Archief Etcetera

483 document(en) met "ZE TOCH OOK DOOD" • Resultaten 281 tot 300 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 53, December 1995 • Marleen Baeten • Purcell als een tango
Toch praatten ze daar nooit over, de groten noch de kleinen...samen één enkel lichaam vormden, één grote eet- en slaap-, schreeuw-, hol-, huil- en aanhankelijkheidsmachine, en er minder zeker van waren dat ze elkaar uit de buurt van de dood konden houden...Uit verveling en om erbij te horen apen ze 'de groten' na zoals ze hen te zien krijgen, zonder de emotionele onderstroom dus

Nr. 53, December 1995 • Bruno Koninckx • De ontwerper als wetenschapper
Als postuum eerbetoon drukken we naast enkele schetsen uit Sven Uses werk ook een paar fragmenten uit het interview af...Zo heb ik de laatste zeven jaar voor Mortier naar De Munt kwam alle produkties gezien en meteen ook gezien hoe het niet moest...Ik denk dat ze daar bij de opleidingen aan moeten denken: die mensen zouden een halve dag algemene vakken moeten krijgen en een halve dag praktijk

Nr. 53, December 1995 • Inge Arteel • Wie heeft Ödön von Horväth gezien?
Vandaar ook Horváths nuchtere opvattingen over het later zo explosieve begrip 'Heimat': 'Ik heb geen Heimat en lijd daar natuurlijk ook niet onder, ik ben zelfs blij met deze afwezigheid van Heimat...Net als in vele stukken van Horváth is ook hier de dood via een dicht geweven net van motieven en symbolen voortdurend aanwezig...Toch maken het enthousiasme en de energie waarmee deze acteurs hun rol aanpakken en het wervelende ritme waarmee ze de scènes aaneenrijgen deze voorstelling genietbaarder dan de matte ntg produktie

Nr. 53, December 1995 • Geert van Istendael • Doordringen tot het tragische
Hij heeft zijn zending zeer ernstig opgevat, ook zeer gereserveerd, met de discretie die vaak de hoge burgerij kenmerkt, maar ook als een profeet die zich in de eenzaamheid weet terug te trekken...Freud heeft het christendom gemeden, maar de Griekse godenwereld was hem nabij, het joods-religieuze ook...Het tragische, daar halen ze de schouders voor op

Nr. 54, Februari 1996 • Loek Zonneveld • In memoriam Michael Carlton Matthews 1958-1996
Een fragment: a little man with a fat cigar lights a stick of dynamite and hurls it towards the Reichstag laughing and says ach het is toch Duitsland...En helpt ook dat nog niet, dan minstens de herinnering aan een o zo kwetsbaar maar uitbundig dansje, in spierwitte onderbroek, z'n pantalon rond de bijna vingerdunne enkels...Daar is ze weer, die polsdunne maar sterke lijn tussen Berlijn en Haarlem

Nr. 54, Februari 1996 • Heiner Müller • Manifest
Heiner Müller is in deze rubriek dan ook ontegensprekelijk op zijn plaats...André Müller: U hebt daar ook over gesproken in een interview...André Müller: Omdat de enige verlossing daarvan de dood is. Heiner Müller: Overleven is ook een oplossing

Nr. 54, Februari 1996 • Luk Van den Dries • In memoriam
Ze plooien zich niet in dienstbaarheid (aan een idee, ideologie, concept) maar vertolken slechts hun eigen paradoxale waarheden...Hij weigert, maar tekent daarmee zijn doodvonnis: ook als lijk kan hij nog dienstbaar zijn...Een extra graf in het grote kerkhof dat de aarde is. Of ook nog, de eeuwige bijslaap, het orgiastische verlangstuk van de kleine dood in een eeuwig niets

Nr. 54, Februari 1996 • Marianne Van Kerkhoven • Van nu tot het einde van het...
Hoezeer onze voorkeur ook kan uitgaan naar het binnenskamers gesprek met artiesten of naar de intimiteit van het schrijfproces, toch is het die 'grote dramaturgie' die vandaag vooral onze aandacht...Ze zoeken een omweg uit om tot bij de soep te komen, die veel tijd in beslag neemt en toch niet opvalt, en plots zegt Levi: 'De zang van Ulysses uit Dantes La Divina Commedia...wordt, als ze ertoe in staat is troost, zelfs passie te brengen in een woestijn van gruwelijkheid, dan is haar kracht toch wel ongemeen groot en moet zij kost wat kost verdedigd worden

Nr. 54, Februari 1996 • Johan Thielemans • Het woord dat mij ontbreekt
Ze plaatst de handeling in een bos (net zoals in het gedicht), en ze toont een aantal 'gesprekken' tussen mannen en vrouwen...ze bang is! Daarom moet het ook een werkelijk en geen puur zakelijk bos zijn, want een dergelijk bos kan je wel doen huiveren maar geen angst aanjagen'. In Brussel en Amsterdam was er noch huiver, noch...van een lichtbatterij (een muur van zeker driehonderd spots). Als die aangaan, schijnen ze recht de zaal in en verblinden ze het publiek

Nr. 54, Februari 1996 • Jan Goossens • Is kunst genoeg?
De tragiek van figuren als Hindemith, Schönberg of ook Stravinsky, componisten die hem nauw aan het hart liggen, schuilt in het feit dat ze alle drie 'the suffering of exile' hebben doorstaan...Toch worden ze ook daar schrijnend, vooral in economisch opzicht, en zijn heel wat artiesten, vooral in het theater, goed op weg om behoorlijk marginale figuren te worden...Moreel-religieuze dimensie Begin oktober gingen Sellars en zijn team aan het werk in Londen, en ook nu weer leverden ze een voorstelling af die een voor opera uitzonderlijke samenhang vertoont

Nr. 55, April 1996 • Adri De Brabandere • Toonladders van de beweging
De diepte, zoals ze ervaren werd in de moderniteit, is verdwenen...Door een eenduidige richting te vermijden wordt ook het zicht op de organisatie of ontwikkeling van de diepte ontnomen...Toch groeit opnieuw de belangstelling voor Laban

Nr. 55, April 1996 • Jan Goossens • Het theater in de woorden
En zo verschenen ze ook in een voorstelling, die dankzij haar extreme intensiteit en haar perfecte vormbeheersing Chéreaus ideaal benaderde van 'Un théâtre allégorique, où les idées incarnées...Zowat halverwege het stuk biedt de dealer de klant zijn jas aan, omdat hij in hem 'de koude van de dood' en ook 'het lijden van de kou (...), zoals alleen een levende kan lijden' heeft gevoeld...Ze zorgen er daarnaast voor dat ook de mensen fascineren die deze taal spreken

Nr. 55, April 1996 • Marc Holthof • De jicht van de zonnekoning
Levend en toch dood...En ze, maar af en toe, ook eens bekeken...Ze sprak ook over haar werkwijze en benadrukte hoe ze in haar dansstudies de natuurlijke beweging uiteenhaalde, via herhaling, via het werken met tijd

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Anna Luyten • Alice in Wonden-land
Ze kon het pas beginnen schrijven vier jaar na de dood van haar moeder in 1945...Ze neemt de rol over van Miranda maar vereenzelvigt zich later ook met Augusta...een plotse monoloog komt ze met een scène die Barnes geschrapt had maar toch op scène gezet wordt

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Klaas Tindemans • Wreedheid zonder grond
Natuurlijk voegt de dood van Macbeth niets toe aan het bloedbad dat al werd aangericht - Macbeth geeft dit ook impliciet toe - maar de nieuwe contradicties in een wereld die zich naïef verheugt over...Ik geef het toe, het is een wat geforceerde interpretatie, maar ze is uitgelokt door dat éne krachtige moment in de Macbeth van Needcompany: de dissectie van de waanzin, in een beeld dat nooit in één...Ze is natuurlijk ook zonder grond, onontkoombaar én onbegrijpelijk, maar machthebbers - ridders in het feodale Schotland en politici in een slecht zittend maatpak - kunnen het (gelukkig) niet nalaten

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Josse De Pauw • Van saters en eiknimfen
Geen enkele sterveling is in staat te begrijpen dat hij dood gaat en de dood onder ogen te zien...Hamadryade: Toch moeten ze sterven...Daarom zullen ze naar ons toe komen en vragen hen te redden en ze zullen net zo willen zijn als wij, als de planten, als de stenen - als de wezenloze dingen, die louter noodlot zijn

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Pieter T'Jonck • Laat de kunst nu maar een bolhoed...
Algemener, waar het Hogere, het Diepere, het Tijdeloze, of soortgelijke, aan het sublieme of het goddelijke verwante begrippen vermeden kunnen worden, worden ze ook vermeden...Ze is niet koud en wekt geen huiver, en ze grenst niet aan het sublieme...' Het monumentaal-zware van het dodenmasker wordt op zijn beurt weer in eerste instantie geduid, niet als iets wat ons...Laat de kunst nu maar een bolhoed opzetten en doen als iedereen'. En op een bepaalde manier zou deze droge, afstandelijke vaststelling, die de dingen niet weg-ironiseert, maar ze ook niet tot

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Pieter T'Jonck • Als het centrum leeggelopen is
vatten artefact dat de stad is. Het theatrale is dan echter, samen met de stad, al op sterven na dood, of toch minstens zo grondig gewijzigd dat hetzelfde begrip twee wel heel verschillende dingen aanduidt...Ze veroorzaken de dood en om hun eigen voortbestaan te verzekeren, hebben ze voortdurend nood aan vers bloed...gewettigd is dat die plaats voor het theater slechts op dezelfde wijze belangrijk is als waarop ze ook voor een handelszaak of een restaurant of café belangrijk is? Stadscentra zijn immers niet meer de plaatsen

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Marleen Baeten • De samenleving maakt het theater mogelijk
Bovendien hebben ze zo radicaal gebroken met het Westen, dat ook de positieve invloeden uitgebannen werden...Ook het feit dat ze hun land alleen kennen uit de herinnering draagt daartoe bij...Toch doet ook dat theater toegevingen aan de commercie: door te werken met steracteurs en door de clichés niet te schuwen

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Natalia Jakoubova • De vrijheid van de toeschouwer
Maar ook dan kunnen ze niet hopen dat dit doel voor eens en voor altijd bereikt is. De mens is niet bij machte het beoogde peil lang te handhaven, hij is gedoemd naar beneden te tuimelen, naar de...Tuinwezens Hoewel ze al vele jaren volslagen onafhankelijk werken en het in veel oneens zijn met hun leraar, blijven de leerlingen van Vasiljev, met name Klim en Joechanov, toch in grote...Behalve het 'doen alsof ze echt zijn' verrichten 'de wezens' ook 'tuinrituelen': het koffiedrinken, het toevoegen van het bezittelijk voornaamwoord 'mijn' aan elk substantief ('mijn kast', 'mijn