Date 1985-11-29

Publication De Standaard

Performance(s) Il ladro de anime

Artist(s) Corsetti, Giorgio Barberio

Company / Organization La Gaia Scienza

Keywords scienza • anime • palazzo • akteurs • erfenis • avant-garde • vajn • ritme-versnellingen • hemelbestormend • zielendief

Prettig voorsmaakje van Italiaanse avant-garde: "Il ladro de anime" van "La Gaia Scienza"

BRUSSEL -- Als voorsmaakje, in een lange reeks voorstellingen die vanaf februari door Vlaanderen trekt onder de titel "L'Avanguardia Italiana", stelt het Vlaams Teatercircuit de groep "La Gaia Scienza" voor, met de voorstelling "II ladro di anime". Het predikaat avant-garde is wel een beetje misleidend: ondanks de aan Nietzsche herinnerende groepsnaam is deze voorstelling bepaald niet hemelbestormend of grensverleggend. Maar dat hoeft de pret niet te drukken.

Met een beetje overdrijving zou je zelfs kunnen zeggen dat de voorstelling zo enorm "prettig" is, precies omdat ze zo weinig pretenties heeft. Biezonder veel inhoudelijke samenhang is er niet te bespeuren, er worden geen diepgravende statements gemaakt, maar het is wel duidelijk dat de zes akteurs zelf zich vreselijk aan het amuseren zijn met hun akrobatische hoogstandjes. En dat plezier dragen ze over op het publiek.

Waarom de voorstelling "de zielendief" genoemd werd, is onnaspeurbaar. De verklaring van regisseur Giorgio Barberio Corsetti dekt wel vrij goed de visuele inhoud van de voorstelling: "een lange zoom-in op het inwendige van een ideale stad...de menigte die haar bevolkt...om in een palazzo terecht te komen; de bewoners zijn de buren die je nooit ziet, maar van wie je alleen de geruchten hoort".

De manier waarop de akteurs bewegen en dansen, is een montage -- maar dan wel een zeer zenuwachtige en steeds versnellende montage -- van alledaagse bewegingen en handelingen. In die zin is de voorstelling enigszins schatplichtig aan de post-moderne koreografie, maar uiteindelijk blijft van de ideeën van iemand als Paxton nog weinig te merken.

Veel duidelijker is de erfenis van de "commedia dell'arte"-traditie. En dan vooral de meer circusachtige zijde ervan. Op de meest onverwachte momenten halen de akteurs halsbrekende stunts uit, die een verbluffend effekt hebben. Bovendien zit de voorstelling vol klownerieën. Een van de effekten waar het zwaarst op gespeeld wordt is abrupte ritme-versnellingen: de sprankelende afro-latijnse muziek slaat geregeld om in een veel sneller en dreunender ritme, en in de bewegingen van de akteurs is dat frenetiek opdrijven van het tempo ook een konstante.

Een van de meest opvallende akteurs in dit stuk is het decor. Dat wisselt en verschuift voortdurend en het eindbeeld van een doorgesneden palazzo dat naar voor op de scène rolt is bepaald indrukwekkend. Estetisch indrukwekkend dan wel. Want is er inhoudelijk niet veel te beleven, als estetische Spielerei kan het decor op zich tellen. Hoewel er alweer geen duidelijke koherentie in die visuele opzet terug te vinden is, en er vrolijk geplunderd wordt in de kunstgeschiedenis van de 20e eeuw, is "La Gaia Scienza" meesterlijk in het manipuleren van die kulturele erfenis, tot groter vermaak vajn het publiek.

Nog te zien op 29 nov. in de "Vooruit" te Gent, op 2 dec. in de stadsschouwburg te Kortrijk, en op 3 en 4 december in "deSingel" te Antwerpen.