blanke vrouw die een zwarte man speelt...er die ene film waar we zo gek op zijn, Gate of Flesh, over vrouwen in het naoorlogse Tokyo die besluiten om alleen voor geld met een man te slapen maar die toch elk op hun beurt vallen voor dezelfde...Zo komen we terecht bij het voorbeeld van de Japanse Gaia Nin Groep, een soort zigeuner-performers die theater brengen voor de arbeidersklasse en die hun opvoeringen met het leven zelf versmolten

Nr. 42, Juni 1993 • Johan Reyniers • De kunst van de accumulatie
Fabre laat het gebeuren ook graag eens een keer stilvallen, en op die manier ontstaat in één bepaalde scène een lange aaneenschakeling van freezes (bevroren momenten), die op verbluffende wijze een...Die tijd komt dan terug als de dansers het begin van de choreografie lijken te hernemen: één blijft vooraan bezig, de anderen gaan af, maar komen snel weer op...niet in het licht van de hele opera en de manier waarop hij die gestalte geeft

Nr. 42, Juni 1993 • Bart Philipsen • De scène, het misverstand en het ogenblik
De personages zitten opgesloten in hun eigen ficties en intriges én in de intriges die anderen voor hen hebben bereid...die zeldzame ogenblikken van zelfontrukking wordt het ik tegelijk op zijn tijdelijkheid teruggeworpen én ingeschreven in de nooit achterhaalbare of te controleren tijd van de anderen...van een idealistische esthetica die het historische moment symbolisch veralgemeent en de geschiedenis wil opheffen in een totalitair Gesamtkunstwerk; een esthetica die zich politiek compromitteert door

Nr. 43, November 1993 • Hugo Durieux • Muziek/ Theater/ Politiek
Er is een onduidelijke prinses, waarvan niemand weet waar ze vandaan komt, die niet gelukkig is in die sfeer van dood en verval, die weg wil maar dat niet kan...die zin past de programmatie uitstekend in de sfeer van fijn-de-sjèkle die Kunstminnend Nederland al enkele jaren in de ban houdt...Het risico is dan dat een belangrijk deel van de zaal gevuld is met mensen die inderdaad alleen komen omdat opera chique is, maar die verder geen enkele belangstelling hebben voor wat er vertoond

Nr. 43, November 1993 • Johan Thielemans • Lezing zonder titel of: De vleugels van...
De centrale vraag die daarbij door de kunstenaar gesteld wordt, de vraag die schuilt achter sociale relevantie, esthetische consequentie, creatieve drang is de vraag van dewelke de anti-psychiater R.D...Dit inzicht wordt tragisch ironisch door de omstandigheid dat dit gebeurt dank zij de Eerste Wereldoorlog, die toch overal geboekt staat als de grote ramp die over Europa is gekomen, en alles verwoest...En hier speelt die wereldcatastrofe een rol bij een bevrijding van een mens, omdat op deze wrede en kronkelige manier de deuren opengaan en er even een frisse wind binnenwaait, een wind die de

Nr. 43, November 1993 • Jan Goossens • Aeschylos en de Golfoorlog
Er is echter iets bijzonders aan de hand met dit stuk: niet enkel is het de oudste Griekse tragedie die ons werd overgeleverd, het is ook de enige tragedie die niet teruggrijpt op de verhaalstof van...Aeschylos te suggereren dat we veel te leren hebben over onszelf door de ogen van anderen en dat hetgeen we van anderen denken te weten in vraag moet worden gesteld...Sellars gaat in die functionaliteit heel ver: zo vindt hij dat theater, dat wordt gemaakt in een samenleving in crisis, in die crisis moet delen

Nr. 43, November 1993 • Pieter T'Jonck • Melancholische miniaturen
Minstens vanaf Stella spat die eenheid open in een verbluffende veelheid aan personages, een lijn die doorloopt in Achterland, waar de vrouwen met mannen geconfronteerd worden...Fumiyo Ikeda vormt een spil in de dans die zich ontwikkelt, met de strakke, bijna gebeeldhouwde pose die ze aanneemt tussen Marion Levy en Vincent Dunoyer, die met een flitsende breakdance-motoriek...de dans die zich daarna samen met de anderen ontwikkelt, blijft De Keersmaeker alleen staan in contrapunt met de anderen die eerst twee per twee, dan drie tegen een en tenslotte met vier tegelijk

Nr. 43, November 1993 • Eddie Vaes • Roemeense nachtmerrie in full-color
dan wel op de wreedheden die overal in de wereld hun beslag krijgen...Uit die schets blijkt ook een eenvoud in de kostuums en een heldere enscenering...Wij hebben geleerd hoe wij die ideeën moeten bewaren en hoe we ze waar kunnen maken, beter dan zij die aan de andere kant van de deur leven

Nr. 43, November 1993 • Marc Reynebeau • Met twee woorden spreken
De functie van de kunst daarin is het promoten van die merknaam door die te associëren met kwaliteit...Die technologiebeurs, die in de jaren tachtig door de eerste Vlaamse executieve officieel werd gepromoveerd als de belangrijkste creatieve emanatie van het pas autonome Vlaanderen, baadde in een neo...Van in de jaren zestig groeide een sterke tegenbeweging die de cultuur wou bevrijden uit die politieke beknelling — en pas begon dit proces succes te boeken, of daar diende zich, in de jaren tachtig

Nr. 43, November 1993 • Klaas Tindemans • De kleine dood
Een man die weigert te spreken, en die daarom een schrijfmachine krijgt...Een schijnbaar oppervlakkig Vlaams melodrama, over de generatie die zijn ouders uitvroeg over de oorlog en de nasleep daarvan, een generatie die geen antwoord kreeg en zijn woede op iets anders moest...Een stuk ook over mensen die altijd van de anderen verlangen dat ze zieh aan hen aanpassen

Nr. 44, Februari 1994 • Cecilia De Moor • Kunst en recht: kan het ene zonder...
Kunstenaars worden, of ze het nu willen of niet, zoals anderen opgescheept met de administratieve en juridische omkadering van hun beroep...Het is technisch onjuist en bovendien onmogelijk om de inkomsten van een rechtspersoon, die een eigen activiteit heeft en daarvoor net inkomsten verwerft, zo maar, aan de personen die in dienst zijn...zelfs aan de personen die de structuur hebben opgericht, toe te schrijven

Nr. 44, Februari 1994 • Nancy Derboven • Een schermutseling tussen Markies de Sade en...
Anderen prezen dan weer de intense emotionele analyses...De kritieken hekelden het gebrek aan actie, de droge dialogen en het intellectueel gebabbel over seksuele relaties ('een moeras van woorden'), de intelligente analyse die echter dramatisch niet werkt...door de 'sneeuwdoos' waar Josse in de openingsscène mee 'speelt' en die gedurende de eerste twee acts op de scène blijft staan). De verbeeldingswereld die zo wordt opgebouwd vervormt de realiteit, en ook

Nr. 44, Februari 1994 • Bruno Koninckx • Triptiek van de waanzin
Hij is iemand die het métier kent en vertrouwd is met opera, wat voor mij een noodzaak is. Er zijn voorbeelden genoeg van interessante theaterregisseurs die denken dat ze de opera kunnen vernieuwen...Op die manier geef je het publiek op één avond de kans om te oordelen over die drie belangrijke muziektheaterstukken...Hoe kon je dan iemand die engelen voor zijn raam zag, zoals William Blake, gek noemen, terwijl die niemand kwaad deed

Nr. 44, Februari 1994 • Myriam Van Imschoot • Denken, construeren en dansen tegelijk
Op die manier omlijnen ze hun eigen actieradius, maar ook hun eigen 'espace mentale' die ze constant moeten afstemmen op '1'espace physi-que', de feitelijke opstelling...Net als Giacometti beeldt Gaudreau bij voorkeur mensen als eenzame entiteiten uit, die zich in het 'ergens anders' bevinden, verwijderd van de ander -maar ook altijd verbonden met die ander, omdat ze...De klemtoon mag dan al zwaarder op de afstand liggen, in tegenstelling tot Mantero die de bemiddeling voorop stelt, staan de dansers toch steeds op het punt die afstand ook te doorbreken

Nr. 44, Februari 1994 • Marianne Buyck • Het paard dat ik in mij weet
Beelden zijn gemakkelijker te herinneren dan bewegingen, ze ballen de indrukken die men tijdens een voorstelling opdoet samen, ze zetten herinneringen vast...Wij hebben niet leren praten, niet leren bewegen, wij leerden niet met anderen omgaan...Ze staan erbij, als bij een kat die dood op straat ligt, duwen met hun voeten wat tegen het lichaam om te kijken of er toch geen beweging in komt en gaan emotieloos weg

Nr. 44, Februari 1994 • Pieter T'Jonck • Dossier Klapstuk 93
En zoals te verwachten was, die bedenkingen zijn erg uiteenlopend, en maken erg verschillende selecties van het getoonde...Myriam Van Imschoot ten slotte gaat in op drie voorstellingen, Mantero, Stuart en Gaudreau die volgens haar op een zeer expliciete manier de wijze waarop dans communiceert met zijn publiek...deze teksten zal de lezer tevergeefs iets zoeken over kleinere voorstellingen als die van Bert van Gorp, Olga de Soto, Mal Pelo en vele anderen, maar wellicht geeft wat volgt toch een beeld van een

Nr. 45, April 1994 • Marleen Baeten • Twee meisjes met een baard en kinderbrieven...
Kamagurka, die al enkele stukken voor volwassenen schreef, besloot een sprookje te schrijven...Meestal worden ze gewoon uitgesproken door één van de jongeren die voor die gelegenheid achter een microfoon op het hoopje karton gaat staan...Gevoelsdramaturgie Beelden die een realiteit suggereren, bewegingen die gevoelens oproepen

Nr. 45, April 1994 • Johan Thielemans • Een wreed spel, gespeeld op de pianissimo's...
Hij buit in de vertoning maximaal de greppel uit, die in het midden van de scène door de praktikabels loopt: met zijn manke poot is dat voor Richard steeds een staaltje van een lenige soepelheid die...Maar één keer laat hij zijn masker vallen en toont hij de innerlijke drift die hem voortjaagt en de anderen de stuipen op het lijf jaagt...zeggen anderen, Shakespeare is brandend actueel, en ze grijpen naar een moderne aankleding, zoals dat het geval was bij Richard Eyre in het Londense National Theatre, die steracteur Ian McKellen de