Date 1985-05-25

Publication De Standaard

Performance(s) Midi, Minuit • Jokondo • Pin-point

Artist(s) Pierre Droulers • Adriana Borrielo

Company / Organization 't Sirkus Danslab

Keywords minuit • midi • sirkus • danslab • belichting • rekwisieten • schaarse • pin-point • gedefaseerd • borrielo

Nieuw plezier van dansen in Plan K: Pierre Droulers en Adriana Borriello

BRUSSEL -- Deze week bracht Plan K een reeks performances, muziek- en dansuitvoeringen van bekende en minder bekende kunstenaars, om de inzet van de podiumkunsten van vandaag aan het licht te brengen. Tot woensdag waren elke avond twee voorstellingen te zien: Pierre Droulers en Adriana Borriello met "Midi, Minuit" en ’t Sirkus Danslab met "Jokondo" en "Pin-point".

Pierre Droulers en Adriana Borriello zijn twee oud-leerlingen van de Mudra-school. In Vlaanderen is Borriello wellicht het meest bekend door "Rosas danst Rosas". Droulers heeft sinds 1976 reeds heel wat choreografieën op zijn naam staan, oa. In 1984 "Miserere", waarin hij reeds samenwerkte met Borriello.

Het boeiende aan "Midi, Minuit" is het samenlopen in een voorstelling van twee verschillende danswijzen, op hetzelfde ogenblik. Droulers danst op een sierlijke, erg losse manier waarbij zijn hele lichaam meebeweegt in complexe poses, erg ritmisch of in snel vervloeiende posities als van een stijldanser. Borrielo danst op een strakkere manier, met duidelijk afzonderlijk gearticuleerde bewegingen van de ledematen. Allebei verwerken ze in dat dansen ook mimische elementen, vooral Borrielllo in een soort kermisscène waarin ze gesticuleert alsof ze druk in gesprek is met iemand, en onhandig op pointes probeert te dansen.

Dat leidt tot een ballet waarin de spanning tussen man en vrouw bijna ongemerkt evolueert naar flarden verhaal, in solodansen en duetten. Die verhalen worden nooit echt uitgewerkt; Ze ontstaan veeleer toevallig, door het invoeren van enkele rekwisieten of een andere belichting die de toeschouwer referentiepunten geeft. Twee kroontjes bv. geven het idee prins en prinses aan en daar wordt al dansend een spel van aantrekking en afstoting op geborduurd.

Telkens wanneer zo de omtrekken van een verhaal zichtbaar worden, wordt de bal opnieuw in het kamp van de toeschouwer gelegd. Hij moet de schaarse gegevens zelf interpreteren. Er wordt in de voorstelling telkens gebalanceerd op de grens van pure beweging en uitbeeldend theater.

Betekenis

De ruimte waarin de dans plaatsgrijpt wordt grotendeels bepaald door de belichting. "Midi, Minuit", de titel, die staat voor een afwisseling van contrasterende bewegingen, komt terug in een opeenvolging van schaarse zijdelingse belichting en puntlichtjes, blauw licht dat rakelings langs de achterwand invalt, en een heldere geelwitte belichting die van boven komt. Tussen de verhaalfragmenten door wordt het licht gedoofd.

De voorstelling wordt ook sterk bepaald door de muziek: een montage van Noord-Afrikaanse en Zuid-Europese gezangen, sterk vervormd en gedefaseerd, en verwerkt in een klankdecor met veel ruis en toevallige klanken, die soms in te passen zijn in de dansverhalen er soms tegen ingaan.

Dat bijeenbrengen van dans, muziek, een rudimentaire belichting en rekwisieten heeft als bedoeling te onderzoeken op welk punt betekenis ontstaat uit de beweging an sich. Maar wat de voorstelling eigenlijk boeiend maakt is het overduidelijke plezier dat de dansers zelf hebben in hun werk de lichtvoetige halfironische benadering ervan, gecombineerd met een grote beheersing van het dansen.

Niets anders daarentegen dan loodzware en dodelijk vermoeiende ernst bij de voorstelling van ’t Sirkus Danslab, hoewel die pretentie nergens gerechtvaardigd wordt door werkelijk danstalent, of door een interessante choreografie. De bewegingen liggen meer dan voor de hand, zijn weinig gecoördineerd en lukraak gerangschikt enkel de muziek valt best mee. Maar die kun je ook op plaat beluisteren. (PTJ)