Date 1988-01-27

Publication De Standaard

Performance(s) Parking

Artist(s)

Company / Organization Orkater

Keywords parking • bontjas • bankoverval • zuiderhoek • dames • parkeerterrein • luca • zelfkant • bezit • gevangenis

Orkater rekt kolder: Knap akteerwerk in "Parking"

BRUSSEL - Parking, een produktie van Orkater met Loes Luca en Olga Zuiderhoek (ex-Werkteatcr) die te gast was in de Beursschouwburg, zal zeker niet als het grote werk van Orkater de geschiedenis ingaan. Maar dit verhaal van twee kriminele oude dames op een parkeerterrein is wel een verbluffende demonstratie van het akteertalent van beide aktrices. Parking is een heruitgave van een oeroud procédé: iemand klimt op een tafel en improvizeert een amusant verhaal. Een paar doeken, een of twee attributen, een gek hoedje en een bontjas volstaan om de toehoorders te onderhouden met een kolderverhaal met groteske, maar toch zeer herkenbare figuren.

Het decor van Alex van Warmerdam is een licht hellend vlak waarop auto's geschilderd zijn in trompe-1'oeil. Het enige voorwerp op de scène (en klaarblijkelijk ook het enige bezit van de dames, op hun bontjassen en potsierlijke bontmutsen na) is een Vespa, minutieus nagebouwd in karton. Die moet het hele stuk lang alle denkbare dingen voorstellen, van stoeltje in een naai-atelier tot gespreksbalie in de gevangenis.

Twee oude dames schuiven de parking-scène op, en aan de manier waarop ze met elkaar spreken, of eerder elkaar bemopperen, weet je dadelijk dat ze elkaar al zo lang kennen dat ze aan een half woord genoeg hebben. De parking blijkt hun bezit en met stijgende verbazing merk je dat deze lieve dametjes een niet onaardige misdadige bijverdienste hebben. Inbreken in wagens, benzine stelen en die dan tegen woekerprijzen weer aan de wanhopige eigenaar verkopen, het behoort tot de dagelijkse praktijk.

Zelfkant

Tussen deze "bedrijven" door herkauwen ze hun verleden. Erna, een aartsdom wicht, werd al heel vroeg door de iets meer bijdehandse Joyce op sleeptouw genomen én misbruikt in haar streven om snel rijk te worden via een bankoverval. Ze belanden om de beurt of samen een paar keer in de gevangenis en kopen tenslotte een parkeerterrein waarop ze -- in een soort doffe berusting -- hun laatste dagen slijten in een bontjas die nog dateert uit de glorietijd van de bankoverval.

Via dit burleske verhaal wordt dan toch wel een beeld opgehangen van twee vrouwen aan de zelfkant van de samenleving. Ze zijn zo krampachtig bezig zichzelf in stand te houden, dat nagenoeg alle ontwikkelingen in de wereld hun ontgaan. Ze hebben alleen zichzelf, hun herinneringen en hun gefantazeerde nieuwsberichten. Ondanks hun wandaden zijn ze niet kwaadaardig, ze hebben alleen niet veel keuze gehad. Het portret dat Luca en Zuiderhoek van dit stel schetsen is zo overtuigend, dat je ze op de duur zelfs sympatiek gaat vinden.

Aan dit intelligent, briljant entertainment zit echter een (belangrijke) schoonheidsfout: ze kunnen niet stoppen. Iemand had de schaar moeten zetten in deze lange reeks improvizaties, want het tema is dan ook weer niet zo boeiend dat je er ruim anderhalf uur mee kunt vullen.