Archief Etcetera

877 document(en) met "T...JE MOET EEN" • Resultaten 661 tot 680 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 60, Juni 1997 • Ronald Geerts • Dictionnaire du théâtre van Patrice Pavis
Dat staat garant voor urenlang heen en weer bladeren, waarbij je altijd meer ontdekt dan wat je zoekt of tot je verrassing uitkomt waar je helemaal niet naar toe wou...Het gedeelte rechts van het toneel'). Je kan echter ook op een heldere manier kennismaken met de huidige stand van zaken in de theaterwetenschap...Aan de hand van de drie versies van de Dictionnaire du théâtre krijg je een mooi beeld van hoe de theaterwetenschap en het theater zelf sinds de eerste uitgave in 1980 geëvolueerd zijn

Nr. 60, Juni 1997 • Jef Aerts • Het contaminerende spreken
Voor Emilia zelfs een 'stomme neger'. Het is soms vreemd om geconfronteerd te worden met wat je al lang wist...Nu zou je kunnen denken dat zo'n ding -in dit geval meestal een multiculturele productie - binnen de podiumkunsten eindelijk een plek vindt waar het zich kan nestelen...Daarom mag het belang van een voorstelling als Kakkerlakken niet onderschat worden: ten eerste, omdat de problematiek van de illegalen (een sub-subalterngroep zou je kunnen zeggen) rechtstreeks door

Nr. 60, Juni 1997 • Griet Op de Beeck • De traagheid die twijfel toelaat
Als Tom van Dijck in de slotscène van Over de dorpen Handkes woorden uitspreekt, terwijl hij van op een trapje kastanjes in een emmer gooit, is dat van een dergelijke luciditeit dat je niet meer weet...Een langgerekte omhelzing Ook Woyzeck is een tekst die je makkelijk ontglipt, o.m...wordt een verhaal waar je als toeschouwer in meegaat als een kind in een sprookje; en het is tegen dat meegevoerd worden dat je je dan weer verzet

Nr. 60, Juni 1997 • Clara Van den Broek • Pleidooi voor de tweede e
Il faut que je vous dise que je peux contrôler mon corps,' schrijft Greco in een manifest dat hij samen met de Nederlandse regisseur Pieter C. Scholten samenstelde, maar ook: 'Il faut que je vous dise...Door de belangrijke plaats die de Butoh-danser inneemt in de voorstelling - hij wordt gepresenteerd als een juweeltje in een juwelendoosje - verraadt de choreografie een zekere hang naar het exotische...brengen de breakdancers van Hush Hush Hush een spektakel dat je meemaakt

Nr. 60, Juni 1997 • Rudi Laermans • De denkbeeldige lichamen van Meg Stuart
Het enige richtsnoer was een vaag ideaal, zoal niet een fantasma tout court: 'hier moet iets bijzonders gebeuren', 'vanavond moet iets ongewoons plaatsvinden'. Crash Landing stond kortom onder een...Hoe dit verder ook zij, een beeld 'is' er omdat alles op z'n plaats schijnt te vallen, overeenkomstig een onzegbare wetmatigheid, een onhoorbare en toch duidelijk aanwezige ('je ziet het toch...Een andere scène: een man - Gary Hill -gaat, gezien vanuit het publiek, vooraan rechts op de scène op een stoel zitten, en begint vervolgens op een gedesarticuleerde manier uit een schrift een Engelse

Nr. 60, Juni 1997 • Katie Verstockt • Dans/tijd
Een beweging uitzetten in de ruimte, dat kan je je visueel en concreet voorstellen, dat kan je uittekenen desnoods...Ook voor die juiste verhoudingen zijn nog geen formules bedacht (ruimte/tijd = tijd/ruimte ?). Eerlijkheidshalve moet daar nog een 'dimensie' aan toegevoegd worden: die van de energie, die...juiste proporties de vorige elementen een 'geladenheid' moet verlenen

Nr. 60, Juni 1997 • Pol Arias, Marleen Baeten • Van kermisspelers en religieuze spelers
De regisseur maakte zijn huiswerk, hoewel je je daar omwille van de hoge productiedruk ook niet te veel van moet voorstellen...Hersenschimmen - Kaaitheater / Jerome de Perlinghi Hersenschimmen Etcetera: Hersenschimmen, waarin je onlangs te zien was, is een heel ander soort voorstelling dan we van je gewend...Niet dat ik iets tegen de grote zaal heb, maar het is een warme ervaring om in de intimiteit van een kleine ruimte te mogen werken, waar het publiek bij wijze van spreken bij je aan tafel zit

Nr. 60, Juni 1997 • Marianne Van Kerkhoven • Een sculptuur van sneeuw
Brulin: 'Teirlinck was een enorme persoonlijkheid, een universele geest die je verstand opentrok; een groot verteller ook: je hing aan zijn lippen...Je moet aan het werk blijven, maar dat waar je eigenlijk van droomt kan je in dat bestel niet realiseren...Als je met dat soort materiaal werkt heb je natuurlijk geen publiek: ook dat moet je dan maken

Nr. 60, Juni 1997 • Luk Van den Dries • De Vere: theater zonder veel cinema
Dat alles in het teken van een voorlopigheid waarin je dat publiek van die toevallige avond hier en nu voor je werk moet zien te winnen...Alleen, dan moet je wel de tijd nemen om in een oeuvre binnen te dringen...Eerder kijk je mee op de werf van toneelspelers, zie je hoe acteurs zelf worstelen met materiaal, maak je het plezier mee van een zichtbare fascinatie, het vechten om ruimte, het missen van een pointe

Nr. 60, Juni 1997 • Geert Opsomer • Geschiedenis en theater: de speler en de...
een poging om zoals Michel Foucault, in het volle besef dat je ficties maakt, onze moderniteit op een zodanige manier te ervaren dat we er veranderd uit te voorschijn komen (Foucault over het...Het is een weg die naar ons gevoel vroeg of laat moet aansluiten bij premoderne theorieën van de retoriek en de ostensie...Eerder een théâtre de variétés dan een materialistisch-episch theater à la Benjamin/Brecht, een theater van het anonieme à la Braudel of een theater van de wantrouwige geschiedschrijving à la Foucault

Nr. 61, Januari 1997 • Jan Goossens • Moderne opera in Salzburg?
Bovendien was de muzikale leiding in handen van Sylvain Cambreling, een echte specialist van het werk, die er enkele jaren terug nog een uitstekende versie van bracht in Frankfurt in een regie van...Iemand als Wilson kan je natuurlijk moeilijk een gebrek aan visie verwijten...naoorlogse Westerse theater zo een revolutionaire invloed uitoefende, jammer genoeg in zekere zin een gemakkelijk voorwendsel geworden om een echte confrontatie met en interpretatie van de klassieke werken die

Nr. 61, Januari 1997 • Roel Verniers • Postkaart uit een instelling
Een stand van zaken zoals je vanuit de kinderkolonie een postkaart opstuurt richting thuisfront: 'Alles goed, veel spelletjes en lekker eten...Af en toe voel je dat het voor een acteur, en bij uitbreiding een heel gezelschap, noodzakelijk is dat stuk te spelen en wel zó...Het beklemmende gevoel dat je je in de positie van de vetgans bevindt: een trechter in de strot en slikken zonder stoppen

Nr. 61, Januari 1997 • Griet Op de Beeck • 'k Moest alleen JA zeggen
Wat je ook zou kunnen zeggen is dat deze De Soldaat-Facteur en Rachel een toonbeeld is van wat theater net niet moet zijn...Het is een tekst die ontroert zonder sentimenteel te worden, die direct durft zijn zonder in drammerigheid te vervallen, die loopt als een trein waar geen stoppen aan is, een trein die je willens...wat wil je als de hoofdfiguur een regisseur-schrijver is die een opera probeert te maken; 8. een man en een vrouw en nog een man die de broer van die man blijkt te zijn, en dan een gesprek

Nr. 61, Januari 1997 • Marianne Van Kerkhoven • De drager van het verhaal
deze context kunnen we een onderscheid maken tussen die teksten waarin er nog een geloof aanwezig is, dat het leven in zulke mate hanteerbaar en controleerbaar blijft, dat een sluitend verhaal...Een dergelijk gebeuren kan niet meer beschreven worden vanuit één centraal perspectief; om over een dergelijk drama te kunnen rapporteren moet de 'hiërarchie van betekenis' gedeconstrueerd worden...Je zou het persoonlijke relaas van zeer veel mensen kunnen verzamelen: een collectief auteurschap, diverse blikken, niet 'tegen' maar 'naast' elkaar; een theater van de nieuwsberichten, waarvan het

Nr. 61, Januari 1997 • Eda Cufer • Over een boom, een varken en steenkool
Wanneer je de mijn weer verlaat, neem je een douche en trek je je eigen spullen weer aan...Als je naar een voorstelling van En-Knap kijkt, communiceer je niet met betekenissen, maar met pure vormen die je probeert te herkennen in soortgelijke, persoonlijke ervaringen, om ze opnieuw te...Bijvoorbeeld het gevoel van lichamelijke opluchting bij het kijken naar een slang wanneer je je angst hebt overwonnen, of het louterende effect bij het kijken naar een zware rotsblok die je in een

Nr. 61, Januari 1997 • Eric De Kuyper • Rendez-vous manqués met Hans van Manen
Op mijn vraag of hij een klein scène op muziek van Offenbach - een soort Einlage -wilde choreograferen, ging hij niet in. 'Dat moet je zelf doen,' zei hij...Je moet de middelen daarbij goed inschatten; en weten wat je wel en wat je niet kunt...Verder - op het vlak waarop je zelf niets kunt doen, waar je overbodig bent - is scheppen vertrouwen schenken: aan de techniek, aan de medewerkers, aan je acteurs... Esthetiek is een kwestie van

Nr. 61, Januari 1997 • Lieven De Cauter • Schouwstukken van Nadine Tasseel
Maar, nu ik toegestemd heb om er toch maar een korte inleiding bij te schrijven, moet ik toegeven dat ik niet zo onmiddellijk kan zeggen wat ze zeggen, wat ze vertellen, waarover ze nu precies gaan...Je ziet althans de spanning niet van haar spieren, ze lijkt er vredig te hangen in een bevroren moment...nagebeeld', als een herinnering aan een soort van beelden, die je alsmaar minder ziet

Nr. 61, Januari 1997 • Klaas Tindemans • Shakespeare en het pelliculetaboe
Shakespeare is een heilig auteur, zijn naam staat niet voor theatraal potentieel, maar voor een even heilige tekst, een verzegelde 'letterlijkheid'. Liefst voer je hem zelfs niet meer op...een Shakespeare-script moet je geen rechten meer betalen...Als je de desintegratie van gevoelens en verlangens wil tonen, door beelden te verbrokkelen en stijlcitaten te vermengen, dan moet je je niet bezighouden met dramaturgische futiliteiten: een L.A

Nr. 61, Januari 1997 • Marleen Baeten • De kunst van het herinneren
En je weet dat je op de lange reis die je voor de boeg hebt, om wakker te blijven bij het geschommel van de kameel of de jonk, één voor één al je herinneringen op zult roepen, en dat jouw wolf een...Maar hoe leef je verder met de geschiedenis, met doden die je dierbaar zijn, met een omgeving die verdwenen is? Deze vraag houdt heel wat kunstenaars bezig, ook op Documenta X, waar juist de...Enerzijds creëert dat een band met de toeschouwer: een lichaam, een gezicht, en zeker de ogen vangen sneller dan wat ook de aandacht van een kijker of zelfs van een toevallige voorbijganger

Nr. 62, December 1997 • Marleen Baeten, Wouter Van Looy • Huisje kunst
Dat brengt met zich mee dat je je niet alleen in die evoluties kan gooien, maar dat je je ook voortdurend moet afvragen hoe je intussen ook decretaal in orde blijft,' zegt Barbara Wyckmans...Een eigen huis biedt een aantal praktische voordelen: het publiek moet niet voor elke voorstelling opnieuw zoeken naar de juiste locatie; een eigen huisstijl zorgt voor herkenbaarheid; je plant je...Marc Verstappen gaat nog een stapje verder en poneert dat een voorstelling op de eerste plaats boeiend moet zijn voor de ouders als je wilt dat ze ingang vindt bij de kinderen