Archief Etcetera

277 document(en) met "Een God" • Resultaten 161 tot 180 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 52, Januari 1995 • Eva van Schaik • De opmars van de danser
De eerste maakte er een ongedwongen copulatie in een magische cirkeldans van en de tweede een collectieve harakiri in lompe, afzakkende onderjurken op een vloer van turfmolm...Zijn lichaam is niet alleen meer een tempel of een tabula rasa, maar een computer zelf...Totdat een nog onbekende, onvoorziene God de stekker uit het contact trekt en de fall out volledig is. Maar zelfs dan weten dansers of hun toeschouwers niet meer of die fall out echt of virtueel

Nr. 52, Januari 1995 • Tuur Devens • Een mens: schudden voor gebruik
Mijn grootste droom was altijd een romanschrijver te zijn, die met een portable naar Moskou, naar Barcelona trekt en een spoor van romans achterlaat, die voldoende geld opbrengen om zo de wereld rond...Kafkaësk is datgene in het leven dat je onafwendbaar bedreigt, als een buraucratisch noodlot, als een maatschappelijk fatum, als een onmenselijk Schicksal in een aards pandemonium...het seizoen 1993/1994 volgde een viertal Vlaamse kinderboekenschrijvers een cursus toneelschrijven, onder begeleiding van Suzanne Van Lohuizen en in een organisatie van Barbara Wijckmans, toen nog

Nr. 52, Januari 1995 • Luk Van den Dries, Wouter Hessels • De toeschouwer een geweten getrapt
Iedereen is op zijn manier een smeerlap, een profiteur, een fascist...De twintigste-eeuwse Faust zoals De Trust hem voorstelde, is een lijdende mens, een machteloze kunstenaar die op eigen kracht goed en kwaad wil doen samenvallen, een artiest die vergoddelijkt wordt...Faust bood een ontluisterend beeld van een lijdende mens in een maatschappij die hopeloos en genadeloos functioneert zonder God en zonder (christelijke) ethiek

Nr. 54, Februari 1996 • Loek Zonneveld • In memoriam Michael Carlton Matthews 1958-1996
Een blinde man komt met zijn blindegeleidehond een warenhuis binnen...Hij antwoordt: 'Maar een mens mag hier toch wel een beetje rondkijken!?' Is dit een verhaal uit een voorstelling van Michael Matthews...de vroege ochtend van Nieuwjaarsdag 1996 voegt een bandje in een kroeg in Kreuzberg-Berlin een regel aan een song toe: 'Und denkt jetzt nicht mehr an Heiner Müller'. Tijdens de Trauerfeier op dinsdag

Nr. 54, Februari 1996 • Johan Thielemans • Het woord dat mij ontbreekt
En kijk, omdat de situatie (een vrouw die in een bos radeloos op zoek is naar haar minnaar, wiens lijk ze uiteindelijk vindt) al zijn logica kwijt is, wordt het een zinloos gedoe van iemand die een...Schönberg laat daarom Mozes de stenen tafelen stuk slaan: ook die tafelen met de wet van God zijn reeds een beeld, en dus een stap weg van de essentie...Na een eerste bedrijf waar Mozes zijn God heeft gezien in een brandende struik en daarna een lange theologische discussie is aangegaan met zijn broer Aron, verdwijnt hij in het tweede bedrijf naar de

Nr. 55, April 1996 • Adri De Brabandere • Toonladders van de beweging
dit aforisme verbindt Nietzsche de dood van God met het verlies van een oriëntatie-ruimte, met het verlies van een omvattend en houvast gevend perspectief...Anne Teresa De Keersmaeker geeft in een interview in dit tijdschrift (november 1992) aan dat zij in haar recentste produkties werkt aan een herdefiniëring van de scenische ruimte omwille van een...de modernistische ruimtebeleving niet een herinnering geworden, een loutere mogelijkheid tussen vele andere, eerder dan een actuele noodzaak

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Anna Luyten • Alice in Wonden-land
Barnes was de enige dochter in een familieclan die gebouwd werd rond een bigamistische vader die als een soort koning van een zelfgeschapen rijk vrouwen en kinderen rond zich verzamelde...Ze noemt zich vanaf dan 'een trappiste'. 'Een ventilatie, een ventilatie van woede', noemde Barnes De Beurtzang...Wat zou er gebeuren als een mens een soort van black box zou achterlaten, een opslagplaats van raadpleegbare gegevens, net voor zijn wereld ineenstort

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Klaas Tindemans • Wreedheid zonder grond
Natuurlijk is Macbeth eerst en vooral een poëtisch drama, maar dat is een loze frase als die woorden niet naar een werkelijkheid verwijzen, al was het maar die van het theater zelf dat zich hic et...Nee, het gaat om waanzin op zichzelf, als een zelfstandig exces, als een scheur in een rimpelloos bestaan...Een ingetogen Viviane De Muynck dwingt deze namaakpoëzie om toch haar (of beter: Shakespeare's) geheimen prijs te geven, zij neemt haar tijd om zichzelf een absurde levensles te geven

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Marleen Baeten • De samenleving maakt het theater mogelijk
Het was ook een discours: een politiek discours tegen de bezetting van het land door de kolonisten, een sociaal discours van communistische of linkse strekking, een discours in functie van één...Het sluit helemaal niet aan bij de traditionele verhaalvorm die óf lineair is óf volgens het principe van de Russische poppetjes wordt opgebouwd: een verhaal in een verhaal in een verhaal...President Bourguiba, een verlicht tiran met een grote liefde voor cultuur, voorzag van meet af aan een minister van cultuur in de staatsstructuur

Nr. 58, December 1996 • Eva van Schaik • Een dure misser
was het domweg een noodsprong, omdat er nog altijd geen één in Vlaamse theaterdans gespecialiseerde scribent te vinden is die voor een inzichtelijk gemaakte en toetsbare eenheid in de diversiteit kan...Op mij kwam het inhalen van die achterstand over als een onverholen gender-aanval op een gefossiliseerd rakende narcistische homo-erotiek waarvan met name de cultus rond het Ballet van de XXste Eeuw...De theaterdans in Vlaanderen vanaf de jaren twintig speelde zich in een secularisatieproces af, met een overwegend katholieke post-Auschwitz God (Theodor Adorno - Karen Armstrong). Werd de

Nr. 58, December 1996 • Herman Asselberghs • Theatrical Correctness
De officiële versie luidt dat Jackson tijdens een opstand in de maximum security-vleugel van de gelegenheid zou gebruik hebben gemaakt om, met een revolver in de hand, een ontsnappingspoging te wagen...bij gebrek aan bewijzen nooit voor een jury) en loopt er een burgerlijke aanklacht tegen hem in verband met een onduidelijke schietpartij in zijn entourage waarbij een zesjarig jongetje per ongeluk het...aanzienlijk frisser, heeft enkel waarde én kracht omdat het een werkelijke woede is'. Zij besluit die bedenking met een retorische vraag: 'Moeten we in het theater, zeker vandaag, niet op zoek gaan naar een reële

Nr. 59, Maart 1997 • Marleen Baeten • De bezem van de tovenaar
tussen beide (...), voor een exploratie van de magische mogelijkheden van het traditionele theater zelf'. Die 'exploratie' heeft verdacht veel weg van een fascinerende wandeling door een museum...Als een ware magiër tovert regisseur en scenograaf Niek Kortekaas een immens grote draak met oplichtende ogen, een uit het moeras oprijzende reuzenschildpad, een etherische paleistoren en nog heel wat...Fantasie is niet meer of niet minder dan een manier van omgaan met een wereld en een leven waar je nooit echt greep op krijgt

Nr. 59, Maart 1997 • Myriam Van Imschoot • Forsythe met friet
Op dat domein was hij een kenner: met een meticuleuze zorg en een aan fetisjisme grenzend fanatisme heeft hij een brok geschiedenis van het ballet opgedolven...Tot mijn grote verbazing zag ik dat hij (zet een hoog stemmetje op) 'oh my god' een classicist was...Bloemen moeten zich niet op een andere wijze uitdrukken dan ze al zijn, ze maken deel uit van een goddelijke schikking, ze zijn een 'fact of divine formation'. Ballet was voor Balanchine een zeer

Nr. 59, Maart 1997 • Christoph De Boeck • Politiek theater?
zien een plein waarop een skater iemand hardhandig wegduwt, een jongetje een mindervalide uitlacht, een jonge zwarte Michael Jackson speelt, iemand die zichzelf ophangt, een bezeken, brullende man...Een zingende vrouw wordt aangerand en verliest haar toonhoogte: als een beeld voor een theater dat het anti-esthetische toont en daarvoor kiest...Waarom dan een lege tekst als die van Dirk Opstaele als manifest van dit nummer (met als enige boodschap dat theater 'levend' moet zijn - god, wat een inzicht - en daar flink wat retoriek omgewonden

Nr. 59, Maart 1997 • Marianne Van Kerkhoven • In het brandpunt
Na een paar voorstellingen is er daar in Antwerpen echter iets ontstaan, een primitieve stap in een andere richting van produceren en theatermaken...Alles is zo in mekaar geïnvolveerd: a heeft invloed op b en op c... In het Witte de Withmuseum in Rotterdam zag ik een ruimte van een kunstenaar die helemaal leeg was; er lag alleen een prop papier op...die personages, dat beeld van de tijd, dat 'zich geen raad weten'... En toch denk ik vaak bij een repetitie wanneer er een acteur naar voren komt lopen: god, daar komt hij weer aanlopen van

Nr. 60, Juni 1997 • Katie Verstockt • Dans/tijd
Maar er kwam meteen ook een besef dat film een illusie is, die achteraf aanschouwd wordt, waar dus hoe dan ook het gebeuren al een verleden heeft en vastligt...Voor haar is dansen analoog aan het leven, een onophoudelijke strijd tegen de zwaartekracht, een strijd van vallen en weer opstaan ('fall and recovery'), een spanningsboog tussen twee dode punten...Want tijd wordt ruimte: in Das Interview das stirbt wordt ieder woord afzonderlijk gezegd met een tussentijd van vijf seconden stilte, zodat elk woord een gesproken object wordt, of: een gebeurtenis

Nr. 60, Juni 1997 • Geert Opsomer • Geschiedenis en theater: de speler en de...
dat deze geschiedenis van momentopnamen een keuze inhoudt voor een geschiedenis van de interrupties/revoluties, eerder dan van de continuïteit, gaat maar op voor een beperkt aantal artikels waarin...Eerder een théâtre de variétés dan een materialistisch-episch theater à la Benjamin/Brecht, een theater van het anonieme à la Braudel of een theater van de wantrouwige geschiedschrijving à la Foucault...Een dergelijke geschiedenis concentreert en beweegt een niet onbelangrijk symbolisch kapitaal (het verleden) in het voordeel van een bepaalde artistieke praktijk

Nr. 61, Januari 1997 • Marianne Van Kerkhoven • De drager van het verhaal
Eén van de thematische draden die een aantal van de hedendaagse monologen met elkaar schijnt te verbinden is de zoektocht van het personage of de acteur om 'een overzicht te krijgen', om een middel te...deze context kunnen we een onderscheid maken tussen die teksten waarin er nog een geloof aanwezig is, dat het leven in zulke mate hanteerbaar en controleerbaar blijft, dat een sluitend verhaal...die zin, zegt Emmanuel Levinas (De tijd en de ander), is eenzaamheid 'dus niet alleen maar wanhoop en verlatenheid, maar ook een kracht en een trots en een soevereiniteit

Nr. 61, Januari 1997 • Klazien Brummel • Balanchine en de essentie van het ballet
Maar uiteindelijk is een balletesk intermezzo, zeker in een Gesamtkunstwerk als een opera, een iconografische keuze voor Fabre...Soms is het een retorisch gebaar, soms een evocatie van een rituele handeling, soms een gedanst fragment in een verhaal...Balanchine heeft de ballerina ingezet om het onmogelijke te willen uitdrukken - een droom van een gewichtloos lichaam dat alle dimensies bestrijken kan

Nr. 62, December 1997 • Rudi Laermans • De tragédienne en haar meesterwerk
Maar op het moment dat er een fluïdum is, dan is een acteur - zoals Ron Vawter ooit zei - een medium en ontstaat er iets dat groter is dan een optelsom van de delen, en dat niet valt te herleiden tot...wat heb je gedaan, waar ben je mee bezig, wat heb ik gezien, wat vond ik mooi, heb je die film ook gezien, god god god da's een goeie regisseur, da's een goeie acteur... - allemaal dingen die vrij...Natuurlijk is er tijdens het werken aan een voorstelling beduidend meer aan de hand dan de verhouding tussen een kijkend oog en een handelend lichaam