Date 1988-05-26

Publication De Standaard

Performance(s) Emma

Artist(s) Alain Platel

Company / Organization

Keywords emma • tikfouten • handelend • groepsimprovizatie • ongesubsidieerde • letterstroom • gesnoeid • bijeengewrocht • schrijfkramp • vrijwilligersentoesiasme

"Emma", een groepsimprovizatie: "Les ballets contemporains de la Belgique"

LEUVEN -- "Emma" van Alain Platel beleefde zijn première op het festival De Beweeging in Antwerpen en maakt nu een kleine tournee door België en Nederland. Vreemd, als je bedenkt dat de akteurs en dansers in dit stuk allen overdag werken, maar misschien is het ook aan dit ongesubsidieerde vrijwilligersentoesiasme te danken dat de voorstelling een frisse indruk nalaat.

De voorstelling laat zich best lezen als een kollektieve associatie/improvizatie rond twee verhaalfragmenten. Beide gaan over een schrijfster; in het ene wordt zij overrompeld door onverwacht sukses met een schrijfkramp tot gevolg, in het andere komt zij tot het besef dat ze niet kan leven zoals de personages in haar romans. Nu hoef je dat niet te weten -- ik had die informatie op voorhand niet -- om van het scènegebeuren te genieten.

Centraal staat een zeer grote vrouw, gekleed in een wijde zwarte hoepelrok en een korset. Als kontrapunt is er een hele horde figuurtjes, in losse witte kledij, korte rokjes, lompe laarsjes, blote benen, maar beweeglijk en spontaan, handelend als mensen op een Vlaamse kermis, dansend, uitdagend, uitgelaten. De verhouding tussen Emma en de rest wijzigt steeds en is zeer complex.

Emma laat haar werkstuk, dat ze bijeengewrocht heeft in de loop van de voorstelling, voorlezen op een ogenblik dat er zich een vaag flamenco-achtig aandoend en vurig duet tussen twee dansers ontwikkelt. Iets waaruit zij buitengesloten blijft maar dat zij op haar eentje probeert te imiteren. Haar tekst ontaardt in een chaotische letterstroom, de tikfouten die zij in haar tikwerk maakte, hebben het werk volslagen onbegrijpelijk gemaakt.

Ze eist de mannelijke danser op die haar tekst eerst hortend, maar geleidelijk met een soort tergende nonchalance -- zonder enige poging tot korrigeren -- met alle tikfouten voorleest. Er volgt een moord. Zo zijn er meer gebeurtenissen te noteren en de grote verdienste van de voorstelling is zeker dat deze konflikten op een woordloze manier zeer scherp getekend zijn. Door het gebrek aan een konsistent verhaal blijft er voor de toeschouwer daarbinnen een zeer grote vrijheid om het gebeuren zelf mee in te vullen en steeds nieuwe betekenissen toe te kennen aan het handelen van de groep in de achtergrond.

Jammer dat er niet méér gesnoeid is. Er zit een aantal nutteloze gags in die op zich wel aardig zijn, maar op de duur de krachtlijnen gaan schaden. De begeleidende muziek wordt live uitgevoerd door een klein orkestje, waarvan de muzikanten op een logische manier mee in het spel betrokken worden. Dat geeft een extra charme aan deze intelligente, spitse voorstelling.

Nog te zien op 27 en 28 mei om 20 u.30 in de Beursschouwburg te Brussel.