Spielerei met schilderkunst en dagelijkse sleur: "De Mexikaanse Hond" op toernee met "Onnozele kinderen"
BRUSSEL - "De Mexikaanse hond", een nakomeling van het roemruchte "Hauser Orkater", heeft o.a. met De wet van Luisman een grote reputatie verworven. Dat was te merken aan de publieksopkomst in de Ancienne Belgique voor Onnozele kinderen. Niet onterecht trouwens.
In Onnozele kinderen staan twee broers, Wolfgang en Leonard Offenbach (in werkelijkheid de broers Alex en Mare van Warmerdam), centraal. In het pikdonker, enkel bijgelicht door een klein nachtlampje ontmoeten ze elkaar bij aanvang van het stuk; Leonard vertelt dat hij echt wil gaan leven, zonder angsten; b.v. een wellustige vrouw wil gaan verleiden. Waarop Wolfgang, een schilder, hem voorspiegelt hoe dergelijke sprookjes meestal als een veel banaler verhaaltje aflopen. In andere scènes blijkt dan dat de schilder waarschijnlijk wel wijzer, maar ook minder verbeeldingrijk is dan zijn broer, die de eigenlijke inspiratie aandraagt voor het werk van de schilder. Hij denkt voortdurend aan de overstelpende hoeveelheid mogelijkheden die een onderwerp, een doek kunnen bieden, het broertje ziet de ene goede oplossing.
Terwijl Wolfgang een groot schilderij aan het uitwerken is, vindt Leonard zijn "wellustige vrouw" in Mevrouw Derkinderen (Annet Malherbe), die met haar man (een intellektueel volgens eigen zeggen, steeds zeker van zichzelf -- Aat Ceelen) een saai bestaan leidt, precies zoals het volgens broer Wolfgang altijd verloopt. De hele verdere voorstelling bestaat uit een "Spielerei" met uit hun verband gelichte vragen en antwoorden, door versterking van clichés heel absurde voorstellingen van situaties met muzikale intermezzi van Vincent van Warmerdam, met Thijs van der Poll.
Het tema van de wellustige vrouw en alle mogelijke andere schilderkunstige problematieken worden in een prachtig filmpje (van Alex van Warmerdam) met steeds overvloeiende doeken gedemonstreerd. Aan de mallemolen komt een einde als de schilder, nadat zijn abstrakte figuur in levende lijve op scène verschenen is (en iets anders doet dan op het schilderij) zijn doek signeert. Zo een einde stellend aan een erg leuke kombinatoriek van kinderlijke denkbeelden en volwassen sleur-toestanden en problemen.
Nog te zien in Turnhout, Warande (014-41.94.94), vanavond, en in Antwerpen, deSingel (03-237.61.58), zaterdagavond.
