Archief Etcetera

575 document(en) met "HOE IK ZOU WILLEN DAT" • Resultaten 361 tot 380 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 59, Maart 1997 • Marianne Van Kerkhoven • In het brandpunt
Ik zou willen doorgeven dat er meer mogelijk is met theater dan het spelen in een lijst of op een vlakke vloer...alhoewel ik dat nu toch weer doe bij het Zuidelijk Toneel (De Trojaanse Vrouwen). Dat is misschien wel inconsequent, maar ik wilde gewoon weer weten hoe het is, of ik nog gelijk heb...Maar uiteraard zou je willen dat mensen niet zeggen: 'Daar herken ik het werk van Hollandia of van Johan Simons in.' Door mezelf telkens weer in totaal andere situaties/locaties te plaatsen

Nr. 59, Maart 1997 • Tuur Devens • In de piste van verbeelding
dat Dirk Opstaele 'choreografeerde' bij Feria Musica, en nog meer werk dat ik de jongste seizoenen zag, vaak in tenten of in openlucht, gebracht door groepen die zich veelal 'circus' noemen...Daarom heb ik het Canadese Cirque du Soleil, dat afgelopen zomer Vlaanderen veroverde, nog niet vermeld...Dat gebeurt nu wel, en hoe

Nr. 60, Juni 1997 • Luk Nys • Gevraagd: een professionele adviesraad met een heldere...
Wij hebben hierop niet gereageerd; wij wisten dat de minister dit advies naast zich zou neerleggen...Het is een noodzaak dat deze sector met zichzelf in het reine komt en dat begint bij het correct functioneren van de raad...kernpunt 6. 'meent de raad dat het niet mogelijk is om de adviezen te negeren als men bekommerd is om een theaterleven dat vitaal, eigentijds en noodzakelijk is'. Dit korte betoog moge volstaan om

Nr. 60, Juni 1997 • Jef Aerts • Het contaminerende spreken
de zaal in. Ik vraag me af of dit enkele jaren geleden zou kunnen: een zwarte laten spelen door een niet-zwarte en deze er precies zo laten uitzien als het beeld dat wij in onze westerse hoofden...geboren, en ik denk dat ik al voldoende geïntegreerd ben; dat ik al voldoende ken...En ik denk dat dat wel iets met het leven in een tussenruimte (in België en toch nauwelijks aanvaard) te maken heeft

Nr. 60, Juni 1997 • Griet Op de Beeck • De traagheid die twijfel toelaat
vasthouden aan het schone, omdat je gewoon zou willen dat de wereld zo was...Ik denk dat dat mij nog altijd drijft: ik wil dat alles schoon is, dat het klopt...Ik zou kiezen voor ontroering, omdat dat de beweging inhoudt van vrede of liefde

Nr. 60, Juni 1997 • Clara Van den Broek • Pleidooi voor de tweede e
Het publiek dat voor de eerste keer komt, moet kwaliteit voorgeschoteld krijgen, opdat het volgend jaar terug zou komen...Om dat te vermijden zou men een sterker geprofileerde visie op het lichaam moeten articuleren...beeldig aan dat het lichaam, als concretisering van het Ik, onze discursieve inkapseling visualiseert

Nr. 60, Juni 1997 • Katie Verstockt • Dans/tijd
Die participatie zal ertoe leiden dat het ook op de natuurlijke stroom van die energie zal willen ingrijpen, hem zal willen manipuleren, en zo handelend ook een ingreep op de tijd zelf zal plegen...Maar er kwam meteen ook een besef dat film een illusie is, die achteraf aanschouwd wordt, waar dus hoe dan ook het gebeuren al een verleden heeft en vastligt...Fabre vult een zelfde tijdspanne met chaos en met leegte; in het eerste geval wordt ze rijker en compacter, in het tweede ijler, wijdser... 'Ik geloof dat een goede voorstelling zo'n krankzinnige

Nr. 60, Juni 1997 • Pol Arias, Marleen Baeten • Van kermisspelers en religieuze spelers
Nand Buyl: Ik geloof wel dat ze te groot zijn voor het theater dat er vandaag de dag gepresenteerd wordt...Op het ogenblik dat de repetitie een poging tot voorstelling wordt, werkt er een soort adrenaline waardoor ik me er opeens van bewust tracht te worden hoe het publiek mijn personage ziet, hoe het bij...Had ik toen geweten dat het theaterbedrijf in de huidige richting zou evolueren, zou ik misschien een andere keuze gemaakt hebben

Nr. 60, Juni 1997 • Luk Van den Dries • De Vere: theater zonder veel cinema
Ik stel mij dat voor als een siddering die doorheen het Deense slot trekt: tussen de gefronste wenkbrauwen van de politieke agenda is er eindelijk tijd voor vermaak...Ik stelde verdrietig vast dat ze deze historische figuur niet in de tijd kon plaatsen...Als ik maar het gevoel heb dat het toneel aanwezig is, hier en nu, met het publiek

Nr. 60, Juni 1997 • Geert Opsomer • Geschiedenis en theater: de speler en de...
Het valt eveneens op dat hij hierbij vergeet hoe belangrijk voor Benjamin zelfs binnen een koopwarenwereld of een mediacircus de revolutionaire kans en/of de 'messiaanse' kracht blijft...Rousseau was bang dat men in de (toneel) representatie zou vergeten wie men werkelijk is, en dat de acteur zich zou verliezen in de rollen die hij speelt...geschiedenis opblaast' of dat geschiedenis de 'onderbreking' dient, eerder dan de vooruitgang, zou men in verband kunnen brengen met Brechts theorie van de gestus in het acteren, enz

Nr. 61, Januari 1997 • Marianne Van Kerkhoven • De drager van het verhaal
Kunnen wij uit de schriftuur afleiden hoe de auteur denkt over mensen, over hoe die in mekaar zitten of is het personage dat monologeert slechts een medium dat de eigen levensfilosofie van de auteur...lucht kon blijven hangen terwijl de aarde onder hem verder draait, er niet in zou kunnen slagen op een heel andere plek, kilometers daar vandaan, neer te komen: 'Ik zou willen dat de aarde nog sneller ging...Ik geloof dat het lukken zal

Nr. 61, Januari 1997 • Klazien Brummel • Balanchine en de essentie van het ballet
Klazien Brummel beschrijft Balanchines oeuvre: historisch ijkpunt van het klassieke ballet 'Eens heb ik gezegd dat ik aard en mate van de liefde voor de dans bij mijn medemensen kan afmeten...Hij wist dat niets bij het oude zou blijven, dat er iets moest veranderen, maar hij wist ook dat kennis van de klassieke traditie in de dans binnen een paar generaties uit de lichamen van de dansers...Het is net of Forsythe zich ook hierin heeft laten uitdagen door Balanchine en heeft willen laten zien hoe dat gaat, denken op het podium

Nr. 61, Januari 1997 • Klaas Tindemans • Shakespeare en het pelliculetaboe
Hoe scherper het standpunt van de filmmaker, hoe meer hoon vanwege zelfbenoemde Shakespeare-apostelen...Misschien zou het inderdaad gemakkelijker zijn om, Granville-Barker indachtig, Shakespeare-films van Shakespeare te ontdoen, zoals West side story dat met Romeo and Juliet deed, of My own private...Dat betekent dat in de eerste plaats het camerastandpunt, dat wil zeggen de filmische blik primeert op de visuele rijkdom van decors en op de présence van acteurs

Nr. 62, December 1997 • Marleen Baeten • Een tweeling van Dimitri Leue
Wat onderscheidt uw lief van ieder ander, dat u ons met zoveel klem daarom smeekt...Als ik tegen haar spreek, is het alsof ik mezelf dubbel hoor...Ik zweer het, als je haar ogen zou zien, zou je mij geloven als ik beweer dat onze oceanen nog vol schatten liggen

Nr. 62, December 1997 • Marleen Baeten, Wouter Van Looy • Huisje kunst
Toen ik afstudeerde in Utrecht wist ik dat dit kon...Dat brengt met zich mee dat je je niet alleen in die evoluties kan gooien, maar dat je je ook voortdurend moet afvragen hoe je intussen ook decretaal in orde blijft,' zegt Barbara Wyckmans...Hoe langer hoe meer mensen hebben dingen leren doen en willen dat nu ook in de praktijk waarmaken

Nr. 62, December 1997 • Carl Hourcau • Tussen hersenen en beweging
Ik denk dat er ergens een noodzakelijkheid bestond dat ik het ballet zou verlaten...Ik denk niet dat dat zo is. Daarom voel ik mij verwant met de Japanse choreograaf Teshigawara, met wie ik onlangs een voorstelling maakte...Anderzijds laat ik vaak materiaal weg dat ik als narcistisch aanvoel, hermetisch in een slechte zin, dat enkel mijzelf plezier zou geven

Nr. 62, December 1997 • Clara Van den Broek • Klapstuk 97 en het dansgeheugen
Ik suggereerde reeds dat het interessante aan deze inventaris nu net is dat hij als het ware uit zijn voegen barst (hierbij dient opgemerkt dat de editie 97 het meest uitgebreide programma heeft uit...Wat Cunningham nu voor hen en voor de hedendaagse dans kan betekenen of betekent, valt uit Love Radio Reunion geenszins af te lezen, of het zou moeten zijn dat Cunningham hen enkel nog tot waardeloze...Toch meen ik dat beide fenomenen in de grond gelieerd zijn

Nr. 62, December 1997 • Eric De Kuyper • De zin van een anachronisme
Het is ook slechts via een soort archeologisch werk dat ik dat kan beweren: ik ken films uit die jaren, en radio-opnamen die mij suggereren hoe het toen op het toneel moet zijn geweest...Brecht vertelt ergens dat Piscator hem na zijn enscenering van Die Räuber van Schiller toevertrouwde: 'Ik heb met deze enscenering willen bereiken dat de toeschouwers, bij het verlaten van het theater...Komt dat omdat de afstand nog niet groot genoeg is? Zou ik over vijftig jaar wel die historische dimensie vinden die ik nu ontbeer

Nr. 62, December 1997 • Rudi Laermans • De tragédienne en haar meesterwerk
Tijdens Philoktetes dacht ik vaak: waarom zou je, waarom zou je... Ik was als het ware dubbel bezig: ik speelde een rol - en ik denk nog steeds dat ik in die voorstelling een heel goede Odysseus heb...Ik heb hem toen geantwoord dat ik zou proberen om er het beste van te maken dat ik ooit had gedaan...Men zegt.. 'Toen ik Virginia Woolf had gespeeld, verwachtte iedereen dat ik zou verdergaan met dat soort van ingeleefd, "stream of conscious-ness"-acteren

Nr. 62, December 1997 • Peter Anthonissen • Turn out the stars
Kan je met operadiva Elisabeth Schwarzkopf beweren dat je altijd alleen maar hebt willen zingen...Ik toon hoe ik ben,' zei Hoghe aan Tuur Devens in Het Belang van Limburg...Dictatoriaal', schreef Dominiek Van Besien in De Morgen: dat is sterk uitgedrukt, maar het lijkt me wel dat Hoghe in Chambre Séparée, ondanks zichzelf, in het centrum van de belangstelling komt te