Archief Etcetera

488 document(en) met "Het hoofd" • Resultaten 281 tot 300 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 60, Juni 1997 • Geert Opsomer • Geschiedenis en theater: de speler en de...
kunnen ons op dat vlak bij wijze van boutade een op en neer golvende massa mensen voorstellen tijdens een rockconcert, allemaal de walkman of koptelefoon op het hoofd, ijverig draaiend aan de juiste...Nu de hele tempel van het moderne en van het vooruitgangsdenken aan het instorten is, nu ook de kritische tegenverhalen in het gedrang komen en het postmoderne ook al eens als dogma opduikt, is de...Deze laatste zag in het toneelspel de bederver van het eigenlijke zelf, dat zegt wat het denkt en voelt; de toneelspeler bewerkt een scheiding tussen zijn oorspronkelijke zelf en de rol die hij speelt

Nr. 61, Januari 1997 • Roel Verniers • Postkaart uit een instelling
Het enige waar ik lange tijd na het zien van Cataract kon opkomen was het wonder van acteur Lukas Dijkema...Het hoofd van de man, verzopen in liters alcohol, krimpt en explodeert dan ook Cataract - De Trust / Raymond Mallentjer onder de...Het woord cataract heeft ook een tweede betekenis: grote waterval... Sluiting De Trust is er altijd van uitgegaan dat het in de toneelspeelkunst om taal gaat

Nr. 61, Januari 1997 • Griet Op de Beeck • 'k Moest alleen JA zeggen
En dat terwijl De Soldaat-Facteur en Rachel, als ik het lees in het recent verschenen verzameld werk van Arne Sierens, zo dicht op het vel komt te zitten...Zomergasten met Arne Sierens in het randprogramma van het Theaterfestival, naar analogie met het programma op de vpro - u weet wel, waar boeiende mensen een eigen avond vol beeldmateriaal mogen...En hij is niet blijven steken bij de zwartwitbeelden in zijn hoofd, maar hij groeide mee, en weet ook de hartslag van deze generatie op het toneel voelbaar te maken

Nr. 61, Januari 1997 • Eda Cufer • Over een boom, een varken en steenkool
het verhaal van de Boom, het Varken en de Steenkool ontwikkelde de lichamelijke dynamiek zich rond louter aardse behoeften -het omhakken van een spar die in de volgende scène het dak van een huis, een...de centrale fase is hij de slachter die de angst en het verzet van de danserslichamen genadeloos het hoofd biedt zodat hun massa getransformeerd kan worden...Bijvoorbeeld het gevoel van lichamelijke opluchting bij het kijken naar een slang wanneer je je angst hebt overwonnen, of het louterende effect bij het kijken naar een zware rotsblok die je in een

Nr. 61, Januari 1997 • Klazien Brummel • Balanchine en de essentie van het ballet
De danseressen droegen knielange tutu's en bedekten hun hoofd met iets dat uit het Zwanenmeer afkomstig lijkt te zijn...door niet alleen de heupen uit te steken, maar ook de schouders, het hoofd, het achterwerk, de knieën, polsen en alle andere lichaamsonderdelen...Sindsdien is het verzamelen van het werk van Balanchine en Graham onafgebroken doorgegaan en op dit moment heeft Het Nationale Ballet buiten het New York City Ballet zelfs de grootste collectie

Nr. 61, Januari 1997 • Eric De Kuyper • Rendez-vous manqués met Hans van Manen
Dat wist ik; het zat in mijn hoofd, meer dan dat het op papier stond, want het zou geen normale speelfilm worden waarbij alles tevoren netjes in een draaiboek is neergeschreven...Wat me vooral in het gesprek trof was de wijze waarop Van Manen het over het 'artistieke', over de problemen van het creatieve had...Het fundamentele knelpunt waar het in een kunstenaarsbiografie (de mens achter het werk) om draait, blijft het hele boek door knarsen

Nr. 62, December 1997 • Marleen Baeten • Een tweeling van Dimitri Leue
Zijn hoofd is van het zuiverste goud, zijn lokken zijn dadelritsen, ravenzwart...Ook Zarah kreeg een ondertitel mee: of de vogels komen terug uit het Zuiden, naar de beginregel van het vertederend grappige kalenderversje op de dag van de beslissende ontmoeting tussen Matthias en...Zarah is opgebouwd volgens een abc-structuur - auteur Dimitri Leue noemt Zarah 'het abc van de liefde, het 1-2-3 van het liefdesverdriet' - maar dan zonder de klassieke invulling geluk-ongeluk-geluk

Nr. 62, December 1997 • Fransien van der Putt • Hoe iets ontstaat uit niets
de toeschouwers hun grijpende neigingen nog even achterwege te laten en als een dromer het komende tegemoet te treden: 'A savoir comment -Oublier ces heures...' Het klappert in de diepte van het podium...De voorstelling begint met het wonderlijke heen en weer tussen de twee geluidsstromen - de dunne lijn en het gerommel van mensen in het publiek - en zet zich dan voort op het podium in een niet...Sterker nog, juist door deze volledig te erkennen, maar tegelijkertijd het metaforische vermogen van het dansende lichaam te veronachtzamen, het register van het beeld enigszins buiten werking te

Nr. 62, December 1997 • Carl Hourcau • Tussen hersenen en beweging
En pas aan het eind, aan het eind van de voorstelling, heb je de tijd om te denken aan wat 'daar' gebeurd is. Mijn verbeelding speelt bij het aanmaken van dit materiaal een grote rol, maar ik heb toch...Het gebied waar het abstracte en het zeer concrete, het fysieke elkaar raken boeit mij heel erg...Het eerste beeld van rosso is bijvoorbeeld een omgekeerd hoofd, verankerd aan de vloer

Nr. 62, December 1997 • Eric De Kuyper • De zin van een anachronisme
Wat doorgaans het repertoire wordt genoemd, geeft onomwonden te kennen dat het tot een andere tijd behoort: het is een overblijfsel uit het verleden...Het is eerder omgekeerd: het is omdat ik me zo intensief met het theater en de andere podiumkunsten heb beziggehouden dat ik geschiedenis in het algemeen boeiend ben gaan vinden...Wie krijgt het in zijn hoofd om een opera te schrijven

Nr. 62, December 1997 • Louis Paul Boon • Manifest: Lof der Boswell Sisters
thuis voelen, doch waarin geen ander geslacht dan het onze het zou kunnen uithouden, o Armstrong met uw trompet...En het aandoenlijke geval van drie oude mannetjes die zitten te zeveren, en het ene oud mannetje vraagt: wat vermakelijkheden er nu nog voor hen overblijven...En ik vraag me af, wat "vermakelijkheid" betekent in het hoofd van een oud mannetje

Nr. 62, December 1997 • Gojim 5.1 • Doodgewoon en levensecht
Maar het opzet mislukt: deze assepoester groeit haar prins over het hoofd, dit maagdelijke lam dat dienst moet doen als broedmachine voor de troonopvolger groeit in de publieke arena zienderogen op...Twee maanden na het losbarsten van de affaire Dutroux spookt in het hoofd van een overijverige Gentse onderzoeksrechter een vertrouwd amalgaam van 'seks, videotapes, hooggeplaatsten en slachtoffers...dit omdat, volgens de klassieke juridische opvattingen van de soevereiniteit, het individu niet over het eigen lichaam kan beschikken, het individu nooit soeverein is, maar altijd subject - van de

Nr. 62, December 1997 • Marc Holthof • Een koning uit een washuis
Het portret van Louis XIV was niet alleen een afbeelding van de sterfelijke persoon van de koning, het was ook het portret van het koningschap als functie, ja van de koning als staat...Hoe komt het dat hij macht over u heeft, tenzij dankzij u?' Bij de La Boétie rijst al het vermoeden dat het politieke lichaam niet aan de vorst, maar aan het volk toebehoort...Ook hij speelt met het ontmenselijken en disciplineren van het lichaam, het laten nemen van risico's (door anderen). Dat is ook het grote verschil tussen de performancekunst en het theater van Fabre

Nr. 62, December 1997 • Willem Dauw • 'Star Quality'
Dominique Deruddere: Het is niet altijd makkelijk om het af te stoppen, want het ene brengt het andere mee...Het decor is een vogelnest, je steekt je hoofd erdoor, je wordt geschminkt als een ei, en dan mag je ongezouten commentaar leveren op alles wat je wilt...Hoe bekender je wordt, hoe meer je lastig wordt gevallen door totaal onbekende mensen die je allerhande verwijten naar het hoofd slingeren

Nr. 63, Maart 1998 • Geert Sels • Kan theater nog pijn doen?
Er zijn voorstellingen die in het hoofd spoken...Dat was nochtans mijn bevinding na de première in mei 1995, in het kader van het KunstenFESTIVALdesArts...Het publiek zat niet alleen met zijn neus op het gebeuren (kreeg de spatten op zich), het was ook zijn schaamte en zijn geweld waar het naar keek

Nr. 63, Maart 1998 • Koen Tachelet • Ten Oorlog
stukken liepen, figuren die stierven maar terugkwamen in andere figuren, met als belangrijkste bloedlijn die van Richaar Deuzième, aan het begin, en Risjaar Modderfokker aan het eind...Had je niet het gevoel dat er reeds een voorstelling in je hoofd bestond...Ik weet alleen dat het gevecht met ons ego, dat we allemaal hebben moeten voeren, ertoe geleid heeft dat de voorstelling gespeeld wordt door een groep, die het eigen ego ten dienste weet te stellen

Nr. 63, Maart 1998 • Koen Tachelet • Ten Oorlog
Natuurlijk hebben ook de makers boter op het hoofd...Het impliceert winst en verlies: de winst van het eenworden, en tegelijk het verlies van het verdwijnen...Maar tijdens het derde gesprek klinkt het: 'Ik ben boos, nog steeds, omdat ik het projectievlak was van frustraties die niets met het werk te maken hadden

Nr. 63, Maart 1998 • Luk Van den Dries • Ten Oorlog
Maar de Engelsen deden dit in schuifjes, terwijl de BMC het project in één geut zou repeteren, en het pas aan het einde van de rit ook aan het publiek presenteren...Even goed kan je van Hendrik V zeggen dat het het vrouwelijke in een tot nog toe gesloten mannenwereld introduceert als dat het de patriarchale lijn van het eerste deel verder zet...Het verval is op het einde compleet, met een wereld die doldraait in het eigen hoofd

Nr. 63, Maart 1998 • Marleen Baeten • Van Blauw Vier tot Cantecleir
dezelfde lijn worden een aantal typische sleutelplekken uit het oorspronkelijke stuk behouden, zij het dat ze vooral in de verbeelding worden opgeroepen: een stuk draaitrap verbeeldt het balkon, een...Maar bovenal geven de acteurs 'een ziel' aan hun personages, waarmee ik geen inlevend acteren bedoel, maar het tonen van het personage als een reële 'mogelijkheid'. Marnick Bardyn gaat daarin het...Even wiebelen met het hoofd wanneer ze iets moeten incasseren bijvoorbeeld

Nr. 63, Maart 1998 • Peter Anthonissen • Ontmoeting op de pijngrens
Heel af en toe bekruipt mij het beangstigende gevoel dat het bloed langzaam uit mijn hoofd wegtrekt, met veel transpireren en licht evenwichtsverlies tot gevolg...Op het toneel zit ze immers niet alleen als het personage Marguerite Duras dat het verleden probeert te activeren, maar ook als Chris Tieleman die tegenover het materiaal haar standpunt dient te...Het blijft ambigu welke realiteit Tieleman voorstaat, die van zichzelf of die van het toneelpersonage, maar dat is ook het waarmerk van bijvoorbeeld Dood Paard, net als zijzelf opgeschoten uit de