Archief Etcetera

1006 document(en) met "Je" • Resultaten 641 tot 660 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 45, April 1994 • Pieter T'Jonck • Dossier: de jonge groepen
Daarvoor heb je toch een sympathiserende, maar kritische buitenstaander nodig, want je ziet jezelf niet bezig terwijl je werkt...Als er eens iemand een keer komt kijken tijdens het repetitie-proces, dan zal je als beginneling erg op je hoede zijn; je wil vooral niet te veel in je kaarten laten kijken, omdat je niet zo zeker van...Daaruit ontstaat gemakkelijk het gevoel dat je niet bestaat als je niet gezien wordt, als er niets over je verschijnt

Nr. 46, Januari 1994 • Bruno Koninckx • Peter De Graefs Ombat
Positief gesteld kan je zeggen dat Peter De Graef technisch zo goed acteert en vertelt dat hij de toeschouwer helemaal in de ban houdt...Maar af en toe gaat hij een beetje over die scherpe lijn: dan komt zijn techniek meer naar de oppervlakte en heb je het gevoel dat hij op effect speelt...Deze schoonheidsvlekjes doen echter geen afbreuk aan het geheel: in Ombat dompelt Peter De Graef je gedurende bijna een uur onder in een uiterst verkwikkend theatraal bad

Nr. 46, Januari 1994 • Stefan Hertmans • De Nijinski-gedichten van Stefan Hertmans
vangt hij blauwe vogels als hij zich beweegt (...)" -, je vindt het allemaal terug bij Hertmans, zorgvuldig verspreid over een cyclus die een langgerekte, uitgestelde dood evoceert; een ingenieuze ars

Nr. 46, Januari 1994 • Hildegard De Vuyst • "Wat vroeger was is nu voorbij"
Die spanning en inspanning, de concentratie of het gebrek eraan; je kan er als toeschouwer weinig achter zoeken, of veel, tot en met het grote utopische verlangen naar wereldharmonie...En de instrumenten stop je al evenmin weg

Nr. 46, Januari 1994 • Fred Six • De kaap genomen
actuele denkveld groot is, en die je in een lijvig naslagwerk graag in een kader zou willen afdrukken

Nr. 46, Januari 1994 • Pieter T'Jonck • De erotiek van een pas die danspas...
En dat zowel als je het wil hebben over een individuele voorstelling als wanneer je probeert de essentiële betekenis en werking van het fenomeen te betrappen...Anders gezegd, je kan dan wel de illusie hebben dat een dansvoorstelling je rechtstreeks aanspreekt, die ogenblikkelijke begrijpelijkheid blijkt een "verborgen agenda" te hebben, een reeks leeskaders...leest, onderga je de ene aha-erlebnis na de andere, ontdek je onverwachte gezichtspunten, of zie je hoe hardnekkig bepaalde opvattingen over de generaties heen het denken over dans blijven kleuren

Nr. 46, Januari 1994 • 
Waardoor je daarbij vooral getroffen wordt, is de humaniteit die uit deze opera spreekt: de dromen, verlangens, fouten en mislukkingen worden door de muziek niet toegeschud of opgeblazen, zij krijgen...het voorspel zie je geen echte rechtbank waarin Grimes zich moet verantwoorden óver de dood van zijn leerjongen...Opnieuw nieuwsgierig Als je als toehoorder door een voorstelling opnieuw nieuwsgierig wordt naar werk dat je al vrij goed meende te kennen, dan heb je een belangrijke avond meegemaakt

Nr. 46, Januari 1994 • 
Bij Vere vergelijk je automatisch met de interpretatie van Peter Pears, voor wie dè rol geschreven werd

Nr. 46, Januari 1994 • Gunther Sergooris • Peter Grimes in de Munt en Billy...
Door zijn voorstellingen word je opnieuw nieuwsgierig naar werk dat je al vrij goed meende te kennen, vindt Gunther Sergooris...Waardoor je daarbij vooral getroffen wordt, is de humaniteit die uit deze opera spreekt: de dromen, verlangens, fouten en mislukkingen worden door de muziek niet toegeschud of opgeblazen, zij krijgen...Opnieuw nieuwsgierig Als je als toehoorder door een voorstelling opnieuw nieuwsgierig wordt naar werk dat je al vrij goed meende te kennen, dan heb je een belangrijke avond meegemaakt

Nr. 46, Januari 1994 • Johan Thielemans • Op zoek naar Patrice Chéreau
Belangrijker dan al deze beschouwingen bij een carrière, is de vraag of je in de verschillende artistieke activiteiten van Chéreau de hand van dezelfde persoonlijkheid kunt onderscheiden...Voor Chéreau is dit een maffia-familie, met als spil niet een godfather maar een dominerende moeder (in film termen kan je haar als pendant zien van de Bloody Mama uit Roger Cormans gelijknamige film...Het verhaal is een moordend complot, zodat je als kijker geen enkel ogenblik rustig kunt toekijken, omdat je nooit weet wie een dolk zal trekken of een keel zal oversnijden

Nr. 46, Januari 1994 • Geert Opsomer, An-Marie Lambrechts • De 'historische' stap van de KNS naar...
Etcetera: Je hebt bij je benoeming tot directeur van de de KNS bedongen dat je meteen voor zes jaar aan de slag kan...Je zit met je dromen, je verlangen als kunstenaar - gesteld dat ik een kunstenaar ben - je wil theater maken dat niet voorspelbaar is, dat voeling heeft met de realiteit, dat ook volks mag zijn...Als je klaar bent met je repertoire en als je even de knop van de financiën omdraait, kan je soms vaststellen dat daar niks bij zit waar eens mee gelachen kan worden

Nr. 46, Januari 1994 • Eddie Vaes • Lissabon 94 - Antwerpen 93
Weliswaar richtten beide participanten een vennootschap op, de Sociedade Lisboa 94, maar je ontkomt niet aan de indruk dat de rechtsteekse invloed van stad en staat tot in de kantoren van Lissabon 94...Dat merk je ook aan het team dat, anders dan bij Antwerpen 93, voor een groot deel afkomstig is uit de nationale of stedelijke administratie...Waar je in Antwerpen werd bedolven onder de informatie en er op straat niet naast kon kijken is er in het straatbeeld van Lissabon nauwelijks iets dat naar het cultuurjaar verwijst

Nr. 46, Januari 1994 • (advertentie)
En als je als lezer merkt dat zo'n kunstenaar een levend mens is, gaat ook z'n werk meer leven...Zo krijg je vanzelf een bredere kijk op kunst...En is dat niet het minste wat je van een kuituurcafé mag verwachten

Nr. 46, Januari 1994 • Marleen Baeten • Engelengezang uit de hel
En wat kan daar anders uit voortkomen dan een nationalistisch lied (derde oven)? Veel tijd om je te ergeren aan zoveel doorzichtigheid krijg je niet...Lichaam Wanneer je je hoofdzakelijk laat leiden door opbouw en tekst ben je snel geneigd dit een typisch Duitse produktie te noemen...Je vraagt je af wat een mens zo kan afstompen dat hij zijn existentiële fierheid verliest

Nr. 46, Januari 1994 • Herman Asselberghs • Dar A Luz' Tight Right White
wil gewoon beroemd zijn, hij houdt van succes en dat inhaleer je in grotere dosissen indien je ook voor blank doorgaat

Nr. 46, Januari 1994 • Johan Thielemans • Een festival met kinderziektes
Uit de interviews deed je de indruk op dat er driftig heen en weer gevlogen was, om te kijken en te keuren...de bioscoop kon je vernemen wat voor merkwaardige persoonlijke geschiedenis de man achter zich had, maar dat maakte zijn optreden (een stukje traditioneel China, leuk en virtuoos, uiterst geschikt...Filosofie Je kan nog een tijdje doorgaan met de missers op te sommen (op mijn lijstje staan nog Nordey, Ronconi en Groupov), maar belangrijker is het om een filosofie voor een festival op te

Nr. 46, Januari 1994 • Janine Brogt • Hèt theater bestaat niet meer en dè...
De jaarlijkse rede van de President van de Verenigde Staten over de toestand van zijn land, fungeert als een parmantige vlag voor de vraag: "Wat vind je van het theater op dit ogenblik - gaat het een...Dat is veel minder dan één procent, je kunt niet eens met recht van het topje van de ijsberg spreken...Het theater kan grenssituaties creëren, waarin een buiten-theatrale werkelijkheid zo snerpend en pijnlijk aanwezig is, dat je niet meer weet of je ernaar kunt en wilt kijken, zoals in de laatste

Nr. 46, Januari 1994 • Marianne Van Kerkhoven • Het theater ligt in de stad en...
Waar het mij om gaat is het zeer actuele probleem van wat kan/mag 'uitgebeeld worden' en wat niet - en hoe je dat 'niet' dan moet invullen

Nr. 46, Januari 1994 • Wim Van Gansbeke • Portret van de recensent als provocateur
Je wordt tenslotte wat je wil als je onnadenkend genoeg bent om het te willen en ambitieus genoeg om het te worden...vrienden, die het goed menen maar het slecht uitdrukken en zonderlingen die misschien wel begrepen hebben waar het je om te doen was maar het vergeten zijn...Kunstenaar word je uit genialiteit, waaruit visie voortvloeit, dramaturg word je uit vermoeidheid, directeur uit verveling of tijdgebrek

Nr. 46, Januari 1994 • Johan Wambacq • Geachte lezer,
De redacties van de drie bladen vragen zich af of dat nou wel een goed idee is, en of de tijd er rijp voor is. Dat soort dingen kan of mag je niet forceren