305 document(en) met "WAT IK DOE" • Resultaten 301 tot 305 worden getoond
Nr. 97, Juni 2005 • Elke Van Campenhout • ‘In Wallonië ga je kijken naar vette...
Als je dan ineens met een punkhouding opstaat, en zegt: ‘Hier sta ik en ik heb iets geschreven, en ik ga dat nu brengen’, stoot dat op behoorlijk wat weerstand...Als ik terug in Wallonië ben, krijg ik opmerkingen over het feit dat ik vertrokken ben, dat ik werk heb, dat ik mezelf heb verkocht...Als ik Zaï Zaï voor een Vlaams publiek speel, zeggen ze dat ik ouderwetse vormen gebruik, en dat ze dat soort theater al duizend keer hebben gezien, of dat ik de TV’s op scène moet vervangen door
Nr. 97, Juni 2005 • Jeroen Versteele • Het cynisme voorbij
Ik heb de indruk een correcte, wat brave weergave te hebben gezien van deze tekst, met veel respect voor de auteur en de kenmerken van een psychose, maar ik miste je eigen verhaal een beetje...Eigenlijk ben ik best wel een eigenwijze regisseur, en ik heb ook in dit stuk nogal wat persoonlijke beslissingen moeten nemen...Volgens de recensie in NRC Handelsblad liet ik pas door dat einde merken wat ik eigenlijk wilde vertellen met de voorstelling, en dat terwijl ik toch al anderhalf uur lang aan het tonen was wat ik wil
Nr. 97, Juni 2005 • Pieter De Buysser • Voorwaarts: achterwaarts!
Een steriele avant-garde is er één die een put graaft, daar veilig in gaat zitten en wacht tot de oorlog voorbij is. Een beetje een metafoor voor heel wat kunstenaars op dit moment, heb ik de indruk...VDB Nee, ik heb niets tegen elitaire kunst, ik heb iets tegen een elitaire sector...Ik heb soms wel bedenkingen bij hun miserabilisme
Nr. 98, Januari 2005 • Jeroen Versteele • Het theater volgens René Pollesch
Toen ik plotseling een enorme hype werd in Duitsland, verkeerde ik eventjes in de waan dat de mensen begrepen wat we probeerden te tonen...Ik wil mensen die weten wat ze willen, en die niet zeggen dat ze alles kunnen klaarmaken...Ik ben heel materialistisch wat dat betreft
Nr. 98, Januari 2005 • Raymond Frenken • Springdance 2005\ notes : Tussen het alledaagse...
Het alledaagse is eigenlijk dat wat je niet meer ziet, dat wat je niet meer opvalt, waar je niet meer over nadenkt...Wat doe je wanneer er een danseres op je schoot gaat zitten en zacht woorden tegen je fluistert...Andere mensen uit het publiek durf ik opeens wel aan te spreken – wat vreemd is want dat zou ik normaal in een voorstelling ook niet doen
Development and design by LETTERWERK