Archief Etcetera

64 document(en) met "Ich-spaltung" • Resultaten 21 tot 40 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 21-22, Mei 1988 • Alexander Baervoets • Oskar Schlemmer: Das Triadische Ballett
Ich bekenne heute, daß mir bei der Schaffung des Triadischen Balletts mechanische und maschinelle Aspirationen fernlagen, denn von der Maschinenromantik wußte man 1914 noch nichts

Nr. 25, Maart 1989 • Johan Thielemans • Vorm geven aan centrale mythen
Het is dus een eenvoudig gevoel, en het staat wantrouwig tegenover de puriteinen, de Savonarola's, zij die spreken vanuit het Über-Ich, zij die zich het Über-Ich aanmeten

Nr. 30, Juni 1990 • Marcel Otten • Theater voorbij de muur
Goeie ouwe tijd ! Maar de Kulturmi- nister is intussen weggehoond, Kohl heeft met een stapel bankbiljetten gewuifd, Das Volk wuifde terug en Hei-ner Muller (Ich bin ein Neger

Nr. 30, Juni 1990 • Klaas Tindemans • Van op een afstand indrukken bij Das...
Der Palast um vier Uhr morgens...: 'Wo ein Will ist, bin ich weg

Nr. 30, Juni 1990 • Gunther Sergooris • De macht van het uur blauw
Wissens sorge tragen, woher ich kam der Fahrt, noch wie mein Nam' und Art !" Kritische vragen moeten achterwege blijven in het rijk van de kunst

Nr. 34, Juni 1991 • Alex Mallems • Bob Wilsons The Black Rider
Land en komt soms verrassend zijn Beat-Poet reputatie tegemoet met zinnen als "Ich dürste nach der Kugel wie der Junkie nach dem letsten Stoff". Binnen het geheel van het project blijft het libretto

Nr. 34, Juni 1991 • Henri Bloemen • Frisch en Dürrenmatt
Grobe (1949). En Frisch bekende vlak voor zijn dood aan Volker Schlöndorff, die de bekendste roman van Frisch, Homo F aber, verfilmde : "Ich kaue nur noch an den Worten, ich lutsche an den Worten; aber ich

Nr. 34, Juni 1991 • Gunther Sergooris • Jakob Lenz
Zo plaatst ze Lenz voor zijn grote monoloog "Oft fühl ich um Mitternacht" op dat plateau

Nr. 34, Juni 1991 • Gunther Sergooris • Muziektheater dat niet stoort
Dat Wagner zich afkeerde van de "natuurlijke zinnelijkheid" beschouwde de filosoof als een perversie die getuigde van levenshaat, als een oproep tot tegennatuurlijkheid : "(...) ich verachte jedermann

Nr. 35, September 1991 • Gunther Sergooris • Wagners magnum opus in De Munt
Dan volgen deze verzen: "Was ich liebe, muss ich verlassen,/ morden, wen je ich minne,/ trügend verraten, wer mir traut...Fahre denn hin, herrische Pracht,(...)/ Zusammenbreche was ich gebaut...Auf geb ich mein Werk; nur eines will ich noch: das Ende, das Ende

Nr. 36, December 1991 • Frank Theys • Lied van mijn land TV-Wagner
Hij heeft ooit de wens uitgesproken "nachdem ich das unsichtbare Orchester geschaffen, möchte ich auch das unsichtbare Theater erfinden...En Parsifal zegt het ook letterlijk: "Ich schreite kaum, doch wahn ich mich schon weit

Nr. 39, December 1992 • Hugo Durieux • De tragedie van het luisteren
Ich versuche, Dich, den Spieler, an die Ströme anzuschliessen, die durch mich fliessen, an die ich angeschlossen bin

Nr. 42, Juni 1993 • Rudi Laermans • Een krachtig lichaam
stellen' van historische gebeurtenissen — als 'Telescopage der Vergangenheit durch die Gegenwart'. En in een ander fragment, over de 'Methode dieser Arbeit': 'Ich habe nichts zu sagen...Ich werde nichts Wertvolles entwenden und mir keine geistvollen Formulierungen aneignen...Aber die Lumpen, den Abfall: die will ich nicht inventarisieren sondern sie auf die einzig mögliche Weise zu ihrem Rechte kommen lassen: sie verwenden

Nr. 46, Januari 1994 • Marleen Baeten • Engelengezang uit de hel
Ich habe den Hund nicht vergiftet"), uit de irritante herhaling van steeds dezelfde mop, uit het in stilte proberen te bemachtigen van een betere plaats, uit het verdedigen van het eigen territorium

Nr. 47, December 1994 • Gunther Sergooris • Don Giovanni in de Vlaamse Opera, Tristan...
Vanaf dat ogenblik willen ze één zijn, om elkaar niet meer te kunnen verliezen; op het einde van het liefdesduet in het tweede bedrijf luidt het: 'Du Isolde, Tristan ich, nicht mehr Isolde...Tristan du, ich Isolde, nicht mehr Tristan

Nr. 47, December 1994 • Herman Asselberghs • Jan & Sigrid & Lisa & Kurt...
het program van de voorstelling staat: 'Die Dunkelheit, aus der ich stamme, ich liebe dich mehr als die Flamme'. Het klinkt als het duivelspact uit Faust, maar het kan evengoed een Duitse vertaling

Nr. 49, April 1995 • Johan Reyniers • Nomaden over de grens van de taal
Im ersten Blick sah ich ihn, den Haaren und hängenden Locken nach, für einen Schreinergesell an; seine freimüthige Manier aber zeigte bald dass mich die Haare betrogen hatten...Ich erinnerte mich einige Dramen gelesen zu haben, die einem Herrn dieses Namens zugeschrieben wurden...Kaspar De lezer heeft al wel begrepen dat het werk van Stefan Hertmans een omgevallen (centraaleuropese) boekenkast is. 'Schon mit meinem ersten Satz bin ich in die Falie gegangen

Nr. 50, Juni 1995 • Gunther Sergooris • Onopgeloste spanning
Na het bericht dat de vorst nog leeft, is er een duo tussen de prins von Homburg en Natalie, de prinses van Oranje: "Du standtst, ich weiß nicht,/ vor mir wie im Traum,/ und ein unsägliches Gefühl...ergriff mich eines Glücks,/ wie ich es nie empfunden

Nr. 51, Augustus 1995 • Loek Zonneveld • Woede - verscheurdheid - troost
Ich äussere mich niemals

Nr. 54, Februari 1996 • Loek Zonneveld • In memoriam Michael Carlton Matthews 1958-1996
Ich wusste auch nie, warum ich mich umbringen sollte