Archief Etcetera

826 document(en) met "JE NOG HOE ZE" • Resultaten 521 tot 540 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 52, Januari 1995 • George Brugmans, Klazien Brummel • 59-95: is de cirkel rond?
Waarom niet, Nederland is een klein land, je kan altijd nog naar huis rijden na een voorstelling en de sociale uitkering kwam toch wel binnen...Geef ze net genoeg geld om een wankel decortje te bouwen en een technicus te betalen, het busje krijgen ze wel van het Prins Bernard Fonds, en dan treden ze toch wel op', leek de verborgen agenda te...het Nederlands Dans Theater en het Scapino Ballet, die tezamen nog altijd het overgrote deel ontvangen van de totale Rijkssubsidie die voor dans beschikbaar is. Als je bedenkt dat de rest van het

Nr. 52, Januari 1995 • Hugo Durieux • De gestoorde relatie tussen klank en beeld
Als nu die laatste ploeg nog een goal maakt, dan krijg je niet 3+2, maar 3-2. Ik stel kortom geluid en beeld en tekst en choreografie tegenover elkaar, in plaats van ze elkaar te laten versterken...Daartegenover staat dat wanneer je complexiteit serieus neemt als uitgangspunt van dit nieuwe muziektheater, je altijd alleen maar fragmenten van een werk zal herkennen - tenzij je het werk net zoveel...En dan nog, kenmerk van een complexe werkelijkheid is dat je ze nooit in haar geheel kan bevatten

Nr. 52, Januari 1995 • Johan Thielemans • Het begrijpen als de dood van plezier...
Als je dat alles in het programmaboek leest, vraag je je af of achter de naam Cassius niet de Ed Wood van de Amerikaanse filmavant-garde schuilgaat...En omdat je met dit schouwspel vele kanten uitkan, lijkt het me volstrekt legitiem dat ik beschrijf hoe ik de voorstelling beleefd heb, en langs welke weg het mij plezier heeft bezorgd...Sterker nog, hoe meer ik achteraf over de achtergrond verneem (en die staat uitgebreid in het programmaboek verteld), hoe meer ik bewust niet wil weten, want dat weten vergroot mijn plezier op geen

Nr. 52, Januari 1995 • Tuur Devens • Een mens: schudden voor gebruik
Daarom ga je schrijven, en dat ga je dan vertellen, en je krijgt de mensen ermee plat...Maar hoe kun je in godsnaam over vervreemding spreken als de tegenpool niet mag werken...Dagen nadien speelt de voorstelling je nog door het hoofd

Nr. 52, Januari 1995 • Marleen Baeten • Carte blanche? - Carte blanche
Hoe kan je bijvoorbeeld uitmaken of een initiatief als Stadslandschappen van het Kaaitheater er ook zou gekomen zijn zonder twee festivaledities die een heel discours rond 'Brussel' met zich...Wat ze zeggen, weet je als toeschouwer niet...Misschien had ze zelfs niet eens op het festival gestaan indien de organisatoren ze op voorhand hadden kunnen zien

Nr. 52, Januari 1995 • Luk Van den Dries, Wouter Hessels • De toeschouwer een geweten getrapt
Theaterterrorisme dat wil bij de keel grijpen, of liever nog in je kruis trappen, zodat je - eindelijk - ervaart dat de oorlog nabij is en je hoe dan ook natte voeten krijgt...De Trojaanse Oorlog met zijn oude helden wordt opgevoerd om het te hebben over hoe je je als individu vandaag kan gedragen...Er wordt een appèl gedaan op je reactievermogen, hoe zich dat ook uit: engagement, anarchisme, vernietiging

Nr. 52, Januari 1995 • Willy Thomas • Jusqu'ici tout va bien
Als je 's ochtends, bij de ontbijtinkopen, geen stoppen in de oren hebt, ben je voor de middag niet thuis; zwetend van argumentatie of met twee blauwe ogen omdat je dat andere ook had aangeboden...Wie zich afvraagt wat hij kan doen dekt zich in met de onmogelijkheid, ziet zichzelf bijgevolg als een soort slachtoffer van de welvaart waar hij, hoe kan je 't helpen, in terechtgekomen is. Op...Kan ik niet nog, of liever wil ik dan nog, nog altijd, nog langer, nog eventjes, nog een heel klein beetje langer op mijn gat blijven zitten met dat hopeloze gevoel dat al ons beter en beter wordend

Nr. 53, December 1995 • Dominiek Van Besien • Dans in het kwadraat
Het wiegen zorgt ervoor dat ze zich rustig en beschermd gaan voelen, zo rustig en beschermd als toen ze nog wiegden in mama's buik...Hoe eerlijk kan je zijn als kunstenaar...Hoe direct kan je het publiek met iets confronteren zonder dat het afknapt op die directheid

Nr. 53, December 1995 • Marianne Buyck • Verschillende trajecten
Het werk van een vrouw, vanaf het moment dat ze opstaat tot ze weer naar bed gaat, is net zo zwaar als een dag oorlog', schrijft Marguerite Duras in Het materiele leven...Als je echt luistert - en met iemand met de présence en bijna magische uitstraling van Matthews ontkom je daar niet aan - kom je ziek buiten...Zes volmaakte dansers die ongecomplexeerd dansen, zo virtuoos dat ze, zelfs wanneer ze neerkomen of vallen, nog licht lijken en doen wat, volgens een klassieke opvatting, de dans wezenlijk doet: de

Nr. 53, December 1995 • Robert Steijn • Bezinning bij de status quo
Een voorbeeld is hoe je kan kijken naar de solo's van Mehmet Sander, de Amerikaanse danser die als een circuspaardje de internationale danspodia bedient...Je zou die desbetreffende lichamen bijna willen aanraken, zo tastbaar zijn ze in hun gedragingen geworden...Wil je bewegingen kunnen maken die ruimtelijk werken, dan moet je in ieder geval goed gecenterd zijn in je lichaam

Nr. 53, December 1995 • Sigrid Bousset • Moedervlekken op de ziel
Na enige tijd is dat verdriet je zo eigen geworden dat je het niet meer opmerkt...Ooit moet ze een aantrekkelijke vrouw geweest zijn, heeft ze hem wellicht verleid, zouden ze misschien samen dit en dat, maar er gebeurde iets, wie weet wat, en nu lijken ze opgezadeld met elkaar...Bij Pina Bausch is schoonheid onlosmakelijk met rouw verbonden, maar toch is ze niet alleen treurig: via de dans is ze de sublimatie van het afwezige

Nr. 53, December 1995 • Tuur Devens • Monumentenzorg of theaterdecreet?
En: hoe haal je het figurentheater uit de marginaliteit...er, nu ze wel geld hebben en dat argument wegvalt, veel verbeterd...Ze wordt in ieder geval hernomen

Nr. 53, December 1995 • Theo Van Rompay, Stef Ampe • Drie jaar podiumkunstendecreet
Aan de programmatie en het algemeen profiel van de kunstencentra kan je zien in de buurt van welk cultureel centrum ze liggen...Johan Van Heddegem: Vier jaar is lang voor initiatieven waarvan je op dit moment niet met een redelijke kans op zekerheid kan zeggen dat ze de moeite waard zijn om voor zo'n lange periode gehonoreerd...Als je vanuit zo'n raad ingrijpende wijzigingen wilt voorstellen, moet je keiharde argumenten op tafel kunnen leggen, moet je goed geïnformeerd zijn, een goed geschreven verslag voorleggen

Nr. 53, December 1995 • Bruno Koninckx • De ontwerper als wetenschapper
Hoe word je een goede decor- en kostuumontwerper...Daarnaast moet je kennis van het maatschappelijke hebben: je moet toch ergens op de hoogte zijn van hoe die dingen ontstaan zijn, in welke tijd, enz...Ik heb hoe langer hoe meer een hekel aan het "geïntellectualiseer" rond theater, je moet totaal open en vrij staan

Nr. 53, December 1995 • Kurt Vanhoutte • De taal van de schouwburgen
Het blijft verrassend om zien hoe Niek Kortekaas via ophaalmechanismen vlot wisselt van een winkelstraatje naar een picknickplek aan de Donau en tussendoor nog even een nachtclub uit het proscenium...Dus zijn de personages in de scène waar ze bij Schwab aan het drinken slaan in het ntg al beschonken nog vóór de fles goed en wel op tafel staat...Het is een duister en indrukwekkend eindbeeld dat je nog lang na de voorstelling achtervolgt

Nr. 53, December 1995 • Geert van Istendael • Doordringen tot het tragische
Als je werkt in zijn theatertraditie, zul je nooit, maar dan ook nooit doordringen tot het tragische...de tragedie maak je je volstrekt los van je eigen gegevenheden...Je kunt je goden niet achterlaten, iedereen, gelovig of ongelovig, sleept zijn leven lang zijn oude goden mee

Nr. 54, Februari 1996 • Loek Zonneveld • In memoriam Michael Carlton Matthews 1958-1996
Het bederf in zijn lijf, hoe kwetsbaar ook gedemonstreerd, leek hem en ons nooit meer te kunnen deren...realiseren hoezeer het lachje ten afscheid, vlak voor Michael in Klaagliederen de bühne afstapte, en hij nog even omkeek, op ons netvlies gebrand moet zijn: God, zoals je 'm bij elkaar zou wensen...Daar kun je een leven lang mee rekken

Nr. 54, Februari 1996 • Heiner Müller • Manifest
Die werkt je zo lang op de zenuwen tot je murw wordt...Wie in het Oosten geleefd heeft, had nog geschiedenis, een teveel aan geschiedenis; toen was er nog een historische materie die men kon gebruiken, maar die nu verbruikt is. En nu zijn we in het Oosten...Hoe snel je je verveelt, wanneer iemand je in een stuk de wereld verklaart

Nr. 54, Februari 1996 • André Lepecki • Schrijven in beweging
Dan zullen ze weggaan en de dans achter de vier muren van het toneel met zich meenemen; de dans nog onder hun huid...Maar waren ze dan ooit niet denkbeeldig, die bewegende lichamen van dansers die nu ergens rusten in een hotelkamer (als het budget van hun gezelschap zulks tenminste toelaat)? Mijn vraag is: kun je...Maar ineens wordt het draaien een waanzinnig getol, gaan de oren tuiten, verliest de aarde zijn vastigheid, verdwijnt; en je zinkt weg, je gaat weg... Waar ga je naartoe

Nr. 54, Februari 1996 • Wouter Van Looy • Een biotoop van zot geweld
Origineel was het wel, maar daarmee heb je nog geen boeiende voorstelling...Net als de klankband en de tekstprojecties geven ze het gevoel dat je met je neus op een intimistische situatie wordt gedrukt...Als artistieke 'nazorg'. De vraag waar de vernieuwing interessante impulsen krijgt en waar ze de bocht uitvliegt, stel je je voortdurend bij een terugblik op het Victoria festival