Archief Etcetera

826 document(en) met "JE NOG HOE ZE" • Resultaten 501 tot 520 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 50, Juni 1995 • Etienne Decroux • De mime onder een glazen koepel
Wat we wel weten is dat dit precies teveel gedaan wordt, en wel omdat de armen te makkelijk bewegen of, nog erger, omdat ze zichzelf makkelijk objectiveren: men ziet ze... De romp daarentegen...Anderzijds: hoe rijker de tekst, hoe armer de dictie en de mime moeten zijn...Hoe armer de tekst - en in dit geval meestal zijdelings van de actie -, hoe rijker de dictie en de mime moeten zijn

Nr. 50, Juni 1995 • Lukas Vandenabeele • Etienne Decroux
Hij kwam op dingen die niemand ooit bewust aangeraakt had, hij bakende af, definieerde, legde nieuwe relaties en gaf ze een naam zodat ze konden worden gehanteerd...Hij was classicist in al zijn vezels, hij fulmineerde tegen 'le suicide dans la laideur, les grimaces' - en met dit laatste bedoelde hij niet zozeer het gelaat maar, hoe zal ik het benoemen, het...Je ne veux pas montrer mon individualité'. Of om het met de woorden van Cézanne te zeggen: 'Je veux douer les choses d'un sentiment d'éternité... un art solide et durable comme l'art des musées

Nr. 50, Juni 1995 • Luk Van den Dries • Hoge eisen uit eerbied
Uit die eerste recensies kan je nog een erg aan traditie gebonden theaterpraktijk afleiden: er wordt nog in strikte genres geprogrammeerd, er wordt nog geregisseerd in termen van mise en place...brief voor een grotere mildheid: 'ik vind het jammer dat je het gevaar loopt, de mensen die je kunt bereiken en voor wie het een weldaad zou zijn als ze naar je konden luisteren, tegen je op te zetten...En dat alles wordt dan nog eens afgezet tegen de actualiteit van mens- en wereldbeeld en hoe het theater daarover al dan niet een uitspraak doet

Nr. 50, Juni 1995 • Pascal Gielen • Kritische verhoudingen
Samen met Asselberghs is ze een voorstander van een pluriforme benadering van kunsten...Wanneer je dan als criticus op een relevante voorstelling stoot, moet je het verleden terug in balans brengen...Deze zwerver geeft vorm en beeld aan een realiteit die dat nog heeft

Nr. 50, Juni 1995 • Tom Michielsen • Opdienen als snoepgoed a.u.b.
Maar bijgevolg kan er een mechanisme in werking treden van positieve discriminatie: je schrijft er niet over, maar als ze iets goeds brengen, dan wel...Als je daar nog eens de schamele vergoeding bij-rekent (bij nogal wat kranten een erbarmelijke 1000 fr...Ze betreurt het dat het tegenwoordig een toevalstreffer is wanneer je in Het Laatste Nieuws nog een recensie vindt, en dat veel recensies 'uit de losse pols' geschreven worden

Nr. 50, Juni 1995 • Marleen Baeten • Mene-tekel
Alleen, hoe realiseer je ze in combinatie met een voortdurende strijd om te overleven...Hij maakt je deelgenoot van zijn liefdes, zijn ontgoochelingen, zijn worsteling met het theater en wat het te bieden heeft aan het publiek, aan de samenleving...onkostennota, planning, documentatie) Totaal: 10 uur Als je de pech hebt dat je recensie niet wordt gepubliceerd - advertenties gaan dikwijls voor - zie je helemaal geen geld

Nr. 50, Juni 1995 • Luk Van den Dries • Redactioneel
Geconfronteerd met de vele nieuwe theatervormen die ontwikkeld werden, werd je uitgenodigd je verbaal uit te kleden, je te ontdoen van de verbruikte woorden en op zoek te gaan naar nieuwe begrippen...Je kan je bestelling ook komen afhalen tijdens de openingsuren van de bibliotheek van het Vlaams Theater Instituut...De houding die eruit gewonnen werd, is toch fundamenteel: enthousiasme voor het medium; nieuwsgierigheid als principe; openheid om mee te gaan met het spoor van de artiest, al wijkt dit nog zo af van

Nr. 51, Augustus 1995 • Christien Boer • De eigen leefwereld teruggeven als kunst
Hoewel de voorstelling nog niet naar tevredenheid van de makers was, vond festival aan de Werf ze interessant genoeg om in Utrecht te programmeren...Hoe gaat dat met geld, wat kan je wel en niet meer zelf besluiten, waarom bemoei je je wel of niet met het werk van anderen...Ik wil dat ze leren hoe ritme werkt, hoe er met tekst gewerkt kan worden, wat poses zijn, wat snelheid is en emotie

Nr. 51, Augustus 1995 • Peter Anthonissen • De realiteit opnieuw bekijken
Ze illustreert daarbij de draagwijdte van het fenomeen 'fabuleren'. In de produkties waarin Guy Cassiers als acteur aantreedt, kiest hij trouwens nog nadrukkelijker voor spel- en vertelplezier...Cassiers is hierover zeer expliciet: 'Hoe reëler een kunstwerk is, hoe beperkter het wordt, hoe minder kracht het heeft voor het grote publiek...dat opzicht is heel dat stuk een nadenken over hoe je als individu tracht te overleven binnen een context die je langs alle kanten wordt opgedrongen

Nr. 51, Augustus 1995 • Marianne Van Kerkhoven • De stem van een toneelspeler
de meeste gevallen zit je nog steeds in een verduisterde zaal te kijken naar je eigen huiskamer in alle toonaarden...De grootste tegenstelling is wellicht dat je terwijl je het gevecht voert voor je eigen persoonlijke en politieke emancipatie je dat ook doet binnen een maatschappelijke context waarin je mee...niks; alles steunt op concentratie en bewustzijn en op het vertrouwen dat de speler de voorstelling kan maken, het vertrouwen dat als je herinnering geraakt wordt ze ook wel loskomt'. Wie als

Nr. 51, Augustus 1995 • Jan Joris Lamers • Het toneel helemaal leegruimen
Het enige wat mij heeft geleerd om daarmee om te gaan, is een vroegtijdig besef dat je de dingen die je denkt, ook al zijn ze nog zo erg, moet uitspreken, dat zal ongetwijfeld ook een heel erg...Als je in Praag alle gebouwen nog ziet staan zoals ze daar stonden en weet dat die stad gespaard is gebleven om één of andere wondere reden, dan heeft dat toch iets engs...Als je vroeg een schrijfmachine hebt, weet je niet meer hoe je met 10 vingers moet typen, het gaat wel maar je voelt het niet meer als typen

Nr. 51, Augustus 1995 • Loek Zonneveld • Woede - verscheurdheid - troost
Hoe ze vreten...Ze vraagt: je bent kwaad, maar hoe lang is je woede...Alsof je gereduceerd wilt Tot hoe je eruit ziet

Nr. 51, Augustus 1995 • Marleen Baeten • Accidents de parcours
Je probeert uit je fouten te leren en je stelt jezelf de vraag: Waar kom ik vandaan en waar ga ik naartoe...Accident Over het lastige leven tussen droom en daad schrijft Stefaan De Ruyck: 'Je kan wel verlangen naar die andere wereld, je kan hem proberen op te roepen - bijvoorbeeld in je werk als...En natuurlijk zal je voorstellingen blijven maken die zo diep graven dat ze je afkeer voor de realiteit van het gezelschap, van het schouwburgencircuit en van het publiek dat al dan niet komt opdagen

Nr. 51, Augustus 1995 • Een festival van persoonlijkheden
Hoe is de volgorde: bepaal je eerst de zeven voorstellingen die je als groep selecteert, en daarna komen de individuele keuzes bovendrijven...Vooral in hoe ze worden gemaakt...Ik heb soms de neiging om er te vaderlijk over te spreken en te denken: wat zijn de effecten, wat doe je ze aan

Nr. 51, Augustus 1995 • Hildegard De Vuyst • Tussen duivelskunstenaar en zwarte activist
Anderen halen de schouders op: dat niets en niemand deugt, daar gaan ze sowieso van uit - de vraag is dan hoe met die wetenschap te handelen...Ze worden geëtaleerd, zo lijkt wel, niet omdat men die beaamt en verlangt maar omdat men ze op een afstand wil houden...Ze berust op het nog weinig opgeld makende 'doen alsof'. Van een bruine pop moet je geloven dat het een kind is, van iemand die op haar duim zuigt, moet je geloven dat ze een penis afzuigt

Nr. 51, Augustus 1995 • Jan Ritsema • Het overkomt ons niet
Met dergelijke voorzieningen alleen heb je natuurlijk nog geen goed theater...Ook al blijkt hoe lan- ger hoe duidelijker dat de geschiedenis zich herhaalt en ook al riepen we dat we het nooit meer zouden toelaten, dat hun enige misdaad die ze...Enkele tiende procenten van het Bruto Nationaal Produkt zijn al onderwerp van discussie en dan nog moet een belangrijk deel daarvan in het 'donorland' besteed worden

Nr. 51, Augustus 1995 • Lineke Kortekaas, Tom Van Dijck • Het mooiste en het vreselijkste theatermoment van...
Ze produceerden klanken die ik nog nooit had gehoord, klanken uit instrumenten die ik zelfs in mijn dromen nog nooit gezien kon hebben...Tom Van Dijck, acteur, ex-Roover, zal tijdens seizoen 95-96 bij De Tijd spelen De stukken die ik ga bekijken kies ik hoe langer hoe selectiever...Er zijn hoogstens nog 'ruïnes' waarmee je verder leeft

Nr. 51, Augustus 1995 • Tom Blokdijk, Pol Eggermont • Achterover zitten en publiek zijn
Dan heeft hij een schema, je fietst van a naar b. Hij houdt, behalve van theater, ook van boeken en films, van verhalen en hoe mensen ze vertellen...Bands die nog maar net begonnen zijn - eigenlijk hebben ze niet zo veel te vertellen, en kunnen ze amper een gitaar vasthouden, maar ze willen wel heel graag...Je moet het wel straat noemen, maar als het echt een straat wordt en je beseft niet meer wat eronder zit, en je krijgt er een probleem mee, dan kun je het niet meer oplossen

Nr. 52, Januari 1995 • Jürgen Pieters • Voor een kritiek van onbegrip en ironie
Het enige wat je van zo'n overweging kan zeggen, is dat ze na al die vrijblijvende happen conversatie niet echt meer als een verrassing overkomt...Stel dat die mensen vandaag of morgen opstaan, dan nog moeten ze het juiste forum krijgen waarin hun kritische werk het best tot uiting komt...Dat hij in dat proces nog een aantal andere zaken meeneemt - hoe de voorstelling zich tot de wereld buiten het theater verhoudt, of tot andere voorstellingen of andere kunsten - is mooi meegenomen

Nr. 52, Januari 1995 • Bart Stouten • Op de wankele brug van woord naar...
Hoe kun je mooie taal verzinnen voor het niets, de leegte, de alomtegenwoordige vormloze essentie waarvoor elke verklaring als een muts op een kaars is? Toch bleef Beckett veeleisend voor...je nog echt onder de indruk raakt van weer maar eens een portret door een verwante geest (zoals het dan heet), in dit geval de Roemeense filosoof Emil Cioran, wil ik betwijfelen...Dan kun je nog beter Becketts noodzaak begrijpen om het oppervlak van de taal in ontbinding te brengen