Archief Etcetera

95 document(en) met "Wat Goethe" • Resultaten 21 tot 40 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 8, September 1984 • Johan Thielemans • DE MUNTSCHAUBUHNE IN Cosi fan Tutte
van Peyskens hiervan een boeiend voorbeeld opgeleverd). Maar bij de opera ligt de organisatie van de tijd vast, wat steeds een belemmering is, want deze tijd hangt samen met de sensibiliteit van andere...Dat zijn prachtige opera's, maar ik weet niet wat ik er mee moet aanvangen...Wat mij interesseert in dat werk is de lelijke, lijdende mem, de minderwaardige man, ik hou van dat type held

Nr. 8, September 1984 • Johan Thielemans • DE MUNTSCHAUBUHNE IN Cosi fan Tutte
Vooral als de twee minnaars (Jerome Pruett en Mikael Mel-bye) alleen op de scène staan, gaat het stuk wat slepen...Ze is zelf erg fysiek en sensueel, en dwingt mij om heel nauwkeurig na te gaan wat op de scène al of niet kan aanwezig zijn...Hoe komt dat ? Het antwoord is 'simpel': we zien hier wat de aanpak van de Schau-bühne betekent, we begrijpen nu waarom heel Duitsland met spanning uitkijkt naar elke nieuwe produktie van dit

Nr. 8, September 1984 • Klaas Tindemans • REPERTOIRES IN HET SEIZOEN 1984-85
De niet-militante fractie van de INS exploreert dus consequent gevaarlijke teksten, werkt zonder twijfel aan een eigen profiel én introduceert eigen dramatisch werk (Vandervost). Wat moet zo...Een vreemd koppel (Neil Simon bij de KNS) is wat mij betreft volstrekt irrelevant...Glenn Ross (inderdaad, de Pulitzer Prize), aangevuld met Pirandello (Ieder zijn waarheid), Shakespeare (Driekoningenavond) en Noel Coward (Private Lives) en wat West End: keurig, verzorgd burger-lijk toneel

Nr. 8, September 1984 • Inhoudstafel
Op het politieke toneel was er wel de affaire rond de boor- en freesmachine van Pégard, wat heen en weer geroep, getrek en geduw als in een slappe vaudeville, mét verrassend slot...Dat was voor wat was, Nu voor wat komen zal...Maar we beginnen in de herfst: van 21 september tot 30 november brengt het Goethe Institut eventjes Berlijn naar Brussel

Nr. 9, Januari 1985 • Luk Van den Dries • BRIALMONT INTRODUCEERT THOMAS BRASCH
Maar het Goethe Instituut was niet alleen gastheer van buitenlands bezoek, het speelde ook co-producent voor Belgische initiatieven die in het festival werden opgenomen...Zou het dan toch waar zijn wat Kantor zei toen hij in Firenze aan Wielopole Wielopole werkte: "Ik heb een muur nodig, om mijn hoofd tegen te botsen...psychologiseren wat voor Brit Alen goed uitkomt: de bruuske omkantelingen van naieviteit en breekbaarheid naar vervaarlijke agressiviteit worden in haar lijf omgezet tot boeiend spel

Nr. 9, Januari 1985 • Jacques Franck • Naar de bronnen van Béjarts kunst
Naast deze balletspektakels staan wat men 'spektakelballetten' zou kunnen noemen...Daar heeft hij ongetwijfeld zijn smaak voor intellectueel voer vandaan, ook al benadrukt hij voortdurend hoe belangrijk het is in de opvoeding lichaam, ziel en geest niet van elkaar te scheiden, wat...Anaxago-ras zei al dat "al wat we zien een visioen is van het onzichtbare". Béjart nu, zet het onzichtbare in volle licht, hij laat de toeschouwers het onzichtbare in hen ontdekken

Nr. 9, Januari 1985 • Marianne Van Kerkhoven, Johan Thielemans, Alex Mallems,... • KRONIEK
Wat blijft is het vaststellen van een van zijn essentie geamputeerde maatschappelijke realiteit; wat blijft is een stilstand, een wegzakken in de modder van de gulden middenweg...Wat ben je met een 'mooie voorstelling' als De koning sterft die verloopt als een perfect geolied proces; wat ben je met een marathonprestatie van een knap acteur als Jan Decleir (waarbij je je wel...Gewoon, omdat het me bijzonder nieuwsgierig maakte wat een regisseur als Rudolf Noelte in dat werk aantrok

Nr. 10, April 1985 • Lukas B. Suter • Schrebers Moestuin
Daniël Paul wijkt terug). Daniël Paul wat wil je Daniël Gustav kom mee we hebben nu genoeg geleden Daniël Paul wat doe je Daniël Gustav...Gustav) wat heeft U gezegd Daniel Gustav ik citeerde Goethe Ferste dame Goethe Daniel Gustav Mignon's lied : 'En gene hemelse gestalten, die vragen niet naar man...Daniël Paul is dat alles wat je me te zeggen hebt Sabine wat heb ik je eigenlijk nog te zeggen Daniël Paul jij weet heel goed ik zit hier voor jou als vrouw

Nr. 10, April 1985 • Pol Arias, Johan Thielemans, Klaas Tindemans, Luk... • MUNTDOSSIER
Daar hou ik heel veel van omdat de opera als kunstvorm de meeste referenties heeft naar de kunstgeschiedenis : Cosi Fan Tutte is een referentie naar de Wahlverwandtschaften van Goethe...Wat doe je aan het probleem dat mensen staan te vechten voor een kaartje ? "Daar is geen oplossing voor op dit ogenblik...Moet je daarom de eredienst veranderen, nee toch ?" Ik heb nogal wat mensen ontmoet die naar aanleiding van Lucio Silla opmerkten dat je, om opera te kunnen genieten, eerst flink wat lectuur

Nr. 13, April 1986 • Frank Peeters • Jan Oskar de Gruyter 1885 -1929
Uiteindelijk hebben we drie aspecten die een doorslaggevende rol hebben gespeeld in de mythevorming van het VVT voor onderzoek weerhouden: de kwaliteit van het repertoire ( = wat...Het is waar, het VVT had die werken op zijn repertoire staan, maar wat deze verhalen niet vertellen is dat het aandeel van deze klassieke voorstellingen op het totale aantal steeds een minderheid heeft...Shaw daarentegen sloeg nooit aan; Lessings Emilia Galotti beleeft uitgerekend 12 voorstellingen op een totaal van meer dan 700 ('20- '24); Goethe (Iphige-neia) slechts 3; Hooft (Warenar) 15; Sofokles

Nr. 13, April 1986 • Edward van Heer • Jan Ritsema: "Ik maak graag mooie produkties,...
Ik kom er nu zo stilaan achter dat ik nogal redelijk naïef reageer op datgene wat andere mensen merkwaardig of bijzonder vinden...Op de vraag wat ik dan moest doen kwam op een goeie dag het antwoord: hee, een theaterboekwinkel lijkt me wel wat..." Tegelijk bent U dan ook in het meer professionele theater terechtgekomen...Je kunt zeggen dat ik al zo'n twintig jaar met theater bezig ben; sinds '78 of zo wat professioneler, vóór die tijd binnen het theateronderwijs

Nr. 13, April 1986 • Karst Woudstra over Lars Norén
Wat ik bijvoorbeeld heel mooi vind is hoe het rouwproces van Norén om zijn eigen moeder - dat hij totdantoe had overgeslagen -langzamerhand neerslag vindt op het papier...Wat Norén probeert te bereiken is, aanvankelijk, identificatie bij de toeschouwer, dan probeert hij na 10 minuten dat collectieve toeschouwersgevoel op te heffen en eenieder moet, om er überhaupt bij...Je denkt dat je heel rationele argumenten hebt voor je gedrag, maar wat eigenlijk het probleem is heb je niet in de gaten

Nr. 13, April 1986 • Marianne Van Kerkhoven, Theo Van Rompay • Bij de aanvaarding van een erfenis
Inderdaad, een schitterende voorstelling, maar de Duitse jeugd krijgt wel Schiller, Goethe en Kleist ingelepeld...Ik hoor het graag zeggen hoor, dat je daar hard moet aan werken, maar je kan niet constant met nieuwe mensen van nul af beginnen, en uitleggen wat theater is en hoe ze een stuk moeten schrijven...Er wordt al te gemakkelijk met stenen gegooid naar het stadsbestuur, maar die mensen hebben uiteindelijk ook nog wel wat anders te doen dan naar het theater te gaan

Nr. 13, April 1986 • Klaas Tindemans • Ivo Van Hove
Het is waanzin wat mensen jarenlang over theater hebben zitten vertellen, dat het moet zijn wat het is: in het theater is niets wat het is. Jan Decorte, die zolang het tegendeel beweerde, is totaal...Wat er bij Gilis de eerste vijf minuten gebeurt, gebeurt bij Peymann niet in het hele stuk, dat soort clichématig uitvergroten van zogenaamde waanzin...Dat is een misgroeiing van de laatste tien jaar, dat de kleine groepen zonder centen doen wat anders niet zou gebeuren

Nr. 14, Juli 1986 • Marianne Van Kerkhoven • THEATER - EN DANSKRITIEK
Ik oriënteerde me ook wel op wat ik ooit over Goethes regels voor de criticus gelezen had, alhoewel mijn interpretatie daarvan beïnvloed kan zijn door wat Brecht erop aan te merken had...Pas als je daar een antwoord op hebt, hun prestatie op zich beoordeeld, kun je komen tot de vraag of wat zij beoogden overeen komt met wat de schrijver beoogd had...Als ik wat ze deden niet precies kon thuisbrengen, dan dacht ik: 'ik ga eens met ze praten'. Ik was gewoon nieuwsgierig om te weten wat ze probeerden

Nr. 17, Maart 1987 • Mark Deputter • Claus Peymann in Wenen
Een fijnzinnig spel tussen twee actrices: Ritter jong, frêle, maar met een air van verveelde desinteresse; Dene molliger, al wat ouder ook, voorzien van verantwoordelijkheidszin en een kleverige...Ritter daarentegen is geamuseerd, voelt zelfs enig enthousiasme voor de vernieuwingen, althans wat het inte- rieur betreft...Een variant van de voor eerbiedwaardigheidsbekleders gebruikelijke draagstoel, tegelijkertijd ook een niet mis te verstane verwijzing naar de kerkelijke hiërarchie én een (naar mijn smaak wat té

Nr. 21-22, Mei 1988 • Luk Van den Dries • De jongste van de jonge garde
Vooruit en Singel waarmee coprodukties worden opge- zet). Hoewel het nog wat vroeg is om naar een nieuwe pen te grijpen, beginnen marge en blad toch meer een geheel te vormen...Wat kan er niét allemaal in tussentijd gebeuren...Bij de Nederlandse gasten zitten nogal wat oudgedienden van het Werktea-ter

Nr. 21-22, Mei 1988 • Geert Opsomer • Drie repertoiretheaters op zoek naar een rol
Het Publiekstheater en Centrum gingen op in de radicale Toneelgroep Amsterdam en de Haagse Comedie zal wellicht nooit meer worden wat ze was...Deze "elk-wat-wils-politiek" zal het Nationaal Toneel zich later vaak eigen maken...Dit elk-wat-wils-be-leid werd geleidelijk onmogelijk

Nr. 23, September 1988 • Luk Van den Dries • VAN FEESTEN EN FESTIVALS
Het festival blijft zich eerder als groot Franstalig forum opstellen, en als doorgeefluik voor wat er internationaal en nationaal (b.v...dat 'plots' verraadt zich natuurlijk De Greefs organisatietalent, neus voor ontwikkelingen, doorzicht in wat noodzakelijk wordt: het is zeker geen toevallige samenloop...Een festival dat wat internationaal in beweging is tegen de eigen gedrevenheid plaatst, wat andere theatertalen exploreert, bij het eigen alfabet voegt

Nr. 25, Maart 1989 • Klaas Tindemans • Verschraling
Bij de kleine-zaal-produkties van Toneelgroep Amsterdam (Gesprekken met Goethe...wezen hetzelfde aan de hand: schouwburgen die driekwart van de week als feestzaal -- met wat meer lichteffecten dan in de vroegere parochiezaal -- gebruikt worden, en die qua beroepstoneel gevuld...De desoriëntatie van het theater als kunstvorm, de uitholling van esthetische betekeniscriteria (om Wittgen-stein even te parafrazeren) en de provincialistische vertaling van wat eigenlijk een