Archief Etcetera

1006 document(en) met "JE+SUIS+SANG" • Resultaten 121 tot 140 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 8, September 1984 • Johan Thielemans • DE MUNTSCHAUBUHNE IN Cosi fan Tutte
Een briljant idee In 1788 vond de keizer dat hij, gezien de oorlogssituatie, het beste de hofopera kon sluiten: "Je crois que c'est Ie moment de renoncer entière-ment à l'Opéra pour l'année...En de meisjes zingen: 'Ik zal je altijd aanbidden,' waarop de wijzergeworden jongens repliceren met: 'Ik geloof je, mooie lieveling, maar ik vraag niet naar bewijzen...Met deze muziek kan je niet aanvangen wat je wil

Nr. 8, September 1984 • Klaas Tindemans • REPERTOIRES IN HET SEIZOEN 1984-85
schrijnend en de inspiratie niet zo uitgeput is: daar zie je nog dat er vakmensen werken...Zo zie je bij het NET Thomas Bernhards Schijn bedriegt (geregisseerd door Fons Goris), Roger Vitracs Les mystères de l'amour (Gilis/De-hert) en een Medea-project waarin zowel Euripides' benadering als...Bij Malpertuis Tielt wordt de 'Sprechoper' van Ernst Jandl, Uit den vreemde (nog zo'n tekst om je tanden op stuk te bijten) opgevoerd (een regie van Horst Mentzel), en Heiner Mül-lers Kwartet wordt

Nr. 8, September 1984 • Inhoudstafel
Eerst is het even wennen aan het ritme van lange avonden, na een tijdje vergeet je het ritueel van theaterbezoek...Af en toe duikel je nog eens in een herinnering, een mooi moment of een rotavond

Nr. 9, Januari 1985 • Jef De Roeck • Jef De Roeck
Applaus is een collectieve uitlaatklep die ingekeerdheid luidruchtig verbreekt en je wegrukt van het trillen van je eigen gemoed...Zeer dikwijls gebeurt het niet, dat theater je aan je stoel gekluisterd houdt na afloop van een voorstelling...Kroetz' Mannersache leidt ook naar zo'n slot waar je koud van wordt

Nr. 9, Januari 1985 • Alex Mallems • De visie van een architect op theater
Dat was meer een 'montagne russe' dan een gladde scène: je kon daar enorm moeilijk werken met Bühnewagens, draaitonelen, of met om het even wat...Die termijn moet je toch incalculeren voor het leggen van een nieuwe scène en voor het technisch equiperen ervan volgens de eisen van deze tijd...Ze staat daar nochtans om te gebruiken, ze is enorm spectaculair, je hoeft niet eens decors te behouden

Nr. 9, Januari 1985 • Alex Mallems • 150 jaar Bourla: De geschiedenis van een...
Minstens aanleiding voor een soort viering in dit Peter Benoit-jaar, zou je denken

Nr. 9, Januari 1985 • Johan Thielemans • Don Giovanni of Herrmanns dialoog met de...
opera dan niet moeilijker dan het gesproken toneel ? "Bij een opera heb je al een tekst, waarvan het vaststaat hoe die moet gezegd worden

Nr. 9, Januari 1985 • Johan Thielemans • Don Giovanni of Herrmanns dialoog met de...
Geef me je hand suggereert meteen een spelsituatie: honderden baritons hebben reeds de hand van een bevallige sopraan vastgenomen

Nr. 9, Januari 1985 • Thomas Brasch • MERCEDES
Ik heet Oi Sakko Heet je zo of noem je je alleen maar zo Oi Is zomaar een naam En jij Sakko Sakko Oi Noem je je zo Of heet je echt zo Sakko Noem me alleen maar zo Ik heb hoofdpijn Heb...Ik merk niks Oi Moet je meer gaan liggen Helemaal plat Sakko Waar dan Oi In het onkruid Dat moet je inademen Sakko Je zei toch Daar kun je van doodgaan Oi Alleen als je de bloesem...duizend Oi Wat kom je dan doen in deze buurt met je Mercedes Ben je verkeerd gereden of heeft iemand je besteld en niet afgehaald Sakko Jij misschien Oi Wil je praten dan

Nr. 9, Januari 1985 • Luk Van den Dries • BRIALMONT INTRODUCEERT THOMAS BRASCH
De eigenheid van de schriftuur vind je daardoor niet voldoende terug in de voorstelling

Nr. 9, Januari 1985 • Alex Mallems • Tadeusz Kantor
Die vitaliteit lees je dus best tussen de regels mee: in een bijna niet te stuiten monoloog analyseert hij zijn theaterwerk en blikt terzelfdertijd vooruit...Je ziet die doden dus niet (door de chronologie terug te draaien) weer 'realistisch' tot leven komen, integendeel...Je wordt als toeschouwer aangegrepen door de inhoudelijke rijkdom van de suggestieve beelden

Nr. 9, Januari 1985 • Luk Van den Dries • Kwartet van Heiner Müller, Bogaerts contra Buyse
het decor vind je zowel flarden van een aristocratisch verleden (een 19de eeuwse sofa en stoelen) als sporen van een schuilplaats na een ramp (steengruis, kapotte spiegels); verder nog een kaptafeltje...Deze ruimte behoeft ook geen vulling, is op zich al vol betekenis: door de indeling ervan (keldergat, niveauverschillen, aanpalende plaatsen) krijg je de indruk van een huis met vele kamers, verborgen...Het hese Je t'aime, moi non plus gehijg bij het binnenkomen legt de atmosfeer vast

Nr. 9, Januari 1985 • Peter De Jonge, Klaas Tindemans • Elena's Aria
Een verlangen waar je als toeschouwer deelachtig aan kan worden...observe, je déchiffre, je jouis d'un texte qui éclate de lisibilité par cela même qu'il ne dit pas...Je ne fais que voir ce qui se parle (...) il n'y pas de rampe, c'est un théâtre extrême

Nr. 9, Januari 1985 • Peter De Jonge, Klaas Tindemans • ANNE TERESA DE KEERSMAEKER
Als je echt pijn hebt omdat iemand je verlaat, zijn die gevoelens heel reëel en relativeer je niet, gelijk weet ik 'Bon, ça passe'." Ondanks die scrupules, laat je toch maar flink in je ziel...Je beseft heel goed dat je die gevoelens moet relativeren, maar anderzijds fixeer je ze toch ? "Bij het maken van zo'n voorstelling beleef je een proces waarbij je dingen in jezelf...Zelfs al kom je met die meest edele intenties, zie je soms nog dingen die je helemaal niet graag had gezien

Nr. 9, Januari 1985 • Patricia Kuypers • SUR LE PONT D'AVIGNON
Je mag niet vergeten dat de klassieke vorming hier steunt op een lange traditie en teruggaat op de hofballetten van de 16de eeuw, terwijl de moderne techniek hier nooit wortel heeft geschoten, laat...Een realistische of een idealistische politiek ? Zo'n overvloed aan subsidies zet je aan het dromen, als je bekend bent met de Belgische danspolitiek, of liever, met de afwezigheid ervan

Nr. 9, Januari 1985 • Alexander Baervoets • SUR LE PONT D'AVIGNON
Bij mijn weten de eerste française die deze eer te beurt valt ! "Vingt personnes sur scène, des musiciens sur le plateau, un décor, voilà des choses que je n'ai jamais faites", zo kondigde ze aan en...Si je les surprends, ils sont déçus

Nr. 9, Januari 1985 • Jacques Franck • Naar de bronnen van Béjarts kunst
Als je een jong regisseur als Bernard de Coster of een ervaren zanger als Ruggiero Raimondi over het werk van Béjart hoort praten, dan begrijp je dat de man regisseert zoals hij ademt...destijds verweten woorden te gebruiken in zijn dansvoorstellingen, alsof je, wat die onuitstaanbare pantomimes uit de 19de eeuw tot uitdrukking moesten brengen, soms niet beter gezegd kan krijgen in enkele...Cultuur hebben betekent dat je geïntegreerd bent in je eigen wereldje en in de wereld in het algemeen, dat je je plaats hebt, een evenwicht, dat je je eigen wereld perfect kent t.o.v

Nr. 9, Januari 1985 • Marianne Van Kerkhoven, Johan Thielemans, Alex Mallems,... • KRONIEK
Wat ben je met een 'mooie voorstelling' als De koning sterft die verloopt als een perfect geolied proces; wat ben je met een marathonprestatie van een knap acteur als Jan Decleir (waarbij je je wel...Ja, denk je dan, en je hebt echt ruim de tijd om van alles te denken, The Kitchen is natuurlijk de plaats waar de vriendelijke oplichter Nam June Paik de wereld belazert met zijn gestoorde...De vraag is dus, kun je je wel aan een stuk volkskunst wagen, als je daar zo weinig affiniteiten mee hebt als Noelte

Nr. 10, April 1985 • Jef De Roeck • KRONIEK
Kijk, tegen een toneeltraditie kun je je afzetten, omdat er toch altijd nog iets in is dat deugt, maar in België was, toen ik wegging geen sprake van wat dan ook...Wanneer ze me nu zouden vragen om mee te doen aan een projekt als Verwanten (deze zomer in Leuven gespeeld) zou ik dat zeker overwegen, In Nederland ontmoet je vaak een situatie van verwende dames en...Ik benijd dan ook hun gemak en zo, maar ze hebben nergens aan geleden, terwijl je aan Dora en Julien kunt zien dat ze veel hebben geleden, eigenlijk alleen maar hebben geleden

Nr. 10, April 1985 • Marianne Van Kerkhoven, Johan Thielemans, Bart Patoor,... • KRONIEK
De globale onderstroom van de voorstelling leidt naar één sterke gedachte: als de werkelijkheid, je plannen dwarsboomt (Jopie kan niet meer bij haar Oma gaan logeren) ga er dan met je fantasie tegen...Wagners waarlijk niet lichtste en meest avonturenrijke opera wordt hier in beeld gebracht op een manier die je de volle vier uur ademloos aan je bioscoopstoel kluistert...Mozarts muziek is muziek waarbij je, ook al heb je het stuk nog nooit gehoord, de afloop al min of meer kunt voorspellen