Archief Etcetera

344 document(en) met "Schrijver Maar" • Resultaten 161 tot 180 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 46, Januari 1994 • Konny Hoeben • Het universum van Karst Woudstra
Leven en kunst De thematiek die een schrijver in zijn stukken verwerkt en waarmee hij impliciet altijd naar zichzelf en zijn eigen werk verwijst laat zich lezen aan de hand van een korte...Pas later begrijpen we dat niet Nicholaas maar hijzelf Ikaros is. Zoals hij ook verliefd is op de tuberculeuze Edith, maar Nicholaas haar het hof laat maken...Zoals hij niet in staat is te leven, maar moet leven door middel van de personages die hij creëert, zo is hij ook niet tot liefde in staat

Nr. 46, Januari 1994 • Mieke Kolk • Het universum van Karst Woudstra
tot de onderlinge relaties van de personages in het stuk beperkt maar zich ook richt op die tussen de schrijver en zijn tekst...het fantasmatische, "een mise en scène van verlangen, een dramatisatie of eenscenario waarin het subject altijd een rol speelt, die kan wisselen en verschuiven maar die altijd de basis vormt voor dromen...Op afstand werkt dat kennelijk alleen nog maar sterker

Nr. 46, Januari 1994 • Eddie Vaes • Lissabon 94 - Antwerpen 93
Omdat dit een dure kunst is, besloot ik mij niet te verliezen in een veelvoud van projecten maar slechts een zestal grote plannen uit te werken...Deze produktie werd om een of andere reden vervangen door A Furias van dezelfde schrijver...Maar het jonge theatertalent in Portugal heeft volgens Barbosa wel kansen gekregen

Nr. 46, Januari 1994 • Herman Asselberghs • Dar A Luz' Tight Right White
Te pas en te onpas, maar nooit alvorens één van hen luidkeels 'Mandingo...Mandingo is maar één van de,kapstokken voor een heftige vaudeville-show op vijf verschillende podia die het publiek geheel omringen, non-stop voorzien van muziek, film- en videoprojecties...Met die confrontatie-houding onderscheidt de theatermaker zich niet van, maar toont hij zich integendeel volledig in tune met hedendaagse maatschappelijke tendensen

Nr. 46, Januari 1994 • Wim Van Gansbeke • Portret van de recensent als provocateur
vrienden, die het goed menen maar het slecht uitdrukken en zonderlingen die misschien wel begrepen hebben waar het je om te doen was maar het vergeten zijn...tegen de schetsmatigheid, tegen de keer en voor verwatenheid, voor het zoeken maar tegen vergaren, voor het vinden maar tegen bewaren, voor het rukken en tegen het knikken en voor de dronkenschap maar ook...Niet in de loopgraven maar in het schootsveld van de kunst, niet met de witte vlag van de neutraliteit maar met de provocerende Marianne-muts

Nr. 47, December 1994 • Freddy Decreus • Hugo Claus en de mythe van de...
Deze schrijver is iemand van ons die ons goed kent en goed kan observeren, niet moraliseert maar gewoon mensen in situaties toont, die echte mensen op scène zet, groter evenwel dan de doorsnee mens...Voor het doorsnee publiek wilde dit zeggen dat toneel voldoende lijfelijk en vitaal moest zijn, sterk visueel en kaleidoscopisch opgebouwd, daarom niet barok in de vormgeving, maar zelfs sober en arm...Wij kunnen niet zonder de mythe van het goede en redelijke wezen dat uiteraard enkel in West-Europa kan leven, maar de feiten achterhalen ons

Nr. 47, December 1994 • Johan Thielemans • Toneel over het Kanaal
Zo blijft Trevor Nunn één van de belangrijkste regisseurs van het klassieke repertoire ( met een paar schitterende Shakespeare-ensceneringen op zijn palmares), maar daarom voelt hij zich niet te min...De jonge schrijver heet John Harvey...maar ook door de avontuurlijke keuze van zijn repertoire

Nr. 47, December 1994 • Luk Van den Dries • Quartett door het Berliner Ensemble
Het ritme is minder hortend, maar vloeit lange lange lijnen...maar zeer krachtige aanwezigheid centreert haar personage niet alleen op de scène maar ook in de dramatische handeling: zij beheerst de lustmachine en bepaalt het dodelijke verloop ervan...Daardoor krijgt de opvoering minder zenuwen maar meer botten, minder huid en meer karkas, minder geslacht maar meer historische diepte

Nr. 47, December 1994 • Johan Thielemans • Rijkemanshuis
Maar het schrijven zit niet mee, vindt hij, en op zeker ogenblik besluit O'Neill om zijn laatste stukken te vernietigen...ontdekken More Stately Mansions, maar wegens de negatieve kritische reacties wordt er steeds op gedrukt dat het stuk absoluut onaf is, en dat O'Neill het in feite niet gespeeld wilde zien...Het duurt wel allemaal erg lang, maar in de toneelliteratuur is er maar één kampioen in redundantie die O'Neill overtreft, en dat is de Zweed en O'Neill-bewonderaar Lars Noren

Nr. 47, December 1994 • Jaak van Schoor, Dré Poppe, Hugo Van... • In memoriam: Rudi Van Vlaenderen
Hij bracht toneel in alle mogelijke, maar vooral ónmogelijke zaaltjes en zette zich wat af tegen de KVS en de KNS, de twee grote gezelschappen van dat moment...Maar Rudi is altijd de man gebleven die ook rechten gestudeerd had...Hij moest in een paar gesprekken een tot handenarbeid gedwongen, dissidente schrijver (Havel zelf, maar met een andere naam) schuldbekentenissen en partijgetrouwe beloftes zien af te dwingen

Nr. 48, Februari 1995 • Stef Ampe • Mijmeringen bij de dood van Romain Deconinck
Een Belgisch schrijver bouwt op zijn Belgisch — een kot, een kot en nog een kot — en wacht op de muze lijk Tsjeefke wacht op zijn duif die van Arras komt of van Clermont...Maar in de trage dagen is't: Arras, Arras, Arras

Nr. 48, Februari 1995 • Pieter T'Jonck, Johan Thielemans • Gerenoveerde theaters in Gent
Maar op de gevel, of in de ramen, was er geen spoor om de overleden acteur en schrijver te eren...Maar toch zeker dat...utopie noch een onbestemd verleden is, maar daadwerkelijk bestond in het ancien régime

Nr. 48, Februari 1995 • Johan Thielemans • Peter Sellars blijft verbazen
Dat het uiteindelijk The Merchant is geworden, lijkt aanvankelijk erg vreemd, maar wanneer men nota heeft genomen van al de operaties die Sellars op de tekst heeft uitgevoerd, wordt het duidelijk hoe...Hieruit spreekt opnieuw Sellars respect voor Shakespeare, want hij gaat er van uit dat deze schrijver van een dieper inzicht in het theater en de mens getuigt dan een regisseur, hoe geniaal ook...Niet alleen geeft ze aan Shakespeares tekst een verfrissende invalshoek, maar laat ze Sellars toe iets wezenlijks over de Amerikaanse televisie te vertellen, zonder dat het ook maar één ogenblik

Nr. 49, April 1995 • Johan Reyniers • Nomaden over de grens van de taal
Volgens de overlevering (van Diogenes Laertius) wou die het volk tot een zuiver geestelijke religie brengen, maar werd hij op aandringen van de priester Hermokrates verbannen...Je kunt dat zien als de kloof die Europa opdeelde sinds de politieke akkoorden die de Geallieerden in 1945 in Jalta sloten, maar het is natuurlijk veel meer...Nu staat het wel goed om met Heiner Müller aan te komen of Peter Handke interessant te vinden, maar als een auteur hier met iets dergelijks aankomt vindt men dat toch maar aanstellerig — want dat

Nr. 50, Juni 1995 • Bart Meuleman • H. Claus - groothandel sinds 1952
Claus wordt hyperactief, niet alleen als schrijver van oorspronkelijke stukken, maar meer nog als bewerker en vertaler (een bedrijvigheid die eigenlijk pas eind jaren tachtig wat stilvalt). Het beeld...Vrijdag hangt Vlaanderen niet als een geschilderd achterdoek, het staat zelf op de scene, in al zijn benepenheid, maar ook met grote sympathie voor het getypeerde individu dat er weerbarstig...De strijd voor sexuele onafhankelijkheid is hier beslecht, maar achter het vredesverdrag schuilt alleen maar jaloezie, cynisme, nijd, en de inventiviteit om nieuwe leugens te verzinnen, nieuwe

Nr. 50, Juni 1995 • Johan Thielemans • Troje, of er valt niets meer te...
Maar de waarden van de mannenmaatschappij halen het...Maar nog maar net heeft Cressida een mooie Griekse krijger gezien, of ze vergeet haar beloftes...Troilus en Cressida, of de wereld waar ik niet wil zijn, maar de plek waaraan geen ontsnappen mogelijk is. Tot besluit, een liedje: Het bezig bijtje zoemt welgemoed, tot het zijn

Nr. 50, Juni 1995 • Lukas Vandenabeele • Etienne Decroux
Maar we hadden een vurige droom en er waren reeds doden voor gevallen...De grote maar moeilijke man verdween uit mijn leven...Neen, Etienne Decroux zal vooral de geschiedenis ingaan als één van de figuren die tegenover het realistische theater, zeg maar Stanislavski, een theater plaatste van kunstmatigheid, zelfs

Nr. 50, Juni 1995 • Christoph De Boeck • Durven springen
Dat lijkt een vage term, maar die kan ingevuld worden met voorbeelden als Frans Verreyt van De Nieuwe destijds, of wijlen Jac Heijer...Ook al is een bespreking negatief: vanuit dezelfde drive kan een voorstelling gekraakt worden, als er maar voldoende argumenten op tafel worden gelegd...Maar als dan iemand schrijft: "De Tijd spendeert zijn volledige subsidie aan één Duitse auteur", dan moet ik denken aan de demagogische taal van Filip Dewinter, die ook weet hoeveel de migranten

Nr. 51, Augustus 1995 • Willy Westermann-Klep, Griet Van Laer, Martien Langman • Het mooiste en het vreselijkste theatermoment van...
Maar die ene seconde waarin het lezen overgaat in het levend horen en zien, daar zit ik iedere keer op te wachten...Eigenlijk zag ik er wat tegen op om zo lang in het theater te gaan zitten, maar na een tijdje begon ik de pauzes vervelend te vinden...Helaas bleven de helicopters helemaal niet boven het Westergasterrein hangen, maar kwamen ze pal boven de binnenplaats van het Polanentheater aangevlogen

Nr. 51, Augustus 1995 • Jan Joris Lamers • Het toneel helemaal leegruimen
Ik heb me daar natuurlijk ook veelvuldig aan bezondigd, maar nu dacht ik, ik moet dat dan maar doen, onvoorbereid opgaan in een serie van monologen, dan moeten het ook maar echt monologen zijn...Maar al bij het zien van onze voeten onder het gordijn van het kleedkamertje, begon die man heel hard te schreeuwen dat het zo absoluut niet ging en dat hij weg zou gaan en dat wij eerst maar eens...Om nog maar te zwijgen van het feit dat het om een perversiteit gaat die al 1000 jaar oud is. Toneel is een duizenden jaren oude perversiteit, maar waar de mensheid verzot op is. En waarom zo stapel