Archief Etcetera

729 document(en) met "YOU ME" • Resultaten 581 tot 600 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 71, Maart 2000 • Peter Verhelst • Kan dat?
En hier, toen ze me op mijn buik neerlegden

Nr. 71, Maart 2000 • Jan Goossens • De stadstheaters als cultuurhuizen
Beide initiatieven leken me precies een zeer duidelijk antwoord te bieden op 'de actuele noden van het veld' waar zo fijntjes naar verwezen wordt...theaterleven lijkt me ten allen tijde een grote behoefte te bestaan...Het lijkt me dat de auteurs van het redactioneel een enge en misschien zelfs voorbijgestreefde visie op dat fenomeen propageren

Nr. 71, Maart 2000 • Roel Verniers, Rudi Laermans • Allemaal Indiaan: verhevigde realiteit of emo-terreur?
Allemaal Indiaan heeft me aardig bij mijn kloten gehad...Van Bernadetje herinner ik me alleen de opwinding...Tijdens de voorstelling heb ik meegezongen, Clara was ontroerd door dat meisje in haar wit kleed en ikzelf zat na het applaus met opengevallen mond 'fantastisch, fantastisch' voor me uit te mompelen

Nr. 72, Juni 2000 • Marleen Baeten • De spannende concentratie van meerstemmigheid
Heel wat voorstellingen met onmiskenbare kwaliteiten kunnen rekenen op mijn bewondering, respect of enthousiasme, zonder dat ze me dankbaar stemmen

Nr. 72, Juni 2000 • Helmut Ploebst • Beweging in een spookhuis
op het realiteitsniveau van het publiek: 'Please follow me to the next exit

Nr. 72, Juni 2000 • Loek Zonneveld • Kasimir en Karoline
Afgezien van de meestal nerveus zwetende openingssprekers en de lauwe sapjes, voel ik me nooit welkom en al helemaal niet geopend na een opening...Je moet me nu een antwoord geven...De voorstelling bood me echter geen begin van een idee wat de regisseur bezield kan hebben

Nr. 72, Juni 2000 • Katrien Darras, Rudi Laermans • 'Voortdurend denken: ik wil stoppen, het is...
Ik voelde me dan ook al snel niet meer thuis in 'het collectief' en wilde mijn eigen ding doen...Maar ik voel me helemaal niet verplicht om, wanneer ik voor vier jaar subsidies krijg, zelf ook nog vier jaar door te werken...Misschien dek ik me daartegen in door te zeggen dat Needcompany meer in de richting van een productieplatform wil gaan

Nr. 72, Juni 2000 • Katrien Darras • 'Eigenlijk maken we volkstoneel'
En precies dat deed me denken: ik ben een nieuwe mens en ik heb iets anders te vertellen dan Jan Lauwers, Jan Decorte, Jan Decleir, Jan Joris Lamers, alle Jannen...De Roo: Ik denk het wel, maar ik wil niets pretenderen en ik maak me geen illusies

Nr. 72, Juni 2000 • Steven Engels • Claude Mauriac en Le temps immobile
Claude Roy (Moi je, nous en som-me toute, 1969-1976) en Dominique Desanti (Les staliniens: une expérience politique 1944-56,1975) en Henri Massis die zich ooit volledig engageerden binnen de...beaucoup dans le découragement qui me fait souvent abandonner', zo schrijft hij op 18 juni 1973

Nr. 72, Juni 2000 • Peter Anthonissen • 'Als je jong bent, is het witteridderschap...
Maar ik vraag me wel af waarop de vele negatieve reacties altijd gebaseerd waren...Ik kan me ook inbeelden dat het nvt als zelfstandige entiteit niet had moeten blijven bestaan...Ik heb altijd graag dingen uit de grond gestampt, dus ook dat nieuwe project zag ik me wel realiseren

Nr. 72, Juni 2000 • Katrien Darras • Een Japanse Shakespeare uit Gent
Ik heb me fantastisch geamuseerd, maar ik heb niets geleerd...Na een tijdje begon ik me af te vragen waarom ik alles zo ver ging zoeken...Het kan me zelfs niet schelen wat ze zeggen

Nr. 72, Juni 2000 • Peter Anthonissen, Dries Moreels • Een wiel met haakjes
Ik zag het niet onmiddellijk voor me, maar wist dat er iets moest gebeuren...Eigenlijk is dat een ideaal: ik heb alles in me, en ik doe dat niet perfect, maar ik kan het zelf ontwikkelen...Maar dat was in Duitsland, zij zongen in uniform... Ik had me dus ooit voorgenomen alles te doen, behalve zo'n shantykoor

Nr. 72, Juni 2000 • Johan Wambacq • Wanhoop en weerzin, liefde en lust
Ik kan me nauwelijks voorstellen dat Decorte in de thematiek van het stuk geïnteresseerd was...Zit me in het bloed...Want, zoals men weet, het is de eeuwige taak van de kunstenaar tegenstrijdigheden te verenigen, en als ik me aan een zo lichtzinnige vorm heb gewaagd, dan is dat om er ernst en leed aan toe te voegen

Nr. 72, Juni 2000 • KUNSTENAARS OVER HUN PROJECT
Deze werkwijze verplicht me dieper in te gaan op onderwerp en thema, hetzelfde idee kan op verschillende manieren of vanuit andere standpunten belicht worden - al vaak overviel me het gevoel pas na...Ik denk ook dat het de bedoeling is dat hun vraag me stimuleert om gerichter te werken aan datgene wat me bezighoudt...Misschien zou ik maar weer de kubus van Laban moeten trainen, want ik voel me gedestabiliseerd door de hele toestand rond de subsidies (Van Gorp kreeg onlangs een negatief advies van de

Nr. 72, Juni 2000 • Dirk Lauwaert • Het Mechaniek van het Project
Ik vraag me af: waarom geeft de beoordelaar zoveel uit handen

Nr. 73, Januari 2000 • (advertentie)
Stadsschouwburg 17/02 - 20u SI TU ME QUITTES/GISELLE u bauxt pu noxd Stadsschouwburg 24/02 - 20u LE TEMPS DU REPLI iosbinadj Stadsschouwburg 9/03 - 20u RICHARD OF YORK GAVE

Nr. 73, Januari 2000 • Klaas Tindemans • Theater maken, theater leren
Konijnenfokker Ik wil niet ingaan op de consequenties van deze radicale onbepaaldheid voor het kunstenbeleid in het algemeen, ik wil me beperken tot enkele dringende gevolgtrekkingen voor het

Nr. 73, Januari 2000 • Marleen Baeten • Het gedachtenisgehalte van ruis
Deze vraag houdt me bezig terwijl ik naar Kortrijk rijd, waar Jean Luc Ducourt bij valavond zijn nieuwe voorstelling I/O Solo in open lucht zal dansen...Hoewel ook het dansvlak zich onder de blote hemel bevindt, voel ik me zowel letterlijk als figuurlijk in de kou gezet door deze voor zichzelf dansende man binnen zijn beschermende omheining...De omkering treft me als een slag in het gezicht

Nr. 73, Januari 2000 • Loek Zonneveld • Een voorstel in plaats van iets definitiefs
Soms als ik ga zitten dan voel ik me schuldig en denk ik: het hindert natuurlijk weer als ik weer ga staan en dan denken die mensen weer... Het is een voortdurend afwegen, waarbij dan die dimensie...Dat is wel iets waar ik me erg bewust van ben...De eerlijkheid gebiedt me te bekennen dat die ogenschijnlijk weifelende blik van de toneelspelers van Maatschappij Discordia me niet zelden heeft geïrriteerd, me kriebelig maakte, ongemakkelijk, als

Nr. 73, Januari 2000 • Gerald Siegmund • Het geheugen van ballet
Hoop en droom worden gearticuleerd en de angst is altijd aanwezig: 'Je komt naar me toe...En: 'Ik herinner me een verhaal en het ging zo...De vrouw in het historisch kostuum onderbreekt hem met 'Herinner je me nog