Archief Etcetera

782 document(en) met "ALS VRAAG" • Resultaten 541 tot 560 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 60, Juni 1997 • Luk Nys • Gevraagd: een professionele adviesraad met een heldere...
Ik ben geen tegenstander van grote gezelschappen, maar hun noodzaak als een dogma poneren getuigt van bewuste kortzichtigheid...Zowel de sector als het publiek weten dat er al jaren te weinig dynamiek uitgaat van onze stadstheaters...Als dit niet gebeurt blijven de adviezen steken in de sfeer van favoritisme, subjectiviteit en real-politiek

Nr. 60, Juni 1997 • Bart Meuleman • Jukebox
maar naast de vraag wat we dan moesten doen heeft onze koppigheid ons daarvan weerhouden...op de vraag hoe we het voor onszelf konden rechtvaardigen dat we voor lege zalen speelden moesten we geen antwoord geven...als we 's nachts een beetje beneveld naar huis gingen overviel ons de gedachte aan een mislukte catastrofe

Nr. 60, Juni 1997 • Jef Aerts • Het contaminerende spreken
de zaal in. Ik vraag me af of dit enkele jaren geleden zou kunnen: een zwarte laten spelen door een niet-zwarte en deze er precies zo laten uitzien als het beeld dat wij in onze westerse hoofden...Zo werden in de structurele omkadering instellingen als het Project Open Culturele Centra (Antwerpen), Scarabes (Amsterdam), het Intercultureel Centrum voor Migranten (Brussel), Tiyatrom (Türkisch...even terugkeren naar de representatiegedachte zoals aangeraakt onder punt 1. Een vraag die we hierbij moeten stellen, is of we de Turkse gemeenschap in België als subaltern mogen omschrijven

Nr. 60, Juni 1997 • Griet Op de Beeck • De traagheid die twijfel toelaat
Nog een vraag: is dit een interessante vraag...En tegelijkertijd: zelfs als dat zo is, maakt dat een vraag als deze overbodig...Als zijn acteurs dan zogenaamd 'afstandelijk' acteren, als het spel van het ensemble 'statisch' heet te zijn, of 'kunstmatig', heeft dat weer alles te maken met het laten primeren van die taal

Nr. 60, Juni 1997 • Clara Van den Broek • Pleidooi voor de tweede e
Zoals Myriam Van Imschoot het ooit erg mooi uitdrukte, doet De Beweeging niet zozeer dienst als springplank, maar als 'trampoline, die zowel voor afzet als voor vangnet moet doorgaan...Toch komt vooral het lichaam als 'automaton' aan bod in een onophoudelijk doorgaande beweging die de inspanning van elk spiertje demonstreert: het lichaam als instrument om te dansen, om te vliegen...Al bij al bracht het Beweegingsfestival zowel inhoudelijk als formeel wel heel wat interessant maar niet echt verrassend werk

Nr. 60, Juni 1997 • Kurt Vanhoutte • De dans van zachte machines
Momenten als deze brengen de schrikbarende logica van de cybernetica aan het licht: het verlies van een individu wordt zonder veel moeite gecompenseerd door de reorganisatie van het systeem...Je zou kunnen zeggen dat de voorstelling even dubbelzinnig is als een tatoeage, hbt ontleent zijn naam naar eigen zeggen aan de idee dat 'heftige ervaringen merktekens nalaten op de ziel... als tattoo...Vandaag kan de tatoeage dus - net als de 'heftige ervaringen' en dito dans van hbt - dienst doen als symbolische bescherming van het lichaam tegen de dreiging van een technocratische maatschappij

Nr. 60, Juni 1997 • Marianne Van Kerkhoven • Een sculptuur van sneeuw
Teirlinck werd gebrandmerkt als een amateur, als iemand die niks van theater kende; men was op een bevooroordeelde manier "tegen" hem...Dat werkte als een bom: plots wist men dat ik bestond...Twee lijnen zijn in mijn werk als schrijver steeds parallel blijven lopen; in mijn stukken is zeker een sociaal bewustzijn aanwezig; nochtans ben ik geen "sociaal mens"; ik heb wel een sociaal gevoel

Nr. 60, Juni 1997 • Luk Van den Dries • De Vere: theater zonder veel cinema
Als vreemdeling een stad veroveren met toneel...Het is dus niet zo verwonderlijk dat formules als De Vere (Discordia and Friends) of De Toneelfabriek (Toneelgroep Amsterdam) zo'n succes hebben...Als ik maar het gevoel heb dat het toneel aanwezig is, hier en nu, met het publiek

Nr. 61, Januari 1997 • Roel Verniers • Postkaart uit een instelling
Bijna als in een blijspel...Het leven klopt en sluipt langs de thema's die de oude man in een instelling als een curator van een ietwat vreemd museum tentoonstelt...De natuur als wasverzachter voor het keurslijf van het leven

Nr. 61, Januari 1997 • Peter Anthonissen • De weg van het gezond verstand
Politiek theater nu als een conferentie Van Brecht tot Bernadetje...Roepen producties als Torquato Tasso (althans in de lezing van 't Barre Land), Wie ...en De Hartstreek geen vragen op over een individueel eerder dan een sociaal engagement...Daarom luidt de vraag 'What makes theatre political

Nr. 61, Januari 1997 • Marianne Van Kerkhoven • De drager van het verhaal
Heeft het fenomeen iets te maken met een doorgedreven individualisering als maatschappelijke tendens van vandaag...Zeer vele van de personages uit deze monologen kunnen blijkbaar enkel bestaan als ze bewegen, als ze zich letterlijk of figuurlijk, met lijf en leden of in hun geest, het onzekere bestaan van de...onhandelbaarheid en de eigengereidheid van onze acteurs en actrices' als een van de mogelijke oorzaken om te kiezen voor de monoloog

Nr. 61, Januari 1997 • Eda Cufer • Over een boom, een varken en steenkool
Net als bij het eerste verhaal hing er rond het herbeleven van dit verhaal iets dat het oversteeg, een onuitwisbare indruk, een vaag besef, een vraag...Het bevrijden van de subjectieve, creatieve betrokkenheid van de danser is enkel mogelijk als de choreograaf niet langer zijn eigen creativiteit en subjectiviteit op de danser overbrengt en als hij...hen echt begint te behandelen als pure objecten, als materiaal

Nr. 61, Januari 1997 • Klazien Brummel • Balanchine en de essentie van het ballet
Indertijd had Balanchines werk al veel stof doen opwaaien - in kritieken omschreven sommigen het als kil, afstandelijk, en als edelgymnastiek, maar anderen kraaiden juist victorie over de toekomst van...Men kan moeilijk verwachten dat iemand dan nog op lumineuze nieuwe concepten komt, en als dat wel het geval zou zijn geweest, is het maar de vraag of hij die zelf nog had kunnen uitwerken...Ook al is Balanchine bijgezet in de museumgalerie, en voorbijgestreefd door choreografen als William Forsythe, hij dient nog altijd als historisch ijkpunt

Nr. 61, Januari 1997 • Eric De Kuyper • Rendez-vous manqués met Hans van Manen
Inderdaad, het was als met de hele film: als ik het wilde, zou ik wel een middel vinden om het te kunnen...Het is een groot risico, maar op z'n minst heb je als schrijver de kans daarmee iets te kunnen meedelen van wat er zich zowel op het toneel als in je waarneming en verbeelding afspeelt...Als ik echter nog zou moeten proberen te preciseren, dan moet ik overstappen naar een metafoor: de balletten van Balanchine geven mij als het ware een gelukzalig inzicht in... het sterrenstelsel

Nr. 61, Januari 1997 • Klaas Tindemans • Shakespeare en het pelliculetaboe
Hun benadering van Shakespeare (en hun houding ten opzichte van een eventueel hedendaags Shakespeare-publiek) oogt even pseudo-diepzinnig als Branaghs frons in Hamlet en levert een pathetisch...scherpen (Richard III). Een film, net zo min als een toneelproductie, is nooit representatief voor een Shakespeare-tekst, omdat er niet zoiets als een representatieve verhouding tussen tekst en opvoering kan...De ruzie tussen Shakespearologen en eigenzinnige filmmakers heeft evenveel belang als het oorlogje tussen scenarist Quentin Tarantino en regisseur Oliver Stone over Natural born killers: een uiterst

Nr. 61, Januari 1997 • Marleen Baeten • De kunst van het herinneren
ene moment als verteller en het andere moment als personage...tekst als af te tasten bondgenoot op hun zoektocht...En hoe: als in een tekening gestolde weergave of als levende, om antwoord vragende gesprekspartner

Nr. 62, December 1997 • Hendrik Tratsaert • De weg van het misverstand
Een debat als Hollandse Golf...bijvoorbeeld het uitspitten van de vraag naar het statuut van het theater tegenover nieuwe technologieën, geen vorm Van anticiperen en vooruit durven blikken', zoals het luidt in zijn omschrijving van...Vooreerst stelt hij vast dat alles in het parallelprogramma met de maatstaf van het politieke wordt gemeten, wat hem de vraag ontlokt of de creaties van een aantal (minder bekende) regisseurs die geen

Nr. 62, December 1997 • Marleen Baeten • Een tweeling van Dimitri Leue
Ik zweer het, als je haar ogen zou zien, zou je mij geloven als ik beweer dat onze oceanen nog vol schatten liggen...Soms, als ze lacht of huilt, komen er golven in haar lichaam, dan klotst ze helemaal, loopt ze over van haar gevoelens...Ikar (Tine Reymer) opent de tweede monoloog met dezelfde zin als Matthias: zij is het gelukkigste meisje van de wereld want ze gaat trouwen met David

Nr. 62, December 1997 • Fransien van der Putt • Hoe iets ontstaat uit niets
Zijn openheid en intelligentie als danser, zijn integriteit als performer èn het lef dat hij heeft als choreograaf maken het weerstaan van dodelijke blikken mogelijk...Het lijkt alsof je met hem de dynamiek kunt navolgen die ontstaat tussen de zee van mogelijkheden die zich aan hem voordoet en de radicale keuzen die hij als danser moet maken om tegen de veelheid...Als toeschouwer verlies je je in details en momenten, vergeet te vragen naar het doel en de betekenis van het bewegen en de voorstelling als geheel

Nr. 62, December 1997 • Carl Hourcau • Tussen hersenen en beweging
Jan gebruikt de dans als een instrument om iets te zeggen, tastbaar te maken, als een taal om een theatrale ruimte te vullen...die zin dus is rosso als een droom: je kunt het niet vatten, het is meer een ervaring dan iets concreets...Bianco beschouw ik veel meer als een jong, een illustrerend werk