Archief Etcetera

877 document(en) met "T...JE MOET EEN" • Resultaten 861 tot 877 worden getoond

Nr. 75, Maart 2001 • Hugo Haeghens • De tragiek van het kijken
Tussenin ligt een gebeuren, een niet te herhalen, vergankelijk conglomeraat van bewegingen; een pijnlijk, tragisch ervaren van het onomkeerbare vlieden van de tijd, een vraag naar zijn en tijd, naar...Daarom zie je ongeveer halfweg het stuk (of na driekwart, want onze tijdsbeleving is dan stilaan zo gedesoriënteerd dat je moeilijk precies kan zeggen op welk tijdstip iets plaatsvindt) een kanteling...Het is op dat ogenblik dat je het gevoel besluipt dat je naar je eigen dood zit te kijken, je eigen sterven waartoe niemand ooit enige toegang kan hebben, dat voor ieder van ons altijd aporetisch zal

Nr. 75, Maart 2001 • Loek Zonneveld • De Onttovering
Het koor moet over de juistheid van deze daad een uitspraak doen...Hoe hoog moet het loon van een engel trouwens zijn...Vrolijkheid is sowieso een schaars artikel in deze fascinerende happening, door een Duitse krant omschreven als een ‘Oratorium der Diskriminierten’ (een andere criticus sprak van een mengeling van

Nr. 75, Maart 2001 • Pieter De Buysser • Een kleine doortocht buiten verdenking
Je moet het licht stelen van de rode bodem Je moet stil zijn als de geroofde schaduw van de rijke populier, Je moet gekarteld wandelen met je schouders als lemmet, Je moet de...Je moet doorkliefd met het middaguur het plein opgaan, je moet voortgaan in doorzichtigheid, je moet het zonnelied in je borst luidkeels ongehoord laten, je moet de opkomende...zon castreren, de hondse schilferwinter purgeren, Je moet Je moet Doorgaan Als een doorzichtige indiaan, Wat later zal je geen land meer zijn, Zal je van

Nr. 75, Maart 2001 • Clara Van den Broek • Een Waaslandwolf in Toneelland
Geen gat’, met Heiner Müllers Hamletmachine: ‘Je mag je hoed ophouden, ik weet dat je een gat te veel hebt...Op een bepaald ogenblik stop je de zoektocht naar iets wat er toch niet is. Hoogstens kan er sprake zijn van een rode draad die af en toe als een bliksem door de beelden heen flitst...Je kan je immers afvragen in welke zin pakweg het woord ‘wonde’ of ‘opengeklapte schedel’ dichter bij de realiteit zou staan dan ‘roos’. In principe is elk woord een metafoor, een veilig symbolisch

Nr. 75, Maart 2001 • Dirk Pauwels • Het theater als artistieke pleister op de...
een notendop: men moet zich opnieuw bezinnen over de maatschappelijke relevantie van de actuele kunst, over de democratisering van het metier, er moet meer volk in de theaterzaal, de ivoren torens...Dat moet toch bespreekbaar zijn in een democratie...Ten slotte nog een paar tips en goede raad voor alle goedmenende collega’s die het helaas niet zo goed doen als wij – en dat moet toch kunnen in een vakblad als dit: het belangrijkste dat ik kan

Nr. 75, Maart 2001 • Peter Brook • Op zoek naar honger
Er is op het ogenblik een heel behoorlijke mogelijkheid een grote verscheidenheid van stukken heel behoorlijk te spelen – maar als je eerlijk bent tegenover jezelf, weet je diep in je hart dat wat je...Je krijgt een vreemde gewaarwording als je in Mexico komt nadat je in New York bent geweest, waar het toneelbezoek een van de duurste en theoretisch althans meest felbegeerde maatschappelijke...Een scenario – of een toneelstuk – is een landkaart, waarbij je van het ene vaste punt naar het volgende toewerkt

Nr. 75, Maart 2001 • Jan Joris Lamers • De locatie zou een park kunnen zijn...
Je kan in de zaal een tribune neerzetten of de hele vloer eruithalen, hem één verdieping naar beneden laten, zodat je naar conventioneel toneel kan kijken...Zoals in de zomer in Italië, amateurvoorstellingen op een marktplein: vanop grote afstand zie je wat er gebeurt, je kan urenlang staan kijken zonder er iets van te verstaan...Vroeger dacht ik nog: er moet een rivier onder dat gebouw

Nr. 75, Maart 2001 • Marianne Van Kerkhoven • Belangrijke kunst gooi je toch niet weg...
Maar in een regio bestaan zoveel voorwaarden; je voelt je gedwongen bepaalde dingen te doen, terwijl je je afvraagt: moet dat allemaal wel zo...Maar op het ogenblik dat alles zo snel vergeten wordt en weggevaagd, krijg je een persiflage van wat toneel is, dan kom je uit bij die dialoog in Hamlet dat je wel goed voor de toneelspelers moet...andere gebouwen die je daarnaast zet: een manier van bouwen als midden vorige eeuw, waar je voor een bepaald evenement een groot publiek verwachtte en je een nieuw ding neerzette dat je uiteindelijk weer

Nr. 75, Maart 2001 • De noodzaak van theater
de redevoering van Bert Anciaux in de Gentse Vooruit op 7 september 2000) wordt erop gewezen dat het publiek opnieuw een centrale plaats moet krijgen in de cultuurpolitiek...De overheid lijkt te vinden dat er nu een ‘swinging back of the pendulum’ moet plaatsvinden: de artiesten hebben genoeg in eigen tuintje gespeeld en moeten nu terug de wijde wereld in van het grote...Wil je geen doelwit zijn, schreef Brodsky, dan moet je bewegen

Nr. 77, Juni 2001 • Hugo Haeghens • Herinneringsarbeid aan een droom
Verweesd ontwaak je uit de voorstelling met een gevoel alsof je er nooit bent in geweest; een enigmatische, schimmige droomstructuur...Het is een droompuzzel waarop je geen vat lijkt te krijgen, waarvan je weet dat wat je zag - en wat je niet meer kan reconstrueren - je het gevoel geeft belangrijker te zijn geweest dan wat je je wel...deze onbestemde beginsituatie laat Dunoyer het publiek enkele minuten 'acclimatiseren'. Je weet niet goed waarop je moet focussen en dat geeft vrij vlug een gevoel van onwennigheid, desoriëntatie en

Nr. 77, Juni 2001 • Rudi Laermans • Het onzichtbare podiumlichaam
Door dansers of acteurs gemaakte voorstellingen lijden nogal eens aan 'ooggebrek'. Je merkt dat bijvoorbeeld meteen aan een zekere 'zelfverzonkenheid', een soort van artistiek narcisme...Bij dit soort van producties betwijfel je als toeschouwer eerst je eigen aanwezigheid, waarna je al snel tot de slotsom komt dat een voorstelling die zichzelf enkel weerspiegeld wil zien eigenlijk...blik aan toe, en je hebt, uiteraard in combinatie met een onmiskenbare techniciteit, een heel aparte danser, iemand die je door zijn loutere lichamelijke 'manieren van doen' nader zou willen leren

Nr. 77, Juni 2001 • Pieter T'Jonck • Het lichaam zonder het lichaam
hoezeer een ordinaire pc een extensie van je eigen lichaam kan worden...Een van de 'charmes' van theater is namelijk dat je kan gluren naar een gebeuren dat je intiemste gedachten blootlegt, zelfs speciaal voor jou gemaakt lijkt, terwijl je je verschuilt in het duister...Kon je dit werk nog vrijelijk 'monsteren, in Davis Freemans performance Reflection werd je vergast op een persoonlijk samenzijn met de kunstenaar, die voor de gelegenheid een foto van je eigen gelaat

Nr. 77, Juni 2001 • Pieter T'Jonck, Marleen Baeten • KUNST MET GATEN
Daartoe moet je uiteraard weten welke werken bestaan, maar je moet vooral een inzicht hebben in de instelling van waaruit kunstenaars werken...Als je werken via een tentoonstelling aan een breder publiek wil tonen, moet je het publiek ingangen tot een werk verstrekken...Je kan kunst wel een plaats geven in de openbare ruimte, maar dan moet dat vanuit een bepaalde strategie gebeuren

Nr. 77, Juni 2001 • Erwin Jans • Gezocht: Aïsja, mosl., vr.
Het is een grensgeval, en zaken als kinderporno liggen gevoelig de laatste tijd in ons land,' aldus een NS-woordvoerder (NRC, 27/4/2001). In diezelfde krant staat een bericht over de reactie van een...Gemeenschap Als je een theatervoorstelling voor een bepaalde 'gemeenschap' wil maken, dan is een aantal vragen nodig: om welke gemeenschap gaat het...Moet met andere woorden vrijheid van meningsuiting wijken voor het respect voor een andere mening

Nr. 77, Juni 2001 • Isabelle Ginot • Mark Tompkins
Wat maakt dat het beeld niet vulgair is? Welk een buitensporigheid (een affront) is het zich in een volkomen realistisch discotheekuniversum te storten...Je danst als een blinde, je danst een binnenkant zonder omslag, je doorkruist Harry's lichaam dat jouw lichaam doorkruist...nog: een uit elkaar getrokken Tompkins, een gereconstrueerde Tompkins, een gespleten Tompkins, een dolende Tompkins, een verloren Tompkins, een dominerende Tompkins, een manipulerende Tompkins, een

Nr. 77, Juni 2001 • Marc Didden • Wie vindt dat hij niets meer kan...
Je moet met dat acteurskapitaal als regisseur inderdaad anders omgaan dan met een Brussels, Waals of Frans gezelschap...En nogmaals: een Franstalige acteur die in een stuk terechtkomt, stelt zich ten dienste van een auteur en een regisseur, een Vlaamse acteur vraagt zich af: 'Wat moet ik hiermee...Als je refuseert wat de jeugd doet, als je niet meer mee kan of wil, als je de ramen sluit voor wat er buiten gebeurt, als theater geen avontuur meer is, maar alleen werk, dan moet je ermee ophouden

Nr. 77, Juni 2001 • Katrien Vuylsteke-Vanfleteren • Genet
Volgens Genet moet het theater de mens tonen zoals hij is. Pleit hij daarmee voor een terugkeer naar een 19de-eeuws naturalistisch theater waar de mens in de 'grauwheid' van zijn alledaagse gestes...Het theater moet dit beeld, deze castratie tonen door de vernietigende werking te tonen van een maatschappij of een subject dat denkt met zichzelf samen te vallen, dat dus denkt de waarheid te...De ene ideologie moet een antwoord bieden op de problemen die ontstaan zijn door een andere ideologie