Archief Etcetera

87 document(en) met "Bruno Maar" • Resultaten 21 tot 40 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 36, December 1991 • Dirk Verstockt, An-Marie Lambrechts, Bruna Koninckx, Paul... • KRONIEK
Hij zet daarmee ook de toon van de voorstelling: het is zo schokkend dat je soms het hoofd wil afwenden, maar je moet meekijken om niet tegen de muur te lopen...Voader was nog maar net uit de top 10 (het Theaterfestival) verdwenen toen het publiek reeds klaargestoomd werd voor een nieuwe hit...Wat is het verhaal van de voorstelling ? We krijgen te horen dat de voorstelling over een 39- jarige weduwe gaat, maar is dat zo

Nr. 36, December 1991 • Pieter T'Jonck, Peter De Jonge, Dieter Lesage,... • Klapstuk
ieder geval wordt het een beetje vreemd als er eigenlijk maar één soortgelijk initiatief is. Ik heb vernomen dat er plannen waren voor andere gelijkaardige initiatieven, maar dat die jammer genoeg...Maar ook dat kan je nog eens willen ontmaskeren en achter al die keuzes kleine geschiedenissen zoeken, kortom erop uitkomen dat er geen artistieke keuzes zijn, maar heeft dat allemaal wel zin...Het kan best zijn dat Bruno houdt van dat soort van esthetiserende, gladde, zachte voorstellingen - waarin nooit iets van de grauwheid van een Fabre of een De Keersmaeker om de hoek komt kijken - maar

Nr. 36, December 1991 • Inhoudstafel
Jonge, Paul Demets, Emil Hrvatin, Bruno Koninckx, Dieter Lesage, Jan Simoen, Frank Theys, Willy Thomas, Pieter T'Jonck, Maarten Van Steenbergen, Odette Thuysbaert, Bart Verschaffel, Dirk Verstockt Zetwerk en...Twee jaar geleden waren de meningen verdeeld, maar Verbergt kreeg het voordeel van de twijfel...Ze zijn nu terug, maar wat is er van hun werk

Nr. 37, April 1992 • Luk Van den Dries, Bruno Koninckx • Frank Vercruyssen
Lijfelijke aanwezigheid Etcetera : Maar je kent dat politiek theaterverleden natuurlijk wel...Voor jou is het noodzaak, maar dat is het voor de meerderheid niet...Je kan wel genieten van wat een acteur op het doek doet, maar een lijf dat op een meter of twee afstand staat, kan door de continuïteit en de gemeenschappelijkheid van het moment op een veel acutere

Nr. 38, Mei 1992 • Klaas Tindemans • Drie keer Goethes Tasso
Het treurspel dwingt tot betekenis, zoals het embleem, maar opent geen betekenishorizon die de anekdote van de melancholische vorst overstijgt...Maar daaronder zat een diepe bitterheid, een individuele wonde van de mens Jan Decorte, die sindsdien enkel maar pijnlijker, meer irritante vormen heeft aangenomen...Maar het resultaat, zoals al aangegeven, blijft problematisch: anders dan bij hun Thomas Bernhard-voorstellingen slaagt Discordia er hier niet in de indirecte politieke betekenis helder te tonen

Nr. 39, December 1992 • Bruno Koninckx • Waar je bent, kan je niet meer...
Maar ook dan kan het mis gaan, zoals blijkt uit de jongste, derde, produktie van Cie...Maar vooraleer ze kunnen vertrekken, moeten ze wel nog een reisdoel kiezen...het eerste deel houden de hilarische situaties en uitspraken je nog wel wakker, maar wanneer de algemene sfeer langzaam omslaat blijkt dat er voor het overige, zowel op spel- als op tekstniveau, niet

Nr. 39, December 1992 • Hugo Durieux • De tragedie van het luisteren
Hij ontwerpt een totaalspektakel, schrijft zelfde tekst en bepaalt minutieus de enscenering en de belichting, maar in Die gliickliche Hand is de muziek op zich het dramatische hoofdpersonage, de...Deze beschrijving klinkt wat bombastisch, maar het werk is dat niet...Niet voor niets praat Sellars ook over zijn operawerk als over "mijn shows". (Overigens, Leven met een idioot kwam niet alleen op naam van componist Alfred Schnittke, maar er

Nr. 39, December 1992 • Inhoudstafel
Hoofdredactie Erwin Jans Redactie Pol Arias, Peter De Bie, Bruno Koninckx, An-Marie Lambrechts, Gunther Sergooris, Agna Smisdom, Klaas Tindemans, Johan Thielemans, Luk Van den Dries...02/ 767 94 14, fax 02/ 767 51 15 Een extra dik nummer Etcetera 39 had u half september in de bus moeten vinden maar enkele dagen voor de deadline bleek een aantal artikelen niette zijn...Koe Bruno Koninckx over de Touroperator 63 Theater : de Russische regisseur Vladimir Klimenko Johan De Boose vergelijkt zijn werk met dat van Malevitsj 66 Kritiek: Tussen

Nr. 40, Februari 1993 • Bruno Koninckx • Een kunstwerk zonder vorm is geen kunstwerk
Hoewel ik meer voor een meegaande kritiek voel, besef ik dat dat meegaan niet tot in het absolute kan, al was het maar omdat je afstand moet houden...Wie denkt dat Afrikanen stinkende stommeriken zijn, moet Rifi Kythouka maar eens aan het werk zien als hij over Afrika bezig is op de scène...Bruno Koninckx Between the Margin and the Center An International Shepard Symposium 28-30 mei 1993, Bedford Hotel, Brussel Georganiseerd door de Vrije Universiteit Brussel en de

Nr. 40, Februari 1993 • Johan Reyniers • Tien Cunninghams cadeau voor één Meg Stuart...
Ze zeggen veel, maar niet alles, en uiteindelijk zeggen ze niets meer...Je doet maar verder terwijl je weet dat de situatie verergert in plaats van verbetert...maar de technische perfectie en de live gebrachte muziek van Mendelssohn brengen dan toch maar weer het gevoel van een sprankelend spektakel over

Nr. 42, Juni 1993 • Bruno Koninckx • (advertentie)
Artaud, die zelf gedurende negen jaar geïnterneerd is geweest, wendt in zijn tekst alle mogelijke middelen aan om aan te tonen dat Van Gogh niet waanzinnig was, maar dat het de maatschappij was die...Door die verschillende registers te bespelen, brengt hij niet alleen een gelaagdheid aan in de tekst, maar geeft hij zijn woordenstroom ook een muzikale kwaliteit mee...maatschappij dan ook een bepaald niet hapklaar verteerbare, maar bijzonder voedzame brok theater

Nr. 42, Juni 1993 • Inhoudstafel
Hoofdredactie Erwin Jans Redactie Pol Arias, Peter De Bie, Bruno Koninckx, An-Marie Lambrechts, Gunther Sergooris, Agna Smisdom, Klaas Tindemans, Johan Thielemans, Luk Van den...Smith van Ron Vawter Het sterke, zieke lichaam van Ron Vawter beschreven door Rudi Laermans 28 Theater: Medea door het Zuidelijk Toneel Een apollinische, feministische maar...Zuidpool Een sterke monoloog van Mark Steemans, vond Bruno Koninckx Foto Omslag Slotkoor, De Tijd / Patrick De Spiegelaere

Nr. 43, November 1993 • Bruno Koninckx • Kartonnen, holle en andere dozen
Door naar verschillende voorstellingen te gaan, kon je misschien wel voor een deel een zicht krijgen op een proces, of kon je wel veranderingen constateren, maar dat geldt voor elke theaterproduktie...Maar dan nog zouden het, omdat er een 'echt' publiek bij is, geënsceneerde repetities blijven — dit laatste is niet zomaar een paradox, maar een contradictie...Soms, vooral in de stukken met dialoog, zijn er aanzetten tot acteren of theatraliteit, maar deze elementen blijven tot een minimum beperkt

Nr. 44, Februari 1994 • Bruno Koninckx • Drie koningen en een controletoren
De bezoeker is in de twee laatste scènes bijna alleen — in de voorlaatste scène is er zelfs geen acteur —, en moet dus wel de rol van 'acteur' op zich nemen, maar hij krijgt geen specifieke rol...De derde (Steven van Watermeulen), die in het stuk geen naam krijgt maar in het persbericht Lear genoemd wordt, heeft een zwarte broek en een witte jas met rouwlint aan...Anders dan in het Nieuwe Testament, zijn de drie koningen hier niet om een pasgeborene te verwelkomen, maar om een begrafenis mee te maken: er is een baby gestorven, maar even later blijkt die uit de

Nr. 44, Februari 1994 • Bruno Koninckx • Triptiek van de waanzin
Relevantie voor de hedendaagse maatschappij is uiteraard belangrijk, maar mag ook niet overtrokken worden...Dit is uiteraard een verwijzing naar het soort schilderijen die we al in de middeleeuwen vinden, maar ook de grote doeken van Rubens in de Antwerpse kathedraal hebben dat thema...Het gaat maar om drie werken van een half uur, maar aangezien het om monodrama's gaat wordt het toch een tamelijk veeleisende avond

Nr. 44, Februari 1994 • Myriam Van Imschoot • Een slingerbeweging tussen denken en dansen
De kunstenaar heeft zijn publiek maar één ding te bieden: zijn open en eerlijk gevecht met het materiaal' zegt Andrei Tarkovsky...Dat is een groot verschil met het privé- Als ik maar een kop kon maken, één kop maar, dan zou er misschien een kans zijn dat ik de rest zou maken, een landschap een stilleven...De uiteindelijke teneur is niet de wanhoop, maar een voorzichtig vertrouwen in de toekomst: 'Ik hoop dat wc doorheen de voorstelling, later misschien, tot een orde kunnen komen -maar niet via de

Nr. 46, Januari 1994 • Bruno Koninckx • Peter De Graefs Ombat
Maar dat wringt dan toch sterk met de hiervoor beschreven manier van nogal realistisch een oude man aanwezig te stellen...Maar af en toe gaat hij een beetje over die scherpe lijn: dan komt zijn techniek meer naar de oppervlakte en heb je het gevoel dat hij op effect speelt...Bruno Koninckx Ombat was geselecteerd voor het Theaterfestival 94 en is dit seizoen nog te zien in vele theaters

Nr. 46, Januari 1994 • Hildegard De Vuyst • "Wat vroeger was is nu voorbij"
Lod is eigenlijk een conglomeraat van artiesten, die niet vast verbonden zijn aan het 'gezelschap' maar gaan en keren...Weer slaagt Van der Harst erin een contrastrijke en daardoor 'dramatische' partituur te componeren, die weliswaar rekening houdt met de beperkingen van de uitvoerders maar hen daar tegelijkertijd ver...Soms denk ik dat live muziek en theater of dans moeilijk te verzoenen zijn... Maar het blijft altijd een beetje strijd

Nr. 49, April 1995 • Myriam Van Imschoot • Hoge bomen, struikgewas en onkruid
Bruno Verbergt, voormalig Klapstukdirecteur, schetste wat er de voorbije vijftien jaar beleidsmatig veranderd is. Myriam Van Imschoot, recensent van De Morgen, mocht advocaat van de duivel spelen...Een groot reservoir van niet-gevestigden, waarin choreografen van wel zeer diverse pluimage samentroepen: debutanten en werkelijk jonge choreografen naast doorwinterde maar nog niet doorgebroken...hanteert van hedendaagse dans en de klassieke dans niet opneemt in haar evaluatie, alleen Berlijnse muren optrekt en de toekomst van de dans ondermijnt; dat een beleid dat alleen maar consoliderend te werk

Nr. 49, April 1995 • Hildegard De Vuyst • Trekken aan de tijd
Verteld door middel van vormen en kleuren die niet realistisch zijn in de zin van 'realistisch', maar die een eigen vorm gekregen hebben, en dat kan tot in het abstracte gaan...Het resultaat was een schrijnend beeld van vervreemding binnen een koppel, dat elkaar nooit aansprak maar voortdurend achter elkaar aan slofte, verdiept in hoekjes en kantjes...Maar de tekstuele motor blijft gewoon doordraaien van "Ge hebt nieuwe bretellen" en "Er zit een vlieg op uw neus". Die schriftuur staat totaal haaks op de feitelijke