Date 1988-04-29
Publication De Standaard
Performance(s) Technicolor
Artist(s) Philippe Découflé
Company / Organization
Keywords kooi • technicolor • tegengewicht • perfektie • woestijn • metalen • logisch • avonturenfilms • uitgedachte • opkon
De heerlijke lichtheid van het bestaan: "Technicolor" van Philippe Découflé
ANTWERPEN -- Er" zijn al veel omschrijvingen gegeven voor de sfeer die
De titel doet denken aan avonturenfilms uit de eerste jaren van de kleurenfilm, toen de verrukking over de hevige kleurbeelden nog niet opkon, en te pas en te onpas weidse natuurlandschappen, vreemde volksstammen en alles wat verder maar exotisch en kleurrijk was, op het scherm werden gebracht. Het "verhaal" van deze voorstelling is eena nogal associatieve collage van beelden, bijeengebracht in het fiktieve tijdsverloop van een dag en een nacht (wat aangegeven wordt door de belichting) die speelt met dergelijke fragmenten.
Maar precies het ontbreken van een samenhangend drama of verhaal laat een opening voor vreemde, humoristische verbanden of kombinaties tussen de verschillende fragmenten. Nu zou dat ook een uitermate vervelende voorstelling kunnen opleveren, als het alleen maar flauwe grapjasserij was. Maar het is integendeel uiterst fascinerend door de enorme ernst waarmee er plezier gemaakt wordt. Het is allemaal uitgekiend tot in het absurde, de nonsens en de karikatuur zijn met bittere ernst tot in hun laatste detail uitgewerkt, zodat het op een ingewikkelde manier weer zeer logisch lijkt.
Een voorbeeld: een zoeaaf rijdt 's nachts door de woestijn met een grootwarenhuiskarretje. Vreemd. Maar logisch is daarin wel dat er een koplamp op het karretje gemonteerd is om iets te kunnen onderscheiden onderweg. Onzinnig is dan weer dat het lampje de lucht in schijnt, om een stralenbundel over het publiek te laten zwiepen. Wat in een woestijn geen, maar binnen de teatrale kontekst wel zin heeft. Het is een klein detail, maar de voorstelling barst van dat soort goed uitgedachte dubbelzinnigheden. Daarbij komt een juist aanvoelen van de manier waarop een teatraal effekt gemaximalizeerd kan worden, precies door tot in detail te tonen hoe het werkt.
Op de scène staat een metalen kooi in het midden, en een metalen raamwerk opzij. In het midden van de scène is bij de aanvang een plateautje opgehangen aan kabels waarop een man zit met gekruiste benen. Op de kooi staat een man, die door een stel katrollen verbonden is met een tegengewicht. Op de grond liggen de twee andere dansers. Terwijl de anderen doodstil blijven, begint de katrol-man heen en weer te lopen over de kooi, en gaat over de randen heen, enkel in evenwicht gehouden door het tegengewicht dat je mooi op en neer ziet bewegen. Pas op het ogenblik dat dit volledig uitgespeeld is, komen de anderen in aktie.
In dit bevreemdende, spannende moment staan ondertussen drie windmolens doelloos rond te draaien op de scène, met een soort superieure en mooie nutteloosheid. Voeg daarbij nog de perfektie van de beweging van alle vier de dansers, en je hebt een voorstelling die op een "gewichtloze" manier subliem is.
Nog te zien in deSingel vanavond, om 20 u.