Archief Etcetera

716 document(en) met "Kon-takthof" • Resultaten 321 tot 340 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 35, September 1991 • Daan Bauwens • Walter Tillemans
Dat kon op een bepaald moment voor mij niet meer

Nr. 35, September 1991 • Ann Olaerts • THEATER FESTIVAL
Er werd vier a vijf maanden gewerkt en dan kon er eventueel een vervolg komen

Nr. 35, September 1991 • Sigrid Bousset • Gecanoniseerd experiment
Wat kon worden naverteld, de plot, is bewaard, maar wat alleen kan worden beleefd, wat zo moeilijk beschrijfbaar is, dat samenvallen van inhoud en vorm, verhaal en schriftuur, is er niet meer

Nr. 36, December 1991 • Dirk Verstockt, An-Marie Lambrechts, Bruna Koninckx, Paul... • KRONIEK
Het zal wel bij toeval zijn dat de leesclub van de BMCie Wilde Lea (1895) ergens onder het stof vandaan heeft gehaald: voor zover ik het kon nagaan dateert de laatste druk van 1915, en het stuk staat...Tot eenzelfde hoog niveau kon deze voorstelling niet reiken: de vonk van het organische vatte geen vuur; alles bleef ontwricht, er bleef teveel afstand, er was te weinig concentratie en gedrevenheid

Nr. 36, December 1991 • Dirk Verstockt, Mui-Ling Verbist • Stekelbeesfestival 1991
Ik dacht al dat ze kon zien wat ze deed). Het Kamermeisje: de naam al vond ik heel aantrekkelijk

Nr. 36, December 1991 • Emil Hrvatin • Jan Fabres zoete verlokkingen
tekst-in-wording voltooid kon worden...zei iemand in Sweet Temptations en hij zei het nog sneller dan de betekenis van zijn eigen woorden het kon uitdrukken...zeventig begonnen Deleuze en Guattari te schrijven over 'begerende machines' (Anti-Oedipus). In die periode (de tekst dateert van 1975) kon de bruid niet langer 'een soort apotheose van maagdelijkheid' blijven

Nr. 36, December 1991 • Herman Asselberghs • Videowerk van Walter Verdín
Maar uiteindelijk werkten we het best wanneer ik iets, gebaseerd op gemeenschappelijke ideeën, zelf monteerde en haar dat rustig liet bekijken zodat ze achteraf de nodige aanwijzingen kon geven...Bij dat compileren is Wim dan opnieuw komen opduiken omdat Octavio niet kon en ik, na weken met zijn tweeën te hebben gewerkt, echt problemen had om plots alleen achter de tafel te zitten

Nr. 36, December 1991 • Tone Brulin • De Nacht van de Brandende Apen
Voor het eerst kon ik glimlachen...Ja, dat ik na enkele dagen op een stoel kon zitten en een vork gebruikte, in plaats van met mijn handen te eten...Een helft die aan de dierentuin behoorde en een andere die ik voor mezelf kon opeisen

Nr. 36, December 1991 • Paul De Bruyne • Tone Brulins wondere wereld
Dat Brulin die rol kon spelen - zeggen de informanten -had mede te maken met het feit dat hij een Vlaming was...Binnen de door het kolonialisme vergiftigde verhoudingen tussen Nederlanders en autochtonen, kon het bijna alleen een Vlaming zijn die én genoeg een vertegenwoordiger was van de (Hollandse) high...Brulin kon mee op zoek gaan naar een nieuwe Caraïbische theatercultuur omdat hij de 'witte' theatercultuur als zijn broekzak kende en dus niet leed aan het gevoel van culturele imitatiedwang dat de

Nr. 36, December 1991 • Willy Thomas • Iemand graag zien
daar dan nog fier "Ja" op antwoordde en dat ze daarbij in het spoor traden van de groten der aarde zoals daar zijn: Buster Keaton en Freek De Jonge, was ik toch blij dat ik er zeker van kon zijn dat

Nr. 37, April 1992 • Klaas Tindemans • De deuren van de tijd gaan niet...
De kunstenaar heeft zijn authenticiteit, zelf aangemeten of aangematigd, verheven tot laatste moreel-artistiek criterium, de bloem op de vuilnisbelt - de vuilnis kon blijven liggen, de stank roerde de...Het is merkwaardig hoe dit superioriteitscomplex ontaard is in het nationaal-socialisme: de Duitse natie geloofde dat zij al het vreemde in zichzelf kon verenigen - niets deed toen, in de 19de eeuw

Nr. 37, April 1992 • Ludo Abicht • La Muette de Portici was geen grote...
John Fuegi en anderen hebben intussen aangetoond, dat er veel meer traditioneel 'drama' in Brechts episch theater zat dan hij ooit zou willen toegeven, en dat dit helemaal niet erg is. Hij kon dan wel

Nr. 37, April 1992 • Luk Van den Dries, Erwin Jans • Luk Perceval
Het repetitieproces van Othello is een van de akeligste dingen die ik in mijn leven heb meegemaakt, omdat ik dat abc miste en alleen maar emotioneel kon uitdrukken waar ik naartoe wilde

Nr. 37, April 1992 • Gunther Sergooris • De apotheose van de diva, de ondergang...
Hoewel over het algemeen gunstig ontvangen kon Manon mij niet bekoren (Etcetera nr

Nr. 37, April 1992 • Hugo Durieux • De meubels van Robert Wilson
BOJANGLES' MEMORY og son of fire kon ik een paar maal mijn ingesteldheid veranderen...Zijn beelden krijgen niet alleen een betekenis doordat ze een rol speelden in zijn theater, ze worden nu -als autonoom kunstwerk- nog eens opgeladen met de betekenis die achter die rol kon steken...Het idee datje als toeschouwer je eigen weg zou kunnen vinden tussen neutrale architectonische constructies werd weerlegd door het feit dat Wilson zelf het pad had uitgestippeld; je kon zijn beelden

Nr. 37, April 1992 • Luk Van den Dries, Bruno Koninckx • Frank Vercruyssen
Ik heb mij bij het maken van Nieuwe maan ook wel afgevraagd of een dergelijke expliciete politieke thesis binnen het theater nu nog kon, in de naweeën van de jaren '70 en de kater die een generatie...Ik kon alleen maar zeggen wat ik dacht, zonder dat op te kuisen of zo te 'versubtiliseren' dat het weer volledig vrijblijvend werd...op het zelf censurerende af, omdat hij zich niets kon permitteren

Nr. 38, Mei 1992 • An-Marie Lambrechts, Erwin Jans • Ignace Cornelissen
Het moest een soort van theater zijn dat ook mezelf als volwassene kon bekoren...Ik kon beginnen praten met mijn acteurs

Nr. 38, Mei 1992 • Marianne Van Kerkhoven • 'Klein Geschut': de context van Kindertheater
Op die momenten waarop een synthese tussen beide kon worden bereikt, zoals b.v

Nr. 38, Mei 1992 • Klaas Tindemans • Drie keer Goethes Tasso
Iemand zei ooit dat het treurspel in de 19de eeuw enkel in de woordloze mime zijn ware diepgang kon tonen: het hof van Ferrara lijkt bij Discordia op een stel losgeslagen clowns, wit en bontgekleurd

Nr. 38, Mei 1992 • Erwin Jans • Kunstencentra: de noodzaak van keuzes
De artistieke evolutie van de podiumkunsten en de rol die de receptieve produktiecentra daarin zouden spelen, kon uiteraard niet door het decreet van 1975 voorzien worden...Ik kon een relatief goed seizoen vanachter mijn bureau samenstellen, ik kende de goede produkties op voorhand al