Archief Etcetera

1107 document(en) met "‘Het Kan" • Resultaten 1001 tot 1020 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 61, Januari 1997 • Griet Op de Beeck • 'k Moest alleen JA zeggen
En dat terwijl De Soldaat-Facteur en Rachel, als ik het lees in het recent verschenen verzameld werk van Arne Sierens, zo dicht op het vel komt te zitten...Zomergasten met Arne Sierens in het randprogramma van het Theaterfestival, naar analogie met het programma op de vpro - u weet wel, waar boeiende mensen een eigen avond vol beeldmateriaal mogen...Het straffe aan zijn teksten is wat die lava uit de ijsbergen ook nog kan betekenen

Nr. 61, Januari 1997 • Marianne Van Kerkhoven • De drager van het verhaal
De alleenspraak die in het drama uit het verleden het statuut van 'uitzondering' had, lijkt vandaag in het theater een methode met eindeloze mogelijkheden De monoloog in het theater vandaag...Auteur Daniël Robberecht zei ooit dat het leven zelf een 'kladversie' is, terwijl de (autobiografische tekst of film beschouwd kan worden als de 'versie-in-het-net' van datzelfde leven...Voor zover het sowieso mogelijk was diegenen die het niet meemaakten een besef van het leven in de kampen te geven, wilde hij berichten hoe het daar was geweest

Nr. 61, Januari 1997 • Eda Cufer • Over een boom, een varken en steenkool
Terwijl ik mij kwel met de vraag wat ik kan doen tegen de verveling van het gedwongen kijken naar een ongestructureerd stuk realiteit, hoe ik mijn zinnen, die snakken naar sensatie, kan bedaren, hoe...van het lichaam dat niet gereproduceerd kan worden, vergt een transformatie van het lichaam in die mate dat het niet van buitenaf maar van binnenuit wordt gemotiveerd en zelfs in de artificiële...Over de toeschouwer De pure schoonheid van de vallende spar die ik kan ervaren wanneer ik naar voorstellingen van En-Knap kijk, is het resultaat van de wreedheid die je niet kunt zien en het

Nr. 61, Januari 1997 • Klazien Brummel • Balanchine en de essentie van het ballet
Een choreograaf kan geen ritme uitvinden, hij kan het alleen reflecteren in beweging,' schreef Balanchine in zijn Festival of Ballet (1978). Balanchine liet zich leiden door de muzikale structuur...Balanchine heeft de ballerina ingezet om het onmogelijke te willen uitdrukken - een droom van een gewichtloos lichaam dat alle dimensies bestrijken kan...Men kan moeilijk verwachten dat iemand dan nog op lumineuze nieuwe concepten komt, en als dat wel het geval zou zijn geweest, is het maar de vraag of hij die zelf nog had kunnen uitwerken

Nr. 61, Januari 1997 • Eric De Kuyper • Rendez-vous manqués met Hans van Manen
Wat me vooral in het gesprek trof was de wijze waarop Van Manen het over het 'artistieke', over de problemen van het creatieve had...Het fundamentele knelpunt waar het in een kunstenaarsbiografie (de mens achter het werk) om draait, blijft het hele boek door knarsen...Het is een boeiende uitdaging die de homoseksuele kunstenaar natuurlijk kan Le Sacre du Printemps - Het Nationale Ballet, choreografie Hans van Manen (Amsterdam, 1974) / Jorge Fatauros

Nr. 61, Januari 1997 • Bart Verschaffel • De zaal die niet gedoofd kan worden
Een theater zoals het eigenlijk niet meer gebouwd kan worden, net zoals het ook te laat is om burchten of paleizen of kathedralen te bouwen...Maar ook al kan men vinden dat men zo'n theater vandaag niet meer kan bouwen, en ook al is het zeker waar dat zo'n zaal ook veel onmogelijk maakt, toch zal iedereen het er over eens zijn dat heel wat...Zo heeft Jean-Charles Blais overal in de dansschool het woord 'dansez' aangebracht op de lambrizering, wat van vriendelijk tot irriterend bevelend kan klinken, en iets van het obsessionele van de

Nr. 61, Januari 1997 • Lieven De Cauter • Schouwstukken van Nadine Tasseel
Benjamin noemt het 'Filigran der Kaminen' ergens het 'fata morgana van het interieur'. Dit filigraan heeft Tasseel (zonder dit citaat te kennen) letterlijk afgebeeld...wordt het dieptezicht van de scène (en de diepte van het drama) opgezogen in de tweedimensionaliteit van het grafische, het academische, het decoratieve...Misschien doet het er inderdaad niet toe, want de bezoeker van een tentoonstelling, of de lezer die deze obligate inleiding overslaat, kan het niet weten

Nr. 61, Januari 1997 • Klaas Tindemans • Shakespeare en het pelliculetaboe
Luhrmann maakt meteen duidelijk dat alles meteen kan eindigen: het beeld van de vechtpartij stopt, even heerst onzekerheid over het leven van iedereen die hier meespeelt...Loncraine & McKellen De verfilming van Richard III door Richard Loncraine (die samen met hoofdrolspeler Ian McKellen het scenario schreef) toont hoe het wel kan: een doordachte filmtaal, zowel...Maar het is voor mij wel duidelijk dat niemand Shakespeare nog zinvol kan verfilmen zonder zich aan hem te 'vergrijpen': het is zelfs een noodzakelijke voorwaarde geworden

Nr. 61, Januari 1997 • Marleen Baeten • De kunst van het herinneren
Dit strelen/stoten in het interne landschap heeft niets sensationeels, het is een oefening in aandacht voor het detail, voor het kleine verschil, de nuance...Woyzeck on the Highveld daarentegen geeft naast het rationele ook het onbewuste, het emotionele en het erotische mee als invulling van het persoonlijke...Klassieker kan het niet

Nr. 61, Januari 1997 • Jan Lauwers, Rudi Laermans • Een beeld dat je aankijkt
men een kunstwerk kunnen definiëren als een 'zwijgzaam, geduldig ding' dat traag onrust zaait door het nutteloze nuttig te maken en het onnodige nodig...Men zou kunnen menen dat zulke beelden het vluchtigste zijn dat er bestaat, maar het hele leven is op een bepaald moment in zulke beelden opgelost, ze zijn het enige dat op de levensweg staat, het...enige waarlangs die gelopen schijnt te zijn, van het ene naar het andere, en het lot heeft geen gehoor gegeven aan besluiten en ideeën maar aan deze geheimzinnige, half onzinnige beelden' (R. Musil

Nr. 61, Januari 1997 • Inhoudstafel
47 De drager van het verhaal In het hedendaagse theater worden opvallend veel monologen geschreven en gespeeld...Bedenkingen van Marianne Van Kerkhoven bij het fenomeen 52 'k Moest alleen JA zeggen Griet Op de Beeck over Arne Sierens, toneelschrijver 56 Jukebox 56 De weg van het...Peter Anthonissen over het parallelprogramma van het Theaterfestival 57 Postkaart uit een instelling

Nr. 62, December 1997 • Personalia
aan 'Eigen meningen', een boek over opinian making en het publieke debat (verschijnt in najaar '98 bij Dedalus). Marc Holthof schrijft over beeldende kunst, film en media voor o.m...Wouter Van Looy werkt op de internationale dienst van het Vlaams Theater Instituut, met het jeugdtheater als specifieke focus...Het wordt automatisch verlengd, tenzij u het opzegt één maand voor de vervaldatum

Nr. 62, December 1997 • Hendrik Tratsaert • De weg van het misverstand
De weg van het gezond verstand (Etcetera 61, oktober 97) stelt Peter Anthonissen dat het parallelprogramma van het Theaterfestival 'het punt zou moeten zijn waarop een voorlopige en tussentijdse...bijvoorbeeld het uitspitten van de vraag naar het statuut van het theater tegenover nieuwe technologieën, geen vorm Van anticiperen en vooruit durven blikken', zoals het luidt in zijn omschrijving van...Het was de journalist kennelijk ontgaan dat zij binnen het opzet van dat parallelprogramma een prominente plaats kregen: de regisseur sprak de State of the Union uit en de jongerenjury kreeg in het

Nr. 62, December 1997 • Marleen Baeten • Een tweeling van Dimitri Leue
Maar het pakt anders uit: Zarah zoekt het gras aan de andere kant van de heuvels...Zarah is opgebouwd volgens een abc-structuur - auteur Dimitri Leue noemt Zarah 'het abc van de liefde, het 1-2-3 van het liefdesverdriet' - maar dan zonder de klassieke invulling geluk-ongeluk-geluk...Wie de voorstelling niet meer kan gaan zien, kan de monoloog van Matthias nog kopen (Zarah of de vogels komen terug uit het Zuiden, Standaard Uitgeverij). Met de illustraties van Tom Hautekiet erbij

Nr. 62, December 1997 • Marleen Baeten, Wouter Van Looy • Huisje kunst
En het is toch belachelijk dat ik nog steeds moet zeggen: het kan...Dat je binnen die ene koepel aan het touw van de kinderen kan trekken...Wanneer je het theateraanbod voor de scholen van de meeste culturele centra overloopt, kan je niet om het grote aantal Nederlandse producties heen

Nr. 62, December 1997 • Peter de Jonge • De blijde intrede van Amanda Miller
Peter de Jonge zag het nieuwe ensemble op Klapstuk aan het werk...De avond markeert de overgang waarbij één publiek (Freiburg) het voorkeurpubliek wordt - het 'thuispubliek' in voetbaltermen -, waar het gezelschap een bevoorrechte band mee heeft en dat de grijze...Het verhaal begint met de losse contacten, de vrijblijvendheid, de energie, het stadsleven en het uitpakken van Pretty Ugly (1988). Van yuppies naar woestenij in Meidosems (1995), een duet van

Nr. 62, December 1997 • Fransien van der Putt • Hoe iets ontstaat uit niets
De voorstelling begint met het wonderlijke heen en weer tussen de twee geluidsstromen - de dunne lijn en het gerommel van mensen in het publiek - en zet zich dan voort op het podium in een niet...Het knettert, ieder moment kan de spanning wegvallen, maar steeds gebeurt dat niet: dzzzzzz doet het tussen de polen...stellen, dan wel te ridiculiseren of op de spits te drijven, bestaat het (maar ik kan mij vergissen) dat de dodelijke blik niet hoeft te worden teruggeketst door lege beelden die de kijklustige angstig

Nr. 62, December 1997 • Carl Hourcau • Tussen hersenen en beweging
Ook hij werkt enkel op het lichaam, en op de verschillende kwaliteiten die het lichaam kan creëren...Daar kan het niet om gaan...Het gebied waar het abstracte en het zeer concrete, het fysieke elkaar raken boeit mij heel erg

Nr. 62, December 1997 • Clara Van den Broek • Klapstuk 97 en het dansgeheugen
Door het aantonen van historische banden wil men de duur, het bestaan zelf van de dans over een langere tijd verzekeren dan het nu-moment waarin het actueel is (Vat niet bestaat, is nergens', De...Ook Jennifer Lacey verwijst naar het Verre Oosten, met name naar het Kabuki, wanneer zij zich bij het begin van haar solo 14 tiny pictures zo langzaam naar het publiek toedraait dat je de indruk hebt...kwaliteitsaanduidingen die gehanteerd worden in verband met Ritsema's 'dansexpressie': dat gaat van 'noodzakelijk' over 'oprecht' tot 'authentiek'). En zo gebeurt het dat de toeschouwer het geduld en de goodwill kan

Nr. 62, December 1997 • Eric De Kuyper • De zin van een anachronisme
Wat doorgaans het repertoire wordt genoemd, geeft onomwonden te kennen dat het tot een andere tijd behoort: het is een overblijfsel uit het verleden...Veel meer dan het ophangen aan een wand van een oud schilderij, het restaureren van een gebouw of stadsdeel of zelfs het uitvoeren van een muziekstuk, is het opvoeren van een theatertekst, een opera...Het is ook slechts via een soort archeologisch werk dat ik dat kan beweren: ik ken films uit die jaren, en radio-opnamen die mij suggereren hoe het toen op het toneel moet zijn geweest