Archief Etcetera

804 document(en) met "WAT ZAL HIJ" • Resultaten 581 tot 600 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Pieter T'Jonck • Als het centrum leeggelopen is
Wat telde was wat gezegd werd...Iets wat Jans ook heel goed weet, en dus haast hij zich verder in de tekst om dit monolithisch beeld op te breken in een meer complexe figuur - die van verschillende culturen die bij elkaar komen...voor frustraties die ze elders moeilijk kwijt kunnen, niet veel 'juister'? Of wat te denken van KunstenFESTIVALdesArts, dat met een tentoonstelling over de Martini-toren erg dicht bij huis blijft, maar

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Natalia Jakoubova • De vrijheid van de toeschouwer
Hij weigert het proza op enige manier te bewerken voor de scène (of beter: hij creëert de illusie dat de roman zo op de scène verschijnt als hij is geschreven). Waar haast alle interpretaties van...Vanzelfsprekend had Joechanov sneller resultaten kunnen boeken als hij een opleiding had gevolgd, maar dat idee doet hij af als één van de instrumenten van de 'autoritaire hersengymnastiek'. In de...symbolische drama dat hij had kunnen schrijven als hij meer artistieke moed had gehad

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Patrick Allegaert • Ontevredenheid is wat ons bindt
een recent interview met Paul Goossens had de Palestijnse Amerikaan Edward W. Said nog veel lof voor het werk van Sellars: 'Hij provoceert, stimuleert, shockeert...Hij wil het spel niet spelen dat zij hem graag zouden zien spelen...Diverse groepen worden er keer op keer voor samengebracht; Het motto hierbij formuleert de acteur Willy Thomas in zijn bijdrage voor het boek: 'Ontevredenheid is wat ons bindt

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Eric Min • Een kille ochtend in Rue du Progrès
Het gebouw is zo gewoon geworden, zo opgeslorpt in ons gejaagde stadsleven van alledag dat niemand er nog stil bij staat'. Hij wil dat we ons omdraaien en even omhoog kijken om de kwaliteiten van de...Er klopte iets niet: de toren wekte een vaag gevoel van onverschilligheid op, hij sloeg niet aan, hij leek niet helemaal af en die indruk is blijven hangen toen het verval al aan de twintigduizend...Als ik de modernisten wil geloven, vlijt de toren zich neer in de wijk, 'neemt hij de stad in zich op en geeft hij zichzelf aan de stad'. Het is een vrome leugen

Nr. 58, December 1996 • Hugo De Greef, Erwin Jans • Jukebox
Indien dat zou gebeuren, zou hij geschiedenis schrijven...eerste paragraaf heeft gelezen (althans dat maak ik op uit zijn artikel). Hij maakt die eerste paragraaf volledig los van de rest van het betoog en laat uitschijnen alsof die paar regels een...Dat dat geen eenvoudig proces is, heeft evenveel te maken met wat er buiten als met wat er binnen de schouwburgen gebeurt

Nr. 58, December 1996 • Eva van Schaik • Een dure misser
Het oogt heel wat om het pittige prijskaartje waar te maken, maar het historische spitwerk in ander bronnenmateriaal dan de iconografie leverde dertien, door hun oppervlakkigheid uitmuntende essays op...En toch, wat bij de zuiderburen nog controversieel of als ultiem doel te bereiken was, was in Nederland rond 1980 al een gepasseerd station...Naar woorden als apartheid, perestroika, multiculturele samenleving, feminisme, Europa 1992, aids, verdrag van Schengen en Maastricht en ga zo maar door zal men in deze studie tevergeefs zoeken

Nr. 58, December 1996 • Myriam Van Imschoot • Een salon van weigeraars
Wie wel wat krijgt, heeft wat een ander niet kreeg...Met andere woorden: de refusés die hier op dit salon aanwezig zijn, werden niet geweigerd omdat ze niet goed zouden zijn, of wat dan ook, ze zijn refusés omdat een politieke conjunctuur dat zo...Wat voorafging Jeanne Brabants is de eerste die de overheid zo ver kreeg om een Vlaams dansinitiatief stuctureel te steunen

Nr. 58, December 1996 • Herman Asselberghs • Theatrical Correctness
de volgende brieven gaat het er weer wat vriendelijker aan toe en Jackson's kijk op het vrouwelijk geslacht wordt wat milder (maar daarom niet minder conservatief) wanneer hij van in zijn cel verliefd...Hij verslindt geschriften over geschiedenis, politieke theorie, filosofie en alles waar hij zijn handen kan opleggen...Sinds '91 wordt hij acht keer gearresteerd en zit hij acht maanden in de gevangenis voor verkrachting, wordt hij gearresteerd voor het neerschieten van twee politie-agenten-in-burger (die zaak komt

Nr. 58, December 1996 • Marianne Van Kerkhoven • Luisteren naar wie niet wordt gehoord
Aan de toeschouwer van dit theater werd gevraagd te geloven in wat hij zag, op te gaan in wat op de scène gebeurde...volkstheater, hij ontleende elementen aan de Commedia dell'arte, aan de goochelaars van de Russische jaarmarkten, aan het theater van het verre Oosten, aan het circus en het cabaret; hij gebruikte maskers en...Op de vlucht voor het dreigende fascisme week Piscator naar de usa uit (na eerst een tijd in de ussr te hebben gewerkt). Toen hij na de oorlog in Duitsland terugkeerde vond hij wat hij zolang gezocht

Nr. 59, Maart 1997 • Marleen Baeten • De bezem van de tovenaar
33) Toch stond Guy Cassiers toen voor een dilemma: wat hij en het publiek beschouwden als een hommage aan de kinderen werd door diezelfde kinderen niet zo begrepen...Hun wat stijve spel verraadt niet alleen het gebrek aan métier, maar ook de ernst waarmee ze de toeschouwer door theaterland loodsen...Van dan af reageren de kinderen luidruchtig op al wat hij doet en beschouwen ze de orkestfragmenten als pauzes waarin naar believen kan gepraat, gesnoept of in de handen geklapt worden

Nr. 59, Maart 1997 • Marianne Van Kerkhoven, Pascal Gielen • Het kostbare theaterarchief van de BRTN
die tijd is er enorm veel gegroeid uit festivals: je ging er naartoe om mensen te ontmoeten, je kwam er op het spoor van wat er aan de hand was, welke vragen men zich stelde, alhoewel dat allemaal...Het werk van Mortier in De Munt - met alles wat hij ontwikkeld heeft aan reflectie omtrent dramaturgie, scenografie enz...Bovendien moet dit snel gebeuren: het filmmateriaal heeft langere overlevingskansen, maar van de videobeelden zal binnen zes, zeven jaar niets meer te zien zijn

Nr. 59, Maart 1997 • Daniël Biltereyst • Een bijziende zoektocht naar legitimiteit
Concrete plannen voor wat er met de cultuur- en kunstinformatie op onze publieke omroep zal gebeuren, zijn bij de redactie van dit essay niet voorhanden - scherpe richtlijnen daarentegen zijn er wel...Tegenover de toch wel eenzijdige, wat bijziende zoektocht naar legitimering die het vooral moet hebben van het meetbaar publiek succes in het eigen veld, staan heel wat alternatieven...En net zoals de openbare omroep een forum moet bieden voor het vrije verkeer van politieke ideeën, zal hij ook met open vizier op zoek gaan naar wat er leeft binnen het culturele en kunstlandschap

Nr. 59, Maart 1997 • Patrick Allegaert, Marleen Baeten • Machinerieën van geborgenheid en angst
Molenbeek of Schaarbeek, maar niet aan het 'suburbia' waaraan hij heel wat aandacht schenkt in zijn analyses...Vooral wat het element 'suspens' betreft ziet hij een groot verschil tussen literatuur enerzijds en film en theater anderzijds...Niet voor niets werd Elvis Presley de popster - hij was jong, zelfbewust, openlijk sensueel en erotisch, maar een gewone jongen - en niet Carl Perkins, de grijzende cowboyachtige schrijver en eerste

Nr. 59, Maart 1997 • Kurt Vanhoutte • Wat doe je na de begrafenis?
Niet zelden beschrijft hij de eindeloze woekering van simulacra in de actuele beeldcultuur als de mateloze wildgroei van steeds hetzelfde, als de identieke reproductie van vernietigende cellen/beelden...Al wat het theater in deze mistroostige situatie rest is een tevergeefse 'desintoxicatie en reanimatie' (zie het manifest). Word gauw beter Maar zoals dat wel vaker het geval is, leert...Zijn eigen idealisme draagt hij nog slechts als een masker, dat hem in staat moet stellen vrijelijk van kant te wisselen zonder in de ogen van de buitenwacht zijn quasi-provocerend karakter te

Nr. 59, Maart 1997 • Jean Baudrillard • Manifest: De obscene vorm van het antitheater,...
een gegeven dat ook vervat zit in de opdeling tussen toneel en zaal, wat ook een kritische vorm is, een ruimte van transcendentie en oordeel...Artaud is ongetwijfeld de laatste die het theater heeft willen redden: hij onttrok het aan het rottende scenario van het reële, hij liep vooruit op het einde van de representatie, door de heilzame...kracht van de wreedheid injecteerde hij in het theater opnieuw iets dat zelfs voorafgaat aan de illusie en het simulacrum, iets van de wilde inwerking van het teken op de realiteit, of van het

Nr. 59, Maart 1997 • Rudi Laermans • Kunst, Hedendaagsheid, Techniek
Uit de door de videorecorder gedemocratiseerde camera-ervaring kan ieder van ons immers leren dat de camera gedurig datgene wat we in alle naïviteit 'de werkelijkheid' noemen, geheel en al herschept...Want pas tijdens het bekijken van de gemaakte opnamen is het voor een menselijk oog mogelijk om werkelijk te (be)zien wat de camera neutraal registreerde, en vervolgens in dit 'optische onbewuste...Het enige wat de podiumkunst daarom überhaupt nog vermag, is de mens zijn/haar lichaamsbeeld teruggeven

Nr. 59, Maart 1997 • An-Marie Lambrechts, Jeanne Brabants • Dans in Vlaanderen
En nu we het toch over context hebben: het is niet alleen binnen een Vlaamse context dat een uitgeverij nooit maar dan ook nooit geld zal vrijmaken om een historicus gedurende drie jaar onderzoek...Wij hebben nu in Vlaanderen één groot balletgezelschap en enkele kleinere gesubsidieerde groepen en wat projecten...Ook Béjart werd als Fransman gedropt in Brussel; maar na enige tijd ging hij rondkijken in het land en werd de Vlaamse danswereld voor hem een volwaardige partner

Nr. 59, Maart 1997 • Christoph De Boeck • Politiek theater?
Van wat weet 'k niet - ik dacht: Wat is dat...een nieuw licht te zetten, gaat hij een productie aanvallen die vanuit heel verschillende uitgangspunten vertrekt dan hijzelf, wat hij de theatermakers dan nog eens verwijt ook...Waarom dan een lege tekst als die van Dirk Opstaele als manifest van dit nummer (met als enige boodschap dat theater 'levend' moet zijn - god, wat een inzicht - en daar flink wat retoriek omgewonden

Nr. 59, Maart 1997 • Peter Anthonissen • Roberto Zucco in medialand
hij weinig meer dan de Rambo van dienst en onderscheidt hij zich met ontbloot bovenlijf wel fysiek, maar niet wezenlijk van zijn omgeving...De ironie van die uitspraak ziet hij op dat ogenblik niet in. Dat besef komt later pas, en zal uiteindelijk leiden tot zijn zelfmoord...finale inzicht dat hij niet langer wenst mee te draaien in een geplastificeerde maatschappij, waar hij als individu niet langer welkom of op zijn plaats is. In die slotscène kruipt Zucco, vertolkt door Eric

Nr. 59, Maart 1997 • Marianne Van Kerkhoven • In het brandpunt
Büchner bij voorbeeld, Leonce en Lena: ik moest die teksten wel vijf keer lezen voor ik begreep wat er stond; maar uiteindelijk kon je horen hoe mooi die zinnen zijn, hoe prachtig die man schrijft...die personages, dat beeld van de tijd, dat 'zich geen raad weten'... En toch denk ik vaak bij een repetitie wanneer er een acteur naar voren komt lopen: god, daar komt hij weer aanlopen van...De dramaturgie zal heel erg toegespitst zijn op wat daar plaatsvindt