Archief Etcetera

877 document(en) met "T...JE MOET EEN" • Resultaten 641 tot 660 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Eric Min • Een kille ochtend in Rue du Progrès
toren te herontdekken 'als een objet trouvé dat je plots intrigeert en je een hele wereld opent (...) iets dat in een onnatuurlijke context -zoals deze waarin de Martini aan de rand van de Noordwijk...Jongeheer De Kuyper zocht er naar een plek om te flaneren maar ontdekte dat de passage - het woord is veel te groot - eerder een omweg was, een labyrint zonder begin of einde dat je steevast de...Er is trouwens niets zo deprimerend als een plek die nadrukkelijk als een gonzende bijenkorf is ontworpen en er dan troosteloos bij blijft liggen'. Wel kon je er met de auto tot bij je kantoor rijden

Nr. 58, December 1996 • Pol Arias, Claire Diez • Je t' aime, moi non plus
De taalgrens wordt dan niet meer als 'afdamming' gezien maar als een 'mogelijkheid om iets anders te ontdekken'. Een frisse nieuwsgierigheid die resulteerde in een drietalig jaarboek...Vandaag is het voor een Franstalige programmator gemakkelijker een voorstelling uit Dakar te ontvangen dan met een kunstenaar uit Antwerpen te werken...Op 19 september 1945 werden er twee nationale theaters opgericht, een Vlaams en een Frans

Nr. 58, December 1996 • Eva van Schaik • Een dure misser
Moet die draagtijd als een symptoom worden opgevat...Nog altijd moet de Vlaamse theaterdans een naslagwerk met repertoire- en 'tableau de la troupe'-overzichten, choreologie en zelfs een bibliografie of register ontberen...Wil je je eigen boot in het in- ternationale vaarwater van ballet vormen dan moet je eerst die nederige nieuwsgierigheid naar de historische canons en codes opbrengen

Nr. 58, December 1996 • Myriam Van Imschoot • Een salon van weigeraars
juister: mijn geloof in een politiek-vrije behandeling van de dans - misschien van meet af aan een fabeltje -heeft een knauw gekregen...Wanneer er weinig geld voorhanden is, dan moet je daar spaarzaam mee omspringen...Eenmaal erkend kun je een choreograaf niet zomaar meer terugtoveren in de wolk van de danswerkplaatsen

Nr. 58, December 1996 • Jef Aerts • Het toneel, de woede en het sociale...
Hoe kan je nu dè 'exploitatie' van kinderverdriet aan anderen verwijten in een artikel waarin je zelf het werk retrospectief tracht te legitimeren vanuit de recente ontwikkelingen...duidelijkheid van het conflict: wanneer je als toeschouwer niet door de problematiek geraakt wil/kan/wenst te worden, blijft er voor de verbeelding enkel een mager skeletje over...Het zij gezegd: wie niets van heldere statements en een bikkelharde aanklacht moet weten, of wie dit moeilijk in het vakje theater kan plaatsen, zal van One 2 Life als toneelproductie niet veel willen

Nr. 58, December 1996 • De Grootinquisiteur • Manifest
Een steeds opnieuw te volvoeren (en te hermaken) daad werd verward met een gebruiksvoorwerp, een zich adresserende daad verwerd tot een gedrag dat zich, als een ding, laat bekijken...Stel u een podiumkunstenaar voor die, vergetend dat theater een vorm van goed praten is, denkt dat podiumkunst goedgepraat moet worden en die beweert dat hij niet speelt, of dat hij slechts voor...beeldende kunsten past (je mag kijken waar je wil, wanneer je wil, en je mag ook naar buiten om een pintje gaan), of dat lijkt te passen bij de bioscoop- en videopraktijk

Nr. 58, December 1996 • Pascal Gielen • Off-Side
Dat is een tragisch randverschijnsel van een uit de hand gelopen professionalisering...acteerstijl tot een ogenschijnlijk nulpunt...Zo stelt bijvoorbeeld Spoken Word (een programma waarbij vooral rockmuzikanten zoals Nick Cave, Henry Rollins, Blixa Bargeld een performance geven die los komt te staan van hun normale

Nr. 58, December 1996 • Marleen Baeten • Gesprek met Guy Cassiers
Bovendien krijg je een grotere dynamiek als je vooraf weet: binnen die vijf jaar moet het gebeuren...Maar eigenlijk hangt het werken vanuit de artiest niet samen met of je nu een kunstencentrum of een gezelschap bent...Etcetera: Denk je dan aan een initiatief als De Onderneming, waarbij Maten, De Vereeniging en Ryszard Turbiasz samen een subsidieaanvraag indienden als gezelschap

Nr. 58, December 1996 • Marianne Van Kerkhoven • Waar zijn we mee bezig?
Hoe zou je vandaag nog kunnen overtuigen met een of ander kritisch betoog als je in die kritiek jezelf buiten schot laat...Beseffen wanneer men ophouden moet, is een zeldzaam maar duidelijk bewijs van oprechtheid als onderdeel van ware menselijke grootheid...niet een eerste politieke daad, - wat maatschappelijk gezien ook je opdracht is - : je werk goed doen, je eigen zaken zuiver houden

Nr. 59, Maart 1997 • Marleen Baeten • De bezem van de tovenaar
Toch kan je er niet omheen dat een schouwburgzaal met zijn pluchen zetels en balkons een grote aantrekkingskracht uitoefent op kinderen...Fantasie is niet meer of niet minder dan een manier van omgaan met een wereld en een leven waar je nooit echt greep op krijgt...Een vast gezelschap heeft voordelen, maar het moet in de eerste plaats kwaliteit te bieden hebben, ook (of beter gezegd: zeker) in een grote en dure infrastructuur

Nr. 59, Maart 1997 • Marianne Van Kerkhoven, Pascal Gielen • Het kostbare theaterarchief van de BRTN
Vandaag is het makkelijker geworden, maar je komt op een enorme, verzadigde markt terecht waar het misschien niet meer zo duidelijk is welke vragen je moet stellen en hoe je ze moet beantwoorden...Carlos vond dat je theater gewoon moet registreren met een vast kader en zonder de minste subjectiviteit...Als je bij een belangrijk auteur komt voor een interview, ben je niet meer de enige

Nr. 59, Maart 1997 • Dirk Lauwaert • Het slechte geweten geafficheerd
De theateraffiche is eerst de aanduiding van een plaats en een tijd en pas dan van de voorstelling zelf: daar en dan ga je dat kunnen zien, in die volgorde...Die gecomplexeerde relatie tot de eigennaam lijkt me te wijzen op wrevel tegenover ieder repertoire -maar hoe moet men dan zelf met het eigen oeuvre omgaan dat onherroepelijk een repertoire wordt...Een gesubsidieerde en gesponsorde cultuur is tegelijk de publieke bekentenis van haar radicale fragiliteit én moet die fragiliteit negeren omwille van de subsidie en sponsorgelden

Nr. 59, Maart 1997 • Patrick Allegaert, Marleen Baeten • Machinerieën van geborgenheid en angst
De filmacteur moet alleen maar zichzelf spelen; de theateracteur moet een rol neerzetten...de roes verlies je je in een andere realiteit dan de dagelijks geldende; je overschrijdt de grenzen van het regulerende bewustzijn...De minuscule verhaallijntjes worden niet tot het einde toe uitgewerkt; je moet er zelf je verhaal bij maken

Nr. 59, Maart 1997 • Kurt Vanhoutte • Wat doe je na de begrafenis?
Een even evidente als sluwe strategie tekent zich af, waarbij de 'vaststelling' dat we in een hyperreële malaise zijn terechtgekomen ex negativo een bepaald realiteitsprincipe moet funderen...Je kan je inderdaad afvragen wat er ten lange leste zo revolutionair is aan het poneren van een eigen gelijk wanneer de maatstaf van dat gelijk door de heersende media gecreëerd wordt...verslaafd, de ander een mislukt schrijver - elkaar gepassioneerd te zoenen ('Ik hou van je / Ik ook van jou / Ik wil een kind van je / Ik ook van jou). In de extreme verdichting van de conflicten en de

Nr. 59, Maart 1997 • Adri De Brabandere • Een siderale kilte
Geen wereld van passie, verlangen of expressie, maar van extase en fascinatie, een wereld die je een kille duizeling bezorgt...Een pirouette is een echte pirouette, een sprong is een echte sprong...Van onderscheiden momenten kun je nooit een beweging maken, al heb je er in een tijdspanne oneindig veel

Nr. 59, Maart 1997 • Marianne Van Kerkhoven • Het verdwijnen
Gezelligheid' moet je bij hem inderdaad niet zoeken...Het onmogelijke doen: tegen de zwaartekracht optornen, het worden achterhalen, verdampen... 'Je overleveren aan de transparantie van het lichaam,' zegt Forsythe, 'een gevoel van verdwijnen...Kan je vastlopen in professionaliteit, in een soort van overprofessionalisering

Nr. 59, Maart 1997 • Myriam Van Imschoot • Forsythe met friet
Je zou je door minder laten opjagen, maar Forsythe beantwoordt de vragen met een ontstellend gemak, tussen een hap en een slok door, nu eens zeer abstract pratend over 'separate models of body...Forsythe: Roland Barthes zei het al: 'ook het natuurlijke is een culturele categorie'. Dat moet je erkennen...Dan zou je van je stoel willen springen en roepen: 'kom dan, geef je, ga er nu eindelijk eens tegenaan'. Deze reflex is allicht een stille erkenning van het feit dat er in de perceptie van een

Nr. 59, Maart 1997 • Christoph De Boeck • Politiek theater?
zien een plein waarop een skater iemand hardhandig wegduwt, een jongetje een mindervalide uitlacht, een jonge zwarte Michael Jackson speelt, iemand die zichzelf ophangt, een bezeken, brullende man...Je moet met andere woorden werken met de wapens van je vijand...Waarom dan een lege tekst als die van Dirk Opstaele als manifest van dit nummer (met als enige boodschap dat theater 'levend' moet zijn - god, wat een inzicht - en daar flink wat retoriek omgewonden

Nr. 59, Maart 1997 • Marianne Van Kerkhoven • In het brandpunt
Het is alleen door het jarenlang te werken op locaties dat je het verschil gaat zien tussen spelen in een theater en spelen daarbuiten, dat je ervan overtuigd raakt dat je niet meer in een theater wil...Je moet je afvragen hoe je je verhoudt tot die man die naast je bezig is met die pakjes...Je kan die mensen immers verontrusten, je gaat hen voorspiegelen dat er met hun leven méér mogelijk is. Dat anderhalve maand in een andere wereld vertoeven kan ook een verschrikkelijke ervaring zijn

Nr. 59, Maart 1997 • Tuur Devens • In de piste van verbeelding
Twee mannen verschijnen: een langharige trekt een kale op een groot wip-object de piste in. Een vrouw komt op met twee kaarsen...Het zijn nog altijd privéscholen die een beetje geld van stad en provincie krijgen, en waarvoor een student flink moet betalen...Elk gezelschap werkt op zijn eigen manier aan een theatervorm die je maag en buik vreselijk kan doen kriebelen