Archief Etcetera

1006 document(en) met "Je" • Resultaten 981 tot 1000 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 70, December 1999 • Marleen Baeten • Jeugdtheater XL
Dat kan een bewuste keuze zijn en blijven indien je redeneert dat je die ene grote zaal ten dienste moet stellen van zoveel mogelijk verschillende jonge doelgroepen, met zoveel mogelijk verschillende...Alleen: dan ga je ervan uit dat jij in je eentje het gebrek aan belangstelling voor een jong publiek van de meeste kunstencentra, operahuizen, dans-, muziek- en theatergezelschappen moet compenseren...Indien je het ernstig meent met de uitbreiding en ontwikkeling van het repertoire moet je daar ook een financieel engagement tegenover plaatsen

Nr. 70, December 1999 • Rudi Laermans • Kleine verschillen, grote gevolgen
Dit zijn, uiteraard, kardinale vragen; ik schuif ze hier daarom nog even voor mij uit, wel wetend dat je op door jezelf opgeworpen vragen ook zelf een antwoord verschuldigd bent...Je kan bijvoorbeeld vaststellen of concurrenten hun prijzen verlagen dan wel verhogen, of bij een gegeven prijs de consumentenvraag krimpt of stijgt, enzovoorts...observeer hoe je feitelijk handelt en beschrijf dan jezelf niet langer in neoliberale termen maar als een supervisiestaat in wording'. Na deze wisseling van zelfbeschrijving zouden zovele dingen ook zoveel

Nr. 71, Maart 2000 • André Lepecki • Wakker worden!
haar binomische dialectiek is dit een heldere, op zichzelf al choreografische tweesprong, maar ook een keuze die vergiftigd is: je weet dat als je er niet in slaagt de uitdagingen van dit werk echt...alle mails die ik van Bel terugkreeg ontregelde zijn handtekening meer dan dat ze de identiteit van de afzender affirmeerde: 'Je t'embrace...geen grap is. Het stuk begint met een van de performers, Frédéric Seguette, die het publiek aankondigt: 'Je suis Jérôme Bel'. Na enkele seconden wandelt deze Jérôme Bel van het podium, en de persoon aan

Nr. 71, Maart 2000 • Lluïsa Cunillé • La Testimone
alleen maar weten of bij aankomst iemand je de hand schudt en je verwelkomt... Of iemand je toelacht en je op het voorhoofd kust... Of men enkel naar je knipoogt en in je wang knijpt... Of men vervolgens een...hand op je schouders of rond je middel legt opdat je niet zou verdwalen... Of iemand je soms in de armen neemt.... je in de ogen kijkt en je haren streelt... in je oor fluistert...Iemand anders praat zachtjes alsof hij bidt, en de barman raakt je hand niet aan wanneer hij je je geld teruggeeft

Nr. 71, Maart 2000 • Tom Jansen • Door te leven manipuleren we ons geheugen
Je kunt nog zo van spruitjes houden, maar als je leest dat er een spruitjesgeur uit een voorstelling opstijgt, ga je niet kijken

Nr. 71, Maart 2000 • Marleen Baeten • Een melopee van geheugenflarden
Hier zou je een woord moeten uitvinden om aan te geven dat je, heel duidelijk, weet dat je niet begrijpt wat je zou moeten begrijpen...Door de ontwrichtingen ontstaat een kloof tussen wat je ziet en wat je hoort...Schrijven gebeurt denk ik ergens buiten je waar de tijden door elkaar lopen: schrijven en geschreven hebben, geschreven hebben en nog moeten schrijven, weten en niet weten waar je aan toe bent

Nr. 71, Maart 2000 • Lucas Vandervost • Herinneren: omgaan met de toekomst
Herinnering gaat door zoveel filters, het staat je toe fouten te maken

Nr. 71, Maart 2000 • Myriam Van Imschoot • De zien-tuiglijkheid van de herinnering
wanneer je effectief op tastafstand komt te staan van bijvoorbeeld het convulsieve lichaam van Erna Omarsdottir of de indringende blikken van Jean-Baptiste Bonillo die je komt screenen om gegevens op te meten...Zeker wanneer je ook nog eens op de vingers gekeken wordt door je omstanders

Nr. 71, Maart 2000 • Marianne Van Kerkhoven • Aantekeningen omtrent geheugen en lichaam, traditie en...
traditionele, klassieke balletvoorstellingen zal je zelden zien dat dansers naar elkaar glimlachen, hun zweet afvegen, zich krabben of hun kleren terug rechttrekken...Je geest denkt iets, maar je moet afrekenen met het 'horse-phenomenon' in jezelf...Je herinnert je iets door de plaats die het in een ruimte inneemt

Nr. 71, Maart 2000 • Rudi Laermans • 'De zintuigen bedriegen nooit'
weer wél de spreekwoordelijke rest van het verhaal - van de song, van de symfonie, van de soundscape - kan vertellen (kan voorspellen). Je wéét dat je zal herkennen, je bent je ervan bewust dat een...hérbeluistering: soms is het direct raak, en wel in die mate dat je je het gehoorde onmiddellijk bewust kan herinneren...Het herkent, en dat maakt een méér aan kennis mogelijk: je kan je zintuiglijk concentreren op de constructie, de formele mechanismen die je de eerste keer alleen maar meteen overtuigden, direct je

Nr. 71, Maart 2000 • Jeanne Brabants • Klassiek ballet en hedendaagse dans: twee keffende...
zijn lichaam kan je aflezen dat hij goed getraind is. Volgens velen is zulks broodnodig om het beroep uit te oefenen en voor anderen weer niet...Stel je voor dat we dit systeem zouden toepassen voor leraars, tandartsen en dokters

Nr. 71, Maart 2000 • Loek Zonneveld • Wiseguys & Mariken
zingen gaat dat lied door merg en been, omdat je aan je water voelt dat ze hun bestemming nooit zullen bereiken...Spelers van levensgeschiedenissen waar je na afloop als toeschouwer bijna geen afscheid kunt en wilt nemen - dat was het eigenlijk...Eigenlijk een heel Brechtiaans antwoord: je mag iets van jou noemen wanneer je er goed voor zorgt, vice versa

Nr. 71, Maart 2000 • Pieter T'Jonck • Spelen met gebouwen
Geef soep aan de bedelaars', hoorde je, terwijl je stond aan te schuiven om een kom soep en een deken in ontvangst te nemen...Tussendoor was je op je tocht door het gebouw bijvoorbeeld ook nog getuige van een zwaardgevecht en moest je even later over het lijk van de verliezer heen stappen...Zoals je op een zeepkist kan plaatsnemen om boven je publiek te staan en dus meer indruk te maken (of gewoon beter verstaanbaar te zijn), kan je de aura van een gebouw gebruiken om je theatrale actie

Nr. 71, Maart 2000 • Paul Pourveur • De verfomfaaide ruimte
Een dag waarop je alvast niet de combinatie van woorden 'Hoe gaat het...wil horen omdat je zelfs je hoofd niet kan schudden om duidelijk te maken dat 'het niet gaat'. Net zoals de slag van Waterloo brak mijn migraine in alle hevigheid los om 6 uur 's morgens

Nr. 71, Maart 2000 • Eric De Kuyper • 'Ik heb geen bijzonder goed geheugen'
Met het risico - maar een vruchtbaar risico - dat je een totaal ander personage krijgt dan het personage dat je je op papier had ingebeeld...een boek roep je iets op dat er niet is, tenzij in je fantasie, en dat, mag je hopen, later in de verbeelding van de lezer op een gelijksoortige manier gaat leven...Met een tekst suggereer je, je roept op

Nr. 71, Maart 2000 • Peter Verhelst • Kan dat?
Je neemt een pincet, en tijdens het verwijderen ervan is je lichaam de splinter al aan het vergeten...het waar dat ze één voor één in die tong opgeslagen worden, zodat je er maar op moet zuigen om die smaken opnieuw in je mond te laten stromen

Nr. 71, Maart 2000 • Jan Goossens • De stadstheaters als cultuurhuizen
Bovendien moeten we wel proberen een kat een kat te blijven noemen: Vlaamse gesprekspartners van het 'establishment' verwijten dat ze je enkel willen 'recupereren' en dan zelf - toegegeven, zeer...Dan kan je niet anders dan tot de conclusie komen dat je je niet mag beperken tot je eigen gezelschap en eigentijds repertoiretheater, hoewel dat uiteraard centrale elementen van onze werking blijven

Nr. 71, Maart 2000 • Roel Verniers, Rudi Laermans • Allemaal Indiaan: verhevigde realiteit of emo-terreur?
Je kan er verzinnen voor elk gezelschap en je hoeft er nog niet eens moeite voor te doen...Denk aan de muziek, hoe die tactisch ondersteunt en tussenbeide komt op cruciale momenten en je weet alweer wat je op het puntje van je stoel dwingt...Denk aan de uitspraak van Kurt Vanhoutte en UIA-companen in dat opiniestuk in De Morgen en je weet alweer dat je zoiets als authenticiteit en constructie loepzuiver tegenover elkaar moet plaatsen

Nr. 71, Maart 2000 • Frank Vande Veire • Wat willen wij?
Het is altijd vernederend als het lijkt alsof een ander van je weet wat jij wil en het je nog kan geven ook

Nr. 71, Maart 2000 • (advertentie)
HET IS ONS MOOISTE WERK Of je nu tranen in de ogen krijgt van ontroering of naar adem moet happen van het lachen: een optreden laat je niet Los