Archief Etcetera

572 document(en) met "IK LAAT ZE NIET BINNEN" • Resultaten 401 tot 420 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 65, Januari 1998 • Naomi M. Jackson • Postmodernisme met nationalistische trekjes
Deze symbolen hoorden bij Europa op een manier zoals ze niet bij ons hoorden...Ik meen dat deze houding ervoor gezorgd heeft dat ze geen alternatieve interpretaties begonnen te exploreren, die zijn werk in een complexere relatie met hedendaagse trends beschouwen...Hierin looft ze Meredith Monk en ze bekritiseert op een niet-kritische manier Twyla Tharp voor haar gebrek aan karakteristieke postmodernistische technieken

Nr. 65, Januari 1998 • Pieter T'Jonck • Hoe moeilijk is het om de anarchie...
Niet alleen in België maar op zowat elk Europees festival waren Bernadetje en Moeder en kind te zien en lokten ze bijzonder heftige reacties uit...Niet toevallig was de moeder in Moeder en Zoon veel minder overtuigend dan de lefgozertjes die aan haar rokken hingen als ze niet als volleerde karaokezangers rockliedjes imiteerden, in een geslaagde...waarin het theater gelegen is. Een lange speelduur was daarbij een noodzakelijke voorwaarde om mondreclame te kunnen laten werken bij mensen die over het algemeen niet denken dat ze iets te zoeken hebben

Nr. 65, Januari 1998 • Marleen Baeten • Een verlangen naar onsterfelijkheid
kijken en ik zie zo achter mij zo een superschoon meiske staan en ik zag da ze zo naar mij kwam en ze vroeg van: (offscreen) "Sorry, ik heb juist tachtig frank tekort voor mijnen trein, zoude soms...Ogenschijnlijk zijn ze niet voor de eeuwigheid of voor de openbaarheid geschreven, maar alleen al het feit dat ze geschreven zijn -en dat ze in het openbaar uitgesproken worden - verleent het...Ze kunnen niet zonder, en hoewel ze allebei een gevarieerd oeuvre kunnen voorleggen, met heel wat partners, is het niet eender wat en met om het even wie ze iets maken

Nr. 65, Januari 1998 • Marianne Van Kerkhoven • Samenvallen met wat je denkt
Zo was het bij de 'hermetische' tekst van Stefan Hertmans, Kopnaad, perfect mogelijk dat de toeschouwer niet echt begreep wat een van de spelers - personages kunnen ze nauwelijks genoemd worden - op...Als hij hoestte wist je niet of dit de echte hoest van Ron Vawter was of de theatrale vormgeving ervan binnen het personage van Philoktetes...afstand en betrokkenheid zich wil voltrekken, waar je van je praktische inzichten nét - op de valreep - geen theorie wil maken, ze niet in een 'denkvorm' wil gieten of in herkenbare/ erkende cognitieve kennis

Nr. 66, December 1998 • Clara Van den Broek • Juul en Peter, All for Love
ik zette er smalend bij: 'het orkest bestond verder nog uit die en die'. Dan konden ze best begrijpen dat ik het niet goed vond...Latent zal er wel één of ander theaterwetenschappelijk apparaat aanwezig zijn, maar ik stap daar niet bewust die zaal mee binnen...Ik sta soms paf van wat ik bepaalde acteurs zie doen, maar ik zit niet met open mond te staren naar dé acteur, zoals ik vroeger ook dé jazzmuzikant nooit met een hoofdletter heb gezien

Nr. 66, December 1998 • Veronique Patteeuw • De tijd van de muziek
Structuur zit ook hier (wijst naar zijn hoofd), ze is ingeworteld, zonder structuur zou ik mezelf niet zijn, maar een droom...Ik weet niet wie ik ben, welke beweging ik ga maken, ik weet dat mijn hart bonkt, maar ik weet niet hoe die beweging gebeurt, hoe al die bewegingen in mijn lichaam gebeuren...Als ik in de les zie dat een danser de muziek niet voelt, dan zeg ik hem/haar 'zing, zing wat je danst'. Heel dikwijls werkt het, ze voelen veel sneller wat de muziek wil zeggen

Nr. 66, December 1998 • Peter Vantyghem • Roest op het huwelijk tussen woord en...
De oude relatie tussen woord en klank is niet meer wat ze was, maar misschien houdt dat een uitdaging in voor de toekomst...Muziek neemt niet langer zomaar de kenmerken van de woordtaai aan, omdat die taal niet langer in het centrum van de cultuur staat...Dick Van der Harst, huiscomponist, houdt niet van goedkope klank: hij wil steeds even verder gaan, maar binnen akoestische grenzen en met liefde voor de ambachtelijke kunst

Nr. 66, December 1998 • Stephan Moens • Is er een toekomst voor de opera?
Het verhaal over de vernieuwing van het operawezen in de laatste halve eeuw - dat zich voor een gedeelte maar lang niet uitsluitend in ons land heeft afgespeeld - moet hier niet herkauwd worden; dat...Vele regisseurs uit de 'traditionele' operawereld blijven - vooral als ze over veel geld kunnen beschikken - in deze wereld zwelgen; zij hoeven ons hier niet te interesseren...Toen ik enige tijd geleden in het vliegtuig zat, terugkomend van Chicago, waar ik onder meer in een stokoude, zeer traditionele maar niet eens lelijke enscenering van La Bohème Mirella Freni had horen

Nr. 66, December 1998 • Erwin Jans • De eeuwige oorlog
Mensen die niet willen dat schrijvers over geweld schrijven, willen niet dat ze over ons en onze tijd schrijven...Maar dan dacht ik: er is niets dat je niet op de scène kan tonen...Het geweld draagt de sporen van een 'buiten' van de subjectiviteit dat zich niet laat kennen of beheersen

Nr. 66, December 1998 • Marleen Baeten • De esprit bewaren
Stef Ampe: 'Er is iets vreemds aan de gang, maar ik vat dat nog altijd niet...Wat ik de overheid en vele beleidsdenkers kwalijk neem, is dat ze altijd redeneren in termen van of-of. Destijds, toen ze ons duizenden kilo's bakstenen achternagooiden met de bouw van de culturele...En ik vind het niet erg wanneer het zou gaan over het einde van de structuur kunstencentra, maar ik vind het wel erg als men het verhaal, de esprit van bijna twintig jaar kunstencentra niet zou

Nr. 67, Maart 1999 • Marianne Van Kerkhoven • Van oude mensen, de dingen die voorbijgaan
Mijn perspectief is uiteraard veranderd met ouder worden; maar toch kan ik me niet van de indruk ontdoen dat de actuele maatschappelijke tendens er een is van 'jong en nieuw' - en dus economisch...Precies daarom wil je ook uit vorige perioden sommige dingen meenemen: je wil die niet achterlaten omdat ze nog steeds waarde voor je hebben...Ik zou het niet weten

Nr. 67, Maart 1999 • Clara Van den Broek • Een uitwisseling van energie
Trouwens, 'ik'... Het zijn dingen die fundamenteel in mij aanwezig zijn, die ik waardevol en noodzakelijk vind, en waarvan ik wens dat ze zich veel méér zouden manifesteren...Waarom ga ik niet kijken als ze spelen...Wanneer ik bijvoorbeeld het verhaal van Medea léés, vind ik dat wel erg, maar ben ik niet in tranen

Nr. 67, Maart 1999 • Pascal Gielen • Twintig jaar Kaaitheater: een kleine sociogenese
Toch wil ik nog even stilstaan bij de politieke omgeving van die tijd, omdat haar interne spanning vandaag nog steeds te voelen valt binnen het artistieke bedrijf...De Greef moest aanvankelijk echter alternatieve financieringsbronnen zoeken voor 'zijn' kunstenaars, omdat de opzet, namelijk artistieke kwaliteit brengen, niet paste binnen de cultuurpolitiek van...Met een groot kunstenaar wiens werk ik fantastisch vind, maar met wie ik persoonlijk niet kan opschieten, zou ik nooit gewerkt hebben, dat is duidelijk

Nr. 67, Maart 1999 • Rudi Laermans • Generaties: een verhaal met een moraal
Het gaat om kunstwerken en niet om kunstenaars, om prestaties en niet om generaties...Laten we echter wel wezen: in het artistieke veld komt het op kunstwerken en niet op kunstenaars aan - op feitelijke prestaties ('ejaculaties'?) en niet op generaties; op tot interessante vormen...Ze moeten niet langer spreken over wat er in een artistiek veld werkelijk toe doet: de verschillende waardering van als verschillend geobserveerde kunstwerken

Nr. 67, Maart 1999 • Pieter T'Jonck • De innerlijkheid verschalken
Hoe herkenbaar ook, nooit is de vlam twee keer hetzelfde, nooit brandt ze even hard; nu eens is ze lieftallig, koestert ze, dan weer is ze verschroeiend...Niet het rijmpje op zich is hier belangrijk, wel de opwinding waarmee ze het brengt, alsof ze zich van de camera totaal niet bewust is. Haar fantasierijke bewegingen, die alle kanten tegelijk lijken...Ze weten niet goed wat de grote gebaren, woorden en intonaties die ze nabouwen betekenen, maar ze verinnerlijken er wel de geliefde mee

Nr. 67, Maart 1999 • Clara Van den Broek, Marianne Van Kerkhoven • Je eigen ding doen
Johan: Ik weet niet goed hoe ze bij Stan werken, maar ik heb het gevoel dat ze daar een paar sterke persoonlijkheden hebben, die toch wel sturen...Ik kan hen dan wel zeggen dat ze zelf iets moeten opstarten, maar als je niet de juiste mensen rond je hebt, kan dat niet...Maar ik wist dat ik niet langer dan één jaar mocht weggaan, omdat het dan wel eens kon zijn dat mensen niet meer wisten wat ik gedaan heb

Nr. 67, Maart 1999 • Marleen Baeten • Take your time
Ik kan daar niet in mijn eigen geest werken, zoals bij mijn eigen projecten, want ik kom daar tegenover zoveel mensen te staan aan wie ik mijn manier van werken niet in één twee drie kan overbrengen...Daarom werken ze zo graag met mij, omdat ik zeg: 'Niet doen, bij mij mag je alleen maar doen wat je niet mag...die zin ben ik dus niet zo bang dat mijn speelstijl straks verouderd is. Ik geloof zelfs niet dat ik in de toekomst hetzelfde of iets gelijkaardigs zal doen, want ik wil alleen maar evolueren, ik wil

Nr. 68, Juni 1999 • Marianne Van Kerkhoven • Van de kleine en de grote dramaturgie
Vanuit mijn eigen praktijk als dramaturg, een praktijk die zich totnogtoe hoofdzakelijk afspeelde binnen het Kaaitheater, kan ik me op geen enkele manier herkennen in de dramaturg als 'theorie...Over dat soort van dramaturgie wil ik het hier dan ook niet hebben...Ik weet wel dat de strijd tussen een procesmatige werkwijze in het theater en een artistieke methode die alles van meet af aan wil controleren nog niet beslecht is; ook de strijd tussen een

Nr. 68, Juni 1999 • Hildegard De Vuyst • Een dramaturgie van het gebrek
Veel van zijn uitspraken mogen dan niet meer geldig zijn binnen het artistieke proces, ze gaan wel op voor het productieapparaat en de positie die de dramaturg daarbinnen inneemt...Het belang van je zaak verdedig je met andere woorden niet langer met de uitspraak 'omdat ik het zo voel'. Laat er geen twijfel over bestaan: ik vind dat een jammerlijke evolutie...Resultaat: ze sluiten er zich voor af (uit overmoed of onzekerheid, maakt niet uit) of ze geraken in een afhankelijke positie ten opzichte van die blik van buitenaf

Nr. 68, Juni 1999 • Rudi Laermans • De totale podiumkunst van Rosas
Ze zijn ook weinig complex want haast elke ik-gedachte is niet meer dan een vaak korte zin, een singulier statement dat meestal met 'ik' begint (genre 'ik leerde spreken', 'ik leerde het onderscheid...sujet de Vénonciation (het ik dat het woord 'ik' uitspreekt). Beide vallen niet samen, want altijd weer een ander ik zegt 'ik'. Maar is deze 'Ich-spaltung' (dixit Freud) niet ook aan het werk als één enkel...Als performers zijn ze wat ze werkelijk zijn: niet zichzelf, maar de onmogelijkheid om als ik-spreker zichzelf te zijn (en dus in figuurlijke zin wel degelijk zichzelf). 3. De totale