Archief Etcetera

Zoeken naar  Auteur


15 document(en) met "Eerste Bewoner Je"



Nr. 7, Juli 1984 • Bert Verminnen • ONBEKENDE BEWONERS
Eerste Bewoner Kom, wij hebben nog werk ! Tweede Bewoner Wat wil je nu met mij doen ? Eerste Bewoner Kom, je moet niet bang zijn, het duurt niet lang...Je gaat naar zangverenigingen, je hebt een god, maar wie ontmoet je, wie ? Eerste Bewoner Ik vergeef je alles, omdat ik alles vergeven kan, je wanorde, je vervloekingen, je heidense waanzin...Tweede Bewoner Doe open, ik ben het ! Eerste Bewoner Wat wil je nog meer ? Heb je me nog niet genoeg bestolen, waarom kan ik niet van je afgeraken

Nr. 7, Juli 1984 • Marianne Van Kerkhoven • Bert Verminnen
Je kon hem niet overtuigen dat negatieve kritiek beter was dan 'doodzwijgen'. Het kwetste hem zéér zéér diep...Wat doe je met iemand die in het sanatorium aangekleed op bed ligt, klaar om uit te gaan, de eerste bezoekers de weg wijst naar het café en zelf door de haag kruipt om die bezoekers daar te vervoegen...op je werk omdat je je ziek voelt

Nr. 49, April 1995 • Stef Ampe, Geert Opsomer • Over kannibalisme en verscheidenheid
Opnieuw gaat hij nièt af op wat men zegt, op wat de kennis hem voorhoudt of op wat de gewoonten van het land hem als bewoner voorschrijven...kun je, zonder te vervallen in een soort politiek theater van weleer, zelf mee helpen om daar iets aan te doen...Je manier van kijken verandert volledig indien je als ervaren Vlaamse theaterbezoeker opeens in de huid kruipt van de door Les Vils Scélérats gemobiliseerde achterban

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Pieter T'Jonck • Als het centrum leeggelopen is
Merkwaardig genoeg is dit tweede, ons eerder bekende en ogenschijnlijk bloedernstige, geëxalteerde streven een stuk minder gevaarlijk dan het eerste...Het einde van de negentiende eeuw geeft de eerste grote stadsherstructureringen te zien (het fenomeen van de nieuwe, ge- De avonturen van Nero en co...Die historiciteit wordt echter in de huidige city marketing, en zelfs in de ervaring van de toevallige gebruiker, de niet-bewoner, platgedrukt tot een beeld

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Eric Min • Een kille ochtend in Rue du Progrès
toren te herontdekken 'als een objet trouvé dat je plots intrigeert en je een hele wereld opent (...) iets dat in een onnatuurlijke context -zoals deze waarin de Martini aan de rand van de Noordwijk...Er is trouwens niets zo deprimerend als een plek die nadrukkelijk als een gonzende bijenkorf is ontworpen en er dan troosteloos bij blijft liggen'. Wel kon je er met de auto tot bij je kantoor rijden...tot aan de deur van de 'internationale tentoonstellingshallen'. Hoe kom je anders bij het gebouw

Nr. 70, December 1999 • Marleen Baeten • Jeugdtheater XL
Dat kan een bewuste keuze zijn en blijven indien je redeneert dat je die ene grote zaal ten dienste moet stellen van zoveel mogelijk verschillende jonge doelgroepen, met zoveel mogelijk verschillende...Alleen: dan ga je ervan uit dat jij in je eentje het gebrek aan belangstelling voor een jong publiek van de meeste kunstencentra, operahuizen, dans-, muziek- en theatergezelschappen moet compenseren...Indien je het ernstig meent met de uitbreiding en ontwikkeling van het repertoire moet je daar ook een financieel engagement tegenover plaatsen

Nr. 76, Maart 2001 • Katrien Darras, Steven De Belder • Sociaal-artistieke projecten: de schaamte voorbij
Als er ooit een centrum voor cultuurcommunicatie komt, hoop ik dat het gelinkt is aan het verhaal van de bewoner, zodat je ook als producent geconfronteerd wordt met het verhaal van die...Wat dat betreft heb je in Vlaanderen een grote vrijheid om te doen met je geld wat je wil, zeker in vergelijking met Frankrijk en Nederland...Dan breek je ook doorheen je doelgroep als exclusieve consument: ze worden in het productieve proces inbegrepen, waarbij je het plateau en de instelling in het artistieke proces betrekt

Nr. 85, Februari 2003 • Peter Anthonissen, Dries Moreels • Vechten om speelruimtes te creëren: Het project...
Je moet de ploeg hebben, je moet de makers hebben, en op de State of Waste kwam dat allemaal voor de eerste keer samen...Als je binnenkomt in een labyrint van Enrique, ontmoet je ook niet de acteur die per-formt voor honderdduizend mensen of tienduizend of duizend of zelfs honderd... Je ontmoet daar de bewoner van die...Bij het labyrint van Enrique zit je er zelf middenin, je ondervindt het, je moet het ook ondervinden, je moet ook onderzoeken wat je plek is in dat labyrint, je moet ook zelf je verhaal construeren

Nr. 88, September 2003 • Katleen Van Langendonck • The role of the artist is to...
Maar ook voordat je deze kamers betreedt, voel je je al herhaaldelijk verloren, ook al helpen handen in het duister je soms op het 'juiste' pad te blijven...Vandaar dat het labyrint begint met een 'dislocatie': in een eerste ruimte word je via kinderspelen en het uitdoen van de schoenen teruggevoerd naar een onbezonnen...Gent werd je uitgeleide gedaan door een acteur/bewoner die een papier met je 'eigenlijke', 'oorspronkelijke', 'lichamelijke' naam - je voet- en duimafdruk - aan een ballon vastmaakte

Nr. 94, December 2004 • Elke Van Campenhout • Salzburg lied to us
Stel nu, je fotografeert jezelf met een stijve, en je zegt: dit is de poster van mijn nieuwe voorstelling, en je publiceert dat beeld in het boekje van deSingei...Ik dacht: maar jij wil een politiek platform opzetten, je vraagt mensen om eraan deel te nemen, en van zodra zij iets aanbrengen waarvan je denkt dat je publiek het niet zal begrijpen (lees: mogelijk...Ik vraag mij af of je in een wereld waarin terrorisme een brandende kwestie is, en waarin er wel degelijk mensen rondlopen in zwarte kleren met een bom op hun lijf, of je zo'n beeld op zo

Nr. 96, April 2005 • Karmen Franinovic • Contact
Toen Kurt Vanhoutte en ik begonnen te doctoreren was één van de eerste discussies: kan je van theater spreken als er geen acteur op de scène staat...Je definieert begrippen, gebruikt die in je argumentatie en richt je op een bepaald, vooropgesteld punt...Als je een machine manueel bestuurt, ben je je niet bewust van de manier waarop wij keuzes maken, de situatie en haar voorwaarden, de technische basislogica van alles

Nr. 98, Januari 2005 • Pieter T'Jonck • Intimiteit, intimidatie
Reageer je niet, dan is het alsof je onverschillig bent of niet opgewassen tegen de uitdaging; reageer je wel, dan loop je het risico dat je terechtgewezen of uitgelachen wordt...Dat versterkt nog je interpretatiedrift: het ‘verhaal’ van de afwezige bewoner wordt je gids bij het filmen en monteren...Wat gebeurt er als je niet in een kleine kring van mensen je plaats krijgt door je daden en woorden, maar als je betekenis voortvloeit uit de aanwezigheid of zelfs zichtbaarheid van je lichaamsbeeld

Nr. 104, December 2006 • Martin Nachbar • Reizen, vluchten, vergaan
Het voordeel toen: er was zoiets als een thuis, die soms wel op je zenuwen werkte, maar waar je naar terug kon keren, en van waaruit je erop uit kon trekken, het leven in. Dat ik ooit een...Je zintuigen staan op scherp, je blik dwaalt over alles heen, je ziet ongewone, maar ook vertrouwde dingen in een nieuw licht, je geest is wakker, je ziel licht...Zo gaat de eerste wandeling van de studio of het kunstenaarsverblijf vaak richting stadscentrum om inkopen te doen: de kabel die je nodig hebt, de post-it blokjes die je vergeten bent, een paar dv

Nr. 106, April 2007 • Rudi Visker, Chokri Ben Chikha, Flore Opsomer,... • Transculturele Vibraties: De multiculturaliteit voorbij
Hij suggereert dat het misschien wel anders ligt: 'Een religieuze overtuiging is in eerste instantie niet iets wat je HEBT, maar het is eerder iets wat je aangrijpt en waar je je niet zomaar aan kan...En daar plaats je, volgens Visker, iets tussen, aan de hand van een troostende geste: ‘Iemand die in-pijn-is strelen of de hand vasthouden lijkt op het eerste gezicht een nutteloos gebaar...Je kan de hoofddoek op-en aanzetten of je hoeft je er niet steeds van bewust te zijn dat je hem aanhebt

Nr. 112, Juni 2008 • Daniëlle de Regt • Esthetica voor te ver gevorderden
Waar tijdens de eerste opvoering de particuliere schoonheid van nummer 1 vooral in het oog sprong, klonteren 1 en 2 in je blik nu samen tot een collectief lichaam...Die weemoed stamt echter niet van de aanblik van iets subliems, zoals bij de eerste slingerbeweging het geval is. Ze ontpopt uit het inzicht dat je dat subliem mooie gaandeweg uit het oog hebt...Je weet pas echt wat je had, wanneer je ziet dat het weg is. Deze tekst is geschreven met de steun van Corpus Kunstkritiek, een initiatief van het Vlaams Theaterinstituut (VTi






Development and design by LETTERWERK