Archief Etcetera

572 document(en) met "IK LAAT ZE NIET BINNEN" • Resultaten 41 tot 60 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 6, Maart 1984 • Johan Thielemans • Glittenberg, een geniaal scenograaf
Ze weet niet wie zij is, en ze is de speelbal van een vaag noodlot...laat ik opmerken dat ze een vrouw is: de femme fatale uit de ruimte). De vraag van Delvaux die ernstig leek, wordt dus duidelijk op een onernstige manier beantwoord...Ik kende hem niet, maar de foto's die ik te zien kreeg, overtuigden me dat hij de geknipte man voor me was

Nr. 6, Maart 1984 • Johan Thielemans • Concentratie op tegenspraak
Ik wil hier even op aansluiten, met een korte bedenking over de betekenis van deze opvoering binnen de evolutie van het regisseursteam Dehert-Gilis...Ze weigeren de tekst als een organisch geheel te zien, en ze concentreren zich op de tegenspraken...Precies deze bundel van heterogene teksten, laat toe dat men de tekst laat openbarsten in een waaier van iconen, clichés, verwijzingen, parallellen, omkeringen

Nr. 6, Maart 1984 • Geert Opsomer • Arca haalt Starkadd uit het museum
Heel interessant worden ze, als ze een regieintentie demonstreren boven de tekst...Het lied raakt enkele analogieën aan met de situatie in Starkadd, de ontmaskering van de demagogie wordt even aangeraakt, maar niet verder uitgewerkt binnen de fictieve communicatie zelf...Voor dergelijke interpretatie vinden ze uiteraard niet zoveel bevestiging in de verwoording (de Hegenscheidt-tekst). Hun concept leidt tot enkele minieme dramaturgische ingrepen en tot het opgeven van

Nr. 6, Maart 1984 • René Swartenbroeckx • René Swartenbroeckx: DE LEGE CEL
Kom, ik zal die gazet op de canapé leggen, (ze doet het) Leo Als ik naar alles moest luisteren, wat hier wordt verteld, wist ik 's avonds niet meer waar m'n kop stond...Heeft ze geluisterd toen ik haar zei dat ik 'de moderne' niet aankon en dat ik automecanicien wilde worden...Dat zijn de Holiday-singers, Emma Hoe ze heten weet ik niet, maar ik ben er zeker van dat ze haren tot op hun gat hebben

Nr. 7, Juli 1984 • Luk Van den Dries, Johan Thielemans, Alex... • k r o n i e k
kijk eens, ma, ik kan het niet en ik doe het toch, niet zonder handen, maar wel met het boekje...Waarmee ik niet wil zeggen dat ik iets heb tegen gereformeerde oude dames...Aan de hand van dit tijdschrift moeten dan de liefhebbers (zoals ik) hun keuze kunnen maken uit het geheel van opvoeringen in binnen- en buitenland

Nr. 7, Juli 1984 • Klaas Tindemans, Pieter T'Jonck • Gerardjan Rijnders : "Ik heb vanuit mezelf...
Als ik er bij het schrijven niet uitkom, grijp ik naar die notities en laat iemand eens zo praten...Ik doe hoe dan ook wel een mededeling over mezelf in mijn stukken, maar vraag me niet wat die mededeling dan wel is. Dat moeten anderen dan maar doen, als ze daar zin in hebben...Als je geleerd hebt dat de eerste voorwaarde voor theater is dat je zicht- en hoorbaar bent, dan eis ik van mijn acteurs dat ze niet zichtbaar en niet hoorbaar zijn

Nr. 7, Juli 1984 • Pol Arias, Johan Thielemans • Het is vijf voor twaalf voor de...
Toen ik er aankwam wilde Fred Engelen in Zuid-Afrika gaan werken, wat betekent dat ik de Studio heb gekend in een crisisperiode en daarom ben ik er ook niet lang gebleven...En wij hoopten maar één ding: 'Ik zal toch niet aan de beurt zijn !' Ze zei: 'Kom maar staan...Kijk, was ik niet naar het NTG gekomen, dan was ik wellicht het soort vedette geworden dat ik verafschuw

Nr. 7, Juli 1984 • Bert Verminnen • ONBEKENDE BEWONERS
Ook nu weet ik niet waar ik me voor ze moet bergen... Zie je, mijn hartje, tegen dit alles bij elkaar, tegen deze opeenstapeling van ellende was ik niet opgewassen...Tweede Bewoner Maar ik wou ook vertrekken, zoals alle andere reizigers, maar het was te laat en te vroeg: ze schopten iedereen van de bank, ik kreeg hun laarzen in mijn maag, maar ik verroerde niet...ze kregen me eerst niet van mijn plaats, ik klemde me vast aan de bank en iedereen keek naar mij en vroeg zich af hoe het mogelijk was dat ze me er niet konden uitgooien, maar toen kwamen er nog

Nr. 7, Juli 1984 • Bert Verminnen • NACHTELIJKE BEZOEKERS
Dienstmeisje Heb je zin in een appel ? (Ze gooit de appel) Ik-figuur Laat je eens zien ! Kom eens dichterbij ! Dienstmeisje Raak me niet aan ! Ik-figuur Maar ik zal je geen...Rijkswachter Laat u eens zien of schrijf ons ! Ik-figuur Maar waarom zou ik ? Rijkswachter Vergeet het niet; wij zijn uit het volk, met het volk ! Ik-figuur God zij dank ! rijkswachter Geen dank ! Het...Oude vrouw Hou jij misschien van rotzooi ? Ik-figuur Ik heb honger ! Oude vrouw Geen werk, geen geld, geen eten, geen vuur ! Ik-fïguur ik kan toch gaan schooien ? Oude man Ik laat

Nr. 7, Juli 1984 • Marianne Van Kerkhoven • stad en theater: ANTWERPEN
Ik denk hierbij niet alleen aan de bloei van nieuwe initiatieven als het Echt Antwaarps Theater en het Antwerps Amusementstheater, maar vooral aan het repertoire van groepen als het EWT, het Fakkel...De artiesten en de intellectuelen, zoals een Pol De Mont, die waren wel bij, maar ze werden niet gevolgd...Over de acteurs zegt hij: "Bij de toneelspelers is er die officialisering van het ambt gekomen; ze spelen niet meer omwille van de roeping, maar in functie van het ambt

Nr. 7, Juli 1984 • Marianne Van Kerkhoven, Luk Van den Dries • Twintig jaar BKT
Dat vind ik het jammere en tegelijk ook gelukkige aan de aanwezigheid van Luc De Smet in het BKT, dat de regies van hem tot nu toe niet lukken, da's jammer voor hem, maar ik vind hem een hele...Ik verwerp die periode niet, maar ik had langzaam ontdekt dat ik i.p.v...En misschien zullen ze dan binnen 10 jaar zeggen, 'da's weggegooid geld, hier is een theater'. We kunnen daar niet blijven op wachten

Nr. 8, September 1984 • Johan Thielemans • Tsjechov in handen van Karge & Langhoff,...
Eerste bedrijf We ontdekken een kamer -- met veel deuren, zegt Tsjechov (ze zijn alleen bij Karge en Langhoff aanwezig). De tekst laat Lopakhine opkomen en uitroepen: "De trein is er...en rinkelende sleutelbos rond (ze moet zo een romantische scène spelen). De hele figuur van de acteur drukt uit dat hij niet op zijn plaats is: de gevisualiseerde aliënatie...De gedachten die ze spreken zijn niet belangrijk

Nr. 8, September 1984 • Franz Marijnen, Rob Scholten • Jules Verne een project
Verne Jawel, ik heb hem wel geleerd, maar -- ik weet wat het is, maar ik kan het niet zeggen ... Omen Uitvluchten ! Je weet het wel, maar je kunt het niet zeggen ... Verschrikkelijk dat zo...Sophie (Zingt) Treur niet vrouwen, treur niet meer ... Pierre Wat mijn ogen begeerden, ontzei ik ze niet: ik heb mijzelf alle genoegens gegund, zodoende heb ik beslist geen spijt gehad van...Honderd kralen van koraal en ik zal de jouwe zijn, Jules ... Pierre En ik gruwde van alles waarvoor ik geploeterd heb onder de zon, want ik kan het niet meenemen, ik moet het nalaten aan wie na mij

Nr. 8, September 1984 • Luk Van den Dries • Jan Fabres theatertrilogie
Jan Fabre - Foto Patrick T. Sellitto Met Jan Fabre kwam ik voor het eerst (niet) in contact, september 1980...Op deze manier ben ik steeds betrokken met het fenomeen 'kunst over kunst' en toon ik mijn positie als beeldend kunstenaar en/of theatermaker...Theater geschreven met een 'K'... is de taal nog traditioneel aanwezig: weliswaar klinkt ze primitief en wordt ze door voortdurende omkeringen van haar betekenis ontlast, tocht blijft de tekst

Nr. 8, September 1984 • Johan Thielemans, Marijke Caris, Marianne Van Kerkhoven,... • K R O N I E K
Mensen zijn nu eenmaal niet komisch, wel brutaal, schrikwekkend en ingebeeld; ze zijn echter wat ze blijken te zijn en hoe ze er precies van binnen uitzien mogen, rimpelt amper onze behoefte tot...Decorte; Racines Brittanicus door 'De Mannen van den Dam'). Daarmee wil ik helemaal niet beweren dat deze politieke interpretaties mij niet zinnen (wél integendeel), slechts dat hun schraalheid en...REPLIEK Jan Fabre Ik hoop dat jullie deze maal geen aandacht besteden aan het nieuwe teatergedrocht van de "internationale wonderboy" (laat me niet lachen) Jan Fabre, Wat ik op

Nr. 9, Januari 1985 • Johan Thielemans • Don Giovanni of Herrmanns dialoog met de...
Daarom heb ik ze die duidelijke Italiaanse trekjes en de maskers gegeven, al speelt het stuk zogenaamd in Spanje...Al hebben ze voor mij wel duidelijk een betekenis; toch wil ik graag iedereen zijn gang laten gaan...Deze persoonlijke toets leidt de aandacht niet af van het essentiële, namelijk de tekst van Don Giovanni zichtbaar maken, maar ik kan me van de indruk niet ontdoen dat hier toch een soort

Nr. 9, Januari 1985 • Thomas Brasch • MERCEDES
Vroeger heb ik me aan ze gehouden, hoewel ik ze niet kende...Schrijf ze voor me op, ik zal me aan ze houden ik zal ze vergeten, ik zal tegen ze zondigen, maar ik zal geen nieuwe bedenken...gratis Oi Daar doe ik het niet om Denk je dat ik geen taxi kan betalen of de trein Als ik ergens heen moet wil ik niet met iemand die ik niet ken Kan ik toch ook anders reizen Sakko Je vader is zeker

Nr. 9, Januari 1985 • Luk Van den Dries • BRIALMONT INTRODUCEERT THOMAS BRASCH
Dat laat zich nalezen in hun teksten: ze zijn donkerder, humorloos, het utopische moment ontbreekt...Ik vind die niet in Firenze...Ja, ik vond het stuk erg interessant (hoewel niet Brasch' beste) : het vat de tijd goed samen in de liefdesgeschiedenis van twee marginale figuren, Sakko en Oi; en het speelt zich tegelijk af in de

Nr. 9, Januari 1985 • Alex Mallems • Tadeusz Kantor
Tijdens de repetities 'verifieer ik met de acteurs of de situatie die ik gecreëerd heb en die het idee moet 'tonen' scenisch is. Als dat niet het geval is dan doe ik er afstand van en zoek iets anders...Ik kan niet zeggen dat ik enkel of vooral schilder, dan wel theatermaker ben: ik zit er tussenin...Wielopole-Wielopole daarentegen komt niet over als iets 'afs', als iets geperfectioneerds en con-sumptierijp: het gebeuren is zich aan het definiëren en daarom blijf ik erbij aanwezig

Nr. 9, Januari 1985 • Peter De Jonge, Klaas Tindemans • ANNE TERESA DE KEERSMAEKER
Maar ik verwerp ze niet...waarvan ik nooit gedacht had dat ze Bausch-achtig zou overkomen, is werkelijk gedicteerd door de structuur van de voorstelling en door een bepaald soort emoties die je wil oproepen, maar zeker niet...Als je echt pijn hebt omdat iemand je verlaat, zijn die gevoelens heel reëel en relativeer je niet, gelijk weet ik 'Bon, ça passe'." Ondanks die scrupules, laat je toch maar flink in je ziel