Archief Etcetera

826 document(en) met "JE NOG HOE ZE" • Resultaten 261 tot 280 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 26, Juni 1989 • Wim Van Gansbeke • Wim Van Gansbeke
Degenen die in staat zijn je te verrassen en van wie je ook weet dat ze daartoe in staat zijn...Méér dan ooit zag ik een alsmaar groter wordende emmer pap, een brij waarvan je je achteraf afvraagt hoe je er in 's hemelsnaam hebt kunnen door waden...En soms zelfs dat niet Als Vlaanderen leeft dan was daar op de scène alleszins weinig van te merken, tenzij je de laatste stuiptrekkingen van een stervende nog voor leven houdt en de rigor mortis

Nr. 26, Juni 1989 • Luc Dhooghe • Tocht door het Brussels theaterlabyrint
Brussel, ze leeft enkel nog van haar naam en haar forensen...Wel zijn ze allen naar een historisch model gebouwd of verbouwd...Hoe gelukkig deze gebouwen ook geïntegreerd waren, toch waren ze slechts bonbonnières in vergelijking met de theaters in het buitenland

Nr. 26, Juni 1989 • Marianne Van Kerkhoven • Het heengaan
Voelend hoe de beelden opduiken uit je geheugen ? je ziel ? je geest ?, weet je dat bij het schrijven over deze voorstelling slechts één démarche past: terugkeren naar de nulgraad van de kritiek...Hier en daar in kleine lichtvlekken zie je nog een gezicht, een hand, een schoot...De voorstelling toont hoe de dingen zijn, zoals ze zijn, en suggereert hoe ze zullen veranderen als ze opbotsen tegen de werkelijkheid daarbuiten, als ze in de maatschppij gesmeten worden

Nr. 26, Juni 1989 • Hildegard De Vuyst, An-Marie Lambrechts • Kijken naar elkaar
conventionele theatraliteit ? "In het begin vond ik dit stuk heel erg ouderwets; het is van het begin van deze eeuw en de vraag is nu niet meer hoe je aan een kind komt maar wel b.v...Ik haat ook geschreeuw op toneel: je moet als acteur van binnen heel veel doen en er dan een minimum uit laten komen, juist omdat je nog moet kunnen werken op de fantasie van het publiek...bij De Blauwe Zebra, waarvoor ze De Beer van Tsjechov regisseerde, begin dit seizoen nog te zien op het Stekelbeesfestival

Nr. 26, Juni 1989 • An-Marie Lambrechts • Poging tot beschrijving
Kan iemand nog zeggen wat dat is ? In de veelheid van meningen, opvattingen, oordelen en veroordelingen die voortdurend gespuid worden, probeer je toch steeds je eigen kijkintuïtie bij te slijpen, aan...De wereld die met en vanuit deze mensen ontstaat, komt je als toeschouwer zo helder voor dat het beeld ervan je weken erna nog haarscherp voor ogen staat...Zo verwonderde ik mij erover dat het einde van Voorjaarsontwaken toch teruggrijpt naar de afwikkeling zoals Wede-kind ze voorschrijft; hoe moeilijk hanteerbaar de ontluikende erotiek/liefde

Nr. 26, Juni 1989 • Pol Arias • Russisch theater in 1989
Alhoewel de meeste nog altijd amateuristisch van aard zijn, trekken hoe langer hoe meer trekken regisseurs en acteurs uit de officiële gezelschappen naar de studio's. Daar ontstaan de nieuwe 'avant...Zij zijn nog zelden aan het werk in eigen land en het valt op hoe sommige regisseurs erg vlug weten in te spelen op westerse gevoeligheden...De grote vraag is, vanuit de Theaterbond, die democratisch verkozen is, hoe ze alle gezelschappen kunnen betrekken bij de beweging die in gang is gezet, hoe ze dat theateravontuur levend gaan houden

Nr. 26, Juni 1989 • Klaas Tindemans • Voorstel en ontwerp van theaterdecreet
anciens' kunnen nog ad hoe gesubsidieerd worden...Een 'kleinigheid' nog: 'Vlaamse dramaturgie' wordt nog steeds omschreven als een 'opdracht aan een Vlaams toneelauteur', een definitie die nog dateert uit de tijd van de creatiepremies van voor het...Tenslotte nog dit: er is natuurlijk gewoon veel te weinig geld beschikbaar voor het theater, ondanks het zelfbewuste gezwaai met optimistische statistieken door de minister

Nr. 26, Juni 1989 • Pol Arias • Spreken we niet eenzelfde taal ?
Het is ontroerend ze te horen vertellen over hun bewondering voor Vlaamse acteurs die ze kennen via films...En hoe ze maar al te graag in een stuk van Hugo Claus zouden willen spelen...Hoe we daarna door Frédéric Flamand de meest onverwachte theaterruimtes leerden kennen, van de Hallen van Schaarbeek tot de Raffinerie du Plan K. Hoe we in het Théâtre du Rideau de klassiekers leerden

Nr. 26, Juni 1989 • Johan Thielemans • De cultuur ontwapent de kunst
Ze worden met zijn allen week om het hart, ze voelen met zijn allen ook de golven van bewondering opwellen, want de zielepoot, de vertrapte is José Van Dam, vermomd als Wozzeck vanavond...Zo edel, zo kerngezond, zo zonder een vleugje waanzin, dat het stuk veel van zijn betekenis verliest (in de Munt kan je nog al eens rare bezettingen meemaken). Maar het geeft niet: het premièrepubliek...Mooie woorden, maar zoals ze plots boven het toneel in deze Brusselse schouwburg verschijnen, klinken ze vals

Nr. 26, Juni 1989 • Wanda Reisel • Op de hellingen van de Vesuvius
Fanny ach kindje Hij stonk zo F. gaat Scène 8 Giacomo Hoe moet je dat precies zeggen als je je leven aan iemand te danken hebt Een moeder heeft je op de...omdat ze hun eind niet kennen Die willen bij alles wat ze overkomt ook nog hun eind bepalen dat is toch walgelijk je eind te ensceneren als een stuk theater...je hand vasthouden en je leren hoe je het woord geluk schrijft op het achterwerk van vrouwen Ik zal je leren te kussen met dubbele tong Je hebt het allemaal

Nr. 26, Juni 1989 • Dirk Verstockt • Reisel, Wanda
Toch heb ik het gevoel dat je je gevoed hebt met zijn gedichten...Waar ligt de link tussen jou en Discordia ? "Ik volg hen al van toen ze nog Onafhankelijk Toneel heetten, dus voor de splitsing...Je kan natuurlijk nooit van te voren inschatten hoe iets er zal uitzien

Nr. 26, Juni 1989 • Johan Thielemans, Luk Van den Dries • Eerder coach dan regisseur
Waardoor er vertrouwen ontstaat: je mag, je durft en je kan dan ook veel meer als acteur...Dat kan je pas als je je warm voelt, behaaglijk, graag gezien...Tsjechow heeft gezegd: je liegt één keer in je leven en je krijgt het nooit meer goed

Nr. 26, Juni 1989 • Marianne Van Kerkhoven, Dirk Verstockt • D E
Ik kan hen alleen stimuleren in het besef dat ze in zichzelf moeten opzoeken wat interessant is." Wat bedoel je concreet met het feit dat ze je gevolgd hebben ? "Ze zijn komen kijken...Hoe heb je al het materiaal waarmee je in deze voorstelling werkt, bijeen gebracht ? "Dat materiaal is vanaf het begin verzameld en de keuzes die daarin gemaakt zijn, hangen heel veel af van...als je voelt dat ze iets ontdekken, dat ze de confrontatie met de discipline theater op een zeer juiste manier aangaan, dat ze verrast zijn door elkaar in de positieve zin... Die voorstellingen zijn

Nr. 26, Juni 1989 • Hildegard De Vuyst, An-Marie Lambrechts • "Eenvouds verlichte waters" spelen
Belangrijk is dan hoe je dat aanpakt: als je als eerste zin opgeeft "Weet je wat ik het leukste vind", dan krijg je andere antwoorden dan wanneer je gewoon vraagt: "Wat vinden jullie leuk...Als je voelt hoe je zit, dan ben je even met jezelf bezig en ben je even afwezig...Ze hebben eigenlijk al een leven achter de rug en nog zo een heel leven voor zich: die tragiek en tegelijkertijd dat pijnlijke verlangen naar willen weten wie je zal worden , die angst daarvoor ook

Nr. 27, September 1989 • Nic Balthazar, Alex Mallems, Luk Van den... • KRONIEK
Hoe ze in La Secreta Obscenidadde Cada Dia, van de jonge Chileen Marco Antonio De La Parra toonden hoe heimelijk obsceen het alledaagse wel kan zijn...Ze hebben wel geleerd hoe om te springen met allerlei literaire teksten, maar niet hoe een concrete theateropvoering aan te pakken...Zo is hij nog op zoek naar een zakdoek als de voorstelling al begonnen is. (Hoe weet je eigenlijk wanneer een toneelstuk begint ?), zo voelt hij zich aanvankelijk wat verloren als hem accessoires en

Nr. 27, September 1989 • Klaas Tindemans, Lieven De Cauter • Toneelspelen is marginaal sinds de Romeinen
De spelers hebben een aantal voorkeuren: hoe ze dingen willen tonen, hoe ze iets willen uitspreken, en daar zijn ze zelfstandig in bij ons...Het is zelfs zo dat als je theater maakt met die vinger erbij, dat je een publiek zou krijgen dat je haat, een publiek dat uitsluitend bevestigd wil worden in datgene wat je ze laat zien...onmogelijk om die punch-lines niet daar te leggen waar ze liggen, maar soms is het mogelijk ze te verschuiven, je moet er tegen vechten om ze niet allemaal op hun plaats te laten vallen

Nr. 27, September 1989 • Frank Hellemans • LOUIS XIV EEN AUTOPSIE
af) terwijl ze nog uitriep : 'Ik ben verloren...Die ze nog gretig slikten ook...Ze zagen hoe hij zichzelf scheerde en zijn korte pruik opzette

Nr. 27, September 1989 • An-Marie Lambrechts, Luk Van den Dries • Post-scriptum bij een dramaprijs
Dat toneelschrijvers ondanks hun klachten nog veel schrijven, blijkt uit het aantal inzendingen: 70 nieuwe teksten van alle genres (het amateurtoneel rekent nog met genres, genre satirisch blijspel...Daarin tref je aardig wat Artaud- en Genetecho's aan...Toch is dit geen saaie driedeling : de figuren staan te springen om mekaars rol te pikken, of ze spelen soms met drie één monoloog

Nr. 27, September 1989 • Gretl Van Ourti • NO, KYOGEN, KABUKI, SHINGEKI, SHOGEKYO.
No en Kabuki voorstellingen duren een halve dag en het is niet de bedoeling dat je van begin tot einde op je stoel blijft zitten...Tussendoor kan je iets eten in het restaurant van het theater of je kan slechts één stuk van het hele programma bekijken...Als toeschouwer loop je vaak verloren in een chaotische boel waar je geen jota van begrijpt

Nr. 27, September 1989 • Luk Van den Dries • DE SCHOONHEID VAN EEN GESPANNEN KABEL
Ik schilder trouwens nog steeds veel zelf aan de decors want het blijft fascinerend hoe je met verf van een stuk triplex een doorgeroeste plaat staal kan maken...Produktief wanneer er wordt samengewerkt op basis van vertrouwen en respect, en je het gevoel hebt een belangrijk onderdeel te zijn van een proces, hoe je klein je aandeel ook...ze komen je vragen of je iets kan maken met spiegels en diaprojectoren, omdat ze dat zelf eens gezien hebben en erg mooi vonden