Archief Etcetera

4 document(en) met "EEN ANTROPOLOGISCH PORTRET"

Nr. 12, Januari 1985 • Inhoudstafel
ETCETERA is een initiatief van Hugo De Greef en Johan Wambacq; is een uitgave van Uitgeverij en Verspreidingscentrum Kritak, B-3000 Leuven; verantwoordelijke uitgever is Luk Van den...Na een paar jaar met vallen en opstaan werken aan een antropologisch theater, verrichte hij nu weer een theatermirakel met het negen uur durende epos de 'Mahabharata'. Over Peter Brook, vroeger en nu...een portret van The National Theatre, impressies van diverse theaterfestivals, brieven, leestafelkruimels en oprispingen in de marge, pag

Nr. 18, Juni 1987 • Pol Arias, Johan Thielemans, Luk Van den... • K R O NI E K
Uit deze aura, die onmiddellijk voor een veld van vibraties rond een personage zorgt, ontstaat ook het gevoel van een vreemd soort liefde en sympatie voor al die sukkelaars, die met hun belachelijke...uit Antropologisch) Een vergelijking met Ubu van Jarry lijkt mij dan ook wat voorbarig...over "het toneel vroeger" vertelden, komt een wankele reconstructie tot stand, een gissend portret; opnieuw die confrontatie met het onvermijdelijke lot dat de acteur met zijn vluchtige kunst in de

Nr. 76, Maart 2001 • An van Dienderen • Het lichaam - site voor de antropologische...
Toen ik als documentairemaakster voor Canvas werkte, diende ik een portret te maken van een migrantenfamilie die een huis zoekt...Het is een soortement spiegel die voorgehouden wordt, waarbij de ander –zoals Lacan dat aantoonde – tegelijkertijd een projectie, een reflectie en een creatie is van de beschouwer...kramey@nimbus.ocis.temple.edu SITE, EEN ANTROPOLOGISCH PORTRET REGIE, CAMERA An van Dienderen (2000, 10 min

Nr. 100, Februari 2006 • Erwin Jans • Who’s afraid of representation?
de film zien we stadsgezichten, straatopnames en personages die we in een stadsdocumentaire kunnen verwachten: een historicus, een politicus, een medewerkster van een toeristisch agentschap, een...Vandaar dat de filmmaker, aldus de gefingeerde Marc Augé, geen antropologisch portret van Amsterdam kon maken, maar zich gedwongen zag te focussen op ‘het nabije’, in dit geval zijn eigen stad...Marina Abramovic situeert haar performance waarbij het publiek zes uur lang de kans krijgt om haar lichaam met allerlei voorwerpen (een schaar, een vork, een zaag, messen, kaarsen, een kam, lipstick