Archief Etcetera

Zoeken naar  Auteur


26 document(en) met "Suzanne Je" • Resultaten 1 tot 20 worden getoond • Toon volgende resultaten



Nr. 3, Juni 1983 • Luk Van den Dries • KAAITHEATER
Los van andere kunstrichtingen (de parallel met de dans), los van de sociale context (en hoe kan je de Wooster Group daar los van maken...Als lezer ben je getuige van een (subjectieve) reconstructie en op die manier ook medetoeschouwer...Robert Wilson, Suzanne Hellmuth and Jock Reynolds, Soon 3, The Structuralist Workshop, Richard Foreman, The Wooster Group en Squat Theatre

Nr. 3, Juni 1983 • Johan Thielemans, Theo Van Rompay, Marianne Van... • KAAITHEATER
Dit is het begin van een emotionele draad die de bewegingen van Rosas danst Rosas aan mekaar reigt; dit is de andere helft van de woordenschat: je blouse rechttrekken, naar je nagels kijken, je rok...Je gaat naar buiten en je denkt er niet meer aan terug... ofschoon : met dia's is er toch wel een en ander te doen...Als inrichter moet je je echt op een eenzame hoogte voelen

Nr. 5, Januari 1984 • Daan Bauwens • NTG en De Sluipende Armoede op herkansing
Zo krijgje bij het bekijken van het eindresultaat een dubbele invalshoek: je ziet een "autonome" voorstelling en je volgt het ontstaan van een nieuw concept, de inhoudelijke en stilistische...Als toeschouwer krijg je meer inzicht in machinaties van macht en mensen, maar alle handelingen en motieven die laveren tussen licht en schaduw, suggereren zonder expliciteit, zetten een denkproces op...Het toneel is afgesloten en je ziet de samenzweerders stuntelig achter een gordijn verdwijnen, steeds weer gimmicks uitzoekend om de machthebber te benaderen en te vermoorden

Nr. 5, Januari 1984 • Rina Barbier • KLAPSTUK 83
Gevecht met object De solo-avond was beduidend beter, maar toch kan je met moeite van een interessant of boeiend spektakel spreken...Er wordt een lichamelijke inspanning geleverd en het stoort niet dat je dat merkt: je wordt dan toch iets gewaar...Dan denk je alleen maar: "Jooss, waar ben je gebleven

Nr. 6, Maart 1984 • Marianne Van Kerkhoven • In het teken van de recuperatie
Het spel, het licht, het decor, alles werd tot een minimum herleid: je luistert naar de tekst; die is rijk en subtiel; je luistert naar Ivonne Lex : ze zégt de tekst, speelt géén personage, speelt...het publiek tref je twee lagen aan: de kleine groepjes vrouwen die duidelijk op het onderwerp zijn afgekomen en voor wie de voorstelling discussiestof levert; én het avondje-uit-publiek dat er met...vraagt een ouderwetse manier van kijken, waarbij de verwachting van een 'realisme' logisch lijkt en waarbij je het terecht als een stijlbreuk aanvoelt, wanneer je een karikatuur van dat realisme voorgezet

Nr. 16, Januari 1987 • Gesprek in Wallonië
Grégoire Weet je, je bent niet meer verplicht er heen te gaan nu je je eerste communie gedaan hebt...Suzanne Je gelijkt tenminste niet op sommige van je collega's die naar school gaan alsof ze in de tuin gingen werken...Je zal zien, het telegram zit erin dat je mij gestuurd hebt toen je geslaagd was in je studies

Nr. 16, Januari 1987 • Marianne Van Kerkhoven • SHAKESPEARE VERTELLEN VANDAAG
De esthetiek van deze produk-tie is er een van véle jaren geleden; een toeschouwer van 1986 doe je niet meer geloven dat een kartonnen fontein van steen is; daarvoor heeft die té veel televisie...De getemde Feeks, auteur: William Shakespeare; adaptatie: Dirk Tanghe; groep: Malpertuis-Tielt; regie: Dirk Tanghe; decoradvies: Nej De Doncker; kostuumadvies: Je-anine Lambrechts; spelers: Gert...Maillard; spelers: Rik Hanc-ké, Carry Goossens, Bob Snijers, Lee Iliaens, Anita Koninckx, Suzanne Jucht-mans e.a

Nr. 20, December 1987 • Theo Van Rompay • Klapstuk 87
Hun kracht putten ze uit hun authenticiteit, hun bescheidenheid ook: je wordt als toeschouwer aangesproken, niet overdonderd; je mag getuige zijn, maar ben je er niet, dan gaan ze net zo goed door...Bij Gallotta is het andersom: hij neemt je bij de hand, loodst je door zijn vaak triviale wereld, maar plaatst je toch voortdurend op het verkeerde been...Je denkt vaak: dit is flauw of doorzichtig of naïef, maar je kan je hoofd niet afwenden, omdat je zelf meezoekt naar het verborgene, het onuitspreekbare

Nr. 23, September 1988 • Hildegard De Vuyst, Johan Thielemans, Klaas Tindemans,... • KRONIEK
Zijn declamatie van Ellis' flash-backs zijn daarentegen wel heel spannend, ze kluisteren je vast aan je zetel -- overigens erg mooie meubels, een decor waar je zelf in zit, van Michel Van Beiren-donck...Je haat als je verliest, je straalt als je wint...Soaps waarvan je je de afloop van jaren geleden herinnert

Nr. 25, Maart 1989 • Luk Van den Dries, Fred Six, Alexander... • K R O N I E K
Je vraagt je af of het TV-script dat Peter Verburgt voor de VPRO schreef ook een sterke theatertekst zal zijn...Gelezen "Ik heb iemand nodig die zegt Mo, dat hebben we al duizend keer gezien, speel eens iets anders/ Ais akteur breng je gemakkelijk naar boven waar je zelf gezellig in kwijlt...Rudi Van Vlaenderen: Teater -bij wijze van inventaris', in De Standaard, 14/1/'89 "Het is alleen als je erin slaagt de energie die je als akteur hebt op het publiek over te brengen, dat je een

Nr. 28, December 1989 • Erwin Jans • EEN HIAAT IN DE NATUUR DER DINGEN...
zegt: daar heb je haar, ja...Mijn Suzanne ? Als ik in de spiegel kijk, dan vind ik niets wat ook niet in duizend andere gezichten te vinden is." Het kijken, het herkennen, het herinneren staan in het teken...Ik ben naar je gekomen om niemand te worden...Zij worden in die ervaring tot aan de grens gebracht : "Niets is vreemder dan doorstane pijn, die je bijna je identiteit heeft gekost

Nr. 42, Juni 1993 • Gunther Sergooris • Lukas Pairon
Over het verschil tussen opera en muziektheater kan je een theoretische boom opzetten, in de praktijk kan je met zo'n verschil weinig aanvangen...Als je geen vast ensemble hebt, dan moet je per afzonderlijke produktie werken aan het vormen van een ensemble, een geheel van mensen dat elkaar goed kent, waarbinnen het artistiek proces van de...Wanneer je met een groot koor en orkest te maken hebt, kan je dat niet, want je moet voortdurend organiseren

Nr. 43, November 1993 • Klaas Tindemans • De kleine dood
Waarom hij daar zit, dat vraag je je niet meer af, tot op het einde, wanneer het 'spannend' wordt...Ze krijgen een kind, Evelientje, waar hij zielsveel van houdt, Suzanne kwijnt weg in de dronkenschap...De oprechtheid die je zolang voor vanzelfsprekend hield, daar ga je aan twijfelen, je vraagt je af of Bernard geen mythomane constructie heeft opgezet, gericht op uitstel, een poging om de herinnering

Nr. 44, Februari 1994 • Myriam Van Imschoot • Denken, construeren en dansen tegelijk
Suzanne Trépanier komt als eerste van het trio op...Het is de eerste keer dat ze zich zichtbaar ontspannen - daarvoor kreeg je de concentratie van de poseur te zien...Als dan ten slotte twee dansers de scène verlaten en een danseres alleen achterblijft tot het licht uitgaat, krijg je de indruk dat het allemaal maar een grote, zij

Nr. 50, Juni 1995 • Lukas Vandenabeele • Etienne Decroux
design-theater (het design-meubilair, de design-architectuur). 'Je n'aime pas montrer mon âme...Je ne veux pas montrer mon individualité'. Of om het met de woorden van Cézanne te zeggen: 'Je veux douer les choses d'un sentiment d'éternité... un art solide et durable comme l'art des musées...Zonder zijn soevereniteit te verliezen onderbrak hij plots zijn betoog: 'Suzanne, donne-moi un bonbon

Nr. 51, Augustus 1995 • (advertentie)
Heb je nood aan concrete informatie over subsidies, sociale wetgeving, werken in het buitenland, auteursrecht, begroten, dan kun je vanaf eind april terecht in het Handboek Theaterbedrijfsvoering (Red...oktober 1995 R3iTI3y3ri3,de Prins van Ayodhya door Suzanne Van Lohuizen (concept Harry De Neve) in de KJT-zaal - voor kinderen vanaf 8 en hun familie première : 3 november 1995 Kuioak Kuioak

Nr. 52, Januari 1995 • Tuur Devens • Een mens: schudden voor gebruik
Daarom ga je schrijven, en dat ga je dan vertellen, en je krijgt de mensen ermee plat...Innerlijk kun je dat niet doen, dan word je zot...Kafka's werken worden het menselijk leven en de maatschappij een labyrint, een absurditeit waaruit niet meer te ontkomen is, een wereld die je achtervolgt en waarop je geen vat krijgt

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Paul Demets • Graven in de enclave
moraliserend of belerend is. De teksten van de Nederlanders Ad de Bont, Pauline Mol, Roel Adam, Heieen Verburg en Suzanne van Lohuizen worden dan ook al enige tijd met enthousiaste commentaren onthaald...Toen ondervond ik dat het belangrijk is om op een vertrouwelijke manier te kunnen werken met de regisseur aan wie je je stuk uit handen geeft...het boek maakt een portretje van het personage per hoofdstuk duidelijk wie er aan het woord is. Omwille van de splitsing van de verhaalstof in verschillende vertelstandpunten, zou je dus

Nr. 69, Januari 1999 • Rudi Laermans • Achter de schermen van het ballet
van de heel wat smeuïger journalistieke research over de balletwereld (type Off Balance: The Real World of Ballet van Suzanne Gordon). Niet dat Wulff een gortdroog academisch werkstuk boordevol...Voor het betrokken artistieke personeel zorgt dat voor een grote mate van communicatieve onzekerheid: je weet nooit van tevoren welke modus of tonaliteit in de werkverhouding momentaan zal domineren...Humor of ironie als ventielklep voor wederzijdse spanningen - je zou toch verwachten dat een antropologe daar oog voor heeft

Nr. 69, Januari 1999 • Pascal Gielen • Dans in Vlaanderen 1980 - 1995
Wanneer je het danslandschap in 1980 beschouwt, kun je voor 'Vlaanderen' maar twee artistieke polen detecteren, namelijk het Ballet van de XXste Eeuw dat zich onder leiding van Maurice Béjart in de...Zo kon je van Kortrijk tot Hasselt een balletvoorstelling meepikken...Ook het dansfestival Klapstuk plaatste voorstellingen van Jan Fabre en Anne Teresa De Keersmaeker naast die van erkende choreografen als Merce Cunningham, Dana Reitz en Suzanne Linke


Toon volgende resultaten





Development and design by LETTERWERK