Archief Etcetera

932 document(en) met "Iets op " • Resultaten 681 tot 700 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Klaas Tindemans • Wreedheid zonder grond
De indruk ontstaat zelfs dat heel de machtsontplooiing van Macbeth, alle doden die er vallen, op o zo fraaie wijze - wie sterft smeert wat bloed aan zijn gezicht, wast het af, gaat even aan de zijlijn...Het is niet de waanzin van een eenzame koningin, die - zoals de tekst kan suggereren - het gevolg is van het monopolie op de bloeddorst dat Macbeth langzamerhand had opgeëist...Om die zuivere waanzin lijkt het Lauwers te doen, in die mate zelfs dat hij er de dramatische voorgeschiedenis aan opoffert: tot op dat moment heeft hij enkel beelden getoond die sterk willen zijn, en

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Stefan Hertmans • De dans als onmogelijke figuur
meestal duidt op het feit dat een bepaalde norm werd overschreden en we dus dubbel zo goed uit onze doppen moeten kijken - en er wel degelijk iets veel belangrijkers op het spel staat dan wat het...verrassend naar iets verwijzen dat buiten de voorstelling zelf ligt (als perspectief naar een wereldbeeld, zeker, maar al evenzeer als kritisch beeld van hun eigen plaats in wat er op het spel staat) - deze...keer precies zo doet, netjes berekend om ons in het ongewisse te laten; op die momenten ontstaat iets wat ik alleen kan aanduiden als zure poëzie - zoals elke verwarring zuur en lekker kan zijn, iets

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Peter De Jonge • Revolte onder het promenadedek
Zowel Emperor Jones als Yank uit The Hairy Ape - hun namen zijn stoplappen op zich - zijn cartooneske figuren die blind blijven opboksen tegen de slagen die het noodlot hen uitdeelt...Helemaal alleen op scène - de kiosk die nu echt een kooi is - is Valk het doelwit, niet van pittoreske mysterieuze oerkrachten zoals voorgeschreven in de regieaanwijzingen van O'Neill, maar van de...verbonden is. Yank gaat op het vasteland op zoek naar genoegdoening: bij de kapitalisten van First Avenue, bij de politie, bij een vakbond

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Robin Steins • Een duik onder het oppervlak
tegenstelling tot de meeste van Puccini's opera's kent La Fanciulla del West - op de tenoraria Ch'ella mi creda libero e lontano na - geen bekende aria's. Wellicht verklaart dat het feit dat de opera...Het kan dan ook op zijn minst een tour de force worden genoemd dat Carsen met Tosca, Puccini's meest veristische opera, een zeer ironisch commentaar leverde op theatraliteit, en dat zonder het drama...Naar aanleiding van deze slotproduktie organiseert de Vlaamse Opera in Antwerpen op zaterdag 6 en zondag 7 oktober een colloquium rond de componist Puccini, waarbij er ook zal worden terugblikt op de

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Paul Demets • Graven in de enclave
Voor het boek besloot ik dan de drie personages elk hun verhaal te laten doen, alsof ze objets trouvés zijn: de één schrijft het op kassarolletjes, de ander spreekt het in op een cassette en Doortje...Daardoor ging ik beseffen dat een bepaald element voor mij een motor kan zijn: die vuilnisbak werkte als beeld door in mijn gedachten en riep op zijn beurt andere beelden op...Zij vinden het belangrijk dat ze voorstellingen kunnen maken die afgestemd zijn op de persoonlijkheid van de acteurs en op de authenticiteit van de tekst, ook in een ander taalgebied

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Josse De Pauw • Van saters en eiknimfen
De nacht beangstigt ons, we kruipen ervoor weg, diep onder de dekens, alles op dubbel slot...Satyr: Zij zitten opgesloten in de grotten en de hutten op de bergen...Iets zullen zij redden

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Kurt Vanhoutte, Marleen Baeten • De ingevroren theatertijd
Nu lijkt het moment aangebroken om alles op een rijtje te zetten, het epicentrum op te zoeken en achter de geïsoleerde reacties de algemene beweging te traceren die de recente subsidieregeling...Men speelde op veilig omdat men zo dacht te kunnen anticiperen op de ontoegeeflijkheid van het beleid...Meer bepaald in de subsidieregeling van 1993, die een reactie was op de realiteit die zich in de loop van de jaren tachtig had gevormd

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Pieter T'Jonck • Laat de kunst nu maar een bolhoed...
Ze is niet koud en wekt geen huiver, en ze grenst niet aan het sublieme...' Het monumentaal-zware van het dodenmasker wordt op zijn beurt weer in eerste instantie geduid, niet als iets wat ons...Het monumentale daarentegen beroept zich niet op de dood, maar draagt hem zwijgend mee en maakt iets duidelijk...Met als een impliciete conclusie dat er levenshoudingen bestaan (hebben) die met dit probleem niet afrekenen door te steunen op of verwijzen naar iets wat van buitenaf komt, door het te sublimeren, en

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Pieter T'Jonck • Als het centrum leeggelopen is
Jans' stelling dat de stad innig met het theater verbonden is (en vice versa), gaat voor dit theater uit de achttiende eeuw op een bijna letterlijke wijze op...Iets wat Jans ook heel goed weet, en dus haast hij zich verder in de tekst om dit monolithisch beeld op te breken in een meer complexe figuur - die van verschillende culturen die bij elkaar komen...desondanks een fundamentele vraag stelt: hoe komt het dat een zo optimistische tour de force om op voordien ongeziene wijze kunst, handel, wonen en werken in een mega-gebouw op elkaar te betrekken, nu zo goed

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Marleen Baeten • De samenleving maakt het theater mogelijk
Ze kijken nog te veel achter zich, naar datgene wat ze zeker niet willen: de dominantie van de tekst op de inhoud, van de geschiedenis op de actualiteit, van het woord op het beeld en het lichaam...Maar ik hoop en ik denk dat ze wel de maturiteit zullen bereiken om Shakespeare te ensceneren op een manier dat zijn stukken iets zeggen over de Tunesische, de Arabische en de algemeen menselijke...Naast het Nationaal Theater, dat kan rekenen op een vaste subsidie, subsidieert de staat een aantal privégezelschappen op jaar- of op projectbasis

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Natalia Jakoubova • De vrijheid van de toeschouwer
Het theater drong de toeschouwer in zekere zin een bepaalde visie op, ware het niet dat het tegelijk rekende op een onvoorwaardelijke band met het publiek...zijn inleiding op Amphytrion schreef Vasiljev: 'Op onze Russische bodem hebben we misschien als eerste afstand gedaan van de praktijk van het psychologische realisme, we hebben het systeem van...Zo ontdekte Joechanov op een bepaald moment dat de tuin met zijn bewoners de slachtofferrol vertolkt en op die manier de geschiedenis herhaalt van Orsmund, Osiris of Christus, de geschiedenis van dood

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Patrick Allegaert • Ontevredenheid is wat ons bindt
De stad is de plek waar je jezelf vindt, omdat je op jezelf aangewezen bent, waar individualiteit mogelijk is en waar je de kans krijgt om iets van je leven te maken...Want dat is de essentie van de komst naar de stad: dat je het bekende en het vertrouwde opgeeft,' zo merkt Anil Ramdas in De beroepsherinneraar en andere verhalen op...Op de avond van de tweede dag duiken plots ook netjes geklede straatmuzikanten en goochelaars op

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Paul Blondeel • Een bolle spiegel
de scène op het plein aan de St-Janskerk - de zogenaamde Parvis, die tot voor kort de vaste stek voor lokale drugdealers was...Opeens het besef: we bewegen ons op dezelfde manier, ik onderdrukt, zij voluit, als dansers in een choreografie van Meg Stuart...En kunnen we op die manier onze blik minder dwingend maken, tussenruimtes creëren waar onze stem zwakker en de hunne sterker wordt

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Eric Min • Een kille ochtend in Rue du Progrès
De stadsprojecten volgen er elkaar op: denktanken voor intellectuelen, het betere bergingswerk (Hotel Central redden, bijvoorbeeld) en iets om de jonge gasten van de straat weg te houden...Wanneer de jongste editie van het kunstenFESTIVALdesArts een gebouw - de Martini-toren op het Rogierplein - als een postmoderne totem binnenhaalt met twee publikaties en een tentoonstelling, bezegelen...Er klopte iets niet: de toren wekte een vaag gevoel van onverschilligheid op, hij sloeg niet aan, hij leek niet helemaal af en die indruk is blijven hangen toen het verval al aan de twintigduizend

Nr. 58, December 1996 • Hugo De Greef, Erwin Jans • Jukebox
Dat dit gebeurt op een nogal ongelukkige wijze, want te dwingend en niet gebaseerd op een natuurlijk gegroeide artistieke relatie, is uiteraard problematisch...Het ntg-bestuur moet goed begrijpen dat het een enorme verantwoordelijkheid heeft genomen door niet op het voorstel in te gaan...Alle woorden staan er weer op een rijtje: monotoon, uitblijvende vernieuwing, het naar believen op-vulbare woord 'repertoire', recuperatie, traditioneel, gebrek aan consequente artistieke visie

Nr. 58, December 1996 • Pol Arias, Claire Diez • Je t' aime, moi non plus
Balkon/Balcon Pol Arias Het viel de jongste tijd hoe langer hoe meer op dat Vlamingen de weg vinden naar het Maison du Spectacle-la Bellone, dat prachtige pand op de Vlaamsesteenweg...Hij noemt het dan ook een 'lange mars'. Terecht wijst hij op de invloed van Béjart en zijn Mudra-school op die Franstalige jonge dansgeneratie en hoe die op haar beurt alweer een nieuwe generatie...1976-1977 en 1979-1980 bracht Martine Wijckaert twee stukken van Hugo Claus, Pas de deux en Leopold II op de trappen van het Mausolée des Grenadiers, op de Cour d'Honneur van de oude kazerne Prins

Nr. 58, December 1996 • Eva van Schaik • Een dure misser
Meer problematisch aan de titel van dit kunstboek is het woordje 'dans'. Dans thuis, dans op het scherm of op de buis, dans op straat, dans in de kerk, dans op school, dans volgens de boekjes...Tot op heden heeft zich nog steeds niemand opgeworpen om de klassieke traditie op de assen Parijs-Kopenhagen en Londen- Sint-Petersburg/Moskou ook in Vlaanderen te conserveren...Op mij kwam het inhalen van die achterstand over als een onverholen gender-aanval op een gefossiliseerd rakende narcistische homo-erotiek waarvan met name de cultus rond het Ballet van de XXste Eeuw

Nr. 58, December 1996 • Myriam Van Imschoot • Een salon van weigeraars
dat kader vroeg co-organisator Vooruit aan Myriam Van Imschoot om een vervolg te schrijven op haar speech Hoge Bomen die ze twee jaar eerder op het Flemish Dance Platform uitsprak...Die vond dat Antwerpen op het vlak van dans ook wel iets mocht hebben...dansopvatting (wat kan omschreven worden als 'hedendaagse' dans). Op zich is daar vanzelfsprekend niets fout mee; alleen zullen we stilaan de impliciete canons moeten expliciteren om ze op termijn in vraag te

Nr. 58, December 1996 • Jef Aerts • Het toneel, de woede en het sociale...
op een vertrouwde - zij het feestelijke en erg volkse -locatie als de kermis, brengt een dialoog op gang die op een zeer efficiënte wijze de toe- Oleanna - Theater Antigone / R Holderbeke...Wellicht valt op deze manier uit haast iedere productie wel iets te halen dat als maatschappelijk accuraat bestempeld kan worden: de heldere groteske die Ceremonia - de toneelgroep rond Erik De Volder...Het verzet op het podium Als er echt zo weinig wegen zijn om in het theater op een (ook artistiek) interessante manier met politiek om te gaan, zou het dan niet veel eenvoudiger zijn om al het

Nr. 58, December 1996 • Marianne Van Kerkhoven • Luisteren naar wie niet wordt gehoord
spanningslijnen aangebracht en tot controversen geleid, die men op verschillende manieren heeft trachten op te lossen...De meest recente politieke gebeurtenissen in België hebben tot op heden geen directe weerklank gevonden op de scène, maar zeer veel andere maatschappelijke thema's komen wel aan bod...Het theater dat zich bij ons in de jaren '80 ontwikkelde, is in een meerderheid van zijn uitingen een op het individu en niet op het collectief gericht theater: de ontplooiing van de