Archief Etcetera

637 document(en) met "Man Maar" • Resultaten 361 tot 380 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 44, Februari 1994 • Rudi Laermans • Niets dan schone schijn en ijdel spektakel?
nieuwe artistieke brandstof, ze 'verschoonde' niet meteen het alledaagse leven maar verlevendigde en reanimeerde wel een burgerlijke kunst die niet langer in de idee van Absolute Schoonheid kon geloven...Maar ze willen zich blijkbaar nog steeds 'distingeren' van 'dom krachtvertoon' en 'plat vermaak'. Als lichaamskunst bij uitstek heelt de meeste hedendaagse dans dan ook nog nauwelijks raakpunten met...Er rust in de hedendaagse dans niet enkel een zeker taboe op gespierd lichaamsvertoon, maar ook op al te zichtbare mannequinschoonheid, al 'te gladde' jeugdigheid -alsof elke verwijzing naar het thans

Nr. 45, April 1994 • Johan Thielemans • Een wreed spel, gespeeld op de pianissimo's...
Hij, in de rol van de man die de schurkachtige Richard III zal verslaan en de redder van Engeland zal worden, tracht fysiek indruk te maken door heel traag over het toneel te lopen...Maar één keer laat hij zijn masker vallen en toont hij de innerlijke drift die hem voortjaagt en de anderen de stuipen op het lijf jaagt...Voor hem lijkt het nu relevanter uit te gaan van een ander standpunt: 'Ze hebben vast vanalles over nu te zeggen, maar ik laat dat zien door wat ze over toen te zeggen hebben, over de tijd van

Nr. 45, April 1994 • Johan Thielemans • Mein Kampf of de ontsnapte acteur
Hitler wilde schilderen, maar bij de Akademie apprecieerde niemand zijn talent, Hitler wilde gebouwen ontwerpen, maar niemand wilde er van weten...Heel de tekst wordt doorkruist door een bodemloze wanhoop, want alleen de poëzie, zoals Tabori het noemt, is wijsheid, maar het effect op de mens en de maatschappij is onbestaande...Nergens laat Van Sande zijn personage samenvallen met de echte Hitler, maar telkens is het historisch model op de achtergrond aanwezig

Nr. 45, April 1994 • Johan Thielemans • Aids op Broadway
Dat is een vreemde carrière voor een nieuw Amerikaans stuk, maar het wijst op een diepe artistieke malaise van het commerciële toneel in Amerika...Er is ooit een gouden tijd geweest, waarbij de stukken van Arthur Miller of Tennessee Williams op Broadway hun eerste opvoering beleefden, maar de dag van vandaag is dat al lang niet meer...Regie: Robert Sian Acteurs: Bert Coosemans, Brigitte De Man, Ann Hendriks en Wanda Joosten Zwarte Zaal Reyndersstraat 7, 2000 Antwerpen

Nr. 45, April 1994 • Rudi Laermans • Ik lijd aan Aids, ik ben op...
Men trachtte hem te helpen maar hij sloeg als een bezetene om zich heen: het gif van Nessos' bloed drong overal in zijn vlees en verteerde het als vuur...Op het podium sprak een personage genaamd Ludwig Wittgenstein, maar tegelijk was van meet af aan duidelijk dat de uitgesproken zinnen slechts een min of meer sluitende betekenis verkregen door de hen...Aan de ingang van de hulpconstructie die van de begane grond naar de hal van het Noordstation leidt, staat een oude man - ja, hij heeft grijze haren - wezenloos te bedelen

Nr. 46, Januari 1994 • Bruno Koninckx • Peter De Graefs Ombat
Je hoort een man 'meezingen' , maar hij doet dat hoe langer hoe slechter...Maar dat wringt dan toch sterk met de hiervoor beschreven manier van nogal realistisch een oude man aanwezig te stellen...Maar af en toe gaat hij een beetje over die scherpe lijn: dan komt zijn techniek meer naar de oppervlakte en heb je het gevoel dat hij op effect speelt

Nr. 46, Januari 1994 • Johan Callens • De Faustus van Torka T
Niet toevallig oogde de belichting ook mooi omdat de magiër en zijn fans zich laten (ver)leiden door hersenschimmen: niet Alexander de Grote zelf kon hij ten tonele voeren maar zijn verschijning...Helena van Troje was maar een reflectie in Faustus' zilveren heupfles, Keizer Karel zag zijn wens vervuld in het wateroppervlak van een glazen kom...Ieder zal wel zijn eigen opvatting hebben over wat nu hemelse muziek zou moeten zijn, maar de originele klankband van Bo Verspaendonck en Koen Brandt (The Chain Gang), met een iele sopraan wanneer

Nr. 46, Januari 1994 • 
Het probleem met dit personage is dat het zowel allegorische trekjes heeft als belichaming van menselijkheid en schoonheid, maar dat men anderzijds de behoefte gevoeld heeft het aannemelijk te maken...Robson was een sober, maar intens acteur die deze voor opera ongewoon subtiele rol, beheerst en ingehouden vertolkte...Claggart, de man die de ondergang van Budd bewerkstelligt, is natuurlijk op de eerste plaats de typische slechte, die het vanaf het eerste moment op Budd voorzien heeft en voor wie maar één zaak telt

Nr. 46, Januari 1994 • Gunther Sergooris • Peter Grimes in de Munt en Billy...
Ook hier fungeerde Decker min of meer als 'invaller'. Ergens is dat tekenend Voor de bescheidenheid van de man die geen blitz-carrière maakte, maar slechts langzamerhand de aandacht op zich vestigde...Claggart, de man die de ondergang van Budd bewerkstelligt, is natuurlijk op de eerste plaats de typische slechte, die het vanaf het eerste moment op Budd voorzien heeft en voor wie maar één zaak telt...Grimes probeert de kist aan de groep kwijt te raken, maar op het moment dat hij vrijgesproken wordt, duwt deze hem de kist opnieuw in zijn handen

Nr. 46, Januari 1994 • Johan Thielemans • Op zoek naar Patrice Chéreau
Frankrijk heeft hij als theatermaker de status van idool, maar hij slaagt er maar niet in om in de Franse cinema een plaats te veroveren...Wulpse Margot, die op haar huwelijksnacht door haar koninklijke echtgenoot in de steek wordt gelaten, verklaart dat ze een man nodig heeft en verdwijnt in de straten van Parijs, waar ze een toevallige...De energie is echter geen illustratie van levensvreugde, maar van een donkere kracht, die kan leiden naar de waanzin

Nr. 46, Januari 1994 • Mieke Kolk • Het universum van Karst Woudstra
Brecht en Artaud Waar Woudstra dan het historische machtsdrama infiltreert met een tweede laag, die van het onderdrukte lichaam, actualiseert hij niet zozeer de historische situatie zelf maar...het fantasmatische, "een mise en scène van verlangen, een dramatisatie of eenscenario waarin het subject altijd een rol speelt, die kan wisselen en verschuiven maar die altijd de basis vormt voor dromen...En om de zaak op dat niveau nog wat te compliceren: als acteur/man Phaedra zich heeft omgekleed tot man/rol Theseus dan mag hij het mooie stervende lichaam van de jonge Hyppolyte wel omhelzen

Nr. 46, Januari 1994 • Geert Opsomer, An-Marie Lambrechts • De 'historische' stap van de KNS naar...
Dan zoek je de man die verantwoordelijk is, maar die zit op een vergadering ergens anders, enz...Het leven is een hanenspel en we weten dat het absurd is, maar we moeten op iets inzetten...Maar de Bourla stelt ook grote technische en akoestische problemen, de zichtlijnen zijn problematisch

Nr. 46, Januari 1994 • Herman Asselberghs • Dar A Luz' Tight Right White
Vuilbekkend, verstoken van enig sociaal gevoel, enkel bekommerd om zichzelf, maar bovenal uitdagend onverschillig voor de wensen van de blanke man...Onophoudelijk hongerig naar nieuwe, sensationele verhalen, is deze joodse tv-producent/presentator de aangewezen man om Blaster een vertrouwde Tight Right White, Dar...Ga het maar even na, menig recent schandaal dat de goegemeente bezighoudt, draait rond geweld tegen het lichaam: van date rape tot queer-bashing, over de talloze praat- én showprogramma's rond kanker

Nr. 46, Januari 1994 • Johan Thielemans • Een festival met kinderziektes
de bioscoop kon je vernemen wat voor merkwaardige persoonlijke geschiedenis de man achter zich had, maar dat maakte zijn optreden (een stukje traditioneel China, leuk en virtuoos, uiterst geschikt...Maar de toeschouwer mag achteraf toch wel schuchter opperen of het niet zo was dat die ambtenaren niet met politiek maar gewoon met artistiek peil bezig waren...Maar een KFA heeft alleen maar zin als het inderdaad corrigerend en aanvullend optreedt

Nr. 46, Januari 1994 • Janine Brogt • Hèt theater bestaat niet meer en dè...
Al wisten wij voordien amper van het bestaan van de man, wij volgen worldwide de directe tv-beelden van de woeste achtervolging die leidt tot zijn arrestatie...Het wenst zich geen theater van de verdoving, het wenst wel degelijk een uiteenzetting met de levensvragen, maar het ontkomt niet aan zijn eigen vorm van consumentisme...Maar de zes Nederlandse zijn uitverkoren uit een jaarlijks aanbod van ongeveer negenhonderd theatervoorstellingen

Nr. 46, Januari 1994 • Wim Van Gansbeke • Portret van de recensent als provocateur
vrienden, die het goed menen maar het slecht uitdrukken en zonderlingen die misschien wel begrepen hebben waar het je om te doen was maar het vergeten zijn...tegen de schetsmatigheid, tegen de keer en voor verwatenheid, voor het zoeken maar tegen vergaren, voor het vinden maar tegen bewaren, voor het rukken en tegen het knikken en voor de dronkenschap maar ook...Niet in de loopgraven maar in het schootsveld van de kunst, niet met de witte vlag van de neutraliteit maar met de provocerende Marianne-muts

Nr. 47, December 1994 • Freddy Decreus • Hugo Claus en de mythe van de...
Misschien zullen de komende generaties vooral onthouden dat Claus de schepper was van de hinkende man, van een nieuwe Oedipusfiguur, maar eigenlijk zou ik pas tevreden zijn indien ze deze hinkende en...Deze schrijver is iemand van ons die ons goed kent en goed kan observeren, niet moraliseert maar gewoon mensen in situaties toont, die echte mensen op scène zet, groter evenwel dan de doorsnee mens...Hij toont ons mensen van nu die zich de meester van de kosmos wanen, maar moeten ontdekken dat ze het mysterie van de aantrekking tussen één man en één vrouw nog niet baas kunnen, het mysterie van de

Nr. 47, December 1994 • Gunther Sergooris • Don Giovanni in de Vlaamse Opera, Tristan...
Hij tracht Elvira, Anna en Ottavio om de tuin te leiden, maar zijn collega's edellieden, hoe dom en hypocriet ze in deze produktie ook voorgesteld worden, trappen er lekker niet in en op het einde van...Rood is de kleur van Isolde, niet alleen haar haar is rood, maar rood tref je altijd opnieuw aan in haar kledij: een bloedrode jurk op het einde van I, en rode striemen in het witte kleed in II en III...Deze laatste is voor de rol belangrijker, maar ik moet toegeven dat ik op dit vlak bevooroordeeld ben door de ongeëvenaarde vertolking van Wolfgang Windgassen in de Böhm-opname uit 1965

Nr. 47, December 1994 • Luk Van den Dries • Quartett door het Berliner Ensemble
Het gaat hem in dit stuk niet zozeer om het ontmaskeren van maatschappelijke processen, maar om de microverhoudingen tussen man en vrouw, die volgens Müller trouwens op dezelfde principes berusten...maar zeer krachtige aanwezigheid centreert haar personage niet alleen op de scène maar ook in de dramatische handeling: zij beheerst de lustmachine en bepaalt het dodelijke verloop ervan...Daardoor krijgt de opvoering minder zenuwen maar meer botten, minder huid en meer karkas, minder geslacht maar meer historische diepte

Nr. 47, December 1994 • Inés Sauer • Grimm
Het sprookje Von dem Machandelboom was niet door de gebroeders Grimm opgetekend maar door de Pommerse schilder Philipp Otto Runge...vertelt (in hedendaags Vlaams). Wanneer de man een sprookje begint te vertellen probeert ze hem te omarmen, maar hij vertelt over de domme Hans en duwt haar weg...Onbegrijpelijk, maar wel geheimzinnig vond ik bijvoorbeeld de scène waarin Sara De Bosschere witte keien stapelt aan de zijkant van het toneel, terwijl Sam Bogaerts de monoloog van de wankelende