Archief Etcetera

108 document(en) met "Franz Je" • Resultaten 61 tot 80 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 32, December 1990 • Inhoudstafel
28 Eenvouds verlichte waters Hoe sterf je vandaag in theater...52 In de Kroniek : Bruzzle '90, Trisha Brown in deSingel, Dirk Van Dijek (De Mensen-slinger), Franz Marijnen/KVS (Lange dagreis in de nacht), De Tijd (Casanova), Het Zuidelijk Toneel (Het Zuiden), Het

Nr. 32, December 1990 • Dirk Verstockt, Alexander Baervoets, Sigrid Bousset, Johan... • K R O N I E K
Voor hem is "het voelen van de lucht tussen je vingers en in je oksel" essentieel; het is belangrijk een poosje niet te denken, niet te begrijpen, en zich open te stellen voor datgene wat je van de...Mijn logisch argument daartegen is : als je zelf stom bent, hoe kun je dan ooit iemand intelligent spelen door alleen maar jezelf te zijn ?" Sean Connery in een interview in Knack, 22/08/1990...Die kan je alleen maar vasthouden als je een artistiek boegbeeld kan aantrekken waarmee acteurs willen werken ..." Eric Antonis in het Nederlands Theaterjaarboek 89-90 over de voorzieningen

Nr. 35, September 1991 • Sigrid Bousset • Gecanoniseerd experiment
Het nu-moment wordt ontkend door het volhouden van de illusie dat je greep kan krijgen op de wereld, op de wereld in een tekst...Voor je staat een man, die op vijfendertigjarige leeftijd doodop is, ontgoocheld, verpletterd onder de last van zijn eigen nietswaardige en ijdele ondernemingen; hij brandt van schaamte, steekt de...De bewerking van Perceval zegt het volgende: "(...) maar ik beweeg me voort als een schaduw / werken heeft geen zin meer / en het gefilosofeer en de liederen zijn van eergisteren / als je eens wist

Nr. 39, December 1992 • Janine Brogt • Hoezo repertoire?
Joe Chaikin kwam er met Woyzeck en Tenjo Sajiki en Franz Marijnen met zijn groep Camera Obscura...het Kattegat gaf het Werkteater geen voorstellingen maar 'werkavonden', waar je kniediep door het realisme waadde...de kleine zaal kun je praten of spreken, in de grote wordt tekst georkestreerd

Nr. 41, April 1993 • Benoît Vreux • Verandering en continuïteit
zodat Franz Marijnen een paar maanden later zelf naar Brussel reist om de trainingen van de jonge acteurs te leiden...Theater is in de eerste plaats een praktijk waarover je je moet bezinnen...en om de deuren van ministeries en kabinetten plat te lopen, goed wetende dat je kansen kunnen verkeren bij een eventuele val van de regering

Nr. 43, November 1993 • Johan Thielemans • Lezing zonder titel of: De vleugels van...
Als je nu toetreedt tot de selectiejury, ontmoet je een reeks van mensen die met het bovenstaande wel geen problemen zullen hebben, en die in stilte hopen dat de vanzelfsprekendheid van hun oordelen...die context begrijpen we beter het belang van het verschijnen van Franz Marijnen in Rotterdam in 1977 . Zijn spraakmakende produkties bij het Ro-theater betekenden dat je in Nederland weer uitbundig...Als Vlaming herken je niet alleen het milieu, de benepen ideologie, de psychische verminking, maar je wordt ook onmiddellijk aangesproken, want de poging om zich te ontworstelen, die Walschap in de

Nr. 43, November 1993 • Tuur Devens • Van poppenkast tot figurentheater
Je hebt het folkloristische poppentheater als bijvoorbeeld de Koninklijke Poppenschouwburg Van Campen in Antwerpen met zijn nostalgisch entertainment, of Toone in Brussel met een meer artistieke...Het kan een verwijzing zijn naar de manier van spelen, maar je kunt het ook opvatten als een knipoog naar het verhaal over Goethe, die de figuur van Faust in zijn jeugd door de poppenkast leerde...011/ 643049 Koninklijke Vlaamse Schouwburg Foto: Leo Van Velzen Koning Lear William Shakespeare vertaling: Hugo Claus regie: Franz

Nr. 44, Februari 1994 • Bart Van den Eynde • Koning Lear tussen afstandelijkheid en soap
Franz Marijnen beschouwt 1993-1994 als een 'overgangsseizoen'. Toch is er een indrukwekkend programma opgebouwd...Het begint heel mooi: met de eerste paar lijnen van King Lear als basis, maakt Franz Marijnen een scène van bijna een kwartier en zet de lijnen van de voorstelling uit...Je kijkt er naar, maar je wordt door het geheel emotioneel, intellectueel noch theatraal geraakt

Nr. 45, April 1994 • Johan Thielemans • Een wreed spel, gespeeld op de pianissimo's...
Daarom kan je bij deze vertoning het soort kritiek schrijven, dat je normaal bij de muziekrecensent vindt als hij de prestaties van elke zanger afzonderlijk onder de loep neemt...Je kan je afvragen of elke stembuiging het beoogde retorisch gebaar wel voor honderd procent dient...Nog te jong, zou je in de opera zeggen, een tenor die nog meer rijping, nog meer scholing, nog meer controle nodig heeft

Nr. 46, Januari 1994 • Johan Thielemans • Een festival met kinderziektes
Dat is erg bevreemdend omdat initiatiefneemster Frie Leysen op een lange ervaring kan bogen, zodat je niet verwacht dat op een reeks essentiële punten zulke foute beleidsbeslissingen zijn genomen...Maar goed, nu cultuur volgens de wetten van de marketing en het management moet gerund worden, moet je er al die krampachtige overdrijvingen maar bijnemen...Zo weet je als publiek dat een voorstelling in de KVS om 20 u. begint, maar om onverklaarbare redenen moest dat bij De Presidentes een half uur later zijn

Nr. 47, December 1994 • Jaak van Schoor, Dré Poppe, Hugo Van... • In memoriam: Rudi Van Vlaenderen
bepaalde kringen kwam je er gewoon niet mee binnen...Een korte tijd werd hij programmator bij de drama-uitzendingen van de toenmalige BRT, omdat je met het theater alleen je boterham niet kon verdienen...welke vorm je ook met Rudi samenwerkte, je kreeg ontzettend veel cadeau: vertrouwen, warmte, energie, een hoop talent, intelligente en relativerende bedenkingen

Nr. 48, Februari 1995 • Freddy Decreus • Franz Marijnen regisseert Oedipus/In Kolonos
Volgens Freddy Decreus kan je deze uitspraak als een leidmotief beschouwen van de dubbelproduktie waarmee Franz Marijnen zijn eerste volledig eigen seizoen in de KVS opende...Je kiest als regisseur niet alleen voor een sereen einde van een gruwelverhaal, maar je schrapt uit de vertaling die Claus in '71 maakte als geesteskind van Artaud...Lokte het sterke openingsbeeld je blik voor de eerste keer naar de verre trechtermond, dan zie je gedurende de gehele eerste tragedie op die plek de vrouw zitten

Nr. 48, Februari 1995 • Kurt Lannoye, Marleen Baeten • Interview met Minister Weckx
Wat het werken binnen de Brusselse, multiculturele context betreft, valt er ondanks hun onderlinge verschillen een mooie lijn te trekken tussen de KVS (nieuwe formule met Franz Marijnen), de Ancienne...De enige obstructie waar je eigenlijk van kan spreken is een tekort aan middelen, maar daar worden we voortdurend mee geconfronteerd...Je kan maar kritisch overleven in deze maatschappij als je die reflectie van de kunstenaar over het maatschappelijk gebeuren van vandaag, leert inzien, begrijpen, tot de jouwe maakt

Nr. 48, Februari 1995 • Johan Thielemans • Peter Sellars blijft verbazen
Doet ze dat niet dan krijg je de fletse, ondermaatse opvoering die in de maand november door Lidwien Roothaan in de Brusselse KVS geserveerd werd...Doet ze dat wel, dan sta je oog in oog met een grote theaterervaring...Als je dan achteraan in de zaal zit en op alle schermen de maan ziet dansen, krijg je de vreemde indruk dat het de acteurs zijn die op en neer deinen

Nr. 50, Juni 1995 • Johan Reyniers • Tournée générale!
Je hoopt dan ook dat dat zal gebeuren als je gaat kijken naar die andere manier om met Claus' vijfenzestig jaren om te gaan: ze spelen zijn werk weer eens...Terugkijken op dit seizoen doe je niet alleen met theater, maar evenzeer met een stapel kranteknipsels - waaronder nauwelijks enig meer beschouwend werk - en een aantal programmaboekjes, enkele zeer...Dat zie je meteen als je het weer zou gaan vertalen

Nr. 50, Juni 1995 • Johan Thielemans • Troje, of er valt niets meer te...
Nu zie je het scheuren en krimpen tot lompen...Solo Terwijl je bij het Ro Theater de wederwaardigheden van Hekabe volgt, realiseer je je plots hoe dicht dit onbekende stuk van Euripides bij de tekst van Koos Terpstra staat...Waarom om deze ene zwaar getroffen vrouw wenen, als je tot de bittere conclusie moet komen dat lijden de regel is. Als toeschouwer van dit schitterende stuk begrijp je achteraf niet waarom het

Nr. 51, Augustus 1995 • Peter Anthonissen • De realiteit opnieuw bekijken
Dat zou je kunnen bekijken als een beperking, maar meestal, als die keuze juist is, geeft dat stabiliteit aan de acteur om zich daar tegenover te plaatsen, en dan heb ik niets liever dan dat hij alle...Als dat juist verloopt, als daar de juiste keuzes zijn gemaakt, dan heb je al vijftig procent van je voorstelling...dat opzicht is heel dat stuk een nadenken over hoe je als individu tracht te overleven binnen een context die je langs alle kanten wordt opgedrongen

Nr. 52, Januari 1995 • Pol Arias • In Memoriam
Hoe langer je keek, hoe meer zaken je ontdekte in die gesloten ruimte waaruit niet te ontsnappen viel...Hij durfde horizonten weglaten, hoeken plaatsen waar je rondingen verwacht, soberheid opdringen waar kleur zich wil binnenwringen, open ruimtes of kaalslag aanbrengen terwijl je het meest intieme te...Zelf zal hij de première van Freuds laatste droom niet meer kunnen meemaken en kijken naar zijn zestiende decorontwerp voor regisseur Franz Marijnen

Nr. 53, December 1995 • Kurt Vanhoutte • De taal van de schouwburgen
een karig maar voorspelbaar decor van religieuze kitsch hoor je woorden, woorden, woorden...Het minste wat je kan zeggen is dat de tekstbehandeling de platitude 'de taal voor zich laten spreken' verwerkelijkt...Franjes Dialect verwacht je niet zo gauw in een produktie van Franz Marijnen

Nr. 53, December 1995 • Geert van Istendael • Doordringen tot het tragische
Als je werkt in zijn theatertraditie, zul je nooit, maar dan ook nooit doordringen tot het tragische...de tragedie maak je je volstrekt los van je eigen gegevenheden...Je kunt je goden niet achterlaten, iedereen, gelovig of ongelovig, sleept zijn leven lang zijn oude goden mee