Archief Etcetera

877 document(en) met "T...JE MOET EEN" • Resultaten 481 tot 500 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 42, Juni 1993 • Gunther Sergooris • Lukas Pairon
Als je geen vast ensemble hebt, dan moet je per afzonderlijke produktie werken aan het vormen van een ensemble, een geheel van mensen dat elkaar goed kent, waarbinnen het artistiek proces van de...Vanuit het produktieapparaat moet je de artiesten, als ze bezig zijn met de creatie van een werk, gerust kunnen laten...Wanneer je met een groot koor en orkest te maken hebt, kan je dat niet, want je moet voortdurend organiseren

Nr. 42, Juni 1993 • Freddy Decreus • Apollinisch, feministisch, oppervlakkig
Het stuk moet opgevoerd zijn in een periode waarin de gehele stad voorbereidingen tot de oorlog trof en een grote legermacht Atheners Potidaea belegerde, een kolonie van Korinthe...een op de top gedreven esthetiek waarachter zich een patriarchaal systeem schuilhoudt, moet de regisseur dan echter het verhaal vertellen van een vrouw uit een andere cultuur, die niet met de Griekse...Daarom vallen ook alle mannen die zij bekampt dom of arrogant uit: het zijn sukkels of macho's. Wanneer je een dergelijke boodschap wil verkopen, doe je er dan wel goed aan Euripides' tekst zo

Nr. 42, Juni 1993 • Herman Asselberghs • Een respectvolle worsteling
Deze choreografie is natuurlijk, dat wil zeggen tegengesteld aan kunstmatig, ze is en wellicht daarom, net als het bestaan, zo begrijpelijk en verklaarbaar dat er wel een metafysische dimensie moet...Deze bezwerende maalstroom van kleuren en klanken moet wel een uitweg uit de ruimte vinden: voor een ogenblik ontsnapt de blik aan de dans en zien we uit op de daken van Amsterdam...promoveert tot een superieure popsong waar je zelf wil op meeneurieën, zo is de nieuwste Verdin een superieure videoclip waarbij je het niet kan laten om met je voet op het ritme van de beelden mee te bewegen

Nr. 42, Juni 1993 • Marleen Baeten • De verbeelding na de revolutie
zitten wanneer hij een woordeloze voorstelling moet brengen...Het theater moet niet — zoals het commerciële mediabedrijf — een gemakkelijk te consumeren vlucht uit de werkelijkheid bieden...Het theater moet uitdrukkingsmiddelen bieden om een menselijk antwoord te geven op de wereld

Nr. 42, Juni 1993 • Johan Reyniers • De kunst van de accumulatie
Je moet bij het Ballet eens gaan vertellen dat Jan Fabre een choreograaf is, dan word je daar vierkant uitgelachen...Pas later, door de opbouw en de combinaties, kan een duizelingwekkende veelheid ontstaan, een samensmelting van dingen die je afzonderlijk al kent...plaats van voortdurend in een sjiek programmaboek annex libretto te zitten bladeren is het beter om je te concentreren op hetgeen er op scène gebeurt

Nr. 42, Juni 1993 • Luk Van den Dries • Dovende en brandende fakkels
Merkwaardig hoe een toegevoegd werkwoord plots weer de betekenis van de oorspronkelijke benaming wakker roept: een militant theater, ijverend voor een sociaal-kritisch repertoire...Helemaal goed zat je natuurlijk met de cumul van beide wetten: dat leverde een getrouwheidspremie op waardoor je carrière tot aan de pensioenleeftijd verzekerd was...De huidige toestand waarin een aantal onafhankelijke leden voor deze partijen zetelen, is dan ofwel een gelukkig oponthoud in het systeem, of een teken dat de politieke partijen de theatersector niet

Nr. 43, November 1993 • Eddie Vaes • 'Onze tijd is uit zijn voegen'
Theater is er niet om te tonen hoe de wereld verder moet gaan en evenmin een afspiegeling van de werkelijkheid...Met een decorbouwer als Jan Versweyveld aan je zijde en een schare goede acteurs als Bart Slegers (Hamlet), Willem Nijholt (Claudius) en Viviane De Muynck (Gertrude), Henk van Ulsen (Polonius), Peter...Om een dramatische spanning op te bouwen kan een statische aanpak interessanter zijn dan een al te beweeglijke

Nr. 43, November 1993 • Hugo Durieux • Muziek/ Theater/ Politiek
Naar aanleiding van Nixon in China formuleerde Sellars trouwens als uitgangspunt: 'Het publiek moet meer weten van de figuren op het toneel dan je laat zien...Lex van der Slot vond het allemaal 'nogal vet uitgesmeerd', maar goed: je hoort een liveuitvoering en niet een cd waaraan uitgebreid gemixed en geslepen is. Bovendien was zelfs deze krachtige versie...Kunst (liefst iets met avant-garde of zo) is gewoon status, en een vleugje politiek erbij is helemaal 'bon ton'. In het Muziektheater kan je overigens uitstekend gezien worden, bij mooi weer zelfs met

Nr. 43, November 1993 • Bruno Koninckx • Kartonnen, holle en andere dozen
Een haast nog grotere discrepantie zie je dikwijls tussen de teksten in een programma- of tekstboekje, en een voorstelling...Repetitie/ I was een heel knappe en boeiende theaterervaring, maar als toeschouwer zag je enkel een produkt, geen proces...Door naar verschillende voorstellingen te gaan, kon je misschien wel voor een deel een zicht krijgen op een proces, of kon je wel veranderingen constateren, maar dat geldt voor elke theaterproduktie

Nr. 43, November 1993 • Johan Thielemans • Lezing zonder titel of: De vleugels van...
Thersites, mijn beste, ik wil even een experiment wagen door een vraag te stellen: als ik interesse opbreng voor wat een acteur presteert, moet ik het mij beklagen of moet ik mij gelukkig prijzen dat...Maar dat belet niet dat ze een proces op gang gebracht heeft, waarbij er een knagende twijfel is ontstaan over wat een acteur kan, moet en, misschien sterker nog, mag zijn...vele produkties zie je dat de ironie als een automatische piloot wordt ingeschakeld, als een uiterlijk teken dat de vleugels van het verstand zich roeren, en de noodzaak van ironie wordt als

Nr. 43, November 1993 • Jan Goossens • Aeschylos en de Golfoorlog
Dan laat je zangers en publiek enkel opboksen tegen een, in dit geval 18de eeuwse, referentiecode, die ze eigenlijk niet kennen en die enkel een extra barrière op weg naar de essentie van het werk...Zo word je je opeens heel erg bewust van de expressiviteit van die gebarentaal, en Darius wordt terzelfdertijd een haast mytisch personage, waarin alle andere personages ten dele opgaan...gelaat te geven: 'Televisie laat je een toeschouwer zijn, maar theater maakt van je een participant

Nr. 43, November 1993 • Pieter T'Jonck • Melancholische miniaturen
Het is zelfs desoriënterend om een stuk, waarvan je ooit dacht dat niemand anders dan de vier vrouwen die daar op het podium stonden het ooit zouden kunnen uitvoeren, haarscherp herhaald te zien door...De attributen en middelen van het choreograferen worden in kleine schetsen een na een gepresenteerd, je herkent fragmenten en bewegingsmateriaal, je ziet de compositietechniek, er wordt verwezen naar...Bach lijkt mij, naast zijn intrinsieke kwaliteit als dansvoorstelling, ook een opname van dat gevoel, een afweging over hoe het verder moet, hoe de originele inzet van het werk op een nieuwe manier

Nr. 43, November 1993 • Tuur Devens • Van poppenkast tot figurentheater
Je hebt het folkloristische poppentheater als bijvoorbeeld de Koninklijke Poppenschouwburg Van Campen in Antwerpen met zijn nostalgisch entertainment, of Toone in Brussel met een meer artistieke...De MANNEQUIN moet in mijn theater een MODEL worden, dat de sterke emotie van de DOOD en van de conditie van Doden overdraagt...Het kan een verwijzing zijn naar de manier van spelen, maar je kunt het ook opvatten als een knipoog naar het verhaal over Goethe, die de figuur van Faust in zijn jeugd door de poppenkast leerde

Nr. 43, November 1993 • Eddie Vaes • Roemeense nachtmerrie in full-color
Purcarete: "Het is stom en simplistisch om in de beelden op het podium verdwenen dictators te zien of in elke actie of karakter een afspiegeling van de werkelijkheid te verwachten". Toch denk je...ongewild aan Ceaucescu op zijn balkon, als je keizer Sa-turninus met zijn rug naar het publiek ziet wuiven naar een onzichtbare massa...een land waar iedereen iedereen wantrouwde, kon zelfs je eigen moeder een verklikker zijn voor de Securitate en hadden de muren oren

Nr. 43, November 1993 • Gunther Sergooris • Een mogelijke onmogelijkheid
Kan je in de opera nog een verhaal vertellen over 'gewone' mensen...Maar wat moet je ermee...Deze dimensies maken van Silent Screams een veelduidige ervaring, die je geïrriteerd achterlaat

Nr. 43, November 1993 • Marleen Baeten • Een repertoire van het kijken
Net zoals in een antiquariaat moet je de tijd nemen om rond te neuzen...Het enige aanwezige schilderij toont een groot stilleven met een dode zwaan van de hand van Jan Weenix (1640-1719). Dit op het eerste zicht anekdotische onderwerp moet, zoals geoefende museumbezoekers...Een museum zou je het geheugen van de kunstgeschiedenis kunnen noemen

Nr. 43, November 1993 • Klaas Tindemans • De kleine dood
De man, Bernard, een veertiger, zit in een politiekantoor, maar na enkele zinnen verliest die plek zijn concreetheid, en kijk je enkel nog naar hem, naar zijn schuchter lichaam...De oprechtheid die je zolang voor vanzelfsprekend hield, daar ga je aan twijfelen, je vraagt je af of Bernard geen mythomane constructie heeft opgezet, gericht op uitstel, een poging om de herinnering...Wat een traditionele, om niet te zeggen ouderwetse, verhouding van inleving lijkt (tussen toeschouwer en acteur/figuur) evolueert, onmerkbaar, naar een bittere ervaring — die 'sympathieke' man zet je

Nr. 43, November 1993 • Gerardjan Rijnders • State of the Union
Ik bedoel, een monarchie is natuurlijk een anachronisme, en anachronismen doen het redelijk goed op het toneel maar wat moet je er mee in een grote mensen wereld...Je mag in een parlement toch je voorkeur voor de republikeinse staatsvorm kenbaar maken zoals je in het theater toch ook duidelijk mag maken dat je de voorstelling niet kunt waarderen...Wat moet je doen als theatermaker in zo'n landschap waar een geestelijke agent orange, een cultureel ontbladeringsmiddel overheen is gegaan

Nr. 44, Februari 1994 • Marianne Van Kerkhoven • De weg is deel van de bestemming
theater met de actuele stand van zaken vergelijkt: 'in de primitieve stand is er eerst een publiek, en achteraf een spel; in de geëvolueerde stand is er eerst een spel en daarna (zo mogelijk) een publiek...Ook al wordt deze waarheid vandaag nog voortdurend ontvlucht, we kunnen er niet omheen: de motor voor een actueel theatergebeuren, het motief om vandaag in een theater een publiek en een groep...Zoals', zo schreef Jan Joris Lamers in het Theaterschrift The Written Space, 'zoals in de zomer in Italië, amateurvoorstellingen op een marktplein: vanop grote afstand zie je wat er gebeurt, je kan

Nr. 44, Februari 1994 • Tuur Devens • Het theaterpretpark van Pat Van Hemelrijck
Het 'plaatje bij een praatje'-procédé vinden we ook niet in de Patstelling, de tweede gemonteerde berg, waarop je kunt gaan zitten, maar waar je ook kunt binnengaan...Je krijgt een walkman op, en je hoort een tekst van Willy Thomas, gesproken door Dirk Van Dijck...Alice in Wonderland achterna, maar dan niet in Disney-versie, een pretpark zonder geprogrammeerde en voorgekauwde pret, een pretpark waarbij je zelf inspanningen moet leveren