Archief Etcetera

877 document(en) met "T...JE MOET EEN" • Resultaten 601 tot 620 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 52, Januari 1995 • Willy Thomas • Jusqu'ici tout va bien
Natuurlijk is het waar, natuurlijk weten we het allemaal natuurlijk is het zo dat het uiterlijk een grote rol speelt als je een appartement wil huren, als je werk wil vinden...Wie zich afvraagt wat hij kan doen dekt zich in met de onmogelijkheid, ziet zichzelf bijgevolg als een soort slachtoffer van de welvaart waar hij, hoe kan je 't helpen, in terechtgekomen is. Op...Het kapitalisme heeft van zijn schaapjes wolven gemaakt; een bedreigde diersoort die 'kost wat kost' moet behouden blijven

Nr. 53, December 1995 • Register Etcetera jaargang XIII (1995), nrs 48...
Over een politiek theater, nr 51 p 41 Van Schaik, Eva, De opmars van de danser, nr 52 p 27 Teksten Claus, Hugo, Een bruid in de morgen (1953), nr 50 p 55 Claus, Hugo...Tot en met de 12de jaargang betaal je voor een los nummer 80 Bf...Je kan je bestelling natuurlijk ook komen afhalen

Nr. 53, December 1995 • Dominiek Van Besien • Dans in het kwadraat
hoeverre moet iets omgevormd zijn of gemaskerd, moet er afstand en abstractie ingebouwd zijn voor je het op scène kan zetten...Als iemand een steen naar je gooit, hoelang kan je dan blijven staan...Bone was een kans voor dansers om te jammen zonder de druk van een budget, een complexe produktie en persartikels (...). Na haar avond vertelde Bebe Miller me: "Ik was vergeten hoeveel plezier je hebt als

Nr. 53, December 1995 • Robert Steijn • Bezinning bij de status quo
Een voorbeeld is hoe je kan kijken naar de solo's van Mehmet Sander, de Amerikaanse danser die als een circuspaardje de internationale danspodia bedient...Die abstracte benadering van de dans vereist wel dat je als danser een technisch perfecte beheersing van je lichaam hebt...Wil je bewegingen kunnen maken die ruimtelijk werken, dan moet je in ieder geval goed gecenterd zijn in je lichaam

Nr. 53, December 1995 • Sigrid Bousset • Moedervlekken op de ziel
Teruggeplooid op zichzelf, laten ze het gemis zijn gang gaan; een droom, een foto, een herinnering drijft hen mee in een onbeheersbare stroom van emoties...Ergens in een hoek van de ruimte speelt een vrouw op een accordeon muziek die uit een havenkroeg zou kunnen komen...nu net nog een vrouw hebben gezien die gilt om haar eigen grappen, de sensuele bewegingen van een donker meisje in een bloemenjurk, frivole dansbewegingen op levendige muziek, een man die in een bed

Nr. 53, December 1995 • Theo Van Rompay, Stef Ampe • Drie jaar podiumkunstendecreet
dachten dat we een beetje uit die discussie uit waren, maar als je de laatste lichting aanvragen ziet, blijkt dat toch weer een groot probleem...Op vaste tijdstippen licht je dan het volledige kunstenlandschap door, analyseer je en stippel je een beleid uit...Als je vanuit zo'n raad ingrijpende wijzigingen wilt voorstellen, moet je keiharde argumenten op tafel kunnen leggen, moet je goed geïnformeerd zijn, een goed geschreven verslag voorleggen

Nr. 53, December 1995 • Marleen Baeten • Purcell als een tango
Een passage, een straat, een plein, het zijn geliefkoosde plekken voor het spel van kijken en bekeken worden...Hij laat zich leiden door een fascinatie voor al wat menselijk is. Hij voedt de verbeelding van de terrasbezoeker, die niet zozeer een vrouw en een meisje ziet, maar moeder en dochter...Ik flirt eerder met betekenissen dan dat ik ze probeer op te dringen', zegt Alain Platei (Etcetera, 46, okt.94). Indien er al een statement moet gezocht worden, dan wel op de eerste plaats

Nr. 53, December 1995 • Bruno Koninckx • De ontwerper als wetenschapper
Tweede belangrijke capaciteit is een vlotte omgang met mensen: jezelf kunnen uitdrukken door je tekeningen, door je manier van spreken, zodat je tot een opperbeste samenwerking met de regisseur kan...Ie moet als ontwerper niet zelf kunnen naaien, maar je moet een kledingstuk van binnen en van buiten kennen...En tenslotte moet je goed kunnen tekenen, maar dat is slechts een detail

Nr. 53, December 1995 • Kurt Vanhoutte • De taal van de schouwburgen
Het beste voorbeeld hiervan is een irritante en herhaaldelijk te berde gebrachte bordeelscène die het moet hebben van de zwaarlijvigheid van de showgirls...een karig maar voorspelbaar decor van religieuze kitsch hoor je woorden, woorden, woorden...Het is een duister en indrukwekkend eindbeeld dat je nog lang na de voorstelling achtervolgt

Nr. 53, December 1995 • Geert van Istendael • Doordringen tot het tragische
Je leest dat in de Hongaarse poëzie van die tijd, er is bijvoorbeeld een dichter die schrijft: 'Het bovenste deel van mijn land is in het bezit van de hovaardige Duitser; de vlakte is in het...de Oostenrijks-Hongaarse Dubbelmonarchie mag je steden als Trieste, Wenen, Praag, Lwów, Boedapest en Krakow beschouwen als een constellatie, een sterrenbeeld dat een cultuur heeft voortgebracht, zo...En omdat hij oud is. Tot die grote luciditeit kun je alleen maar komen op hoge leeftijd en door te lijden als een tragische held

Nr. 54, Februari 1996 • Loek Zonneveld • In memoriam Michael Carlton Matthews 1958-1996
realiseren hoezeer het lachje ten afscheid, vlak voor Michael in Klaagliederen de bühne afstapte, en hij nog even omkeek, op ons netvlies gebrand moet zijn: God, zoals je 'm bij elkaar zou wensen...Daar kun je een leven lang mee rekken...de vroege ochtend van Nieuwjaarsdag 1996 voegt een bandje in een kroeg in Kreuzberg-Berlin een regel aan een song toe: 'Und denkt jetzt nicht mehr an Heiner Müller'. Tijdens de Trauerfeier op dinsdag

Nr. 54, Februari 1996 • Heiner Müller • Manifest
Deze tekstfragmenten laten we voorafgaan door een aantal fragmenten uit De waarheid, zacht en ondraaglijk, een interview dat Peter von Becker had met Heiner Müller...Maar dat is een realistische reactie op een situatie...Hoe snel je je verveelt, wanneer iemand je in een stuk de wereld verklaart

Nr. 54, Februari 1996 • André Lepecki • Schrijven in beweging
Als je het zo bekijkt is schrijven een in beweging zetten - een vreemdsoortige mimesis van de dans, een herhaling, een heropvoering ervan...Maar ik moet eerst een omweg maken om de vraag te beantwoorden die zich stelt wanneer je, zoals Halpin, de dans als een spoor beschouwt: als de dans verdwijnt, waar gaat hij dan naartoe...Maar ineens wordt het draaien een waanzinnig getol, gaan de oren tuiten, verliest de aarde zijn vastigheid, verdwijnt; en je zinkt weg, je gaat weg... Waar ga je naartoe

Nr. 54, Februari 1996 • Wouter Van Looy • Een biotoop van zot geweld
Anderzijds bereik je bij de presentatie van Korstmos een ruim publiek van echte festivalbezoekers, die je minder snel naar dergelijke kleinschalige mini-voorstellingen zal lokken buiten de context van...Een dergelijk causaliteitsgenoegen kan je enkel creëren in een ruimte waarin je op z'n minst het gevoel hebt de voorstelling mee te kunnen tot stand brengen, 'elk individueel en toch allemaal samen'. De...Je kan je de vraag stellen of de danssolo's meer moeten en kunnen zijn dan een attractie

Nr. 54, Februari 1996 • Pieter Van Bogaert • Something is sparkling in this age of...
Hier werd een tableau van een ontroerende eenvoud geserveerd, bij wijze van amuse-oeil, terwijl wij, de 'gasten', zich een plaatsje zochten...Decorte laat het kleine meisje in zijn stuk allerlei smeerlapperijen voorlezen... Waardoor je je als publiek eigenlijk ongemakkelijk gaat voelen...Bij Müller wordt de scène bevolkt met ongeïnteresseerde acteurs, techniekers, publiek, auteur,... Een zes uur durend stuk waarbij de toeschouwer moet vechten tegen de slaap

Nr. 54, Februari 1996 • Pieter T'Jonck • Peter Brook en de materialiteit van Becketts...
Maar het toonde ook dat een tekstgetrouwe interpretatie van het stuk geen loutere invuloefening is, maar wellicht een van de moeilijkste opgaven waar een regisseur en een actrice zich ooit voor...Het is alsof we in zijn tijdsbeeld in een notedop een beschrijving lezen van Happy Days: de obstinate manier waarop Winnie haar desperate situatie negeert door een strikte, quasi-rituele dagordening...Ze noteert verder dat Winnie in het eerste bedrijf minstens drie basisstemmen, een neutraal getetter, scherpe articulatie tegenover Willie en kinderlijke intimiteit tegenover zichzelf moet hebben, met

Nr. 54, Februari 1996 • Marianne Van Kerkhoven • Van nu tot het einde van het...
vroeger schreef: de dramaturg moet niet mee op de foto; als hij/ zij zijn/haar werk goed heeft gedaan, verdwijnt dat onmerkbaar in de voorstelling; het gaat om een toegevoegde waarde, eventueel een kwaliteit...met Faussone, een zeer bekwane kraanman-takelaar die in de hele wereld een reeks schier onmogelijke opdrachten moet vervullen...De huidige generatie moet aantreden in een gemeenschap zonder maatschappelijk project: consumptie kan moeilijk een inspirerend ideaal genoemd worden

Nr. 54, Februari 1996 • Freddy Decreus • Bij open doek
Je wil als wetenschap groot worden, autonoom en zelfstandig, maar je moet eerst zelf nog ontdekken welke weg je hierbij het best inslaat, te weten komen waar wetenschap eindigt en kritiek begint...natuurlijke lichaam snel ziet als een constructie van bepaalde culturele regels en je dus beseft dat je als toeschouwer al je culturele kennis dient in te zetten (cultuur als volledig open systeem) om...Uiteraard stond het toen netjes je in het kader van de nieuwe verwetenschappelijking in de faculteiten Letteren aan te melden met een label van een zo groot mogelijke objectiviteit

Nr. 54, Februari 1996 • Didier Wijnants • Het oor en de smeer
Je kunt bijvoorbeeld microtonale muziek van Gyorgy Ligeti laten horen en daar een beeld van stromende lava aan koppelen, of een muziekstuk van Giacinto Scelsi associëren met een video-opname van...Ik bedoel: je kunt met allerlei middelen een nieuwe modus aanreiken, een andere manier om een muzikale ervaring te duiden...Eén ding is zeker, tijdens Oorsmeer word je verrast, door geluiden die je niet verwacht en misschien ook door geluiden die je wel verwacht (...) Oorsmeer is een project voor jonge bezitters van

Nr. 54, Februari 1996 • Johan Thielemans • Het woord dat mij ontbreekt
ze bang is! Daarom moet het ook een werkelijk en geen puur zakelijk bos zijn, want een dergelijk bos kan je wel doen huiveren maar geen angst aanjagen'. In Brussel en Amsterdam was er noch huiver, noch...Bij het luisteren naar haar stem zie je alles gebeuren, en krijgt Schönbergs stuk een kracht en een spanning die de luisteraar meteen naar de laatste noten voert...Nu Amsterdam nog maar eens bewezen heeft welk een sterk stuk Moses und Aron is, kan je alleen maar hopen dat het een vanzelfsprekend stuk wordt, met een plaats binnen het gangbare repertoire