Date 1988-02-04

Publication De Standaard

Performance(s) Action/Passion

Artist(s) Patricia Kuypers

Company / Organization

Keywords kuypers • zwaartekracht • jolibois • passion • ceci • sint-pieters-woluwe • dansevenement • wigman • action • mary

Patricia Kuypers: willen wegvliegen: Dansevenement: "Ceci n'est pas un festival"

SINT-PIETERS-WOLUWE -- Onder de titel "Ceci n'est pas un festival" organizeert de vzw Contredanse een week die bij gebrek aan betere benaming als "dansevenement" omschreven wordt. Deze vzw wil, onder leiding van Patricia Kuypers, jonge, hedendaagse dans in België bevorderen, o.a. door het opzetten van stages met buiten- en binnenlandse koreografen, en door jong talent aan een breder publiek voor te stellen. In de loop van deze week wordt recent werk van vier jonge koreografen voorgesteld, te beginnen met Kuypers' eigen "Action/Passion". Bovendien is er in het kultureel centrum Jolibois een tentoonstelling over de legendarische Duitse Mary Wigman te zien, en wordt er zondag a.s. een filmcollage "De expressionistische dans 1915-1945" vertoond.

Met "Action/Passion" is Patricia Kuypers niet aan haar proefstuk toe: ze werkte al eerder samen met Steve Paxton in "Ave Nue" en bracht verleden jaar het sterk door die laatste gekleurde "Elle s'en foot". Haar nieuwste voorstelling is een solo-optreden, op speciaal voor deze voorstelling gekomponeerde muziek van Annette Vande Gorne. Of misschien kan er beter van klank-decor gesproken worden, Niet alleen gaat het hier eigenlijk om een geluidsmontage, een "soundscape" zo je wil, het merkwaardige is vooral dat er zowat overal in de zaal en op de scène luidsprekers opgehangen zijn, die het mogelijk maken dat het geluid echt "rondwaart" in de ruimte, en dus ook op een puur ruimtelijke wijze samenvalt of afwijkt van de dans.

Tegen een achtergrond van rastervormig opgehangen bladen papier, waarop grillige vormen in dunne doek gekleefd zijn (suggestie van een wolkenveld gezien achter tralies?) danst Kuypers. In een eerste deel prezenteert zij reeksen van bewegingen, met eenvoudige bewegingstaal zoals het uitzwaaien van armen, gestrekte sprongen, plooien van de rug, die telkens een overgang van langzaam naar snel, van een enkele armzwaai naar een volledige beweging over de scène maken, en dan vrij abrupt stoppen. Je zou kunnen zeggen dat de bewegingen in een soort "uitputtingspunt" stilvallen. De danseres komt niet echt los van de grond en zakt naverend met de armen vooruit hangend op haar hurken neer.

In een tweede deel wordt die beperking van de zwaartekracht opgeheven. Met een steungordel hangt Kuypers zich op aan een koord dat van het plafond naar beneden hangt, en herbegint haar bewegingssekwensen. Maar door de steun van het koord kan zij deze keer het elan dat besloten ligt in een steeds snellere opeenvolging van uithalen van armen en benen, de veerkracht die gesuggereerd wordt door het achteruit drukken van haar rug, ook echt realizeren. Zij komt steeds verder los van de grond, en in een soort roes stoot zij zich ten slotte in het wilde weg af van de planken, om uiteindelijk als een vogel rond een lichtcirkel in het midden van de scène te zweven.

In zekere zin deelt deze koreografie nog de belangsteling voor zwaartekracht en snelheid die zo typerend is voor Paxtons werk. Maar de belangstelling die hier uitgedrukt wordt voor het "ideële" aspekt van dans, het materializeren van het verlangen zelf om het lichaam van zijn zwaartekracht te ontdoen, laat vermoeden dat Kuypers andere wegen wil inslaan. En al is het niet allemaal tot in de puntjes verzorgd, en zijn er ongetwijfeld velen die het technisch beter en nauwkeuriger zouden kunnen uitvoeren, toch is dit een af en toe zeer fascinerende voorstelling.

Nog te zien vanavond samen met "Recital" van Mark Tompkins in het C.C. Jolibois, Stoeterijlaan 100, Sint-Pieters-Woluwe om 8u. Reservaties: tel. 02/771.15.21 (van 9 lot 13 u.) De tentoonstelling over Mary Wigman loopt tot 11 februari, zondag 8 februari om 14 u 30 wordt op dezelfde plaats de film over Duitse expressionistische film en dans vertoond.