LEUVEN -- De jongste jaren is het Stuc -- de naam staat voor STUdentenCentrum -- zijn speerpuntfunctie in het Vlaams Theater- en filmlandschap langzaam kwijtgeraakt. Daar lijkt nu met een volledig nieuw programmatieteam een kentering in te komen. Mark Deputter, licentiaat Germaanse filologie, ex-preses van die faculteitskring, en doctorandus theaterwetenschappen tekent vanaf dit jaar voor de theater- en dansprogrammatie. Dirk De Wit, pedagoog, oprichter van het ter ziele gegane "Filmm", en medewerker van de audiovisuele dienst van de KUL, neemt de al jaren zwalpende film- en video-programmatie ter hand. Waar het voor theater- en dansprogrammatie nog afwachten wordt wat de evolutie zal zijn -- je kan nl. moeilijk verwachten dat iemand die twee maanden actief is, al de kans had een volwaardige prospectie en programmatie uit te bouwen -- ziet de toekomst voor de film) en videoprogrammatie er zeer rooskleurig, intellectueel en artistiek zeer spannend uit.
Het tien jaar oude receptief-productief cultureel centrum is ingebed in de universitaire context. Zijn speerpuntfunctie ging teloor, ook al omdat er veel soortgelijke centra elders zijn opgekomen, zoals Nieuwpoort in Gent bv, en omdat een groot centrum als De Singel in Antwerpen mee groot geworden is in de periode van vernieuwing die door oa. 't Stuc op gang werd getrokken. Interne tribulaties en verwarring over de te volgen koers -- met als onmiddellijk gevolg een middelmatige programmatie zonder "vondsten" zoals die vroeger alleen in Leuven te zien waren -- lieten van het oorspronkelijke aura en elan van 't Stuc nog weinig heel. Hoewel het discours van het centrum zichzelf nog steeds voorstelt als een werkplaats waar productie en consumptie van cultuur in de "onderzoekende sfeer" van de universiteit wederzijds bevruchtend werken, en waar een zinvol contact kan ontstaan tussen kunstenaar en toeschouwer, ongewijzigd bleef in die jaren, verloor het stilaan van zijn betekenis.
Het Stuc moet opnieuw een werkplaats, d.w.z. een plaats voor zinvolle contacten, worden, en dan niet in de zin van het terloops kennis nemen van enkele spirituele spitsvondigheden, gedebiteerd tussen half negen en elf uur. Het is een oude wensdroom, maar de persconferentie om het nieuwe jaar voor te stellen maakte daar in alle geval een nieuw begin mee. In plaats van in een of andere zaal vond die gewoon in de kantoren op de tweede verdieping van het gebouw aan de Van Evenstraat plaats, tussen de visuele sporen van de arbeid. En het ligt in de bedoeling dat deuren van die bureaus wijd open blijven staan voor iedereen die met een zinnig idee voor de dag komt. De programmatie richt zich, zoals in het verleden, dus niet enkel op studenten, hoewel het in de bedoeling ligt door meer intense contacten met de faculteitskringen opnieuw een sterkere band te creëren met wat beweegt onder de studenten.
Werkplaats
De theaterprogrammatie. Op receptief gebied komen oude bekenden terug: Peyskens, Decorte, Discordia; Onafhankelijk Toneel, De Keersmaeker e.a., mensen die ongeveer samen met 't Stuc groot geworden zijn. Ook recentere ontdekkingen zoals Platel, Mossoux, Oei, komen weer op de affiche. Maar er wordt -- althans als intentieverklaring -- gezocht naar nieuwe, beloftevolle debuten, al zijn ze desnoods niet helemaal "af".
Waarmee meteen gezegd is dat de pioniersfunctie van het centrum op termijn weer geactiveerd zou moeten worden, dat de programmatie zeker geen doorsnede van het aanbod zal zijn, en dat derhalve ook een bijzonder nieuwsgierig en leergierig publiek wordt aangesproken. Om die didactische zijde van de programmatie te ondersteunen, worden ook lezingen, debatten en dergelijke georganiseerd.
De grote ambitie op theatergebied blijft natuurlijk het maken van eigen producties. Van de betrokkenheid kunstenaar-publiek-producent ter plaatse wordt een interessante onderlinge feedback verwacht, wat meteen de kern van de werkplaats-gedachte raakt. Voorlopig is daar in de programmatie nog niet zoveel van te merken, wegens de korte aanlooptijd voor het nieuwe seizoen.
Wel veel te merken is er in de film- en videoprogrammatie.
"De filmprogrammatie wordt gemaakt met de behoefte om de rijkdom van de Cinema uit te dragen en de behoefte om die unieke, fascinerende kijkervaring te creëren, door aandacht te schenken aan de ruimte en de context waarin je film (en vooral video, het licht moet nl. niet uit nvdr) kijkt, door het samen plaatsen van films en door subtiele introducties (warming ups). Tevens zijn we nieuwsgierig gericht op de toekomst van de audiovisuele media". aldus Dirk De Wit.
De bedoeling is van "reducerende" filmprogrammatie (programmatie die films bij elkaar brengt onder een thematische noemer, wat de scherpte, het wezenlijk verschillende of specifieke ervan toedekt) naar een "beeldencentrum" te evolueren. Een zodanig filmbombardement dat de kijkervaring in haar onmiddellijke en algemene betekenis sterk aangescherpt wordt. En naast film ook videobombardement. Wat maakt het verschil, hoe werkt de fictie in het een en het ander, waar staat de experimentele film nu tegenover de experimentele video? Wat is trouwens de link tussen film en video en andere artistieke disciplines als architectuur, muziek of theater? Architecten, muzikanten en theatermakers komen bv. films voorstellen die op een of andere wijze die link leggen. Te verwachten zijn (maar het aanbod is werkelijk overdonderend) oa. Duras, Fisherman, Antonioni, de Oliveira, Ruiz, German, Paradjanov, Muratova,
Film- en theaterprogrammatie kampen overigens met hetzelfde probleem. Ruimte. Het zaaltje in de Van Evenstraat is afstands, en het Arenberggebouw aan de Naamsestraat en het gebouw in de Vlamingenstraat hebben oa. Voor 't Stuc, maar ook voor universitaire diensten, alleen een "overloop"-functie, terwijl er dringend behoefte is aan een degelijke culturele infrastructuur.
De voorstelling van het Arenberg-project voor het gebouw in de Naamsestraat heeft niet ogenblikkelijk tot wilde dadendrang geleid bij de overheid, en daar wil 't Stuc dit jaar aan doorwerken, door onder studenten en academisch personeel nieuwe medestanders te gaan zoeken om tenminste de gedachte aan een degelijke infrastructuur, welke vorm die dan ook aanneemt, als een belangrijk item te doen aanvaarden bij de overheid. Iets wat gezien de budgettaire implicaties niet zonder slag of staat zal gebeuren, zodat men het voorlopig toch nog met de oude gebouwen zal moeten doen.
