Archief Etcetera

33 document(en) met "Tasso Ik" • Resultaten 21 tot 33 worden getoond

Nr. 38, Mei 1992 • Klaas Tindemans • Drie keer Goethes Tasso
Antonio gebruikt/ misbruikt Tasso om zijn vermeende intellectuele superioriteit te etaleren, Leonore San-vitale speelt een verdachte verliefdheid op Tasso, om iets dichter bij de macht te kunnen staan...Ruïne Na drie Tasso-voorstellingen in Vlaanderen/ Nederland betrap ik mezelf op niet vervulde verwachtingen...Ik blijf de neiging hebben om Torquato Tasso te beschouwen als een politiek relevant stuk, alhoewel ik mij tien jaar geleden liet overtuigen, door Jan Decorte, dat dit niet het geval was (zie Etcetera

Nr. 39, December 1992 • Hugo Durieux • De tragedie van het luisteren
II combattimento di Tancredi e Clorinda bijvoorbeeld, van Monteverdi op tekst van Torquato Tasso, wordt nu als opera gebracht; zelf publiceerde hij het in een madrigaalboek als een 'opuscolo in genere...De muziek zit vol subtiliteiten en is in haar complexiteit erg spannend, en ik gaf er dan ook de voorkeur aan mijn ogen te sluiten en niet te kijken naar de muzikanten, die gewapend met trompetten en...Dit artikel is gebaseerd op twintig muziektheatervoorstellingen in het 'klassieke' circuit, die ik in de afgelopen drie jaar zag in België en Nederland

Nr. 42, Juni 1993 • Bart Philipsen • De scène, het misverstand en het ogenblik
iets dat het Ik van 'buitenaf te beurt valt, het uit zichzelf, zijn autonomie rukt en overlevert aan het vreemde, het andere...Hij wil namelijk de onherleidbare heterogeniteit van dit gezelschap tegen, voorbij en door elkaar sprekende enkelingen in een 'totaalopname' homogeniseren: 'Ik fotografeer jullie net zolang tot jullie...Anita berooft hem ontgoocheld van zijn krans (in een andere opvoering van de Tijd was het de adelaar zelf, Goethes Tasso, die er afstand van deed): een symbolische (zelf-)castratie van de representant

Nr. 46, Januari 1994 • Mieke Kolk • Het universum van Karst Woudstra
Voor het eerst in mijn leven vergat ik dat ik in een theater zat," zei Woudstra in Toneel Teatraal van mei 1980, "dat ik op een stoel zat en naar een voorstelling keek...Terwijl ik me Woudstra's enscenering van Racine's Britannicus probeer te herinneren, word ik geblokkeerd door twee zinnetjes: 'maar dat was opera' en 'dat verschrikkelijke gehuil'. U zult me moeten...Hoorde ik ze werkelijk huilen, nee, maar ik zag het huilen in hun beweeglijke bewegingloosheid

Nr. 46, Januari 1994 • Eddie Vaes • Lissabon 94 - Antwerpen 93
van Tom Waits, gespeeld door het Thalia Theater van Hamburg; Luca Ronconi met zijn Teatro di Roma, niet met het eerder aangekondigde Affabulazione van Pasolini maar met Aminta van Torquato Tasso...Ik heb veel projecten ontvangen maar slechts enkele groepen uitgenodigd voor creaties...Omdat dit een dure kunst is, besloot ik mij niet te verliezen in een veelvoud van projecten maar slechts een zestal grote plannen uit te werken

Nr. 59, Maart 1997 • Peter De Jonge • Heel erg kut
Halverwege Wie... wordt een spelletje Wie ben ik...Hun zelfbeeld bezwijkt - 'Ik moet me wel kennen/Anders slaat het nergens op' - en zichzelf definiëren kan enkel nog in de leegte van de tautologie...De Bijbelse volheid van het 'Ik ben wie ik ben' wordt ironisch omgekeerd in een liedje dat zij samen zingen: 'Wij zijn wie wij zijn/En dat zijn wij/.../Wij willen een bestaan/Dus geef het maar een

Nr. 62, December 1997 • Peter de Jonge • De blijde intrede van Amanda Miller
Voor elke Rimbaud à semelles de vent is er een Haydn op het landgoed van vorst Esterhazy, voor elke Goethe die Tasso Ferrara laat ontvluchten een Goethe die een Weimarbestaan leeft in de schaduw van...Tegelijkertijd dwingt deze avond Amanda Miller tot de constructie van een gekristalliseerd artistiek ik, tot een kernachtig zelfportret...Het moment van zelfdefinitie vond dus niet, zoals ik boven schreef, plaats in de keuze van de hernemingen, maar in de creatie van Four for Nothing

Nr. 72, Juni 2000 • Johan Wambacq • Wanhoop en weerzin, liefde en lust
Mijn ervaring is, dat als ik zelf speel acteurs zien hoeveel risico ik neem en daardoor ook lessen trekken voor zichzelf over de risico's die zij moeten nemen...Ik wacht erop terwijl ik slaap, Ik zal het eerst dromen en dan slapen...De Zoon van de Existentiële Prins is zijn vader gescheten: 'Ik ben de man / die het niet kan,' zingt hij in Het Zwabadam-zwabadam liedje, 'ik weet geen raad / met de geslachtsdaad (...) ik heb geen

Nr. 78, Januari 2001 • Clara Van den Broek • De ajuin steak: een intergalactisch avontuur
Ik wil er hier één opnemen...Dat ken ik, dat ligt hier ergens maar ik zit juist met ne verhuis...Ik was al op zoek naar mijn favoriete boeken en video's. I En ik (W) dacht dat ik gevraagd werd voor een nieuw stuk van David Mamet

Nr. 82, Juni 2002 • Loek Zonneveld • Heerlijk, helder toneelspelen!
Handlauw bad Die drieslag speelde eigenlijk al in Terpstra’s werk toen ik hem voor het eerst uitgebreid aan het werk zag: seizoen 1991-1992, in de kleinste zaal van Theater Frascati in de...Klytemnestra: ‘Lieve schat, wat ik ook ben, het verdriet heeft me zo gemaakt...Al bij eerste lezing van het script van Lenny meende ik te voelen dat er méér op het spel moet hebben gestaan dan een eerbetoon aan Lenny Bruce en de hommage aan een theatraal genre waar Terpstra zijn

Nr. 111, April 2008 • Klaas Tindemans • Tasso vandaag
heeft niet de komst van deze man alleen Toen ik 25 jaar geleden voor De Standaard een recensie schreef over de Torquato Tasso van Jan Decorte, hield ik mijn hart vast...Maar vervolgens uitleggen waarom ik vond dat Jan Decorte met deze Tasso een volmaakte theatertaal gevonden had, waarom die voorstelling getuigde van een perfect evenwicht tussen vormelijke zekerheid...Maar ik heb niet meer argumenten dan een hoogstpersoonlijke interpretatie van de slotscène, waarin een purperen voorhang neerdaalt en de rivalen Antonio en Tasso elkaar een masker opzetten: de

Nr. 111, April 2008 • (Inhoudstafel) • (Inhoudstafel)
Johan Leysen: ‘Ik wil vermijden dat ik een oordeel ga spelen’ Johan Leysen is voor het eerst sinds 1991 opnieuw op Vlaamse en Nederlandse podia te zien...14 Tasso vandaag Torquato Tasso is de absolute klassieker over de spanning tussen kunstenaar en opdrachtgever

Nr. 114, December 2008 • Christophe Van Gerrewey • ‘We hebben theater nodig’
Het enige wat ik me zou kunnen voorstellen is dat ik een soort toneel zou maken waarin ik alleen nog maar met het publiek te maken heb...Ik weet dat het onzin is om toneel te maken...Het enige wat ik me zou kunnen voorstellen is dat ik een soort toneel zou maken waarin ik alleen nog maar met het publiek te maken heb