Archief Etcetera

575 document(en) met "Man Je" • Resultaten 281 tot 300 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 41, April 1993 • Karolien Derwael • De waarheid van de leugen
Niet door deuren en grendels, al bevinden ze zich daar als psychiatrische patiënten ironisch genoeg wel achter, maar door te 'fabuleren': je verzint een verhaal om de feiten die je niet kent of niet...Maar als 'toeschouwer' sta je buiten het gebeuren: je luistert en je bent je daar ook voortdurend van bewust...Wat je op het toneel ziet is een man of een vrouw, alleen, met naast hem of haar - als een spook - de ontoereikendheid van alle verklaringen die worden gegeven om de dagelijks geleden pijn te

Nr. 41, April 1993 • Benoît Vreux • Verandering en continuïteit
Theater is in de eerste plaats een praktijk waarover je je moet bezinnen...en om de deuren van ministeries en kabinetten plat te lopen, goed wetende dat je kansen kunnen verkeren bij een eventuele val van de regering...Zo zal een actrice een man zijn, of een man en een vrouw, of twee mannen tegelijkertijd, of een steen

Nr. 41, April 1993 • Johan Thielemans • L.A.'s best bewaarde geheim
Monologen Hoe kan je in deze omstandigheden een produktie opzetten...Je moet dus al van theater bezeten zijn om aan de slag te blijven...Je ziet hier vooral toneel met jonge mensen, en ik heb zeer veel acteertalent zien verloren gaan

Nr. 41, April 1993 • An-Marie Lambrechts • Een hoofd vol sneeuw
Als je jezelf door de tijd en door te werken meer en meer conditioneert voor datgene wat gebeurt, dan word je meer alert voor hetgeen het toeval je voorstelt...Als je naar Limb's Theorem kijkt, krijg je nauwelijks tijd om met je oog heen en weer te vliegen over de scène, alsof je meer dan één pingpongwedstrijd in verschillende richtingen tegelijk probeert...Misschien moet je zo lang naar deze dans blijven kijken tot hij danst in je hoofd

Nr. 41, April 1993 • Johan Reyniers • De dans van het harnas
Als je al weet dat de geharnasten uiteindelijk maar wachters van Fressia zijn, waarom zou je er dan, choreografisch gezien, veel aandacht aan besteden...Hij kan natuurlijk lijken, als de tijd waarin je een sigaret rookt, of je haar wast...Het ergste is als je als kunstenaar aan zoiets meewerkt, want ik denk dat een kunstenaar toch nog altijd roet in het eten moet gooien, moet zorgen voor die subversieve kracht om dat aan te tasten

Nr. 41, April 1993 • Paul Goossens • Eric Antonis
Antonis: Dat stoort me niet echt, want als je dat goed doet, ben je ook met de mens bezig...Je moet toch je overtuiging volgen, want anders ben je niet echt met je stiel bezig en lijkt het eerder op een wraakactie...Je maakte een beleidsplan en als dat de goedkeuring wegdroeg, vertelde het stadsbestuur je onmiddellijk hoeveel je daarvoor de volgende vier jaar zou krijgen

Nr. 42, Juni 1993 • Geert Opsomer, Erwin Jans • Prospero's offer
Voor ons staat een man die afstand doet van zijn tovermacht en de gunst vraagt van de toeschouwers...Westerse kunstestablishment: 'Het vele gepraat over multiculturalisme klinkt me nogal cynisch in de oren zolang als wij, die de betrokkenen zijn, niet kunnen meepraten en vooral als je bedenkt hoe de ernstig

Nr. 42, Juni 1993 • Marianne Van Kerkhoven, Erwin Jans • Toneelspelersgezelschap STAN
Het ligt allemaal voor je en het enige criterium dat je hebt, is je geheugen, je kennis van de toneelgeschiedenis of je bibliotheek...Vercruyssen: De Vere levert ook een frame waarbinnen je allerlei dingen kan doen, zoals de Eenakters van Strindberg die je al dikwijls hebt vastgepakt, maar waarvan je nooit een volwaardige...Dat komt omdat alles even groot of even klein is. De Keersmaeker: Als je in een grote zaal speelt, neem je dat besef ook mee in je werkproces; Etcetera: Wat doe je met de kritiek dat

Nr. 42, Juni 1993 • Johan Thielemans • Het Hooglied als verzachter
Je kon er alleen tegen zijn...Laten we ons geen illusies maken: de hoer is de enige eerlijke vrouw, want bij haar weet je waar het om gaat...Het wordt nu een lieve komedie, meer naar de aard van Boesmans, die een lieve man is. Natuurlijk hebben bewerkers van teksten het volledige recht om niet de 'essentie' van het origineel te bewaren

Nr. 42, Juni 1993 • Katrien Jacobs • Over de val van een keizer-travestiet
Fish Story, The Wooster Group / Paula Court 'Je kan proberen het werk analytisch te onderzoeken, maar tijdens het kijken moet je je laten gaan...Kate Valk: 'Als je O'Neill leest, zie je dat hij het stuk precies in dit soort taal geschreven heeft...Amerika te vrijwaren van een naturalistische karaktertekening, of van een racisme dat voortkomt uit de idee dat je persona je eigen 'natuurlijke' ras moet dekken

Nr. 42, Juni 1993 • Freddy Decreus • Apollinisch, feministisch, oppervlakkig
Vanaf het begin van deze eeuw was dat nochtans de norm: in het licht van Freud, Schnitzler en Strindberg werden de wraak en de psychologische spanningen tussen man en vrouw centraal gesteld...Daarom vallen ook alle mannen die zij bekampt dom of arrogant uit: het zijn sukkels of macho's. Wanneer je een dergelijke boodschap wil verkopen, doe je er dan wel goed aan Euripides' tekst zo...Herhaalde malen vertaalt hij letterlijk bij een smeekbede: 'Bij je kin, bij je knieën' (vs 324, 640), terwijl Koolschijn deze formule ofwel weglaat ofwel vertaalt als 'Ik smeek u, in naam van de jonge

Nr. 43, November 1993 • Bruno Koninckx • Kartonnen, holle en andere dozen
Het erge is dat je je als 'gewone' toeschouwer dan dikwijls nog dom voelt ook omdat je al die lagen en andere dramaturgische spitsvondigheden bijlange na niet hebt weten te ontdekken in de opvoering...Door naar verschillende voorstellingen te gaan, kon je misschien wel voor een deel een zicht krijgen op een proces, of kon je wel veranderingen constateren, maar dat geldt voor elke theaterproduktie...Zo tonen de meeste teksten klein of groot leed, gaan er een aantal over de (herinnering aan) de kindertijd, en heeft het merendeel 'de gewone man of vrouw' als personage

Nr. 43, November 1993 • Johan Thielemans • Lezing zonder titel of: De vleugels van...
Als je nu toetreedt tot de selectiejury, ontmoet je een reeks van mensen die met het bovenstaande wel geen problemen zullen hebben, en die in stilte hopen dat de vanzelfsprekendheid van hun oordelen...Je kon problemen hebben met de opdringerige aanwezigheid van het model, dat zelfs in het toneelbeeld verwees naar Gross und Klein in de mise-en-scène van de Schaubühne, (al kan je voor dat toneelbeeld...Je kon wrevel voelen op het ogenblik dat die boodschap dan nog eens klaar en overduidelijk geformuleerd werd, zodat de moraliserende, prekerige strekking niemand kon ontgaan en je bleef er wat

Nr. 43, November 1993 • Jan Goossens • Aeschylos en de Golfoorlog
Dan laat je zangers en publiek enkel opboksen tegen een, in dit geval 18de eeuwse, referentiecode, die ze eigenlijk niet kennen en die enkel een extra barrière op weg naar de essentie van het werk...Zo word je je opeens heel erg bewust van de expressiviteit van die gebarentaal, en Darius wordt terzelfdertijd een haast mytisch personage, waarin alle andere personages ten dele opgaan...gelaat te geven: 'Televisie laat je een toeschouwer zijn, maar theater maakt van je een participant

Nr. 43, November 1993 • Eddie Vaes • Roemeense nachtmerrie in full-color
Purcarete: "Het is stom en simplistisch om in de beelden op het podium verdwenen dictators te zien of in elke actie of karakter een afspiegeling van de werkelijkheid te verwachten". Toch denk je...een land waar iedereen iedereen wantrouwde, kon zelfs je eigen moeder een verklikker zijn voor de Securitate en hadden de muren oren...Er komen in het stuk momenten voor die aan Tadeusz Kantor doen denken, maar af en toe zit je ook naar Greenaway's The Cook, the thief, hisz wife and her lover te kijken

Nr. 43, November 1993 • Klaas Tindemans • De kleine dood
De man, Bernard, een veertiger, zit in een politiekantoor, maar na enkele zinnen verliest die plek zijn concreetheid, en kijk je enkel nog naar hem, naar zijn schuchter lichaam...De oprechtheid die je zolang voor vanzelfsprekend hield, daar ga je aan twijfelen, je vraagt je af of Bernard geen mythomane constructie heeft opgezet, gericht op uitstel, een poging om de herinnering...Wat een traditionele, om niet te zeggen ouderwetse, verhouding van inleving lijkt (tussen toeschouwer en acteur/figuur) evolueert, onmerkbaar, naar een bittere ervaring — die 'sympathieke' man zet je

Nr. 43, November 1993 • Gerardjan Rijnders • State of the Union
Die zat dus fout in '75 en je kunt alleen maar vermoeden wat die man sindsdien allemaal heeft doorgemaakt voordat ie weer op zo'n fietsje mocht...Je mag in een parlement toch je voorkeur voor de republikeinse staatsvorm kenbaar maken zoals je in het theater toch ook duidelijk mag maken dat je de voorstelling niet kunt waarderen...Vorstenhuizen, smeergeldschandalen, michael jacksons pedofiele uitstapjes, het wordt allemaal genoten maar vooral vrees ik omdat je er verder toch niet over hoeft na te denken, omdat je het eigenlijk

Nr. 44, Februari 1994 • Marianne Van Kerkhoven • De weg is deel van de bestemming
Zoals', zo schreef Jan Joris Lamers in het Theaterschrift The Written Space, 'zoals in de zomer in Italië, amateurvoorstellingen op een marktplein: vanop grote afstand zie je wat er gebeurt, je kan...De weg die je aflegt om tot je conclusies te komen, zit mee in het resultaat, het werk dat je onderweg levert, bepaalt mee de kwaliteit van het eindmateriaal...De obsessie van de superlatieven ook; je ziet ze op alle muren van de stad: de beste, de mooiste, de voordeligste, de opwindendste... In de openbaarheid hebben superlatieven vandaag elke

Nr. 44, Februari 1994 • Tuur Devens • Het theaterpretpark van Pat Van Hemelrijck
Het 'plaatje bij een praatje'-procédé vinden we ook niet in de Patstelling, de tweede gemonteerde berg, waarop je kunt gaan zitten, maar waar je ook kunt binnengaan...Je krijgt een walkman op, en je hoort een tekst van Willy Thomas, gesproken door Dirk Van Dijck...Dat alles kan je als toeschouwer op de tv-schermen volgen, maar je blijft je ervan bewust dat je eigenlijk meekijkt door de lens van de camera, het oog van de drie-eenheid Manuel

Nr. 44, Februari 1994 • An-Marie Lambrechts • Column
gebruikten toen von Kleists onderscheiding die de ware gratie maar vindt in de volkomen on-bewuste jonge man (die zich niet geobserveerd weet) en anderzijds in de perfecte acteur, van wie de kunde zo...Hoe lang moet je werken aan iets totdat het er weer 'echt' uitziet...op haar beurt gekoppeld aan een verbod: kinderuitingen kan je op de scène niet beoordelen zoals uitingen van volwassenen/professionelen