Archief Etcetera

1006 document(en) met "Je" • Resultaten 361 tot 380 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 25, Maart 1989 • Alexander Baervoets • Mark Morris een kruis voor De Munt?
Omdat je weet wat komt en Morris steeds weer de evidente onderlijning aflevert, gaat een doorwinterd dansliefhebber gauw denken dat men hem in het ootje neemt...Als de lichamen van zijn dansers noten waren, dan hoorde je de meest sublieme muziek...Dat merk je ook aan de holle pathetiek in Frisson (muziek van Igor Stravinsky) en in Sonatafor Clari-net and Piano (muziek van Francis Poulenc). Dat moet waarschijnlijk Morris' meer cerebrale werk

Nr. 25, Maart 1989 • Luc Lema • HET CARNAVAL VAN ROMANS
Laigle kan het dier grijpen) Daar ben je goed en wel gevangen meneer de haan met je zijden pluimen door de hand van deze dames zul je moeten sterven...Koot Overeind, lieve harlekijn je moeder mag je wel en je liefje ook hopla, lieve harlekijn...Dan hebben we wat te smullen (in de begrafenisstoet dolt men verder met de pop) Koot Lieve harlekijn Je vader mag je wel wij houden ook van je hopla, lieve

Nr. 25, Maart 1989 • (advertentie)
Kwaliteit is het gemak waarmee je grenzen verlegt

Nr. 25, Maart 1989 • Klaas Tindemans • Verschraling
Dergelijke overwegingen spelen natuurlijk ook mee als je de specifieke Brusselse aspecten van de 'publiekscrisis' bekijkt

Nr. 25, Maart 1989 • Luk Van den Dries • Tussenstad
Je bent er op jezelf aangewezen...Hoe vind je tussen de grote Brusselse populatie de paar tiendeprocenten die geïnteresseerd zijn in het Vlaamse theater...Het voordeel van de dubbele minderheidspositie van de Vlaamse theatermaker is dat je het hem zelf kan gaan vragen

Nr. 25, Maart 1989 • Walter Moens • Schetsen voor een Vlaamse theateridentiteit
De enen dichten deze gang van zaken in de Brusselse theaterwereld publieksopportunisme toe (zo haal je ook met gemak Frans-taligen in de zaal), de anderen spreken over de Europese dimensie van het

Nr. 25, Maart 1989 • Pol Arias • Het Theater als Avontuur
Wil dat zeggen dat je op je uitgangspunten terugkwam...Je kreeg er een prijs voor...Dat festival heeft als thema: de tragedie, en dus kwam mijn wens om Euripides te regisseren hem zeer goed uit". Je hebt onmiddellijk de hulp gevraagd van Indigo

Nr. 25, Maart 1989 • Marianne Van Kerkhoven • Die dingen doen die elders niet kunnen
Directeur van een groot gezelschap word je hier meestal pas 'op latere leeftijd', wanneer je toevallig de juiste partijkaart op zak hebt en bereid bent op 14 dagen tijd iets uit je mouw te schudden...Als eerlijke theatermaker kan je niet daar op zitten wachten of je leven richten op een dergelijke 'kans'. Het resultaat is dat niemand er zich op voorbereidt

Nr. 25, Maart 1989 • Johan Thielemans • Vorm geven aan centrale mythen
Lawrence gezegd heeft: vertrouw je solar plexus

Nr. 25, Maart 1989 • Inhoudstafel
56 Jubilee In theater hoor je niet achterom te zien: dat is ongepast

Nr. 26, Juni 1989 • (advertentie)
Renault geeft je leven kleur

Nr. 26, Juni 1989 • Johan Thielemans, Werner Strouven, Geert Sels, Alexander... • KR O N I E K
ça va, als je in Brussel woont hoor je het ontelbare keren...Hoewel ik je nooit gekend heb, heb ik toch vele uren met jouw letters gewerkt en nu lijk je een bekende, maar dan één met vele geheimen...De eigen dagwerkelijkheid inruilen voor de autonomie van de theatervoorstelling houdt in dat je je uitlevert aan beeldcomplex en taalstructuur

Nr. 26, Juni 1989 • Wim Van Gansbeke • Wim Van Gansbeke
Degenen die in staat zijn je te verrassen en van wie je ook weet dat ze daartoe in staat zijn...Méér dan ooit zag ik een alsmaar groter wordende emmer pap, een brij waarvan je je achteraf afvraagt hoe je er in 's hemelsnaam hebt kunnen door waden...En soms zelfs dat niet Als Vlaanderen leeft dan was daar op de scène alleszins weinig van te merken, tenzij je de laatste stuiptrekkingen van een stervende nog voor leven houdt en de rigor mortis

Nr. 26, Juni 1989 • Luc Dhooghe • Tocht door het Brussels theaterlabyrint
soit beau ... Je parle du point de vue architectural

Nr. 26, Juni 1989 • Marianne Van Kerkhoven • Het heengaan
Voelend hoe de beelden opduiken uit je geheugen ? je ziel ? je geest ?, weet je dat bij het schrijven over deze voorstelling slechts één démarche past: terugkeren naar de nulgraad van de kritiek...Neerschrijven wat je gezien, gehoord hebt en wat dat in je losgemaakt heeft, die twee dingen samen, is dat dan kritiek ? Is het: 'antwoorden geven' op wat je ziet en meemaakt ? De voorstelling...Op de foto in de krant ontdek je bij die scholieren de zonen en dochters van hen die naast je stonden in mei 1968 en daarna slik je iets weg

Nr. 26, Juni 1989 • Hildegard De Vuyst, An-Marie Lambrechts • Kijken naar elkaar
Ben je direct van start gegaan met de tekst van Wedekind of ben je daar pas later aan toe gekomen ? "Nee, die was er vanaf het begin...Toch moet je het als regisseur altijd doen met het materiaal dat de mensen je in het werkproces aandragen...Ik haat ook geschreeuw op toneel: je moet als acteur van binnen heel veel doen en er dan een minimum uit laten komen, juist omdat je nog moet kunnen werken op de fantasie van het publiek

Nr. 26, Juni 1989 • An-Marie Lambrechts • Poging tot beschrijving
Kan iemand nog zeggen wat dat is ? In de veelheid van meningen, opvattingen, oordelen en veroordelingen die voortdurend gespuid worden, probeer je toch steeds je eigen kijkintuïtie bij te slijpen, aan...En dan zie je die drie voorstellingen...De wereld die met en vanuit deze mensen ontstaat, komt je als toeschouwer zo helder voor dat het beeld ervan je weken erna nog haarscherp voor ogen staat

Nr. 26, Juni 1989 • Lukas Vandervost • Waarover men niet spreken kan...
Waarom heb je ons naar zoiets gestuurd...Een journalist kan je nog wat wijsmaken over 'hoe acteren', maar onder elkaar is het wijsmaken een belediging voor het vak...En als dat er eenmaal is dan kan je verdergaan met Tsjechow of Sha-kespeare

Nr. 26, Juni 1989 • Marianne Van Kerkhoven • GOD OF DE LEDEPOP
Weten dat je door dalen moet om bergtoppen te bereiken

Nr. 26, Juni 1989 • Pol Arias • Russisch theater in 1989
Voor zijn zestigste verjaardag (hij is nu in de zeventig) maakte Vissotski een lied dat begon als volgt :"Dank God dat je nog leeft...je gelooft je eigen ogen niet...En niettegenstaande er een groot portret van Stanislavski in het kantoor van de directeur hangt, zie je juist een tegenovergestelde stijl