Archief Etcetera

601 document(en) met "Wat Welke" • Resultaten 381 tot 400 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 59, Maart 1997 • Christoph De Boeck • Politiek theater?
Van wat weet 'k niet - ik dacht: Wat is dat...Ze verzwijgen namelijk dat Jackson heel wat misogyne en homofobe brieffragmenten heeft geschreven...Waarom dan een lege tekst als die van Dirk Opstaele als manifest van dit nummer (met als enige boodschap dat theater 'levend' moet zijn - god, wat een inzicht - en daar flink wat retoriek omgewonden

Nr. 59, Maart 1997 • Peter Anthonissen • Roberto Zucco in medialand
de wind wat de morele knelpunten van het stuk betreft...welke mate is ook Zucco geen constructie, een fata morgana waarop de anderen de droom van authenticiteit projecteren die ze in een gemediatiseerde maatschappij niet langer zelf koesteren

Nr. 60, Juni 1997 • Ronald Geerts • Dictionnaire du théâtre van Patrice Pavis
Zo kom je te weten wat een saynète wel mag zijn...je kan nog eens nakijken aan welke kant côté cour en côté jardin ook weer liggen...Pavis' werk kan op dit vlak heel wat misverstanden wegwerken, lijkt me

Nr. 60, Juni 1997 • Bert André, Johan De Feyter, Paul Goossens,... • ... Alain Platel
Roofthooft en Tg Stan) bewees dat de opzet van de prijs - het bekronen van artistiek werk van grote waarde, mèt een actuele betekenis en behorende tot welke discipline binnen de podiumkunsten dan ook - ten volle...omgesprongen werd, leverden een onvermijdelijk, noodzakelijk resultaat op: het is wat het is omdat het zo moest zijn; het wou niet vooraf aan wat dan ook beantwoorden...meerdere keren in een intense symbiose met auteur Arne Sierens - organiseert, heerst een grote interne democratie; het materiaal dat eenieder aanbrengt, van welke aard dan ook, wordt au sérieux genomen

Nr. 60, Juni 1997 • Marleen Baeten • De winnaar is...
Marleen Baeten plaatst kanttekeningen bij het Océ Podiumproject Op 21 april '97 vond de eerste uitreiking plaats van wat al meteen dé jaarlijkse podiumkunstenprijs genoemd werd...Het bedrijf wil wél een stevige vinger in de pap bij al wat de voorstelling omringt...Het goede doel... Welke zijn dan de meerwaarden van het Océ Podiumproject voor de Vlaamse podiumsector

Nr. 60, Juni 1997 • Jef Aerts • Het contaminerende spreken
Dat het postkoloniale gedachtengoed steeds weer opduikt is duidelijk, nu komt het erop aan om te weten te komen op welke manier deze opstoten hebben bijgedragen tot de ontwikkeling van een...Toch is de kans dat het artistieke resultaat op een uitsluitend positieve belangstelling wat de samenwerking betreft kan rekenen, erg klein...doorgetrokken). De vergelijking dringt zich dan ook op met de wat donkerder getinte jongere die er stilaan de buik vol van heeft steeds opnieuw vriendelijk te moeten antwoorden op de goedbedoelde vraag van waar zijn

Nr. 60, Juni 1997 • Rudi Laermans • De denkbeeldige lichamen van Meg Stuart
Maar laten we de metaforische titel voor wat hij is; heel wat belangrijker is de vaststelling dat het mislukken alles had te maken met de verschuiving van de beoogde dialoog met 'the sixties' in de...Het meest opvallende aan deze karakteriseringen is dat haast nooit wordt duidelijk gemaakt wat nu juist het specifieke van een beeld is, laat staan dat men aangeeft hoe een sequentie in een...deze zin is het beeld altijd dat wat we niet zien: het is de blinde vlek van ons kijken, het valt gedurig tussen de 'kijkplooien'. En misschien - maar dit is, toegegeven, een wilde hypothese

Nr. 60, Juni 1997 • Pol Arias, Marleen Baeten • Van kermisspelers en religieuze spelers
1961 is hij als eerste in Vlaanderen begonnen met een stuk veertien dagen te spelen, wat betekende dat je ook wat meer repetitietijd kreeg...Zelfs een jeune premier schminkte zijn kaken rood, met een vleugje rood aan de oorlellen, en natuurlijk ook wat wit onder de neusgaten om zwarte schaduwen te vermijden...Nand Buyl: Het vak leren, daar geloof ik niet in. Je kan wel alles wat erbij komt leren: de techniek, het spreken, de taal, de houding,... wat nu ook allemaal voorbijgestreefd is. (Staat recht en

Nr. 60, Juni 1997 • Geert Opsomer • Geschiedenis en theater: de speler en de...
Deze herinneringen staan terzelfdertijd in het teken van de melancholie om wat onomkeerbaar voorbij is, maar ook in het teken van de hoop dat wat vergeten was, kan uitgespeeld worden tegen wat nu...ficties ontzenuwen of, in de woorden van Bataille, 'op het spel zetten'. Hier komen we op het terrein van de speler die afweegt welke verhalen op welk moment tegen welke dienen uitgespeeld te worden...Bestuderen wat vergeten is, wat onder- en overbelicht wordt, brengt ons bij de ideologie in actie, de opties van deze geschiedenis (vaak tegen wil en dank). Treffend blijft het overwicht van het grote

Nr. 61, Januari 1997 • Jan Goossens • Moderne opera in Salzburg?
De afgelopen jaren had Mortier behoorlijk wat moeilijkheden om er nog gemotiveerde en geïnspireerde regisseurs voor te vinden, en de resultaten, zoals Luc Bondy's Le Nozze di Figaro, waren vaak...Bovendien werd duidelijk welke magie kan ontstaan vanuit de samenwerking tussen Wilson en fantastische performers als Dawn Upshaw en Robert Lloyd...Dat laatste gold ook voor zijn enscenering van Wozzeck, al is het erg moeilijk om de vinger te leggen op wat er mis ging in de voorstelling

Nr. 61, Januari 1997 • Marianne Van Kerkhoven • De drager van het verhaal
de veelvuldige aanwezigheid van de alleenspraak te verbinden met hernieuwde vormen van 'episering', van 'het rapporteren van wat is gebeurd' (= nieuwe vormen van het 'bodeverhaal')? Wat is het...Voor het drama houdt dit moment de revolutionaire overgang in van datgene wat zich 'tussen' mensen afspeelt naar wat zich 'in' een mens aan woelingen voordoet: het maatschappelijk zichtbaar conflict...Wat hij voorstelt is iets wat op de in de Talmoed gebruikte werkmethode lijkt: een patchwork van commentaren op de gebeurtenissen construeren, om de kern van het verhaal heen cirkelen, het vanuit

Nr. 61, Januari 1997 • Eda Cufer • Over een boom, een varken en steenkool
Terwijl ik mij kwel met de vraag wat ik kan doen tegen de verveling van het gedwongen kijken naar een ongestructureerd stuk realiteit, hoe ik mijn zinnen, die snakken naar sensatie, kan bedaren, hoe...Wat is dat functionele en rationele object dat de danser al scheppend naspeurt...En omgekeerd van hoe de choreograaf of de regisseur zijn werk opvat en welke middelen hij gebruikt in het scheppingsproces

Nr. 61, Januari 1997 • Bart Verschaffel • De zaal die niet gedoofd kan worden
Theater is perspectief: waardig en absoluut kijken naar wat gemaakt is om perfect gezien te worden...Maar ook al kan men vinden dat men zo'n theater vandaag niet meer kan bouwen, en ook al is het zeker waar dat zo'n zaal ook veel onmogelijk maakt, toch zal iedereen het er over eens zijn dat heel wat...Maar belangrijk is wat de kunst hier doet en - wellicht onbedoeld - aan de orde stelt

Nr. 61, Januari 1997 • Klaas Tindemans • Shakespeare en het pelliculetaboe
Wat eigenzinnige filmregisseurs doen is meestal even wraakroepend als de heiligschennis van Martin Scorsese in The last temptation of Christ of Salman Rushdie in The satanic verses...De acteur Al Pacino vraagt zich alleen maar af wat zijn relatie is tot de gebeurtenissen...Je kan hoogstens beide gegevens, die door de verwijzing naar Shakespeare met elkaar verwant zijn, naast elkaar leggen en voorlopig beslissen welk verhaal en welke taal je het meest overtuigt

Nr. 61, Januari 1997 • Marleen Baeten • De kunst van het herinneren
Maar hoe leef je verder met de geschiedenis, met doden die je dierbaar zijn, met een omgeving die verdwenen is? Deze vraag houdt heel wat kunstenaars bezig, ook op Documenta X, waar juist de...Het is waarschijnlijk niet toevallig dat binnen deze context het persoonlijke - in relatie tot het politieke - verengd wordt tot 'het geweten', wat aanleiding geeft tot een rationele dialectiek tussen...Het vertrekpunt voor History of the Main Complaint was zijn fascinatie voor nieuwe technieken om in het menselijk lichaam te kijken, gekoppeld aan de idee van blindheid voor wat zich onder onze huid

Nr. 62, December 1997 • Peter de Jonge • De blijde intrede van Amanda Miller
Welke choreografieën, welke niet...Het is niet duidelijk wat wel en wat niet bij het speelvlak hoort...Welke wereld toont Amanda Miller in haar choreografieën

Nr. 62, December 1997 • Carl Hourcau • Tussen hersenen en beweging
Ik zocht wat de aders, het bloed nodig hadden op dat specifieke moment en welke richting het opging als je die zaken vrij liet...Greco: We definieerden verschillende vormen van beweging, we onderzochten welke vorm het lichaam zou aannemen wanneer telkens een andere input werd gegeven, welke metamorfose er zou plaatsvinden...En pas aan het eind, aan het eind van de voorstelling, heb je de tijd om te denken aan wat 'daar' gebeurd is. Mijn verbeelding speelt bij het aanmaken van dit materiaal een grote rol, maar ik heb toch

Nr. 62, December 1997 • Rudi Laermans • De tragédienne en haar meesterwerk
Niet de acteur die zegt wat hij zegt, maar de acteur die meent wat hij zegt is belangrijk...wat heb je gedaan, waar ben je mee bezig, wat heb ik gezien, wat vond ik mooi, heb je die film ook gezien, god god god da's een goeie regisseur, da's een goeie acteur... - allemaal dingen die vrij...Je bent nog enkel geïnteresseerd in wat je bezig houdt, wat je gaande houdt, wat je buiten jezelf brengt en vervoert... Mijn grote wens is daarom mijn leven te beëindigen in de geest van de grote Engelse

Nr. 62, December 1997 • Gojim 5.1 • Doodgewoon en levensecht
uiteindelijk zelfs videodossier kunnen bijhouden van alles wat er met u gebeurt...Wie nog geen videorecorder bezit, kan in hoogsteigen persoon in de praatstoel terecht om zijn geestelijke, lichamelijke, financiële of welke problemen dan ook in geuren en kleuren uit de doeken te...De verontwaardiging onder het aanwezige janpubliek is quasi unaniem: ieder mag toch met zijn lichaam doen wat hij wil, zeker

Nr. 62, December 1997 • Marc Holthof • Een koning uit een washuis
Aanvankelijk weet de man niet goed welke houding aannemen, maar uiteindelijk besluit hij om van het toeval te profiteren en theater te gaan maken zoals het te verwachten en te voorzien...zijn). Aanvankelijk weten ze niet goed welke houding aan te nemen, maar uiteindelijk besluiten zij om van het toeval te profiteren en toneel te gaan maken: dat is nu eenmaal de macht van de theatrale...Waar Caesar natuurlijk voor elke vorst staat, naar analogie van 'Geef aan Caesar wat aan Caesar toekomt'. Kortom: het portret van de sterfelijke Louis stelt in feite de onsterfelijke Louis voor