Archief Etcetera

877 document(en) met "T...JE MOET EEN" • Resultaten 801 tot 820 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 72, Juni 2000 • Marianne Van Kerkhoven • Van archipels en satellieten
Indien er slechts om de vier jaar een aanpassing van de subsidiëring en van het beleid in de theatersector mogelijk is, dan moet dat moment om de vier jaar precies aangegrepen worden om veranderingen...pleidooi voor een subsidiëring van de individuele podiumkunstenaar wil hoegenaamd niet zeggen dat men plots geen groepen of ensembles meer moet subsidiëren en ook niet dat men elke bestaande structuur moet...De relatie tussen kunstenaars en overheid zal altijd een relatie zijn die op spanningen is gebaseerd: waar het artistieke en het economische elkaar raken, kan je sowieso vuurwerk verwachten

Nr. 72, Juni 2000 • Katrien Darras, Rudi Laermans • 'Voortdurend denken: ik wil stoppen, het is...
Je leert dan als regisseur ook hoe je een structuur moet opbouwen...Je komt de scène op, je zegt de tekst en je moet elke keer opnieuw het gevoelen hebben dat het de allerlaatste keer is. Dat geldt ook voor een goede kunstenaar...Dan kom je in een structuur terecht, moet je over geld spreken, over termijnen van vier jaar, van acht jaar

Nr. 72, Juni 2000 • Katrien Darras • 'Eigenlijk maken we volkstoneel'
En dat is wat je nodig hebt in het begin: je moet een duw krijgen die je het gevoel geeft dat je iets kunt, en dan vergeet je alles wat op het theater al voor jou gedaan is. Wat Matthias ons toen...Want ze kunnen wel zeggen: 'Je moet alles in blokken verdelen, je moet je woorden kleuren, je moet voelen'. En ruw geschetst ging het daar ook drie jaar over...De Schrijver: Het lijkt alsof het vanzelf gaat, omdat je alles nu op een afstand kunt bekijken en relativeren, maar ik kan je zeggen dat het nog iedere dag crisis en conflict is. En je denkt dat je

Nr. 72, Juni 2000 • Steven Engels • Claude Mauriac en Le temps immobile
Van een zoektocht naar een ultiem perspectief van waaruit de totaliteit van het leven kan worden overzien is hier geen sprake...Wie Le temps immobile ernstig wil nemen als een literair project, moet trachten Mauriacs autobiografische summa te begrijpen als een poging vanwege de auteur om de eigen geschiedenis te herschrijven...Een eerste analyse van het dagboek levert dan ook de geschiedenis op van een project dat zichzelf voortdurend herformuleert; het is de geschiedenis van een subject dat zich steeds op een andere manier

Nr. 72, Juni 2000 • Peter Anthonissen • 'Als je jong bent, is het witteridderschap...
En als je in een bestaand gezelschap terechtkwam, welk soort werk kreeg je dan...Als je er niet in gelooft, moet je het niet doen...Geleidelijk aan trek je je dan terug en op een bepaald moment ben je eruit

Nr. 72, Juni 2000 • Katrien Darras • Een Japanse Shakespeare uit Gent
Je moet niet weten wat je gaat vertellen of hoe je het zal doen, maar je moet materiaal hebben om over te vertellen...Je moet niet weten wat je gaat vertellen en je moet niet weten hoe je het zal doen...Je moet er steeds van uitgaan dat alles bruikbaar is. Maar je zet wel een systeem op en naarmate je meer ervaring hebt, kan je de gevolgen van dat systeem beter inschatten

Nr. 72, Juni 2000 • Peter Anthonissen, Dries Moreels • Een wiel met haakjes
Daarom kennen wij nu een muzikale esthetica die voor een groot deel op sturing gebaseerd is. Ga naar een kerk en je ziet een gesloten houten front...Volgens mij is dat kunst: je op een weg begeven waar je iets aangaat wat je je van tevoren niet had kunnen voorstellen...Wel, misschien moet je nu een wiel uitvinden waar haakjes aan zitten (lacht). Als de dingen minder vlug gaan, heb je de mogelijkheid afstand te nemen en je af te vragen of het wel goed is wat we doen

Nr. 72, Juni 2000 • Johan Wambacq • Wanhoop en weerzin, liefde en lust
Bij Decorte wordt er namelijk altijd tot een uur voor de première gerepeteerd en geraasd, de acteurs krijgen geen seconde respijt, alleen uit diepten van ellende kan kunst ontstaan, dat moet zo een...Theater moet rock 'n roll worden, moet 'snel en grappig' zijn, en weer een nieuwe Decorte is ons geboren: de comedian...Het scènebeeld is van een dwingende eenvoud, een beeld dat je niet vergeet

Nr. 72, Juni 2000 • Marianne Van Kerkhoven, Marleen Baeten • Een artiest moet in zijn parcours bochten...
Wat Dirk over Victoria zegt, loopt daar parallel mee: om die periode te kunnen continueren, zoals je in een bedrijf zou doen, moet je een bocht maken...Ergens komt er een punt waarop je wel moet institutionaliseren, waarop je je organisatie een vaste basis moet geven...Vandaag is de definitie van een festival zo immens breed geworden, dat je inderdaad Brugge 2002 ook een festival zou kunnen noemen, maar voor mij moet een festival altijd iets gebalds hebben

Nr. 72, Juni 2000 • KUNSTENAARS OVER HUN PROJECT
Als je een idee hebt voor een schilderij, heb je gewoon je instrumenten nodig en je kan onmiddellijk beginnen werken; als je een idee hebt voor een dansstuk, bestaat de kans dat je soms zes maanden...Als je niet wil dat je werk samen met dat van iemand anders op dezelfde avond wordt gepresenteerd, moet je wat men noemt een 'avondvullend' stuk maken, een term die niet erg concreet is, maar waarover...Maar wat de aanpak ook moge zijn, het meest verraderlijke is dat je deze beslissingen op een of andere manier moet nemen vóór je met het eigenlijke werk begint, zodat je kan 'uitleggen' aan je

Nr. 72, Juni 2000 • Dirk Lauwaert • Het Mechaniek van het Project
Een gebruikstekst zoals een jaarverslag, een juryrapport, een inventaris, een recept, een bijsluiter...Zo plaatst men de te beoordelen aanvrager (van een hypothecaire lening, een eindquotering, een subsidie, een huwelijksaanvraag, een therapie enz...De aanvrager moet zichzelf en zijn activiteit rechtvaardigen (hier knoopt het 'project' weer aan bij zijn eerste, utopische betekenis - maar in welk een schamele rol

Nr. 72, Juni 2000 • Inhoudstafel
Charlotte Vanden Eynde & Ugo Dehaes, Maarten Vanden Abeele 28 Een artiest moet in zijn parcours bochten kunnen nemen Marianne Van Kerkhoven en Marleen Baeten in gesprek met Dirk Pauwels en Hugo...De Greef 35 Wanhoop en weerzin, liefde en lust Johan Wambacq over het theateroeuvre van Jan Decorte 46 Een wiel met haakjes Peter Anthonissen en Dries Moreels in gesprek...met Horst Rickels 51 Een Japanse Shakespeare uit Gent Katrien Darras in gesprek met Arne Sierens 56 'Als je jong bent, is het witteridderschap aangenaam' Peter Anthonissen

Nr. 72, Juni 2000 • (advertentie)
je nu tranen in de ogen krijgt van ontroering of naar adem moet happen van het lachen: een optreden laat je niet los...Klassieke muziek, jong gitaargeweld, indrukwekkende theaterproducties of amateurgezelschappen: we geven het een hoofdrol

Nr. 73, Januari 2000 • Klaas Tindemans • Theater maken, theater leren
Dat die erkenning van de schijn vervolgens de mensheid naar één universele schoonheid moet leiden, dat is echter een stap te ver, als je kijkt naar de artistieke praktijken van vandaag...Dat is een aanfluiting van elke kunstzinnige pedagogiek, niet omdat kunst zo nodig met privileges moet overladen worden in onze maatschappij van de schone schijn, maar omdat de specifieke biotoop van...Ik wil eigenlijk pleiten voor een onderwijsbeleid dat uitgaat van het unieke karakter van het opleidingsterrein en niet van een veralgemeende functionele relatie tussen opleiding en beroep, een

Nr. 73, Januari 2000 • Marleen Baeten • Het gedachtenisgehalte van ruis
Hoe stel je het lijden van de concentratiekampen aanwezig in een dansvoorstelling, zonder af en aan te zeulen met dekens, te schreeuwen of krampachtige bewegingen te maken...Hoe geef je betekenis aan een huiveringwekkend verleden dat je niet zelf beleefd hebt...een medium met een permanent karakter (een tekst, een voorwerp, een gebouw, een monument) echt sterker dan een levend, maar vluchtig medium (een lichaam, een stem, een voorstelling)? Of moeten ze

Nr. 73, Januari 2000 • Loek Zonneveld • Een voorstel in plaats van iets definitiefs
Je voelt ook dat het net is alsof je in een muziekstuk staat waarin je vals speelt, als je net het foute ritme hebt, als je er niet in komt of je te moe bent soms of niet geconcentreerd of weet ik...een voorbeeld, één uit de vele - maar je moet ergens beginnen...minder dan een uur wordt een indrukwekkende vertelling gebracht over hoe zwaar het levenslot van een homoseksueel kan wegen én hoe licht je dat lot kunt maken door althans te proberen om tijd

Nr. 73, Januari 2000 • Rudi Laermans • Het lichaam als medium
Vreemde ervaring: je kijkt en luistert, en tegelijkertijd anticipeer je een toekomst waarin de actuele kijkervaring een gekoesterd verleden zal zijn...Het is dan alsof je een nieuwe en vooral dwingende waarheid aangaande de podiumkunst ontdekt - zo van 'op déze wijze kan het dus ook, ja zo moet het voortaan'. Zo'n eye-opener was Disfigure Study, de...Je moet in een persoonlijk kijktraject op voorstellingen als Insert Skin stoten om terdege te beseffen dat een lichaam er nooit zomaar is, maar als medium van wisselende 'zelfbeelden' altijd ook door

Nr. 73, Januari 2000 • Gerald Siegmund • Het geheugen van ballet
Ondertussen spreekt een danser over het vormen van een lijn: 'Hij moet van hier naar daar gaan...Zij moet van daar naar hier gaan en dan zullen we een perfecte diagonaal gemaakt hebben...De tweede vrouw interpreteert haar vragen in expliciet seksuele termen: de drempel is een krokodil, de deurklink een penis, de beide zijden van een rivier een man en een vrouw

Nr. 73, Januari 2000 • Tone Brulin • TERUG NAAR DE BRON
beter: door geen ruchtbaarheid te geven aan feiten van sociale onrust leefde men comfortabel met het gezegde: 'wat niet weet, wat niet deert'. Het moet een hooggeplaatste Belg geweest zijn, die toen...Hij heeft soms een fijngesneden pak uit Parijs aan, maar trek zijn hemd uit en op zijn blote borst zal je amuletten van een voorvaderlijk bijgeloof ontdekken...Wél de operette-scène van een generaal die te Brussel voor een monument een krans legde met de historische woorden (in vrije vertaling): 'Sire, ze hebben uw Kongo verloederd

Nr. 73, Januari 2000 • Sarah Vanagt • EEN ONMOGELIJKE RECONSTRUCTIE VIA EEN BRIEFWISSELING
Ik weet niet waar te beginnen en stel uiteindelijk de vraag: woonde je in een stad of in een dorp...De tekening lijkt op een stratenplan, een ganzenbord, waarbij de chronologie en het perspectief niet kloppen...Natuurlijk, wat in de eerste plaats telt is hoe je na de genocide verder leeft, in een nieuw land, zonder enig spoor van je kunnen, zonder referenties