Archief Etcetera

121 document(en) met "De Getuige" • Resultaten 41 tot 60 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 44, Februari 1994 • Peter De Jonge • De algemene poëzie van het handelen
Er is het zeventiende-eeuwse hoofd van de affiche, een hoofd in profiel waarop de zetels van de equivalenten van de drie zijnswijzen van de wereld (mundus sensi-bilis, mundus imaginabilis, mundus...Klapstuk heeft de intentie om een continu publicatiebeleid op te zetten, getuige de voor het voorjaar '94 geplande reader over hedendaagse dans, waarin ook Filosofie van de dans zal opgenomen worden...vorm van secundaire teksten (De dans verschriftelijkt, de Theaterschriften van het Kaaitheater). Niet toevallig zijn het de dansproducenten die tekenen voor de secundaire teksten: zij maken op een subtiele

Nr. 46, Januari 1994 • Herman Asselberghs • Dar A Luz' Tight Right White
Nina Simone, de Hopfenspritzerpolka, de double dutch, een Duitse wals, de Vegas-entertainer, de tv-presentator, de slavenkoopman, de M(aster of) Ceremonies), de dominee, de Familie von Trapp uit...De voyeuristische inkijk, bij voorkeur zonder enige merkbare bemiddelende ingreep van de tv-maker, in het miserabele leven van de ander is zondermeer in. Getuige daarvan het succes van Jambers en Co...Deze acteurs en actrices zijn in de eerste plaats performers, thuis in de lichaamscodes van de popmuziek, de dansvloer, de nachtclub en de straten van de grootstad

Nr. 46, Januari 1994 • Marianne Van Kerkhoven • Het theater ligt in de stad en...
en de mogelijkheden die de intellectueel, de denker of de artiest nog resten om werk te produceren dat een tegengewicht biedt aan de semantische wanorde en de ontsporing van het denken...rechtstreekse getuige dood is, ons collectief geheugen zal verlaten en zal aanvangen 'geschiedenis' te worden, tegenover al de gruwelen die nu gebeuren of die in de toekomst te gebeuren staan, moet de kunstenaar...Een twijfel dank zij dewelke wij er misschien in zullen slagen om de wereld en de sterren, de kosmos en de polis, de filosofie en de kunst, de theorie en de praktijk opnieuw samen te brengen

Nr. 47, December 1994 • Jaak van Schoor, Dré Poppe, Hugo Van... • In memoriam: Rudi Van Vlaenderen
1962 werd hij de eerste directeur van het Rijkshoger Instituut voor Toneel en Culturele Spreiding (RITCS) in Brussel, voor hem de realisatie van zijn plannen voor de Gentse universiteit...wat later...1980 met de De Gruyterprijs voor de vertolking van de ploegbaas in Audiëntie van Vaclav Havel, een co-produktie van BKT en Vertikaal...de vele Audiënties die we twee seizoenen lang ('79/'80) in Vlaanderen en Nederland speelden was ik elke avond weer getuige van zijn grote bezieling

Nr. 48, Februari 1995 • Freddy Decreus • Franz Marijnen regisseert Oedipus/In Kolonos
Van in het begin is er dus aandacht voor de mens als mens, voor de mens ook als dier, voor de mens als natuur en cultuur, liefde en drift, herinnering aan de verre oorsprong die de mens mythische...Niet de goden, wel de mens Als toeschouwer ben je dus getuige van tijdeloze waarheden in een sobere, maar niet arme ruimte: een koning, koor- en familieleden, figuren halfweg de mythe en elk...Geen gemoraliseer, geen boodschapperigheid, wel de durf en de drieste moed om vandaag de dag opnieuw te vragen wie of wat de mens is, de traditionele antwoorden voorbij

Nr. 48, Februari 1995 • Johan Thielemans • Peter Sellars blijft verbazen
De tweede reden heeft met gevoelsgebieden van de tekst zelf te maken: net zoals de jood in het Europa van de Renaissance wordt de zwarte in het Amerika van vandaag gediscrimineerd...Het bij uitstek ongelukkige koppel van de voorstelling is wel dat van Jessica en Lorenzo, en de vrouw, zo onderstreept Sellars, is de dominerende persoonlijkheid omdat ze de touwtjes van de geldbeurs...De natuurlijkheid van de tekst is ronduit verbluffend, en de verbale rijkdom, die een diep kenmerk is van de Amerikaanse cultuur (getuige de rapteksten), doet meer eer aan Shakespeares taalvuurwerk

Nr. 50, Juni 1995 • Herman Asselberghs • Polemiek: Brief van Herman Asselberghs
Tenslotte nemen jullie zelf de onmiddellijke geneugten van de seksuele roes in de mond: 'onthouding en onthechting zijn geen goede leermeesters' in het plezier en in de erotiek van het theater/de...volkscultuur waarnaar jullie zo graag verwijzen, getuige daarvan de o zo spontane opinies die rijkelijk worden gespuid in de straatinterviews van het tv-journaal of in de ideeën van sommige Front National/Vlaams...Nee, het is uit de 'ervaring van de levende stad', uit de onbevangen stem van de straat, van 'de volkscultuur', van 'de jongerencultuur' dat we de (toegegeven: niet makkelijke) oplossingen voor onze

Nr. 50, Juni 1995 • Amos de Haas • Het lichaam in beweging
De Nederlandse mimograaf Amos de Haas, die in 1994 de Aanmoedigingsprijs voor de mime van het Amsterdamse Fonds voor de Kunst ontving, volgde met aandacht het mimeluik van Festival De Beweeging...De krachten die de ruimte op de lichamen en de lichamen op elkaar uitoefenen lijken permanent met elkaar in evenwicht, waardoor er weinig dramatiek in de beweging ontstaat...Voor de Belgen stonden Luc De Smet (De Kleine Academie), Jan Ruts (Antwerpse Mime-Studio en theater Pyramide op de Punt), Ann Olaerts (Vlaams Theater Instituut), Roos De Smet (Raad voor Dans), Herbert

Nr. 52, Januari 1995 • Jürgen Pieters • Voor een kritiek van onbegrip en ironie
De enige vraag waarop de samenstellers van het dossier wél een antwoord klaar hebben, is die naar de kritiek-externe factoren die mede verantwoordelijk zijn voor de malaise van de huidige...Ook Laermans signaleert de factoren die hebben bijgedragen tot de teloorgang van de theaterkritiek - de politiek die wordt gevoerd door de cultuurredacties van de Vlaamse kranten, de socio-economische...Dat laatste riekt in de ogen van velen, getuige daarvan ook de recente teksten over de theaterkritiek die voorliggen, naar gemakkelijk relativisme

Nr. 53, December 1995 • Kurt Vanhoutte • De taal van de schouwburgen
De wisseling van de wacht in de loop van de laatste twee jaar heeft de huizen in de kijker geplaatst: Franz Marijnen nam het roer over in de kvs, in de kns volgde Frans Redant Walter Tillemans op, en...Op de achtergrond van de verschillende stemmen ging de vraag naar zin en onzin van de repertoiregezelschappen steeds luider klinken...Alsof de taal met de sprekers aan de haal gaat: niet zij spreken de taal, maar de taal spreekt hen

Nr. 55, April 1996 • Paul Derksen • Manifest
Immers: zelf fervent liefhebber van de abstracte dans, roep ik luid: lang leve de steelse humor, lang leve de meerduidigheid van het bewegen, de afstandelijk-ironiserende commentaren, de ambivalentie...De manier waarop de bevolking op de hoogte wordt gesteld beangstigt me: dogmatische showcases in plaats van discussies over het vormgeven van de openbare ruimte - omgevingen voor mensenlijk handelen...De concentratie van de dansers en de subtiliteit van hun bewegen is zo scherp dat de oningewijde toeschouwer buiten schot blijft, overladen door informatie die hij of zij niet kan 'lezen', en bij de

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Anna Luyten • Alice in Wonden-land
Wat je voelt is de grijpgrage armen van de 'web geworden clan' die die familie op het toneel geworden is. De sfeer waarin de knellende familiebanden een valse privacy garanderen...Onverschilligheid is het pantser van de vreemdeling: koel en afstandelijk lijkt hij in zijn diepste wezen onbereikbaar te zijn voor de aanvallen en de afwijzingen die hij niettemin voelt met de...Ze ziet eruit zoals de Barnes van de foto's. Dan is er de gestalte: de jeugdige Miranda (Roos Ouwehand), de zwijgzame, een witte bruid die zich voortsleept tussen gemaskerde en theatrale figuren

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Stefan Hertmans • De dans als onmogelijke figuur
De ongemakkelijkheid stijgt met de verlopende minuten; de grijns krijgt iets onheilspellends; elke, ook de miniemste beweging, zal nu de kracht van een ontploffing hebben en noodlottigerwijs in een...narcistisch, voorgestudeerd acteren, of het onverdacht lenen uit de vergaarbak van de traditie, de associaties en de dromen, de verweving van het particuliere en het vaag-menselijke dat we herkennen als een...van ideologische voorbedachtheid, onze verwarring heeft te maken met het feit dat we getuige zijn van iets wat, zichzelf in de waagschaal werpend, rond de dans een dansje maakt: plagerig, met een pienter

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Jan De Pauw • No Motherfuckin' Shiiiit...?!
Uit het conceptuele vocabularium van de Britse deelnemers aan Nobody's Theatre kan afgeleid worden dat de ontluikende traditie van de zogenaamde 'black live arts' zich nadrukkelijk met het postmoderne...Het openingsbeeld van Walking Tall transformeert de - naakte, mind you - lelijke zwarte vrouw tot 'lionesse'; tot andere clichés dus, met name dat van de vrouw als sex-object én dat van de zwarte als...Net de historische zwarte diaspora en de onderdrukking dicteren morele verantwoordelijkheid en dwingen de kunstenaar aan concrete geschiedschrijving te doen

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Pieter T'Jonck • Als het centrum leeggelopen is
Voor dit theater is de stelling dat het publiek de scène een spiegel voorhield niet correct, evenmin als de stelling dat de scène condenseerde wat onder het publiek aan de gang was...De stad blijft een stenen getuige van een 'publieke' werkelijkheid die ondertussen enkel nog, zoals Bart Verschaffel in 'De kring en het netwerk' beschrijft, een schijnleven is gaan leiden op de...tenslotte, de manier waarop de stad opgevoerd en gebruikt wordt kan in hoge mate als parasitair bestempeld worden (de omzet van de horeca even niet meegerekend). Theater moet zich niet op deze manier legitimeren

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Natalia Jakoubova • De vrijheid van de toeschouwer
Hij weigert het proza op enige manier te bewerken voor de scène (of beter: hij creëert de illusie dat de roman zo op de scène verschijnt als hij is geschreven). Waar haast alle interpretaties van...Dit kan bijvoorbeeld gebeuren door de overdracht van dezelfde rol van de ene acteur op de andere in de loop van eenzelfde vertoning, zodat de acteurs uiteindelijk slechts een spreekbuis van ideeën...De bekommernis om de echte vrijheid van de toeschouwer vormt niet alleen de drijfveer van het uiterst experimentele theater van Vasiljev, Klim of Joechanov

Nr. 58, December 1996 • Eva van Schaik • Een dure misser
Korteweg meent echter dat in Nederland de wet van de stuwende achterstand al zo'n vijftien jaar geleden in de wet van de remmende voorsprong is omgeslagen en dat het met de revolutionaire...Blijft de vraag hoe het komt dat de weg die de beneden- en bovenburen na de Eerste Wereldoorlog aflegden zo vele decennia zo vele overeenkomsten kon tonen, maar dat de differentiatie zich onmiskenbaar...Vlaanderen ontbeerde kortom de visionaire geest van de Française Adret of de Russische Gaskell, die allebei een even diep ontzag voor de klassieke balleterfenis als voor de Amerikaans

Nr. 59, Maart 1997 • Peter De Jonge • Heel erg kut
Doorheen de recente politiserende wendingen van Stan en het ouwelijk aandoende existentialisme van De Roovers blijft het model van Discordia en de creatie als nauwgezette, onderkoelde dramaturgische...Wanneer de storm even luwt en er toenadering gezocht wordt, neemt men plaats op ongemakkelijke, rode krukjes, echo en antithese van de stoelen uit de achterwand...Aan het einde van Wie... staan de zonen en dochters bijgevolg even ver als in het begin, getuige het machteloze, nietszeggende van de laatste repliek: 'Dat is kut/Dat is heel erg kut

Nr. 61, Januari 1997 • Eda Cufer • Over een boom, een varken en steenkool
De toespraak van de verantwoordelijke voor de veiligheid van bezoekers tijdens de rondgang in de mijn...Niet zomaar omwille van de schoonheid van de beweging, maar ook omwille van de kalmte en de concentratie op het doorbreken van fysieke barrières en de daarmee gepaard gaande verrukking...Deze kennelijk democratische auteursintentie, die de focus van zijn subjectiviteit naar zijn materiaal verlegt en die er zonder meer van overtuigd is dat de stoel al in de plank zit en de plank in de

Nr. 61, Januari 1997 • Eric De Kuyper • Rendez-vous manqués met Hans van Manen
Maar toen ik het op de set zag, wist ik meteen dat de oplossing die Gérard had gekozen de juiste was, en ik liet hem de scène in de bandage dansen...Dans verplicht de homoseksueel echter zich op de een of de andere manier uiteen te zetten zowel met zijn - de - homoseksualiteit, als met de heteroseksualiteit...Het behoort onlosmakelijk bij de geschiedschrijving van de naoorlogse danskunst en het is voor de huidige generaties moeilijk voorstelbaar, hoe in die eerste naoorlogse decennia op de kunst van de