LEUVEN -- In samenwerking met de audio-visuele dienst van de KUL prezenteerde 't Stuc twee eigen videoprodukties. Op basis van scenario's werden de twee videasten, Bruno Mistiaen en Guido Janssens, geselekteerd uit een groep video-kursus-gangers. De selektie van Mistiaens "Een zondag op de Malkoffweide" en Janssens' "Der Wanderer/Arabesque" bleek tweemaal een interessante keuze te zijn.
In "Een zondag op de Malkoffweide" wordt de technische mogelijkheid om videobeelden over elkaar te schuiven uitgebuit om simultaan een aantal "gebeurtenissen" -- tegen de achtergrond van de toren op de Malkoffweide te Halle -- te laten zien. Ze worden onderverdeeld in schuifjes die, blijkens de nummering, door elkaar gehaspeld zijn, maar ook met die nummering zelf is iets vreemds aan de hand, want het is uiteindelijk nooit helemaal duidelijk op welk van de vijf beelden de geprojekteerde nummers slaan.
Zo lopen door elkaar: het absurde verhaal van een man die systematisch het terrein afspeurt naar aanwijzingen van een moord die misschien niet gepleegd is, of toch niet op die plaats, hoewel de speurtocht via bochtige redeneringen toch nuttig blijft (moet blijven); een koreografie van Rita De Corte, zeer trage en hiëratische bewegingen met vreemde kostumering; een nauwelijks te begrijpen verhaal, uitgesproken zonder enige hoorbare interpunktie, over een vakantie aan zee, door een vrouwenmond die in een klein kadertje midden in het beeld rechtop gekanteld (waardoor de mond expliciet refereert naar een vagina) aanwezig blijft gedurende de hele video.
De kombinatie van zo'n heterogene en licht absurde elementen binnen één ruimte (de weide/het tv-scherm) is erg prikkelend.
"Der Wanderer/Arabesque" is veel analytischer van opzet. Het beeld wordt analoog met muziek van Schumann en de maker zelf gemonteerd: "Cadrage, montage en camerabewegingen worden niet zozeer bepaald in funktie van de beeldinhoud, maar werden opgebouwd uit kleine herkenbare eenheden, in funktie van een eigen, specifiek ritme". Geleidelijk wordt dit patroon verlaten en gaan de beelden evolueren naar een eigen ritme, waarbij de beelden gedemonteerd worden door manipulaties (opdelen van het beeld in drie niet-synchrone stroken, slow-motion, kleurverzadiging van het beeld). De beelden tonen drie vrouwen die in een verlaten fabriek (de Dijlemolens te Leuven) op straat en op verlaten velden op weg zijn.
Dit tema van de zwerver (hoewel niet zeer expliciet) als inhoud van de beelden werd geprezen omdat het een romantisch motief is dat perfekt aansluit bij het muzikale motief (en inhoud) van Schumanns Arabesque. Zonder voorkennis is dit koncept niet dadelijk te distilleren uit de video, maar het pleit voor het werk dat het ook bij een eerste visie een sterke interne logika overbrengt.
De video's kunnen aangevraagd worden, voor besloten publieke vertoning, bij Lea Winkeler, 't Stuc, Van Evenstraat 2D, 3000 Leuven, tel. 016-23.67.73.
